Ξεριζωμένες γυναίκες στην Ελλάδα μιλούν ανοιχτά

Οι γυναίκες πρόσφυγες μιλούν ενάντια στη βία, τις επικίνδυνες συνθήκες και την παραμέληση από την πλευρά των επίσημων αρχών.

Οι γυναίκες που έφυγαν από τον πόλεμο και τις συγκρούσεις ενώνονται για να καταπολεμήσουν τις τρομακτικές κακοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας, και να ζητήσουν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, όπως αποκαλύπτει η Διεθνής Αμνηστία σε μια νέα της έκθεση.

Έκθεση με τίτλο: Θέλω να αποφασίσω για το μέλλον μου: Ξεριζωμένες γυναίκες στην Ελλάδα μιλούν ανοιχτά, που αποκαλύπτει τα επικίνδυνα ταξίδια των γυναικών και των κοριτσιών και τις φοβερές συνθήκες και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν όταν καταφέρνουν επιτέλους να φτάσουν στα ελληνικά νησιά ή την ηπειρωτική χώρα. Επισημαίνει επίσης την τεράστια ανθεκτικότητα και δύναμη που έχουν οι γυναίκες αυτές, υπερνικώντας τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν.

Δεν υπήρχε επιλογή. Είτε έμενες πίσω στη μέση του πουθενά με εγκληματίες που θα μπορούσαν να σου κάνουν οτιδήποτε. Η στριμωχνόσουν στο σκάφος παρά τους κινδύνους

-Bahar από το Αφγανιστάν, περιγράφει το ταξίδι της από την Τουρκία στην Ελλάδα με τα τρία παιδιά της

Χωρίς τη δυνατότητα νόμιμης μετακίνησης οι γυναίκες και τα κορίτσια υποχρεώνονται να κάνουν ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους, με την ελπίδα ότι η Ευρώπη θα προσφέρει έναν ασφαλή χώρο όπου οι ζωές τους μπορούν σιγά-σιγά να ξαναχτιστούν. Για πολλές, η ελπίδα αυτή χάνεται αμέσως μόλις φτάσουν στην Ελλάδα.

Αισθανόμαστε ότι μας έχουν ξεχάσει τελείως. Μερικοί/ες από εμάς βρισκόμαστε στον καταυλισμό για δύο χρόνια και δεν αλλάζει τίποτα… Δεν μπορώ καν να μοιραστώ τα προβλήματά μου, καθώς κανείς δεν μιλάει τη γλώσσα μας

— γυναίκα Yezidi από το Ιράκ, καταυλισμός Σκαραμαγκά

Χωρίς τη δυνατότητα νόμιμης μετακίνησης οι γυναίκες και τα κορίτσια
υποχρεώνονται να κάνουν ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους, με την ελπίδα ότι η
Ευρώπη θα προσφέρει έναν ασφαλή χώρο όπου οι ζωές τους μπορούν σιγά-σιγά
να ξαναχτιστούν. Για πολλές, η ελπίδα αυτή χάνεται αμέσως μόλις φτάσουν στην
Ελλάδα.

Παγιδευμένες σε συνωστισμένους και βρώμικους καταυλισμούς της ΕΕ στα
ελληνικά νησιά, οι γυναίκες και τα κορίτσια εκτίθενται σε διάφορους κινδύνους,
συμπεριλαμβανομένης της παρενόχλησης και της σεξουαλικής βίας.

Με παρενοχλούσαν πολύ. Ένας διακινητής ήταν πολύ επίμονος. Έλεγε: ”θα σε στείλω στη Γερμανία με αεροπλάνο αν δε μου δώσεις την κόρη σου”. Φυσικά δεν το έκανα αλλά ακόμα τους φοβάμαι

Οι γυναίκες ανέφεραν επίσης ότι μερικές φορές παρενοχλούνταν από την
αστυνομία, τη χωροφυλακή και τους ντόπιους στην Τουρκία, καθώς και τους
ίδιους τους συγγενείς τους ή άτομα που ταξίδευαν μαζί τους. Μια άλλη γυναίκα
από το Ιράν που ζούσε στην Αθήνα το Μάρτιο του 2017 περιέγραψε στη Διεθνή
Αμνηστία πώς ο σύζυγός της την ανάγκασε σε σεξουαλική επαφή με διακινητές
όταν ξέμειναν από χρήματα, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους.

Στη χώρα μου η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη και η οικογένειά μου
με χτύπησε σοβαρά όταν διαπίστωσαν ότι ήμουν λεσβία. Με πέταξαν
έξω από το σπίτι. Εδώ ανησυχώ πολύ γιατί μοιράζομαι το κοντέινερ με
τέσσερις άντρες που δεν ξέρω. Δε θέλω να μάθει κανείς για μένα. Μένω
όλη μέρα έξω από τον καταυλισμό και επιστρέφω μόνο τη νύχτα, αλλά δεν
κοιμάμαι καλά

– λέει η Simone, μια 20χρονη ομοφυλοφιλική γυναίκα

«Καθώς βρέθηκαν μαζί από ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας, οι γυναίκες πρόσφυγες που διέφυγαν από επικίνδυνες περιοχές σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκουν κουράγιο, ομοιότητες και αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα η μία στην άλλη», δήλωσε ο Kumi Naidoo

Η Sarina δεν είχε άλλη επιλογή παρά να φύγει για την Ελλάδα.
Όταν τελικά βρέθηκε σε ελληνικό νησί, δεν αισθανόταν άνετα να μένει σε κοινά
καταλύματα, επειδή δε γνώριζε ποτέ πώς θα αντιδρούσαν οι υπόλοιποι στην έμφυλή
της ταυτότητα. Μας είπε ότι δέχθηκε λεκτική και σεξουαλική κακοποίηση και
παρενοχλούνταν από την αστυνομία. Η Sarina τελικά μεταφέρθηκε σε καταφύγιο
έξω από τον καταυλισμό, αλλά εξακολούθησε να βιώνει επιθετικότητα από άλλους
κατοίκους. Είπε στη Διεθνή Αμνηστία:

Θα ήθελα να ζήσω [μια κανονική ζωή]. Θα ήθελα να ζήσω στη Γερμανία, να μάθω
τη γλώσσα και να γίνω κομμώτρια… να χτίσω μια ζωή, να μου συμπεριφέρονται
με σεβασμό.

 

Η διεθνής Αμνηστία είναι ένα παγκόσμιο
κίνημα που αποτελείται από περισσότερους από
7 εκατομμύρια ανθρώπους που αγωνίζονται για
να δώσουν τέλος σε βαρύτατες καταπατήσεις
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News