Τοκετός και τραύμα: Απαντήσεις στα σχόλια

Όταν ετοιμαζόταν το άρθρο: “Γίνεται ένας τοκετός να αφήσει τόσο μεγάλο τραύμα σε μια γυναίκα;“, κανείς δεν περίμενε τέτοια βροχή σχολίων. Είναι πραγματικά θλιβερό το να βιώνουν τόσο τραυματικά οι γυναίκες την γέννηση του παιδιού τους. Είναι σημαντικό να τονιστεί επίσης ότι τα περισσότερα σχόλια από τραυματικές εμπειρίες αφορούν σε καισαρικές. Υπάρχει η αντίληψη ότι μια καισαρική είναι πιο εύκολη και είναι “λιγότερος κόπος”. ‘Ομως απ’ ότι φαίνεται τόσο η διαδικασία του χειρουργείου όσο και η περίοδος της αποκατάστασης αφήνει τελικά βαθιά τραύματα.

Επειδή ακολουθεί σεντόνι, πρώτο πρώτο για να διαβαστεί σίγουρα, θα μπεί το σχόλιο της Ελένης. Όχι μόνο γιατι έζησε μια απαράδεκτη εμπειρία, αλλά γιατι οι παρατηρήσεις τις είναι τρομερά εύστοχες και αποτελούν και την προσωπική μου άποψη. Και δεύτερο της Guardian γιατί συνοψίζει με 10 γραμμές τα πάντα.

Τέλος θα ήθελα να προτείνω, εφ’ όσον υπάρχει τόση ανάγκη για κουβέντα πάνω στις εμπειρίες του τοκετού, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα thread στο forum που να λειτουργεί ως ομάδα αλληλοϋποστήριξης.   Η και να οργανώσουμε μια “διαδικτυακή συνάντηση” μέσω Zoom για πιο άμεση συζήτηση. Τι λέτε;

 @ΕΛΕΝΗ

• “…οι πόνοι χειροτέρεψαν σε τέτοιο βαθμό που την ώρα που με ράβαν δε μπορούσα καν να πω οτι πονάω κι ο αναισθησιολόγος είχε φύγει από πάνω μου. Δάκρυα τρέχαν στο πρόσωπο μου, η φωνή δεν έβγαινε πια να φωνάξω κι οι γιατροί κάπου στο βάθος συζητούσαν για τις μεταγραφές του Παναθηναικού…” Δεν εχω λόγια…. Αλήθεια. Λυπάμαι πάρα πολύ για αυτή την εμπειρία.
• “Καταλήγω λοιπόν πως όλη η φρίκη προκύπτει απ το ότι δεν έχουμε επαρκή ενημέρωση, να ξέρουμε τι μας περιμένει. Κι έτσι μετά την πρώτη φορά σεξ, που περίμενα να ακούω πουλάκια να μου τραγουδούν, λουλούδια να με ραίνουν, ήρθε κι η γέννα ως το δεύτερο τεράστιο κλισέ που έπρεπε να σπάσει.Περιμένω να σταλεί και κανένα θέμα «αγαπητή α,μπα στο γάμο μου πέρασα απαίσια, έκαψα ως και τις φωτογραφίες να μη θυμάμαι την “ωραιότερη μου στιγμή” να σας γράψω κι άλλες ιστορίες τρόμου και φρίκης” Πιστεύω ότι έχεις απόλυτο δίκαιο και αποτελεί και δική μου προσωπική άποψη. Δεν προετοιμάζουμε σωστά τις γυναίκες για την εμπειρία του τοκετού. Και δεν βοηθάει ούτε το ίντερνετ, ούτε τα μαμαδογκρούπ, ούτε οι ταινίες, ούτε τίποτα στην όλη κατάσταση, καθώς τα περισσότερα που κυκλοφορούν είναι εκτός πραγματικότητας.
• “Αν είναι μόνο ο φόβος και τίποτα άλλο για την απόκτηση δεύτερου παιδιού να πας σε ειδικό και να μιλήσεις, να ελαφρώσει κι η ψυχή σου.” Είναι τεράστια αδικία να στερείται  μια γυναίκα του δικαιώματος να μείνει έγκυος μέσα από τον ψυχικό τραυματισμό της πρώτης γέννας. Και απο πάνω να υπάρχει η απαίτηση να πει και ευχαριστώ. Μιλώντας με τους κατάλληλους ανθρώπους μπορεί να ξεπεραστεί το τράυμα και τα πράγματα την επόμενη φορά μπορούν να γίνουν καλύτερα.

@Guardian

• Φυσικά και ο τοκετός φυσιολογικός η όχι εμπεριέχει κινδύνους, απρόβλεπτα, πόνους και τουλάχιστον ταλαιπωρία. Μερικά από αυτά δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Τόσα αλλά όμως μπορείς. Σωστή ενημέρωση από το γιατρό; Σωστή ενημέρωση δίκη μας ώστε να μην παγιδεύομαστε σε ενοχές, ντροπές κλπ; Διεκδίκηση μιας ανθρώπινης συμπεριφοράς; Καταγγελία σε αυτές τις άθλιες μαίες που σιχαίνονται τους εμετούς; Βοήθεια από ψυχολόγο; Όλα αυτά. Είναι δυστυχώς ταμπού να μιλάς για οποιοδήποτε πρόβλημα σωματικό και κυρίως ψυχολογικό σχετίζεται με τη γεννά. Και έτσι κάπως η γεννά γινεται τραύμα, και δε βρίσκεις άνθρωπο να μιλήσεις γι’ αυτό. 

@pepe le pouf:

• “δεν θέλω να κανω επισκληρίδιο (είχα διαβασει οτι οι ουσιες της ενεσης “περνούν” στον οργανισμο του εμβρύου και δεν ήθελα)”. Το φάρμακο της επισκληριδίου δεν περναέι στο έμβρυο, και είναι απόλυτα ασφαλής. Όσο για τη μητέρα, υπάρχει ελάχιστη πιθανότητα επιπλοκών, τις οποίες στις εξηγούν πριν στην κάνουν.
•  Για την καισαρική πληρώνονται τα διπλα. Χειρουργειο γαρ, οχι απλος τοκετός. Δεν γνωρίζω κανέναν γυναικολόγο να το κάνει αυτό. Το κόστος είναι το ίδιο. Μια μικρή διαφορά υπάρχει στο κόστος του μαιευτηρίου μόνο.
•  Ζητας επισκληριδιο επειδη πονας. Η επισκληριδιος καθυστερει τις διαστολες. Το εμβρυο ασφυκτια. Μετρουν τους παλμους του, αυξανονται. “Για την ασφαλεια και των δυο θα σας κανουμε καισαρικη” Τσουπ! Συστημα!.  Ας μην είμαστε υπερβολικοί. Δεν φταίει η επισκληρίδιος για τις καισαρικές, ούτε το μωρό επηρρεάζουν, ούτε καθυστερεί σημαντικά την πρόοδο του τοκετού.
• Υπαρχουν γυναικες που μετα απο 2 καισαρικες, εχουν γεννησει φυσιολογικα διοτι πάλεψαν και το εψαξαν και το κατάφεραν. Δεν συστήνεται από καμία επιστημονική εταιρεία στον κόσμο να προσπαθήσεις για φυσιολογικό τοκετό μετά από δύο καισαρικές γιατί ο κίνδυνος ρήξης της μήτρας είναι πολύ μεγάλος. Το οτι κάποιες γυναίκες το ρίσκαραν και το κατάφεραν, δεν σημαίνει τίποτα. Ας μην προτρέπουμε γυναίκες να κάνουν πράγματα που δεν συστήνεται να γίνονται. Μετά από μία μόνο καισαρική σαφώς και μία γυναίκα μπορεί να προσπαθήσει να γεννήσει φυσιολογικά.

@Blanca luna. 

• Πραγματικά πολύ στενάχωρη η εμπειρία σου. Δυστυχώς όμως συμβαίνει σε πάρα πολλές γυναίκες.Έχεις δίκαιο σε όλο το κείμενο, αλλά ακόμα περισσότερο στην τελευταία παράγραφό. Κάτι πρέπει να αλλάξει.
• “υπολόγισαν μερικές μέρες λαθος την εγκυμοσύνη μου, από 36+6 που ήταν σε 36+3”. H διαφορά των τριών ημερών είναι ασήμαντη, και δεν φταίει αυτή η διαφορά που τα παιδιά σου χρειάστηκαν μονάδα.
• “δημόσιο, baby friendly, μαιευτήριο…. ο θάλαμος πρόωρων ήταν σε άλλο όροφο και οι επισκεψεις ήταν 4 φορές την ημέρα σε απολύτως καθορισμένη ώρα για 30 λεπτά “. Στον υπόλοιπο κόσμο σε ένα baby friendly μαιευτήριο μπορείς να δείς και να μείνεις με το παιδί σου στη μονάδα για όση ώρα θέλεις, όλο το 24ωρο.

@Koala. 

• “Και τις επόμενες μέρες να μη μπορώ να σταθώ ίσια και να περπατάω μισό μέτρο και να κλαίω. Ήταν πραγματικός πόνος και ήταν εκεί.” Το βασικό πρόβλημα της καισαρικής είναι αυτό. Ο μετεγχειρητικός πόνος και οι μπόλικες ημέρες που χρειάζεσαι προκειμένου να μπορείς να κάνεις ακόμα και τα πιο απλά πράγματα. Τις περισσότερες φορές με αρκετά αναλγητικά παλεύεται η κατάσταση. Γι αυτό οι γυναίκες πρέπει να παίρνουν τα αναλγητικά τους για αρκετές ημέρες. Μετά βέβαια διαβασα ότι κάποιος είπε στον Χορτοφάγο Καρχαρία: “Πρέπει να αντέχεις τον πόνο”. “Να τον αντέξεις εσύ τον πόνο” είναι η απάντηση.
• “Πάντως εγώ το δήλωσα στον σύντροφο μου πως πριν να βάλουμε μπρος για το δεύτερο θα πάω ψυχολόγο γιατί νιώθω ότι θα πάθω κρίση πανικού μόλις μπω για καισαρική.” Πρώτον, δεν χρειάζεται να ξανακάνεις αναγκαστικά καισαρική στο δεύτερο παιδί. Μπορείς να δοκιμάσεις να γεννήσεις φυσιολογικά. Σε περίπτωση που επιλέξεις να ξανακάνεις καισαρική (και είναι θέμα δικής σου επιλογής και μόνο) θα πρέπει να μιλήσετε για αυτό το θέμα και με τον γιατρό σου προκειμένου να ξέρει τις ανάγκες σου και να λάβεις την κατάλληλη υποστήριξη στην εγκυμοσύνη και φυσικά την ώρα της καισαρικής. Και να λάβεις την κατάλληλη  υποστήριξη και αναλγητική αγωγή μετά το χειρουργείο.

• Πραγματικά θλιβερή εμπειρία. Όλο από την αρχή μέχρι το τέλος. Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι ο πόνος από τον ορό με την ωκυτωκίνη δεν αντέχεται με τίποτα και είναι πολλαπλάσιος του φυσικού πόνου. Ειδικά αν είναι και το πρώτο σου παιδί, που σημαίνει ότι η διαδικασία θα κρατήσει αρκετές ώρες χωρίς επισκληρίδιο δεν αντέχεται εύκολα. Και εδώ έρχεται η δεύτερη ερώτηση. “H piripiri χωρίς επισκληρίδιο δεν αντέχει τους πόνους του τοκετού, πάμε για καισαρική – που σημαίνει σου έκαναν επισκληρίδιο για την καισαρική”.  Γιατί να μην σου κάνουν την επισκληρίδιο για τον τοκετό;

• Κάποια στιγμή βγήκα έξω στο διάδρομο να περπατήσω γιατί αυτό με ανακούφιζε από τον πόνο και οι μαίες με έστειλαν σούμπιτη στο κρεβάτι μου. Σε μια γυναίκα στο πρώτο της παιδί η αρχική φάση κρατάει πολλές ώρες, ακόμα και ημέρες. Είναι αδιανόητο να περιορίζεται η γυναίκα σε ένα κρεβάτι, δεν αντέχεται με τίποτα. Άμα είσαι και μόνη σου ακόμα χειρότερα.
• Μετά από κάμποσες ώρες έτσι (κι επιπλέον ανάσκελα και ακίνητη “για να ακούν το μωρό” -κατά τη γνώμη μου η πιο επώδυνη και άβολη στάση για να γεννάς). Όπως έχουμε ξαναγράψει εδώ το να γεννήσεις το πρώτο σου παιδί ανάσκελα, σε ένα κρεβάτι χωρίς επισκληρίδιο είναι πραγματικό μαρτύριο. Πόσο μάλλον να είσαι και μόνη σου. Πολύ κρίμα και αυτό.

• Πολύ στενάχωρη εμπειρία. Καλό είναι να τονιστεί ότι οι άσχημες εμπειρίες από το προσωπικό δεν είναι”προνόμιο” των δημόσιων νοσοκομείων. Μάλιστα σε πολλά δημόσια νοσοκομεία το προσωπικό είναι ευγενέστατο. Συμφωνώ απόλυτα με τον γιατρό σου. Καλό θα ήταν να τους εκφράσεις την απόλυτη δυσαρέσκειά σου, όπως και την πρόθεση σου να μην ξαναπάς. Κάτι πρέπει να γίνει μπας και αλλάξουν τα πράγματα.