Μάλλον απευθύνομαι στην ψυχολόγο του Α,μπα. Θα ήθελα να ρωτήσω μια γνώμη για μια συμπεριφορά του πατέρα μου. Πρόσφατα έτυχε να κάνει μία παράβαση με το αμάξι (παρκάρισμα σε μπάρα ΑΜΕΑ) όταν με επισκέφτηκε -μενω σε άλλη πόλη- με αποτέλεσμα να του αφαιρέσουν πινακίδες και δίπλωμα. Αυτό του προκάλεσε μεγάλο θυμό και στρες, πέρα από τους πρακτικούς λόγους που το καταλαβαίνω 1000%, αλλά σημειωτέον υπάρχει δεύτερο αμάξι και το δίπλωμα το πήρε πίσω τελικά γρήγορα. Η σταση του που με προβληματίζει είναι ότι είναι απόλυτος ότι δεν έκανε λάθος που θα έπρεπε να τιμωρηθεί και σε όλη η διαδικασία μέχρι να τις πάρει πίσω ερχοταν σε διένεξη μαζί μας. Είναι σαν να έφαγε κόλλημα με αυτό το θέμα, να μην ακουγε ούτε για ΑΜΕΑ ούτε τίποτα ενώ δεν είναι κοινωνικά αναίσθητος γενικά. Θέλω μια γνώμη για την συμπεριφορά αυτή και τι θα μπορούσα να του πω.
Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να του πεις που μάλλον δεν του το έχεις πει ήδη, και να το καταλάβει. Το πιθανότερο είναι πως θα έρθεις απλώς σε διένεξη μαζί του. Σε μια πρώτη πρόχειρη ανάγνωση, διαφαίνονται κάποια ναρκισσιστικά στοιχεία στη συμπεριφορά του μπαμπά σου, δεν ξέρω αν είναι γενικά ένας άνθρωπος που δυσκολεύεται να δεχτεί πως κάνει λάθος όμως ή αν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Μην πας και του πεις τώρα “μπαμπά, η ψυχολόγος του α,μπα είπε πως έχεις ναρκισσιστική διαταραχή”, γιατί δεν είπα αυτό 🙂 Αν θες οπωσδήποτε να του πεις κάτι, ρώτησε τον: Γιατί μπαμπά θύμωσες τόσο για κάτι τόσο χαζό;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θύμωσε γιατί οι πράξεις του είχαν συνέπειες, πράγμα καθόλου χαζό, πάλι καλά που υπήρξαν συνέπειες, αν και το δίπλωμα δεν θα έπρεπε να το πάρει πίσω τόσο γρήγορα. Προφανώς έχει ξανακάνει την ίδια παράβαση και προφανώς την έβγαλε καθαρή κάθε προηγούμενη φορά.
Δεν ξέρω αν το “ναρκισσιστική” μπορεί να περιγράψει επαρκώς τη συμπεριφορά ενός τέτοιου άνθρωπου ή μια άλλη, πιο κοινή λέξη είναι καταλληλότερη.
Πριν από πολλαααα χρόνια ο πατέρας μου είχε παρκάρει το αμάξι πάνω στο πεζοδρόμιο. Του την είπα (έτυχε να είμαι Θεσσαλονικη εκείνη τη μέρα) και μου είπε κάτι τύπου “κοίτα τη δουλειά σου”. Το απόγευμα βρήκε ένα αυτοκόλλητο “Είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου θέλω” κολλημένο στο παρμπρίζ. Μέχρι και σήμερα είναι πεπεισμένος ότι το κόλλησα εγώ.
Για την ιστορία: δεν το κόλλησα εγώ, ο πατέρας μου δεν ξαναπαρκαρε πάνω στο πεζοδρόμιο.
Λυπάμαι τον εαυτό μου που συνεχίζει να εκνευρίζεται από τέτοιου είδους ανθρώπους, που το common sense εν ολίγοις δεν υπάρχει σε κάποια στοιχειώδη θέματα! Μπορεί να έχει έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης. Όπως και να έχει τους γονείς μας δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε και γενικά τους ανθρώπους. Αν είναι νέος και οι συμπεριφορές του είναι δυσλειτουργικές για τη ζωή του και της οικογένειάς του, τότε ο μόνος τρόπος για να αλλάξει σύμφωνα με το ευαγγέλιο της Α-μπα είναι ο ψυχολόγος! Αρκεί φυσικά να το θέλει.
Και αντικοινωνικά στοιχεία, θα προσέθετα.
Εμένα μου φαίνεται καθαρά αμυντική συμπεριφορά. Ίσως ο καλύτερος τρόπος να παραδεχτεί το λάθος του είναι να του μιλήσει κάποιος χωρίς επιθετικότητα, δηλ. χωρίς να τον κάνει να αισθανθεί ότι είναι στο στόχαστρο.