Τι κανεις οταν ο ενας γονιος σου ειναι αλκοολικος και ο αλλος αρνειται να παραδεχτει οτι υπαρχει προβλημα; Η μητερα μου πινει…πολυ. Ειχε (και εχει) διαφορα ψυχολογικα προβληματα (καταθλιψη, κρισεις πανικου, κτλ), για τα οποια πηγε σε ψυχιατρο και ψυχολογο (που ομως σταματησε οταν τα πραγματα δυσκολεψαν) και παιρνει εδω και χρονια χαπια. Επισης, εδω και χρονια, απο τοτε που βγηκε στη συνταξη, ξεκιναει το ποτο με το που φευγει ο πατερας μου για δουλεια και μεχρι το μεσημερι ειναι τυφλα. Μετα κοιμαται, ξεμεθαει, και το απογευμα ειναι σχετικα οκ και λειτουργικη. Και την αλλη μερα, παμε παλι απο την αρχη. Εγω μενω εξωτερικο, αλλα ολο αυτο μου δημιουργει τρομερο θυμο απεναντι της και εχει καταστρεψει τη σχεση μας. Πραγματικα δεν θελω να πηγαινω στους δικους μου, και οταν το κανω ειναι μονο για να μη στεναχωρω και να βλεπω τον πατερα μου. Αλλα καθε φορα που τη βλεπω λιαρδα, εκνευριζομαι και δεν θελω ουτε να τη βλεπω. Πολλες φορες κανονιζω να ειμαι εκτος σπιτιου τα πρωινα μονο και μονο για αυτο το λογο. Ειχα μιλησει σε ψυχολογο για αυτο το θεμα και το μονο που μου ειπε ηταν να συννενοηθω νε τον πατερα μου να της μιλησουμε. Πραγμα αδυνατον γιατι ο πατερας μου υποστηριζει οτι αυτο ειναι αποτελεσμα κουρασης και οχι ποτου. Οποτε μια τετοια συζητηση δεν εχει νοημα. Εχει πεσει ηδη πολλες φορες και εχει χτυπησει ασχημα οντας σε αυτη την κατασταση και για μενα ειναι θεμα χρονου ή να μεινει στον τοπο απο πεσιμο ή να πεθανει απο καμια κιρρωση ή αλλο προβλημα υγειας ως επακολουθο της χρονιας υπερκαταναλωσης αλκοολ. Ειναι και κοντα 70 χρονων… Δεν ξερω πως καποιος θα μπορουσε να βοηθησει σε αυτο ή αν υπαρχει κατι που μπορω να κανω. Απο τη μια σκεφτομαι “ειναι τοσων χρονων, δεν προκειται να αλλαξει, αστην να ζησει οπως θελει για οσο χρονο της μενει” και απο την αλλη μου φερνει τρομερη αποστροφη η ολη κατασταση. Η ιδια υποστηριζει οταν της το ειπα καποια φορα, οτι ειναι δυστυχισμενη εδω και 30 χρονια στο γαμο της, αλλα δε χωριζει για εμας (ναι, καλα), και η μονη της διεξοδος ειναι το ποτο. Καθε συμβουλη δικη σας ή απο τους σχολιαστες ειναι ευπροσδεκτη ….Ευχαριστω!
Εδώ που τα λέμε και ποιος δεν θα ήταν δυστυχισμένος σε έναν γάμο που ο σύντροφος του θα αδιαφορούσε τόσο χαρακτηριστικά στην κραυγή βοήθειας του. Δεν ξέρω τι να σου προτείνω. Η μητέρα σου έχει αποφασίσει αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης της δυστυχίας της. Για να ξεφύγει, δεν χρειάζεται απλώς θεραπεία, αλλά και υποστηρικτικό περιβάλλον που μάλλον δεν το έχει/ είναι πια αργά για να το αποκτήσει. Καταλαβαίνω τον θυμό σου απόλυτα. Αλλά δυστυχώς δεν είναι αρκετός για να την κάνει να αλλάξει. Η μητέρα σου θέλει υποστήριξη και ενθάρρυνση, όχι κριτική. Δεν είσαι όμως υποχρεωμένη να της τη δώσεις και τα συναισθήματα σου είναι δικαιολογημένα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω σοκαριστεί…εαν δεν έλεγες ηλικία θα έλεγα περιγράφεις τη μάνα μου… να φανταστώ στους έξω ο μπαμπάς φαίνεται ο στωικός,μειλίχιος άνθρωπος που τα υπομένει από τον δυνάστη….;
Ενώ η γυναίκα φωνάζει με τον τρόπο της. Δεν είναι κακός ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος. Απλά είναι ακατάλληλος ο ένας για τον άλλον…
Δε χρειάζεσαι κανέναν να σου πει ότι φυσικά το πρόβλημα δε λύνεται. Και δε λύνεται γιατί δεν περνάει από το χέρι σου. Δε μπορείς να σώσεις κανέναν που δε θέλει να σωθεί. Καταλαβαίνω την οργή και το θυμό σου και σου δίνω κι εγώ -και οποιοσδήποτε άλλος το ίδιο θα κάνει- όχι ένα αλλά χίλια δίκια. Από την άλλη, αν κάτσεις να το δεις πιο καλειδοσκοπικά, να το πούμε έτσι (που δεν έχεις και καμιά υποχρέωση στην τελική) όλοι δίκιο από τη δική τους σκοπιά: – και ο αδύναμος που καταφεύγει στο ποτό -μέχρι εκεί μπορούσε να πάει, να μουδιάζει… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνω με την ψυχολογο οτι ειναι κραυγη βοηθειας. Ο πατερας σου εθελοτυφλει ειτε απο φοβο, ειτε απο απαθεια. Και πρεπει πρωτα να ρωτησεις τον εαυτο σου αν θελεις να εμπλακεις ή οχι. Εχεις δικαιωμα να προστατεψεις τον εαυτο σου και να κοιταξεις να εισαι εσυ καλα. Αν αποφασισεις ομως οτι θελεις να εμπλακεις τοτε οπως σωστα ειπε η ψυχολογος βοηθησε την μην την κρινεις. Δεσ με τα ματια της, γιατι εφτασε να πεινει, γιατι δεν νιωθει χαρα σε τιποτα αλλο? Η μητερα σου εκανε συνεχεια πισω πισω πισω..για καποιο λογο πισοπατουσε και δεν εκανε βηματα προς τα εμπρος… και τωρα… Διαβάστε περισσότερα »
Λυπάμαι αν χαλάω όλα αυτά τα περί κατανόησης και στήριξης και δεν το λέω ειρωνικά. Όμως το παιδί ποτέ δεν πρέπει να μπαίνει στη θέση του φροντιστή του γονιού. Δεν ξέρω αν μάνα και πατέρας είναι έρμαια της κοινωνίας ή των επιλογών τους, ούτε αν είναι θύτες ή θύματα. Για το παιδί θα είναι πάντα αποτυχημένοι γονείς. Το παιδί ανέδειξε το πρόβλημα και υπέστη ήδη πολλά που δεν έπρεπε να έχει υποστεί. Οι γονείς έχουν βρει τις δικές τους αρρωστημένες ισορροπίες και μάλλον δεν θα κάνουν ποτέ όση δουλειά χρειάζεται για να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους. Και ναι, κάποιες φορές… Διαβάστε περισσότερα »
Άλλαξε οπτική γωνία, άμεσα. Έχεις πέσει στην παγίδα να γίνεσαι γονιός των γονιών σου και να αγωνιάς πως αν πεις τη σωστή κουβέντα, αν κάνεις το σωστό πράγμα, αν βρεις την κατάλληλη στιγμή, θα σώσεις τη μητέρα σου… Άσε αυτό το κυνήγι, είναι εντελώς μάταιο. Δεν είναι στο χέρι σου. Βρες έναν – μία θεραπευτή ή θεραπεύτρια για τον εαυτό σου, όχι για το πώς να τους βοηθήσεις. Έτσι θα μπορέσεις να τους αποδεχτείς όπως είναι (και δεν είναι καθόλου εύκολο να αποδεχτείς έναν αλκοολικό, όταν ο εθισμός του σε πληγώνει κάθε μέρα) και να αρχίσεις σιγά σιγά να κλείνεις… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει συμβεί ή και να συμβαίνει τώρα στη σχέση των γονιών σου και κρίνεις μόνο με όσα σε αφηνουν δεις.
Δεν είσαι υποχρεωμένη να βοηθήσεις, αλλά εάν θα αποφασίσεις να το κάνεις ίσως θα έπρεπε να έχεις μεγαλύτερη ενσυναίσθηση ως προς τη μητέρα σου.
Πολύ στεναχωρήθηκα, κυρίως γιατί ενώ μεν καταλαβαίνω το θυμό σου, δεν καταλαβαίνω γιατί τον πατέρα σου τον αφήνεις έξω απ’ όλο αυτό. Ο πατέρας σου μπορεί να μην έχει τη λάθος συμπεριφορά απέναντί σου αλλά έχει την τελείως λάθος προς τη μητέρα σου!!! Δεν αναγνωρίζει καν ότι υπάρχει θέμα!!! Το ότι εσύ δεν θέλεις να δεχθείς ότι η μητέρα σου βρήκε ως “διέξοδο” από τον κακό της γάμο το ποτό είναι κάτι που εσύ και ο πατέρας σου δεν θέλετε να δείτε και να παραδεχτείτε, είναι όμως ταυτόχρονα και η αλήθεια της μητέρας σου!!! Δεν ξέρεις ποια είναι η αλήθεια… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως ο θυμός σου αν και δικαιολογημένος ,είναι στραμμένος σε λάθος πρόσωπο. Κατηγορείς την μητέρα σου πως δεν χώριζε για εσας αλλά δεν αναφέρεις αν υπήρχε το υπόβαθρο για να σταθεί στα πόδια της ώστε να χωρίσει και χρεώνεις μόνο εκείνη για έναν κακό γάμο ενώ φταίνε και οι 2 τους. Απλά δεν ταιριάζουν και αυτά είναι τα αποτελέσματα. Δεν νομίζω πως μπορείς να κάνεις κατι για να σώσεις την κατάσταση. Αυτό που μπορείς όμως να προσπαθήσεις είναι να πάρεις απόσταση, συναισθηματική κυρίως και ίσως να δεις κάποιον ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς μελλοντικές καταστάσεις σε περίπτωση… Διαβάστε περισσότερα »
Θυμώνεις όταν παραβιάζεται ένα όριο σου. Θυμώνεις γιατί δεν κάνεις τη σωστή δουλειά με τον εαυτό σου. Η σωστή λέξη είναι ανησυχώ, αλλά όχι τόσο ώστε να χαλάω τη δική μου ζωή. Πάρε απόφαση ότι όλοι επιλέγουμε τον τρόπο που θα ζήσουμε και δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχει ένα ενιαίο πράγμα. Αυτό λέγεται τρόπος που ζούμε. Ενιαία. Προφανώς η μάνα σου, έτσι θέλει να ζει. Αν δεν μπόρεσε να χωρίσει, αν έτσι διαχειρίζεται την ανία ή τον πόνο της, είναι δικό της ζήτημα. Εννοείται ότι μιλώ έτσι με δεδομένο ότι εσύ είσαι μεγάλη γυναίκα και όχι ανήλικη. Μη χαλάς… Διαβάστε περισσότερα »
Συμβουλή δεν έχω να σου δώσω, μπορώ όμως να σου πω από δική μου εμπειρία, ότι μόνο η απομάκρυνσή σου θα σου προφέρει ηρεμία. Απομάκρυνση τοπική και συναισθηματική. Ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να πάρεις την απόσταση από αυτό το θέμα που σε πληγώνει, σε θυμώνει και σε ανησυχεί και θα σε βοηθήσει να τακτοποιήσεις μέσα σου την αδιαφορία και της μητέρας σου προς εσενα, λόγω του αλκοολισμού, και του πατέρα σου που δε σε προστάτεψε. Με τον ψυχολόγο ίσως δεις και την αδύναμη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης και πώς επηρεάζονται και οι υπόλοιπες σχέσεις της ζωής μας από την εικόνα… Διαβάστε περισσότερα »