Θυμήθηκα, απόψε, πως, κάποτε, αγαπούσαμε. Αγαπούσαμε με τις ψυχές μας. Έτσι, απλά, αγαπούσαμε.
Αγαπούσαμε με τις ψυχές μας, με τις καρδιές μας, με το σώμα μας, με τα λόγια μας, με τα τραγούδια, με το γέλιο.
Χωρίς να ρωτάμε, χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Έτσι, απλά, αγαπούσαμε. Από τότε, δεν ξέρω με πόσες ψυχές συναντηθήκαμε αλλά δεν βρεθήκαμε.
Έχασα τον δρόμο. Ξέχασα να αγαπώ. Ξέχασα πως είναι να αγαπάς, έτσι απλά, για την αγάπη. Που είναι όμορφη και δυνατή. Μπήκαν τα ”πρέπει”, τα ”γιατί”, τα ”πως”, τα ”για πόσο”.
Χάθηκα.
Τώρα, απόψε, μετά από τόσα χρόνια, θυμήθηκα. Θυμήθηκα πως είναι να αγαπάς.
Χαίρομαι, τώρα, μέσα στην μεγάλη μου μοναξιά και στην μεγάλη μου λύπη, που κάποτε αγάπησα απλά και ανόθευτα.
Λυπάμαι που άφησα αυτήν την αγάπη, για κάτι, πάντα, καλύτερο, κάτι δυνατότερο, κάτι ωραιότερο.
Λυπάμαι που την αφήσαμε να χαθεί. Αλλά, σκέφτομαι, αφού κάποτε αγάπησα έτσι, άρα μπορώ ξανά, ίσως, να αγαπήσω έτσι. Και έτσι να ξανααγαπηθώ.
marian morgan
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για κάποιο λόγο ένιωσα την ανάγκη να μεταφράσω αυτό το ποίημα στα αγγλικά, πλιζ αν έχετε κάποια καλύτερη πρόταση για την επίλογη λέξεων θα εκτιμούσα πολύ το feedback! Η μετάφραση είναι αρκετά πιστή καθως μου αρεσε πολυ το ποίημα για να αλλάξω το οτιδήποτε. I remembered, tonight, that, we used to, love. Love with our souls. Like, simply, love. Love with our souls, with our hearts, with our bodies, with songs, with laughter. Without wondering, without knowing why. Like, simply, love. Since then, I don’t know how many souls we have come across with, but did not meet. I am… Διαβάστε περισσότερα »
Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ που σας άρεσε το κείμενό μου και που το μεταφράσατε και μάλιστα τόσο ωραία! Μου δώσατε μεγάλη χαρά! Να είστε καλά!