in

Update του update!

Το ζητήσατε και το’γραψα

Το ζητήσατε και το’γραψα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

7 Things Strong Women Feat. Photo

Γεια σας και πάλι! Είμαι η Suicide Diaries (αν και μετα απο τοσα επεισοδια πιστευω πως θα επρεπε να υιοθετησω ενα πιο βραζιλιανικο ψευδωνυμο). Ερχομαι λοιπον μετα απο 4 μηνες να σας εξιστορησω τη συνεχεια. Στο τελευταιο update, πολλοι μου σχολιασατε πως επρεπε να περιμενω μια μερα για να σας τα γραψω ολοκληρωμενα, κι ειχατε δικιο. Ομως η αληθεια ειναι πως τοτε εγραψα κυριως για μενα: θυμαμαι ηταν Κυριακη, καραντινα ακομα, κι ημουν αρκετα αναστατωμενη λογω αυτου που θα γινοταν την επομενη μερα και το γραψιμο εγινε ο τροπος μου να τα βαλω λιγο σε μια ταξη για να καταλαγιασει ολο αυτο. Κι απ’οτι φανηκε, σας μετεδωσα αυτο το σασπενς για την επομενη μερα, ενω τελικα ολα ηταν λιγοτερο θεαματικα και πιο μακροσυρτα απ’οσο περιμεναμε.

Μιλώντας με τους γονείς της πρώην του, αν και οι σχέσεις τους ήταν πάντα τεταμένες, ο φίλος μου κατάφερε να κάνει μια εντυπωσιακά πολιτισμένη συζήτηση, κατα τη διάρκεια της οποίας μάλιστα εκείνοι έμαθαν για την ύπαρξη μου. Η συζήτηση πήγε σ’αυτο το θέμα πολύ φυσικά, καθώς είχε ήδη περάσει πάνω από ένας χρόνος που ζούσαν χωριστά, κι επίσης οι ίδιοι περίμεναν να το ακούσουν σαν το οριστικό επιχείρημα που δικαιολογούσε το διαζύγιο -άλλης γενιάς βλέπετε, ο μόνος λόγος να θες να χωρίσεις είναι επειδή είσαι με άλλον άνθρωπο… Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν, εκείνοι θα αποφάσιζαν πως θα χειριζόντουσαν αυτή την πληροφορία, αν θα την έλεγαν στη κόρη τους ή όχι. Εκείνη την ημέρα μάθαμε μάλιστα πως εκείνη εξακολουθεί να λέει στους γονείς της πως θα αυτοκτονήσει, αν κι έπαψε προ πολλού να το λέει στο σύντροφο μου. Είναι κι αυτό ένας τρόπος να τους αναγκάσει να παρέμβουν για να τον μεταπείσουν, φορτώνει τους γύρω της με όλη την ευθύνη της ύπαρξης της προκειμένου να τη βοηθήσουν στο στόχο της. Όσο για το σύντροφο μου, είχε αποφασίσει να της το πει σε περίπτωση που εκείνη τον ρωτούσε, όμως όχι επι τούτου, κατόπιν συμβουλής της ψυχολόγου η οποία είπε πως είναι σημαντικό η βάση αυτού του διαζυγίου να είναι ”δεν θέλω να είμαι πια μαζί σου” κι όχι ”θέλω να είμαι με κάποια άλλη”.

Την επόμενη λοιπόν της ζήτησε γραπτώς να βρεθούν για να μιλήσουν για το διαζύγιο, γιατί δεν είχε πλέον κανένα νόημα να το παρατείνουν. Η πρώτη της αντίδραση ήταν φυσικά η άρνηση, καθώς από την πρώτη στιγμή που της είχε πει ο σύντροφος μου πως ήθελε να χωρίσουν, εκείνη βουτηχτηκε στην άρνηση -της οποίας η πιο ακραία έκφανση ήταν οι απειλές, όπως ξέρετε. Όμως πέρα από τις απειλές, κάθε μα κάθε μέρα έκτοτε τον βομβαρδίζει με ερωτικά μηνύματα, παρακάλια κι υποσχέσεις πως είναι πλέον μια τελείως διαφορετική γυναίκα και πως θα του χαρίσει τη ζωή που ονειρεύτηκε. Μετά την αρχική άρνηση λοιπόν, επέστρεψε στο γνωστό τροπάριο. Όταν ο σύντροφος μου επανηλθε, φάνηκε να δέχεται, όμως του ζήτησε να αφήσει να περάσει το καλοκαίρι διότι δεν άντεχε να το διαχειριστεί εκείνη την περίοδο.

Παράλληλα, τα παιδιά προσάρμοσαν κι εκείνα τη στάση τους ώστε να την πείσουν να πάει σε ψυχολόγο. Θεωρητικά είναι κάτι που έκανε ήδη, όμως πρακτικά μάλλον έλεγε ψέμματα, δεδομένων των καταστάσεων -ή αν μη τι άλλο της χρειαζόταν άλλος ειδικός. Εκείνη τους υποσχέθηκε να το σκεφτεί, όμως τελικά αποφάνθηκε πως δεν θα πάει, κι ότι αποφάσισε να δώσει στο σύντροφο μου ό,τι ζητήσει και να τον περιμένει για πάντα -επι λέξει. Και τα παιδιά με τη σειρά τους της είπαν ωραία, συγχαρητήρια, εξαιρετική απόφαση, εμάς όμως ξεχνα μας. Αφού αρνείται τη βοήθεια επαγγελματία, καλά έκαναν και αποχώρησαν από αυτή την αρρωστημένη καθημερινότητα ψυχολογικού εκβιασμού με πρόφαση την ανάγκη της για στήριξη.

Μόλις μπήκε ο Σεπτέμβριος, ο φίλος μου ξαναήρθε σε επικοινωνία μαζί της για να της πει πως έχει κλείσει ραντεβού με δικηγόρο. Εκείνη, χωρίς να σταματήσει τον καθημερινό βομβαρδισμό ερωτικών μηνυμάτων, δέχτηκε να υπογράψει ”ό,τι ήθελε εκείνος”. Δέχτηκε επίσης να χρησιμοποιήσουν τον ίδιο δικηγόρο, πράγμα το οποίο θα διευκόλυνε και θα επιτάχυνε τη διαδικασία -την οποία ωστόσο αναγκαζόταν να κινήσει εξολοκλήρου ο σύντροφος μου, καθώς εκείνη δέχτηκε μεν, αρνήθηκε δε να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια.

Και τότε έμαθε ότι υπάρχω. Συμπτωματικά, το Σεπτέμβριο είχα πάει να δω τον σύντροφο μου, και την ημέρα ακριβώς που έφτασα, η πρώην του έμαθε από τον αδελφό της για μένα. Αμέσως άρχισε ο βομβαρδισμός άλλου είδους μηνυμάτων, άρνησης και πάλι, μα και θυμού, ενοχοποίησης κι απειλών, πάλι απειλών. ”Ξανασκέψου το προτού να είναι πολύ αργά”, καθώς και κάποια άκρως ωμα μηνύματα αναφορικά με τις σεξουαλικές μου επιδόσεις σε σύγκριση με τις δικές της. Εδώ και πολλούς μήνες ο σύντροφος μου έχει ως πάγια τακτική να μην απαντάει σε κανένα μήνυμα της που δεν αφορά κάτι διαδικαστικό ή τα παιδιά, και το ίδιο έκανε κι εδώ.

Ευτυχώς τον είδα δυνατό και ψύχραιμο, έχει πια μπουχτίσει με όλο αυτό. Εμένα ομολογώ πως αυτές οι απειλές ακόμα με βρίσκουν ευάλωτη στα σημεία, κι επειδή έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω, κρατάω όσο μπορώ συναισθηματική απόσταση. Ξαφνικά όμως, αφού έμαθε πως είναι με άλλη, εκείνη αποφάσισε πως θέλει άλλο δικηγόρο, δικό της, κι αυτό με θορύβησε. Ο σύντροφος μου έχει ήδη βάλει μπροστά τη διαδικασία από την πλευρά του κι ο δικηγόρος του τον διαβεβαιώνει πως δεν μπορεί να τον βλάψει με κανένα τροπο μέσω του διαζυγίου, εφόσον και τα τρία παιδιά είναι ενήλικα κι εκείνη έχει δικό της σταθερό και επαρκές εισόδημα. Εύχομαι όντως να είναι έτσι τα πράγματα γιατί το τάιμινγκ της απόφασης της δεν μου φαίνεται καθόλου τυχαίο… Παρόλα αυτά, περιττό να σας πω πως από το ίδιο κιόλας βράδυ, μετά τις απειλές, ξανάρχισε τα ερωτολογα, τα οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Η μέρα της μαρμότας, γενικά.

Θεωρητικά, λοιπόν, έχει γίνει πλέον και το τελευταίο δύσκολο βήμα -κατα το σύντροφο μου-, που ήταν να μάθει πως έχει καινούργια σχέση. Όμως διαφωνώ, πιστεύω πως μένει ακόμα ένα: να μας δει μαζί. Η πόλη στην οποία μένουν είναι αρκετά μικρή, εγώ πλέον παω για όλο και μεγαλύτερα διαστήματα κι οι πιθανότητες να συμπέσουμε πολλές. Εκείνον δεν τον απασχολεί, όμως είναι κάτι που έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Υπολειμμα όσων είχε πει εκείνη η αχαρακτήριστη ψυχολόγος, που θεωρούσε πως αν τον έβλεπε με άλλη, σίγουρα θα αυτοκτονούσε; Μάλλον.

Όπως βλέπετε, εξακολουθεί να πλανάται το φάντασμα της αυτοκτονίας, ευτυχώς όμως όχι τόσο έντονο όσο κάποτε. Είναι ένα θέμα που έχω συζητήσει με την ψυχολόγο μου και που προσπαθώ να μην το αφήσω να κυριαρχήσει μέσα μου. Κρίνοντας από τα γεγονότα, μου είπε πως το πιο πιθανό δεν είναι να θέλει όντως να πεθάνει -παίζει όμως επανειλημμένα με την ιδέα του θανάτου, πράγμα το οποίο δείχνει διαταραγμένη σκέψη. Κι αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα ήταν ικανή για μια απόπειρα σαν ύστατο ”επιχείρημα”: αυτό ακριβώς είναι που εξακολουθώ να φοβάμαι. Εδώ όμως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή ο σύντροφος μου και τα παιδιά τους, έχουν θέσει τα όρια τους κι έχουν αποσυρθεί, θα αφήσω να με καταβάλλει εμένα; Είναι μάλλον τα απόνερα της τρομοκρατίας, όμως που θα πάει, ξέρω ότι θα περάσουν κι αυτά.

Σύμφωνα με το δικηγόρο, το νομικο κομματι του γαμου τους είναι τόσο ξεκάθαρο που σε 2 με 4 μήνες θα βγει το διαζύγιο -κι εύχομαι να μη συμβεί κάτι από την άλλη μεριά που να παρατείνει αυτό το διάστημα… Αν συμβεί, ξέρετε εσείς: update.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

17 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
WordPress › Σφάλμα

Παρουσιάστηκε ένα κρίσιμο σφάλμα σε αυτόν τον ιστότοπό.

Μάθετε περισσότερα για την αποσφαλμάτωση του WordPress.