Η Πάμελα Άντερσον και ο Τόμι Λι.
in , , ,

Γυναίκες που διαπομπεύθηκαν για τη σεξουαλική τους ζωή: μια επανεξέταση

Το τελευταίο διάστημα, τηλεοπτικές σειρές – ντοκιμαντέρ επανεξετάζουν υποθέσεις διασυρμού διάσημων γυναικών. Αλλάζει κάτι, όμως;

Από καταβολής Τύπου ποτέ, κανένας άντρας δεν διασύρθηκε για τη περιπετειώδη σεξουαλική του ζωή. Ο αριθμός των ερωτικών συντρόφων ήταν τρόπαιο και εμπειρία. Κρυφό παράσημο καρφιτσωμένο σε κάποιο πέτο δίπλα από την ποσέτ. Κατόρθωμα που έπρεπε να “διαφημιστεί”.

Αντίθετα για τις γυναίκες ήταν ντροπή. Σκέτη. Και φυσικά, όσο πιο ψηλά στην κοινωνική ιεράρχηση βρισκόταν η γυναίκα, τόσο περισσότερο κρότο θα έκανε η πτώση και τόσο περισσότερη φασαρία η επιχείρηση διαπόμπευσής της, με όλες τις δυνάμεις, όλα τα Μέσα και όλα τα εργαλεία που είχε και εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή της η πατριαρχία.

Αυτή η οδυνηρή διάκριση και οι συνέπειές της στη ζωή διάσημων γυναικών εξετάζεται συστηματικά το τελευταίο διάστημα από mainstream Μέσα και συνδρομητικές τηλεοπτικές πλατφόρμες. Στόχος της επανεξέτασης μεγάλων σκανδάλων της παλαιότερης, της σύγχρονης και της pop ιστορίας φαίνεται να είναι η αποκατάσταση -έστω και μετά θάνατον για κάποιες περιπτώσεις- της αξιοπρέπειας αυτών των γυναικών και του καταπατημένου δικαιώματός του στο σεξ και την κυριαρχία του ίδιου τους του σώματος.

Επίσης, οι δημιουργοί αυτών των τηλεοπτικών προγραμμάτων (ισχυρίζονται ότι) επιθυμούν να βάλουν τηλεθεάτριες και τηλεθεατές στη διαδικασία να αναθεωρήσουν αυτά τα σεξουαλικά σκάνδαλα και να τα αντιμετωπίσουν ως κακοποιητικά γεγονότα με αποκλειστικά θύματα γυναίκες. Είναι όμως αρκετές αυτές οι καλές προθέσεις για να μπει σε τέτοιου είδους αναστοχασμούς το τηλεοπτικό κοινό;

16414952907198
Από τη σειρά Pam & Tommy

Σε μια σκηνή της πολυσυζητημένης σειράς “Pam & Tommy” του Hulu, μια fictional δημοσιογράφος κάθεται σε μια ροζ πολυθρόνα μπροστά από την Pamela Anderson, προσπαθώντας να εκμαιεύσει μια αφήγηση που θα αποτελέσει ακόμα ένα viral story. Την ίδια στιγμή η “Πάμελα” που υποδύεται η Λίλι Τζέιμς της λέει ότι θέλει ο κόσμος να πάψει να την κρίνει για την εξωτερική της εμφάνιση και τη ζωή της. Της μιλά για το είδωλό της, την Τζέιν Φόντα που “ήξερε να κρατά τις ισορροπίες”, “από τη μία να διαδηλώνει για το Βιετνάμ και από την άλλη να πρωταγωνιστεί σε βιντεοκασέτες αερόμπικ”, που “ήταν και φεμινίστρια και ταυτόχρονα αντικείμενο πόθου”.

Όταν η δημοσιογράφος ρωτά την Άντερσον αν θεωρεί ότι κάνει τα χατίρια των ανθρώπων, ότι είναι μια γυναίκα που θέλει να κάνει τους άλλους να χαμογελούν, παίρνει μία πολύ ευγενική, ωστόσο αμήχανη απάντηση: “αυτό είναι το μόνο που κάνω”.

Εδώ γίνεται σαφές από την πρώτη κιόλας σκηνή ότι αυτό που θέλει η πραγματική Πάμελα Άντερσον -το να μην την κρίνουν, δηλαδή- δεν μπορεί να υπηρετηθεί εδώ. Αυτή η σειρά προέκυψε χωρίς ποτέ να ζητηθεί η άποψη της πρωταγωνίστριας του Baywatch για τον τρόπο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διέρρευσε το sex tape με τον σύζυγό της, Τόμι Λι.

Η ηθοποιός εκείνη την περίοδο διασύρθηκε όσο καμία άλλη star μέχρι την εποχή της Καρντάσιαν τουλάχιστον, και το να επιχειρείς να ξαναπείς την ιστορία που κατέστρεψε την καριέρα και την εικόνα της, χωρίς να της απευθύνεις τον λόγο, είναι βαθιά προβληματικό, αν όχι απολύτως ανάρμοστο.

Το ότι ο πλήρης τίτλος της σειράς είναι “Παμ και Τόμι – Μια ιστορία αγάπης” είναι επιπλέον και απολύτως κακοποιητικό. Το πόσο αγάπησε ο Λι την Πάμελα το γνωρίζει καλύτερα εκείνη μετά από άπειρους ξυλοδαρμούς, δημόσιες ταπεινώσεις και εν γένει κακοποιητική συμπεριφορά. Με αυτού του είδους την επαναφήγηση της τραυματικής ιστορίας της, πώς ακριβώς δικαιώνεται; Πώς υπηρετείται η επιθυμία της να μην κρίνεται άλλο για τη σεξουαλικότητα, την εμφάνιση και την προσωπική ζωή, όταν και πάλι η σειρά καλεί το κοινό σε διαδικασίες κλειδαρότρυπας; Πώς τερματίζεται η αντίληψη του κόσμου ότι οι διάσημοι δεν έχουν δικαίωμα στην ιδιωτικότητα;

Και επιπλέον: πώς -με κάποιο τρόπο- αποκαθίσταται η Άντερσον από τον άδικο διασυρμό που υπέστη τότε;

Μήπως επιτυγχάνεται κάτι καλύτερο με τη σειρά του BBC “A very british scandal”; Εδώ, στο επίκεντρο βρίσκεται η Δούκισσα του Argyll, Μάργκαρετ Κάμπελ. Ένα κορίτσι της “καλής κοινωνίας”, όμορφο, τολμηρό και σεξουαλικά δραστήριο σε μία εποχή που η γυναικεία λίμπιντο ήταν στην καλύτερη περίπτωση κουσούρι.

duchess of argyll1 0
Η Δούκισσα και ο Δούκας του Αργκάιλ

Είχε πολλές ερωτικές σχέσεις πριν και απ’ ό,τι αποδείχθηκε και μετά τον γάμο της με τον Δούκα του Αργκάιλ. Όταν έφτασαν και στα βαρήκοα αυτιά του οι περί απιστίας φήμες, ο Δούκας οργάνωσε το μεγαλύτερο slut shaming της εποχής. Στο δικαστήριο που θα αποφαινόταν για το διαζύγιο τους, παρουσιάστηκε ως μνημείο της ελευθεριότητάς της μία φωτογραφία στην οποία κάνει στοματικό σεξ σε έναν άντρα ο οποίος ξεκάθαρα δεν είναι ο Δούκας του Αργκάιλ.

Η γυναίκα κρεμιέται κυριολεκτικά στα μανταλάκια. Η “μοιχαλίδα”, το “όνειδος του γυναικείου φύλου”, “η πόρνη της κόλασης”, όπως τη διασύρουν οι tabloids της εποχής, μετά το διαζύγιο ζει ατιμασμένη και πεθαίνει εξαθλιωμένη σε ένα γηροκομείο. Το BBC τολμά να ασχοληθεί με αυτό το βρετανικό και απόλυτα πατριαρχικό σκάνδαλο, 30 χρόνια μετά τον θάνατο της Κάμπελ.

Η σειρά επιτυγχάνει ένα μεγάλο μέρος του στόχου της, όμως και πάλι η γλαφυρή αναπαράσταση και της παραμικρής ηδονοβλεπτικής λεπτομέρειας της ζωής της Δούκισσας “ταΐζει” την περιέργεια και τα ταπεινότερα ένστικτα του κοινού.

Margaret Campbell british scandal
Η Κλερ Φόι στον ρόλο της Μάργκαρετ Κάμπελ, Δούκισσας του Αργκάιλ

Και μετά υπάρχει και το Impeachment: American Crime Story που πρακτικά είναι η επανεξέταση του σκανδάλου Λιουίνσκι – Κλίντον. Το ενθαρρυντικό εδώ είναι ότι σε αντίθεση με την Πάμελα Άντερσον που δεν ρωτήθηκε ποτέ και με την Κάμπελ που είναι νεκρή από καιρό, η Λιουίνσκι είναι ολοζώντανη και από τη θέση της συμπαραγωγού μπορεί να έχει άποψη και να υπερασπιστεί τον εαυτό της σ’ αυτή τη νέα αφήγηση από τη δική της οπτική γωνία.

Όπως αποκάλυψε η ομάδα παραγωγής του “Impeachment: American Crime Story”, η Lewinsky πάλεψε για να συμπεριληφθεί η σκηνή με το στρινγκ της στα χέρια του Bill Clinton. Η επιμονή της για ορατότητα σ’ αυτή τη σκηνή κάνει τη διαφορά στη σειρά: είναι η στιγμή που η ζωή της Μόνικα αλλάζει για πάντα, που μπαίνει σε μία σφαίρα ντροπής από την οποία δεν θα βγει ποτέ, που πρακτικά αποκαλύπτεται η άνιση άνιση δυναμική εξουσίας ανάμεσα στην ίδια και τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο.

imp 1
Impeachment: American Crime Story

Ωστόσο, τι κερδίζουμε από την επανεξέταση αυτών των ιστοριών; Γιατί τις λέμε ξανά; Σε ποιους στέλνουν μήνυμα αυτές οι αφηγήσεις από τη σκοπιά των θυμάτων; Τι νόημα έχουν όλα αυτά στην εποχή του revenge porn και του αγνού διαδικτυακού τρόμου;

Το να αναθεωρήσει ο Τύπος και τα ΜΜΕ σε ό,τι αφορά τα σεξουαλικά σκάνδαλα και να πάψει να αντιμετωπίζει τη διαπόμπευση γυναικών ως όχημα για κλικς, τηλεθέαση και φύλλα είναι το ένα ζητούμενο. Το άλλο έχει να κάνει με τη στρεβλή θεώρηση της αρετής ως αποκλειστικά γυναικεία υποχρέωση και την αναγνώριση της πλούσιας σεξουαλικής δραστηριότητας, ως στοιχείου του φύλου και όχι ως ντροπή και βρωμιά που πρέπει είτε να κοινοποιηθεί τιμωρητικά είτε να απαλειφθεί – μαζί με τη γυναίκα.

Με στοιχεία από BBC.com, TheMarySue.com, Guardian

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια