Στο θέμα μας, έχω ένα παιδάκι ενός έτους. Το ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς αλλά με έχει κυριεύσει η έγνοια, τον κοιτάζω κ στη σκέψη κ μόνο να του συμβεί κάτι κακό βουρκώνω. Το κάτι κακό συγκεκριμένα σκέφτομαι το bullying, δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Σαν παιδί δεν έχω βιώσει bullying ώστε να δικαιολογεί την τόση έγνοια μου. Έχω δει να γίνεται μπροστά μου και ενώ στο δημοτικό λίγο αντιδρούσα μετά στην εφηβεία έκανα τα στραβά μάτια, φοβόμουν πάρα πολύ την απόρριψη από το σύνολο. Σκέφτομαι απαίσια αρνητικά σενάρια να του συμβαίνουν στο σχολείο κ έστω ότι μ τα λέει, μετά τι; Πηγαίνει πίσω στο σχολείο μόνος. Κ πρέπει να διαχειριστεί την όποια κατάσταση μόνος. Από την ηλικία των 2 που θα ξεκινήσει σχολείο, μέχρι κ γω ξέρω πότε. Θέλω να βρω λύση στο πώς να το διαχειριστώ πριν έρθει εκείνη η στιγμή κ να του φορτώσω την δική μου έγνοια, άσε που δεν ξέρω και τι να του λέω! Τι συμβουλεύουμε τα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις; Γενικά πώς τις χειριζόμαστε;
–Πελαγωμένη μάνα
Έχεις απόλυτο δίκιο να ανησυχείς και σε κατανοώ. Απάντησα πολύ πρόσφατα σε παρόμοια ερώτηση εδώ. Όπως περίμενα τα σχόλια ήταν κυρίως εναντίον των συμβουλών που δίνουν ψυχολόγοι και εκπαιδευτικοί, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, ωστόσο θέλω να επισημάνω τουλάχιστον αυτό: Ναι μεν η απάντηση που έδωσα ήταν η, ας πούμε, πολιτικώς ορθή, αλλά ήταν ταυτόχρονα και ειλικρινής από μεριάς μου. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του όπως αυτός θέλει και όπως αυτός θεωρεί πως είναι σωστό, αφουγκραζόμενος τις ανάγκες του παιδιού και τις εκάστοτε καταστάσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ναι αλλά αυτό είναι το πρόβλημα ότι ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του όπως θέλει, εκατομμύρια νάρκισσοι,ατομιστές και κοινωνικά αμόρφωτοι μεγαλώνουν τα παιδιά τους λες και αυτά δε ζούν σε μια κοινωνία,δηλαδή με άλλους ανθρώπους που έχουν μεταξύ τους διαφόρων ειδών σχέσεις.
Η καλύτερη αντιμετωπίζει του εκφοβισμού ,λέω εγώ, είναι να μεγαλώνεις ανθρώπους που αγαπανε το σύνολο,την παρέα και το άλλο παιδάκι. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί θα μπορέσει να καταλάβει την κακή συμπεριφορά και ή να φύγει μακριά της ή να προσπαθήσει να την καταπολεμήσει.
Το “bullying” έχει πολλές προεκτάσεις και κυρίως πολλαπλές επιδράσεις σε θύματα και θύτες. Το έχουμε δει επανειλημμένως. Το θέμα ακριβώς είναι πώς θα οπλίσουμε τα παιδιά από τη μία με ελευθερία να μας λένε όσα τους συμβαίνουν και να μη νιώθουν φόβο και από την άλλη πώς θα τα προετοιμάσουμε όσο γίνεται σε ένα ενδεχόμενο “bullying”. Είναι οι γονείς κάθε φορά τι θεωρούν σωστό, όπως πολύ σωστά αναφέρει η κα. Ξανθοπουλίδου παραπάνω. Θα ήθελα να προσθέσω κάτι: ότι το παιδί καλό είναι να νιώθει εσωτερικά δυνατό και να έχει ισχυρή “προστασία” ψυχολογική που θα την έχουν διαμορφώσει οι γονείς και… Διαβάστε περισσότερα »
Είσαι ανάμεσα στο λεγόμενο “συνδρομο της Κασσάνδρας” και στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Επίσης προεξοφλείς μια κατάσταση, επηρεασμένη από δικά σου βιώματα.
Ναι, στόχος όλων μας είναι να συμβάλλουμε σε μία κοινωνία λιγότερο ανάλγητη και βίαιη, κανείς όμως δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα υπάρχουν και φαινόμενα επιθετικής συμπεριφοράς. Τι να κάνουμε, οφείλουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι να είμαστε ως ενήλικες το σωστό παράδειγμα για τα παιδιά μας, ίσως η πιο συνηθισμένη , αλλά και πιο κατατοπιστική απάντηση.
Το πρώτο πράγμα πράγμα που πρέπει να του μάθεις είναι αν δει κάποιο περιστατικό να μην μείνει θεατής όπως εσύ αλλά να βοηθήσει.με το να το πει σε σενα,σε καθηγητη κλπ.ειτε είναι θεατής η δέκτης να μιλήσει!