Έχεις ακούσει που λεν για έρωτες παραμυθένιους
με στρατιώτες μολυβένιους
με κάστρα, δράκους και ιππότες
Γιατί γίναμε προδότες;
“Τι προδώσαμε” μου λες
“Έναν έρωτα που χάλασε αμέτρητες φορές;”
“Μια φιλία εικονική?”
Τίποτα απ αυτά σου απαντώ
γιατί όταν σε χρειαζόμουν δεν ήσουνα ποτέ εδώ
έφευγες και ερχόσουν όποτε ήθελες εσύ
επειδή ίσως δε σου ήμουν αρκετή.
Με σύγκρινες, βαριόσουν, πιεζόσουν, αποχωρούσες
κι επειδή θύμωνα, αγανακτούσες.
Ίσως πιο πολύ γιατί δεν έμοιαζα σ’ εκείνη.
Γιατί τα μάτια μου είναι σκούρα
και μοιάζουν με μουτζούρα
δίπλα στα γαλάζια, τα δικά της.
Δε μυρίζω τ’ άρωμά της.
Και δεν ξέρεις τι σου φταίει.
Ήταν “ΤΟ κεφάλαιο της ζωής σου” ο κολλητός σου λέει.
Εγώ; Είμαι αυτή που πίσω από κάθε παράπονο ακούω τ όνομά της.
Έχεις χαραγμένα στο δεξί σου χέρι τ αρχικά της.
Δεν θέλω να σου κάνω εκβιασμό
αλλά δεν το βλέπεις;
Έχεις γίνει παιχνιδάκι που ικανοποιεί μόνο τον δικό της εγωισμό.
Η διαίρεση του εμείς θα έπρεπε να χει πηλίκο εσύ κι εγώ, υπόλοιπο μηδενικό.
Είμαι προκατειλημμένη; Ή είναι φυσιολογικό;
Στη σκιά της θα νιώθω πάντα αδικημένη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν ξερω ρε παιδιά μαυρίστε με ανελέητα αλλά γελάω λίγο με τα στιχάκια της Παρασκευής! Για όποιον έχει δει την ταινία “Ξύπνα Βασίλη”:
“Και το μυαλό σου είναι θολό πώ, πώ πώ πώ πώ πώ πώ πώ»
Ρε παιδιά, συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι. Γιατί βάζετε αρνητικές ψήφους στα ποιήματα της Παρασκευής; Εδώ λέει η γυναίκα την πίκρα της, και το λέει πολύ καλύτερα από κείνα τα ερωτήματα που ζητάνε απάντηση ενώ όλο@ βλέπουμε ότι δεν διακρίνονται από κοφτερή ματιά. Γιατί εκεί υπερψηφίζετε κι εδώ τόση αυστηρότητα;
Αν θέλετε απαντάτε.
Δεν έβαλα αρνητική, αλλά νομίζω πως στα ποιήματα της Παρασκευής κρίνουν το εκάστοτε ποίημα, ενώ στα άρθρα κρίνουν την απάντηση της Λένας. Υποθέτω…
Το προφανές αυτό είναι.
Δεν ευνοεί ιδιαίτερα την συμμετοχικότητα όμως. E;
Γιατί το μάτι μου είναι σκούρο
και είν’ φτιαγμένο κιαροσκούρο,
ενώ το μάτι της το γαλανό
στραβοκοιτά προς το μπορντώ(*)
(*) Bordeaux