Υποφέρω από αιμορραγίες. Τι μπορώ να κάνω;

Αγαπητή Α μπα, στέλνω μια ερώτηση προς το γυναικολόγο του σαιτ. Θα ήθελα να ρωτήσω, είμαι 27 και έχω ανεξήγητες αιμορραγίες εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Έχω πάει σε τρεις γυναικολόγους και έχω πάρει αντισυλληπτικά για αρκετό καιρό, έχω κάνει υστεροσκόπηση-απόξεση αλλά όλα ήταν φυσιολογικά. Να τονίσω πως σχεδόν σε όλη μου τη ζωή αντιμετώπιζα κάποιες αιμορραγίες περιορισμένες, απλώς ήταν στο μέσο του κύκλου και κρατούσαν 5-6 μέρες. Οι γυναικολόγοι μου λένε να το αντιμετωπίσω με αντισυλληπτικά μέχρι να λυθεί, γιατί από τη στιγμή που έγινε η υστεροσκόπηση δεν υπάρχει υποψία για κάτι άλλο, παρά μόνο για ορμονικό πρόβλημα. Βέβαια και πάλι πως γίνεται να είναι ορμονικό, χωρίς να είναι προβληματική καμία τιμή ορμόνης, δεν το αντιλαμβάνομαι.

Τον τελευταίο χρόνο (12-13 μήνες) η αιμορραγία είναι σχεδόν καθημερινή, απλώς όταν πήρα τα αντισυλληπτικά για διάστημα 4 μηνών το αίμα περιορίστηκε αρκετά, αλλά δεν έφυγε. Γενικά, δεν έχω αντιμετωπίσει άλλα γυναικολογικά, μόνο το αίμα που σα σύμπτωμα μου είναι οικείο από 16 ετών, πολύ σποραδικά κρούσματα άκαιρης αιμορραγίας ανά 1-2 χρόνια. Θέλω να ρωτήσω, υπάρχει κάποια άλλη εξέταση που μπορώ να κάνω? Εννοείται πως δεν έχω θέμα με τα αντισυλληπτικά και ίσα ίσα τα αγαπάω σα χάπια, αφού μου βελτιώνουν κάποια ελάχιστη ακμή και γενικά επιδρούν πολύ θετικά πάνω μου.

Αγαπητή φίλη,

το πρόβλημα των μη φυσιολογικών αιμορραγιών της μήτρας το οποίο αναφέρεις είναι συχνότατο και βασανίζει κυρίως έφηβες και νέες γυναίκες. Αν και ορισμένα στοιχεία από το ιστορικό σου λείπουν, οπότε είναι αδύνατο να λάβεις μια πλήρη απάντηση, μπορούμε να προσπαθήσουμε να βάλουμε τα δεδομένα σε σειρά. Τα πιθανά αίτια αυτών των αιμορραγών σύμφωνα με την Παγκόσμια Ομοσπονδία Μαιευτήρων – Γυναικολόγων (FIGO) συνοψίζονται στα εξής:

1) Η ύπαρξη κάποιου πολύποδα στο ενδομήτριο (την εσωτερική επιφάνεια της μήτρας) ή ινομυωμάτων. Τόσο το υπερηχογράφημα, όσο και η υστεροσκόπηση που έκανες έχουν αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο.

2) Η ύπαρξη αδενομύωσης, μια ιδιαίτερη πάθηση – όχι και τόσο συχνή, η οποία συνοδεύεται από αρκετό πόνο και στις περισσότερες περιπώσεις μπορεί να διαγνωστεί κατά τον υπερηχογραφικό έλεγχο. Στην δική σου περίπτωση είναι μάλλον απίθανο να είναι αυτή η αιτία των αιμορραγιών.

3) Η ύπαρξη κάποιας υπερπλασίας ή κακοήθειας στο ενδομήτριο. Αυτό κατ’ αρχήν είναι πολύ σπάνιο στην ηλικία των 27 ετών, αλλά και πάλι έχει αποκλειστεί στη δικιά σου περίπτωση μέσω του υπερήχου και της υστεροσκόπησης που κατά πάσα πιθανότητα συνοδεύτηκε από λήψη βιοψιών.

4) Η ύπαρξη κάποιας αιμορραγικής διάθεσης του οργανισμού σου. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στις 5 γυναίκες με συμπτώματα σαν τα δικά σου, έχει κληρονομική αιμορραγική διάθεση, με πιο συχνή την ανεπάρκεια του παράγοντα von Willebrand. Το γεγονός ότι από την ηλικία των 16 είσαι συνηθισμένη στις αιμορραγίες, σημαίνει ότι ίσως και να είναι αυτή η αιτία. Άλλα στοιχεία που θα μπορούσαν να συνηγορούν προς αυτό είναι το αν κάνεις εύκολα μελανιές, αν ματώνουν τα ούλα σου εύκολα, ή αν υπάρχει σχετικό ιστορικό στην οικογένεια. Περισσότερες συμβουλές θα μπορούσε να σου δώσει ένας αιματολόγος. Βέβαια δεν μπορούν να διαγνωστούν όλες οι μορφές αιμορραγικής διάθεσης, αλλά είναι μια καλή αρχή.

5) Τα αίτια σχετιζόμενα με την ωορρηξία. Και το πρόβλημα εδώ είναι ότι αιμορραγίες μπορεί να παρατηρηθούν σε περιόδους είτε μετά από φυσιολογική ωορρηξία, είτε χωρίς ωορρηξία. Στην πρώτη περίπτωση, μπορεί να υπάρχουν διαταραχές στους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην πρόκληση και τον έλεγχο της εμμήνου ρύσεως, αλλά οι μηχανισμοί δεν είναι πλήρως γνωστοι. Στην δεύτερη περίπτωση, το πιο συχνό αίτιο είναι το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών. Στο μήνυμά σου αναφέρεις τόσο διαταραχές στον κύκλο σου με αιμορραγίες, όσο και ότι έχεις ακμή. Και τα δύο είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν το Σύνδρομο. Για τη διάγνωσή του χρειάζεται ένα πολύ αναλυτικό ιστορικό και αξιολόγηση του ημερολογίου της περιόδου. Ο ορμονικός έλεγχος χρειάζεται προσεκτική αξιολόγηση καθώς ακόμα και με φυσιολογικές τιμές μπορούν να υπάρχουν διαταραχές της ωορρηξίας.

6) Τέλος, άλλα συχνά αίτια αιμορραγιών είναι οι παθήσεις του θυρεοειδούς -κυρίως ο υποθυρεοειδισμός- και η λήψη ορισμένων φαρμάκων, κάτι που, όπως αναφέρεις, δεν ισχύει στην περίπτωσή σου.

Σκοπός του ελέγχου είναι να αποκλείσει κάποια κακοήθεια, κάποιο πρόβλημα που χρειάζεται χειρουργική θεραπεία, κάποια από τις γνωστές διαταραχές της πήξης του αίματος και την απουσία ωορρηξίας. Αν αποκλειστούν τα προβλήματα που χρήζουν χειρουργικής θεραπείας ( Αίτια 1 και 3), στις υπόλοιπες περιπτώσεις οι θεραπευτικές επιλογές είναι τρεις.

Α) Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (όπως το γνωστό Ponstan), το οποίο επιδρά στους μηχανισμούς ρύθμισης της ροής του αίματος της περιόδου και σε ορισμένες γυναίκες μπορεί να μειώσει την αιμορραγία.

Β) Το τρανεξαμικό οξύ, το οποίο επιδρά πάνω στον μηχανισμό της πήξης και μειώνει σημαντικά τις αιμορραγίες.

Γ) Τα αντισυλληπτικά δισκία, τα οποία επιπλέον προσφέρουν το όφελος της αντισύλληψης και τα άλλα οφέλη που αναφέρεις. Η χρήση τους πρέπει να είναι μακροχρόνια, και δεν έχει κανένα νόημα να λαμβάνονται μόνο για 3-4 μήνες. Επιπλέον, μόνο μετά από 3 με 4 μήνες χορήγησης αρχίζει να ατροφεί το ενδομήτριο, οπότε και αναμένεται μεγάλη μείωση στη ποσότητα του αίματος. Όταν αποφασίσεις ότι έχει έρθει η ώρα για τεκνοποίηση, απλά τα σταματάς και σε λίγο καιρό η περίοδος (και η γονιμότητα) επανέρχεται.

Αν δεν υπάρχει κάποια από τις προαναφερθείσες διαταραχές, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα υπογονιμότητας ή κατά την εγκυμοσύνη. Αν υπάρχει απλά μια αιμορραγική διάθεση και υπάρχουν φυσιολογικές ωορρηξίες, αυτό δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

Ελπίζω να φανεί κατατοπιστική αυτή η απάντηση. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμπιεστούν σε ένα μικρό κείμενο τόσες πολλές πληροφορίες για ένα θέμα τόσο εκτεταμένο. Έτσι, από το αρχικό σου γράμμα δημοσιεύονται μόνο τα κυριότερα στοιχεία. Επίσης ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια τα οποία και αυτά δεν δημοσιεύονται κυρίως για λόγους αμηχανίας!