Φηλά τους καρπούς,
ανοίγει το μάτι κι ο νους.
Τεντώνει το χέρι,
γελά το αστέρι.
Κορδέλες, κοτσίδια
στη βίλα τα ίδια:
γλυκειά η μαρμελάδα,
σωφέρ και λιακάδα,
φυσάει ο Μπάτης,
θυμώνει ο ντάντης,
πατά στη στιγμή
το ροζ του κουμπί.
Εκείνος,
Δε σπάει το χατήρι,
τη Μοίρα οικτίρει,
σαν γράφει το τσεκ.
Ποτίζουν τα μπεκ.
Φουρό και φουστάνια,
ματιά-αεροπλάνα,
ραδιάκι στο χέρι,
αϊλάϊνερ-νυστέρι,
ξασμένο μαλλί,
τσίχλα ηχηρή…
And this is the end…
Γλυκό happy-end…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
