Η Judis είναι τρανς γυναίκα. Στην Ουκρανία που σπαράσσεται από ρωσικά πυρά. Πριν από λίγες ημέρες μίλησε στον Guardian, προσπαθώντας να περιγράψει τι πραγματικά σημαίνει αυτό. Τα χαρτιά σου να αναφέρουν γυναικείο όνομα, εσύ να είσαι τρανς γυναίκα με τη διαδικασία φυλομετάβασής σου στον “αέρα” και να προσπαθείς να εγκαταλείψεις μία χώρα, στην οποία όλοι οι άντρες από 18 έως 60 ετών οφείλουν να καταταγούν.
Όπως εξηγεί η ίδια, όταν πριν από λίγα 24ωρα έφτασε στο συνοριακό πέρασμα, φρουροί τη σταμάτησαν. Τη συνέχεια τη γνωρίζουν όλες οι τρανς γυναίκες στην Ουκρανία. Της ζητήθηκε να ακολουθήσει τους στρατιώτες σε ένα παράπηγμα δίπλα στο τελωνείο και εκεί της έγινε σωματική εξέταση.
“Εσύ είσαι άντρας. Τι γυρεύεις εδώ;”, τη ρώτησε ένας από τους φρουρούς. “Μου είπε ότι θα πρέπει να νιώθω ευγνωμοσύνη που δεν καλούν την αστυνομία να με μαζέψει. Όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι έχω ένα νομικά έγκυρο έγγραφο που αναφέρει ότι είμαι γυναίκα. “Πήγαινε στον πόλεμο”, μου είπε, προσθέτοντας ότι περισσότεροι από 3 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να με αφήσουν να φύγω”.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που στην παρούσα φάση αντιμετωπίζουν οι τρανς γυναίκες στην Ουκρανία, αλλά και συνολικά τα διεμφυλικά άτομα, με μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και ακτιβιστές απ’ όλον τον κόσμο να καταγγέλλουν την ουκρανική νομοθεσία για βαρβαρότητα εναντίον τους.
Ωστόσο, γιατί συμβαίνει αυτό παρά το γεγονός ότι από το 2017 ήδη έχει καθιερωθεί η νομική αναγνώριση των διεμφυλικών ατόμων στη χώρα; Βάσει της κείμενης ουκρανικής νομοθεσίας η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει ένα διεμφυλικό άτομο προβλέπει μακρά και εκτενή ψυχιατρική παρακολούθηση, ενώ οι γραφειοκρατικές λεπτομέρειες προτού αναγνωριστεί η φυλομετάβαση στα επίσημα έγγραφα είναι εξοντωτικά χρονοβόρες και ήδη σε καιρό ειρήνης δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα των διεμφυλικών.
Ακόμα χειρότερα, σε καιρό πολέμου, αν κάποιο τρανς άτομο επιθυμεί να εγκαταλείψει τη χώρα, τα επίσημα έγγραφά του θα πρέπει να “δηλώνουν”, με κάθε νομικό συνοδευτικό και κάθε λεπτομέρεια τη διαδικασία της μετάβασης. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τα άτομα δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη χώρα, ειδικά στην περίπτωση που στα επίσημα έγγραφα το άτομο εξακολουθεί να δηλώνεται ως άντρας ή δεν έχει ολοκληρώσει τη διαδικασία φυλομετάβασης.
Το τελευταίο διάστημα, μαρτυρίες και καταγγελίες μέσω ακτιβιστικών οργανώσεων περιγράφουν μία εξαιρετικά οδυνηρή κατάσταση τόσο για ομοφυλόφιλους όσο και για τρανς γυναίκες με ταπεινωτικές εξετάσεις “διαπίστωσης” και “εξακρίβωσης” του φύλου από στρατιώτες (!), εξευτελισμούς, ξυλοδαρμούς και διαπομπεύσεις, που προκλήθηκαν ακριβώς από ημιτελή έγγραφα και γραφειοκρατικές διαδικασίες που λόγω της ρωσικής εισβολής έμειναν στη μέση.
Όπως εξηγεί μία άλλη διάσημη τρανς γυναίκα στην Ουκρανία, η Zi Faamelu η γραφειοκρατία για τη φυλομετάβαση είναι κάτι πραγματικά ταπεινωτικό στη χώρα. “Η ζωή μου ήταν δύσκολη όταν ακόμη τα πράγματα ήταν ήρεμα και απολαμβάναμε μία σχετική κανονικότητα, πόσω μάλλον τώρα. Τώρα απλώς κινδυνεύω κάθε στιγμή που κινούμαι. Με το που θα δουν ότι στα χαρτιά μου αναγράφεται ανδρικό όνομα, θα αρχίσουν να με χλευάζουν και μετά θα μου επιτεθούν. Θα με ψάξουν, θα με δείρουν και θα πρέπει να είμαι ευγνώμων αν μου συμβεί μόνο αυτό”, λέει η Faamelu.
H Judis πάλι είναι από το Svatove, στην περιοχή Luhansk, η οποία ελέγχεται από αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Μόσχα. Το μόνο που κατάφερε στην προσπάθειά της να γλιτώσει ήταν να καταφύγει στο Κίεβο προτού οι ρωσικές δυνάμεις καταλάβουν την πόλη.
«Μόλις έφτασα σε ένα χωριό κοντά στην πρωτεύουσα, το σπίτι της γιαγιάς μου στο Σβάτοβε καταστράφηκε από πύραυλο», λέει. «Αφότου έφυγα δεν είχα χρήματα και ζούσα σε ένα υπόγειο σε ένα χωριό στα περίχωρα του Κιέβου. Μια μέρα, ένας πύραυλος έσκασε περίπου 150 μέτρα από το σπίτι στο οποίο έμενα. Από τότε, είχα εφιάλτες για το πώς τα άκρα μου ανατινάχτηκαν από μια βόμβα. Αλήθεια, θέλω να φύγω και απλώς δεν μπορώ», εξομολογείται.
Κάπου εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι από τις πρώτες ημέρες της ρωσικής εισβολής, οι οργανώσεις για τα LGBTQ+ δικαιώματα και οι ακτιβιστές προειδοποιούν ότι τα τρανς άτομα ξεμένουν από ορμόνες, λόγω του “λουκέτου” στα φαρμακεία και της έλλειψης φαρμάκων σε όλη τη χώρα.
Ο Bernard Vaernes εργάζεται για τον Safebow, έναν οργανισμό που βοηθά στην απομάκρυνση ευάλωτων ατόμων και τη φυγάδευσή τους προς ασφαλή σημεία. Αυτός και ο ιδρυτής του Safebow Rain, Dove Dubilewski εξηγούν τις δυσκολίες αυτού του εγχειρήματος.
«Αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, όχι μόνο από τον πόλεμο, αλλά και λόγω του σεξισμού και της τρανσφοβίας, και ωστόσο, παρά το ότι διατρέχουν σοβαρότατους κινδύνους, δεν μπορούν να φυγαδευτούν», λέει ο Vaernes.
Ο ίδιος εξηγεί ότι η μεροληπτική και εχθρική προσέγγιση της Ρωσίας στα δικαιώματα LGBTQ+ ήταν κάτι που ανέκαθεν τρομοκρατούσε την τρανς κοινότητα της Ουκρανίας. Το 2013, εισήχθη στη Ρωσία νόμος για την «προπαγάνδα των ομοφυλοφίλων», καθιστώντας παράνομη την προώθηση των δικαιωμάτων τους. Λίγο αργότερα, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν περιέγραφε τη ρευστότητα των φύλων ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας»..!
Για τους περισσότερους προοδευτικούς Ουκρανούς αυτή η στάση επηρέασε βαθιά τη χώρα τους, με την εκκλησία της μάλιστα να θεωρεί την ομοφυλοφιλία αμάρτημα και ουσιαστική νομοθεσία κατά των διακρίσεων των LGBTQ+ ατόμων να μην υπήρξε ποτέ.
Με στοιχεία από τον Guardian
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
