Έχω 2 αγοράκια τεσσάρων ετών και στη γειτονιά παίζουν με άλλα 5-6 αγοράκια πάνω κάτω στην ίδια ηλικία. Δεν ξέρω αν φταίει η ηλικία, το φύλο, το dnaο ήλιος ή η συννεφιά, κάθε μέρα, μα ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ενώ παίζουν μια χαρά, κάποια στιγμή στάνταρ θα τσακωθούν. Και εκεί πάντα κάποιο θα σπρώξει κάποιο άλλο. Εγώ σαν μάνα έχω πει στα δικά μου να μην χειροδικήσουν πρώτα ποτέ, ποτέ να μην ξεκινήσουν αυτά, αλλά αν κάποιος τους σπρώξει ή χαστουκίσει, να ανταποδώσουν άμεσα!! Ένα από τα εκατομμύρια πράγματα που φοβάμαι είναι να πέσουν τα παιδιά μου θύματα bullying. Η δασκάλα τους, όταν της είπα αυτά που σου λέω τώρα, έπεσε να με φάει. Ότι ποτέ και υπό καμία συνθήκη δε χτυπάμε, ότι λέμε τα προβλήματα σε έναν μεγαλύτερο ή απομακρυνόμαστε από εκεί που πέφτει ξύλο κλπ κλπ (κατάλαβες τη φιλοσοφία) Με κίνδυνο να με κράξει το σύμπαν, σου λέω πως με αυτή η νοοτροπία αμφιβάλλω αν σε κάποια κακή στιγμή τα παιδιά μου τη βγάλουν καθαρή.. Σε ικετεύω, πες μου, τι θα πεις στο παιδί σου να κάνει αν κάποιο άλλο παιδί το χτυπήσει?
-μανα κουραγιο
Λυπάμαι, αλλά θα είμαι εξίσου κατηγορηματική όσο ήταν και η δασκάλα. Ό,τι σου είπε είναι σωστό. Δεν θα έπρεπε να διδάσκεις στα παιδιά να συνεχίζουν τον φαύλο κύκλο της βίας. Καταρχάς, πως ακριβώς θα γλιτώνουν το bullying τα παιδιά σου, αν ανταποδίδουν τη βία; Πρώτον αυτοί είναι κανόνες που κυριαρχούν μόνο στη ζούγκλα και δεύτερον κανένας δεν σου εγγυάται πως αν το παιδί σου αρχίσει τώρα να ανταποδίδει τη βία ή αν μεταγενέστερα αρχίσει για παράδειγμα τις πολεμικές τέχνες ή την αυτοάμυνα, δεν θα δέχεται μπούλινγκ. Το μπούλινγκ στο σχολείο δεν είναι μόνο σωματικό, είναι και λεκτικό και συναισθηματικό και ποτέ μα ποτέ μα ΠΟΤΕ η βία δεν είναι η λύση.
Λογικά είσαι παρούσα στο παιχνίδι των παιδιών, εφόσον είναι μόνο τεσσάρων ετών. Είναι πολύ σημαντικό να επιβλέπεις το παιχνίδι, και να επεμβαίνεις όταν υπάρχουν τέτοια περιστατικά και να τα διακόπτεις σύντομα. Ίσως βρεις ενδιαφέρον και αυτό, σχετικά με τα παιδιά και τη βία, από την αμερικάνικη ψυχολογική εταιρία.
Αυτό που είναι απαραίτητο να κάνεις από τώρα, αλλά και καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι να είσαι κοντά τους ουσιαστικά, να μάθεις να αναγνωρίζεις τα σημάδια, να τα ενθαρρύνεις πάντοτε να μιλούν, να κάνεις όσο περισσότερο σαφές γίνεται, μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα σου, το πόσο σημαντικό είναι να μιλούν σε κάποιον για τη βία την οποία ενδεχομένως δέχονται και πως αυτή είναι η μόνη λύση. Διαφορετικά αν η βία ενταχθεί σαν λύση, έστω και αρχικά ως άμυνα, κινδυνεύεις να εξελιχθεί ως γενική λύση σε όποιο διαπροσωπικό πρόβλημα μπορεί να έχουν. Δες και αυτό, αυτό και αυτό.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οι δάσκαλοι εκτός από συμβουλές καλό θα ήταν να ξυπνήσουν και να λάβουν τα μέτρα τους για τα φαινόμενα βίας που γίνονται κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη τους. Δε θέλει και πολύ να γίνει το κακό.
Οπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν καλοί και κακοι επαγγελματίας. Ένα Πανεπιστήμιο τελειώσατε οι δάσκαλοι όπως όλοι μας. Δεν ζούμε στα κατσάβραχα με το δήμαρχο, τον Παπα και τον δάσκαλο οδηγούς μας. Για σένα είναι ένα επάγγελμα και οι μαθητές σου αλλάζουν κάθε χρόνο. Εμένα είναι το παιδί μου,η ζωή μου, η ζωή του. Να του πω να στηριχθει μόνο στο δάσκαλο και να κάνουμε την προσευχή μας να πετύχει έναν καλο;
Ήμουν επηρεασμένη από πολύ πρόσφατο περιστατικό βίας σε δημοτικό σχολείο, σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ ότι το σύνολο των δασκάλων αδιαφορεί. Έφτασα μέχρι το διευθυντή του σχολείου για το ξύλο που είδα μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να έχω καμία σχέση με τα παιδιά, απλά τυχαίνει να δουλεύω δίπλα σε σχολείο.Οι δάσκαλοι έπιναν καφε και με κοιτούσαν σαν εξωγήινο, που τους διέκοψα από το διάλειμμα.
Υπάρχουν περιπτώσεις και περιπτώσεις προφανώς, και ίσως η αναποφασιστικότητα κάποιων καθηγητών οφείλεται (και) στο γεγονός ότι υπάρχουν γονείς που θα πάνε “να ζητήσουν τα ρέστα”, ακόμη και σε μία απολύτως ορθή δράση/απόφαση.
Πάντως, όπως έχω ξαναπεί, στο συγκεκριμένο σχολείο που πήγαινα δημοτικό και γυμνάσιο (όχι την εποχή της χούντας) οι δάσκαλοι και καθηγητές είχαν το ελεύθερο να χτυπούν και όσοι το “είχαν μέσα” τους μία χαρά “ξέδιναν” πάνω στα κεφάλια των μαθητών και όχι μόνο σ’ αυτά.
Φυσικά και είναι το παιδί μου και οι δάσκαλοι μπορεί να αδιαφορούν μπορεί και όχι. Το παιδί όμως πρέπει να προστατευθεί. Και ο καλύτερος τρόπος είναι να στηριχθεί πρώτα και κύρια στον εαυτό του και όχι σε έναν τρίτο που μπορεί έτσι μπορεί γιουβέτσι. Τώρα για την προσωπική επίθεση,Ευχαριστώ που έβγαλες το συμπέρασμα οτι μεγαλωνω ένα κωλοπαιδο που δεν σέβεται τίποτα και κανενα και εσύ τι να κανεις;θαυματα;πόσο πια; μην ανησυχείς το δικό μου το κωλοπαιδο μεγαλώνει σε άλλη χώρα,δεν θα σε ταλαιπωρήσει. Επίσης κατάγομαι από οικογένεια καθηγητών και έχω περάσει από όλο το ελληνικό δημόσιο σύστημα σε υποβαθμισμένες και… Διαβάστε περισσότερα »
Οι γονείς, καλό είναι να ξυπνήσουν και να μην παρκάρουν τα παιδιά τους σε ένα σχολείο, περιμένοντας από το δάσκαλο να κάνει όλη τη δουλειά. Ο γονέας ενός bully έχει σίγουρα δείγματα, τα οποία αρνείται να δει και να παραδεχθεί. Ο γονέας ενός θύματος το ίδιο.
Δεν είναι “παρκάρισμα” το να αναθέτεις στον δάσκαλο ή στον διευθυντή του σχολείου να επιλύσει τις διαφορές που δημιουργούνται μέσα στο σχολείο. Εγώ, για παράδειγμα, δεν έχω ούτε την θέληση ούτε την διάθεση να πιάσω ένα ξένο παιδί και να το μαλώσω ή να το νουθετήσω. Ούτε και τον γονιό του παιδιού αυτού θέλω να πλησιάσω για οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει ανάμεσα στα παιδιά μας. Τα παιδιά στο τέλος μπορεί να συμφιλιωθούν, αλλά οι γονείς δεν πρόκειται, ειδικά αν ανταλλάξουν βαριές κουβέντες.
Αυτό που με εκνευρίζει με τους δασκάλους στα δημοτικά σχολεία είναι ότι κυκλοφορούν με τα κινητά στο χέρι. Όχι όλοι, αλλά αυτοί που το κάνουν δεν δέχονται παρατήρηση από κάποιον άλλο, διευθυντή ή συνάδελφο, για να σταματήσουν να το κάνουν. Είναι στο “δεβαριέσαι”, αλλά τα παιδιά κάτι τέτοιες συμπεριφορές τις παρατηρούν και τις μεταφέρουν στο σπίτι.
Το θεωρώ απαράδεκτο στο διάλειμμα επιμελητής δάσκαλος να κρατάει κινητό και να παίζει/διαβάζει/μιλάει, την ίδια στιγμή που δυο παιδιά παραπέρα παίζουν ξύλο.
Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή και τσακωνομουν με κάποιο παιδί και πήγαινα στη μαμά μου να με βοηθήσει μου έλεγε: είναι μεταξύ σας αυτό, βρείτε τα μόνοι σας. Επίσης θυμάμαι ότι αν ποτέ πήγαινα να “καρφώσω” κάποιο παιδί ή την αδελφή μου, έμπαινα τιμωρία (μαζί με την αδελφή μου που είχε κάνει την ζαβολιά). Και ασφαλώς τις μια – δύο φορές που σήκωσε κάποιο παιδί χέρι πάνω μου και ανταπεδωσα, δεν τόλμησε ποτέ να με ξαναπλησιασει. Όλα αυτά δεν με εμπόδισαν να μάθω μεγαλώνοντας ότι η βία φέρνει βία. Δεν έγινα βίαιη. Αντίθετα έμαθα να υπςρασπιζομαι τον εαυτό μου και… Διαβάστε περισσότερα »
Aloutero και γράφουσα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας; Ιδίως όταν μιλάμε για παιδιά 4-5 ετών που υποθέτω ότι δεν πέφτουν κλωτσομπουνίδια, αλλά καμιά σπρωξιά ή ελαφρύ χτύπημα. Δεν το λέω κουνώντας το δάχτυλο, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί το ύφος μου! Στην κόρη μου έχω εξηγήσει χίλιες φορές ότι όταν κάποιος κάνει/πει οτιδήποτε την ενοχλήσει του λέει με έντονη φωνή “σταμάτα, με ενοχλείς”.Αν το άλλο παιδί συνεχίσει εκείνη τότε να απομακρυνθεί άμεσα. Και φυσικά να έρχεται να μου πει οτιδήποτε τη στεναχωρήσει κλπ. Όπως και αν την κοροϊδέψουν έχω διαβάσει ενα καταπληκτικό “κόλπο” αντιμετώπισης. Αν της… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ έφαγα μπούλινγκ τρελό στο γυμνάσιο απ’ την πρωτη κιολας τάξη(πηγα σε διαφορετικο γυμνασιο απ τους συμμαθητες μου στο δημοτικο), σχεδον απ’ όλο το τμμημα απο αγόρια επειδή λέει ήμουν άσχημη. (απο εναν ξεκινησε και οι υπολοιποι φαντάζομαι για “bonding” ακολούθησαν). Δεν ηταν μόνο λεκτικο, πολλές φορές π.χ μου είχε φτύσει τα μαλλιά. Στην αρχή δοκίμασα να τους αγνοήσω. Αργότερα πήγα στο “Ναι, συμφωνώ, και τώρα?” και μετά στο κοφτό “Σταμάτα να με ενοχλεις”. Μια καθηγητρια το ειχε παρει πρεφα και μιλησε στη δικη μου τη μαμα (μεγαλο φαουλ). Προφανως το διέψευσα στη μανα μου, γιατί δεν ήθελα να ξέρει… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι γι’ αυτό που πέρασες, Παλλακίδα. Δυστυχώς έχω ανάλογες εμπειρίες από το σχολείο και σε καταλαβαίνω.
Να διευκρινίσω ότι η απάντησή μου αναφέρεται συγκεκριμένα στο περιστατικό τις ερώτησης και αυτά που “προτείνω” σε παιδιά 4-5 χρονών πάνω κάτω.
Το attitude θα βοηθήσει ένα παιδί να ανταπεξέλθει στη συστηματική παρενόχληση/ bulling ως ένα βαθμό, αλλά εννοείται ότι δεν είναι πανάκεια.
Δεν αναφέρω τυχαία τη λέξη “αυτοπεποίθηση” στο σχόλιό μου. Πρέπει να ξεκινάμε από μικρά και αυτό χτίζεται. (στο σπίτι μας τουλάχιστον) απορρίπτουμε τη βια κάθε μορφής, αλλά θέλω να μάθει η μικρή ότι μπορεί να ορθώσει ανάστημα.
Η Φαινια δινει την πολιτικα ορθη απαντηση, αυτη που θα κανει τον κοσμο μας αγγελικα πλασμενο. Ομως η πικρη αληθεια ειναι οτι οι μπουληδες μονο αμα τους τριξεις τα δοντια κ τους φερθεις με τον ιδιο τροπο μαζευονται…
Επικίνδυνος και λάθος ο συλλογισμός σου.
Το ότι δεν έγινες εσύ βίαιη(σωματικά) μεγαλώνοντας δεν αναιρεί το γεγονός ότι αδιαμφισβήτητα,η βία είναι “κολλητική”.
Επίσης υπάρχουν πολλές μορφές βίας τις οποίες μπορεί να έχει κάποιος και να τις αγνεί,ακριβώς επειδή έχει ταυτίσει την έννοιά της αποκλειστικά με τη σωματική.
Ένα μεμονομένο περιστατικό δεν αποτελεί ούτε έρευνα, ούτε στατιστική.
Όχι, η βία δεν είναι κολλητική από μόνη της. Δεν είναι βία όταν υπερασπιζεσαι τον εαυτό σου. Είναι άμυνα. Η βία είναι κολλητική σε συνδυασμό με δεκάδες άλλα πράγματα.
Πόσοι άνθρωποι έγιναν βιαιοι επειδή δέχθηκαν και υπεμειναν βία χωρις να μπορούν να αντιδράσουν; Και δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό η περίπτωση μου.
Καημό το έχω να δω μια μάνα να ανησυχεί μήπως το παιδί της ΚΑΝΕΙ μπουλινγκ σε κάποιο άλλο
Εδώ! Εγώ! Το μεγαλύτερο αγχός μου είναι αυτό. Μήπως το παιδί μου είναι επιθετικό. Εχώ εναν γιό 4 χρονών που ήταν παντα ζωηρός και ανα διαστήματα λίγο επιθετικός ,κυρίως σε παιδάκια που τα μιλούσε και δεν χαιρετούσαν πίσω. Έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις, πήραμε πολλά βιβλία για την συμπεριφορά, μπήκε πολλές τιμωρίες για να σκεφτεί αλλα έγινε ένα παιδάκι ευγενικό, χαρούμενο και όταν έχει τα ξεσπασματά του το συζητάμε, καταλαβαίνει και προαπαθεί πολύ. Αλλά ακόμη και αν κάθε δύο μέρες ,σε ερωτήση μου στο σχολείο αν είναι ήσυχος μου, απαντούν οτι είναι , το έχω φόβο μήπως δεν φαίρεται ευγενικά. Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ ανησυχώ και έχουμε ήδη συζητήσει στα 2 για δάγκωμα, κλωτσιές και σπρωξίματα.
Λυπάμαι αλλά όχι. Όχι. Το ποινικό μας δίκαιο έχει ήδη προβλέψει την άμυνα σε περίπτωση κινδύνου. Οφείλεις να απομακρυνθείς εάν ΜΠΟΡΕΙΣ. Εάν δεν μπορείς και ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ φυσικά και θα αμυνθείς. Φυσικά. Οι απαντήσεις αυτές είναι το ίδιο ρεαλιστικές με το να λες σε άνθρωπο που του επιτίθενται να μην αντισταθεί αλλά να περιμένει να δει αστυνομικό. Μερικές φορές δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Σε περίπτωση που γυρνούσα από μάθημα ξένων γλωσσών βράδυ μόνη μου, δέκα χρονών, πλησίασαν τρεις τύποι μεγαλύτεροι από μένα για να μου κάνουν δεν ξέρω κι εγώ τι. Έριξα κλωτσιά στον αέρα (ποιος ξέρει τι έμπνευση ήταν… Διαβάστε περισσότερα »
Θέλω να μου πει κάποιος ΜΙΑ περίπτωση όπου κάποιος το είπε στον/στην δάσκαλο/α η γονιό και όλα λύθηκαν και ο νταης σταμάτησε.Ποτε όμως!το βρίσκω αρκετά υποκριτικο να λένε καθηγητες και δάσκαλοι όχι στη βια μπλα μπλα και όταν κάτι γίνει είτε θα το αγνοήσουν είτε την πρώτη φορά θα κάνουν κάποια επίπληξη και ως εκεί.εννοειται μετά ο νταης θα συνεχίσει.Σε περιπτώσεις bullying,κατά εμέ θα πρέπει για δημοτικό και γυμνάσιο την πρώτη φορά να προειδοποιηθεί αυστηρά ο νταης αλλά και οι γονείς οτι ότι αν το ξανακάνει θα υπαρξουν συνέπειες.αν το ξανακάνει απομάκρυνση απ’ το σχολείο και να αναγράφεται και να… Διαβάστε περισσότερα »
Κάποια στιγμή, ήμουν για καφέ με μια φίλη μου και την παίρνει σαστισμένη τηλέφωνο η αδερφή της, που πριν λίγους μήνες είχε γράψει το παιδί στον παιδικό σταθμό και της είπε ότι της τηλεφώνησε η δασκάλα της μικρής και της είπε ότι η μικρή χαστουκίζει όλα τα παιδάκια. Τότε η φίλη μου της λέει “καλύτερα να χαστουκίζει, παρά να το χαστουκίζουν”. Με αυτή την ιστορία, θέλω να σας πω, πως υπάρχουν γονείς και οικογενειακά πρόσωπα τα οποία με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο συντηρούν τέτοιες ιδέες ή μπορεί να προτρέψουν παιδάκια να ασκήσουν βία, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ. Γονείς και… Διαβάστε περισσότερα »
Νιώθω λίγο ότι αυτές οι συμβουλές είναι λίγο αποκομμένες από την αμείλικτη, βάναυση πραγματικότητα. Τα παιδιά δεν είναι πολιτισμένα: είναι λίγο σαν άγρια ζώα. Τα μυεί στον όποιο πολιτισμό έχουμε το περιβάλλον τους. Η μη άσκηση βίας είναι μια συνθήκη του πολιτισμού μας, μια μεγάλη αξία που προσπαθούμε να προστατεύουμε και να εφαρμόζουμε. Και ναι, είναι σημαντικό να τους περνάμε αυτές τις αξίες αλλά όχι θέτοντάς τα σε κίνδυνο. ΔΕΝ θα είναι πάντα εκεί κάποιος ενήλικος. Άλλωστε κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν, και η προσφυγή σε κάποιον ενήλικο να είναι πλήγμα από μόνη της και ένδειξη αδυναμίας. ΔΕΝ θα μπορούν πάντα… Διαβάστε περισσότερα »
Θα προσθέσω τον εαυτό μου σε αυτούς που διαφωνούν, παρότι λόγω επαγγέλματος αν με ρωτούσε κάποιος γονιός η ενδιαφερόμενος σε πλαίσια σχετικά με την επαγγελματική μου ιδιότητα θα έδινα την πολιτικά ορθή απάντηση.Αν και με δεδομένη την ηλικία των συμμετεχόντων ίσως και να συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με την απάντηση για τη συγκεκριμένη ερώτηση- δεν νομίζω οτι πρόκειται περί bullying αλλά περί παιγνιώδους βίας που εκδηλώνουν μεταξύ τους τα παιδιά αυτής της ηλικίας λόγω ημιαγριότητας και καλύτερο θα ήταν να παρέμβει κάποιος μεγάλος. Αλλά όχι όταν μιλάμε για κανονικό bullying το οποίο έχω ζήσει στο πετσί μου, και γνωρίζω πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Συνήθως σε αυτές τις ηλικίες παίζει κάτι του στυλ “ναι αλλά αυτός δεν μου έδινε την μπάλα για αυτο τον κλωτσησα και μετά με κλώτσησε κι αυτός κτλ”. Και σεις θα έχετε πει στα πεντάχρονα να βαράνε κι αυτά ενώ το πρόβλημα είναι ότι δεν παίζουν σωστά…πολύ ωραία!
Ναι… αν πρόκειται για τετράχρονα καμία αντίρρηση.
Η προσωπική μου εμπειρία διδάσκει ότι δύο φορές που υπέφερα από βίαιη συμπεριφορά συμμαθητών (δημοτικό/ γυμνάσιο), μόλις έπεσε η πρώτη αντιμπούφλα το πρόβλημα λύθηκε οριστικά.
Μερικοί νταήδες χρειάζεται να βεβαιωθούν ότι το θύμα τους μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του για να σταματήσουν οριστικά τα νταηλίκια.