Το ποίημα της Παρασκευής: Hansaplast

Και είναι ν’ απορείς,

χωρίς εμένα ζεις…

Και που το πας αυτό?

Κι εγώ μπορώ να ζω.

Άπλωσα και τσιρότα

με σχέδια βερελότα,

πήρα ροζ ασπιρίνες

που ‘χα παιδί στις μνήμες.

Φράουλα.

Και ίσιωσαν τα ράουλα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News