Έχω συμφιλιωθεί με την μετριότητα μου. Βρίσκομαι στην απεξάρτηση από αυτό το τέλειο που πάντα κυνηγώ μα ποτέ δεν έρχεται. Έτσι με έμαθαν, έτσι με έπεισαν ότι πρέπει να είμαι. Τέλεια, δεν είμαι. Μία ανάμεσα σε πολλές, είμαι μία απ’ τις πολλές. Δεν υπάρχει οργή, υπάρχει αγανάκτηση. Θα μου πεις, μα κάτι τόσο μικρό πως γίνεται να σε επηρεάζει τόσο; Τόσο μικρό;
Τόσο μικρό το γεγονός ότι όπου κι αν κοιτάξω, εμπορευματοποιούμαι. Όπου κι αν κοιτάξω, μου φέρονται σαν το ωραίο φύλο. Μα άκουσε με, είμαι παραπάνω. Είμαστε παραπάνω. Δεν ζητάμε να γίνουμε όμως παραπάνω. Ζητάμε να γίνουμε ίσες. Έχω μαλώσει κι αν έχω μαλώσει. Έχω φωνάξει, έχω τσακωθεί, μα όλοι μου λένε το ίδιο.Υπάρχει ισότητα μου λένε. Το τέλειο δεν το ψάχνω, μα τα δείγματα αυτής της ισότητας ξυπνάω με την πεποίθηση ότι θα τα δω αυτή την μέρα. Αυτή την μέρα δεν θα μου φωνάξουν με τον τρόπο τους ότι είμαι γυναίκα, οτι θα μείνω αυτό σε πολλές πτυχές της ζωής μου. Μα δεν έχει έρθει ακόμα αυτή η μέρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
