Η Δουλτσινέα είχε ένα πρόβλημα. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε ο Σάντσο Πάντσα. Μύριζαν οι μασχάλες της. Για τον Δον Κιχώτη όμως όλα μοσχοβολούσαν.
-Είναι πάντως σίγουρα ένας…αλμυρός μπαχτσές. Εντάσσεται στα…αλλαντικά.Πραγματική ανάρτηση χρηστών από το ελληνικό φόρουμ sxeseis, σε ερώτημα για την αιδοιολειχία. «Ένας άντρας παντρεύεται μια γυναίκα γιατί την αγαπάει. Έτσι αντί να τον κατηγορεί αν η συζυγική ζωή αρχίσει να κρυώνει θα έπρεπε να αναρωτηθεί η ίδια. Κάνει όντως προσπάθειες να κρατήσει τον εαυτό της και τον άντρα της πρόθυμους και ευτυχισμένα παντρεμένους εραστές; Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους να εξασφαλίσει την καθώς πρέπει γυναικεία της ελκυστικότητα είναι να ακολουθεί την ολοκληρωμένη γυναικεία υγιεινή όπως αυτή προσφέρεται με τα κολπικά ντουζ με την επιστημονικά ορθή συνταγή του Lysol».Έτσι πήγαινε αυτολεξεί μια παλιά αμερικανική διαφήμιση.
Aγαπητή αναγνώστρια, μην κάνεις πως δεν έχεις αναρωτηθεί ποτέ για τον εαυτό σου, μην τυχόν μυρίζουν άσχημα τα γεννητικά σου όργανα, με ελαφρύ φόβο μήπως δεν εντάσσεσαι στα στερεότυπα της μοσχομυριστής θηλυκότητας που ευωδιάζει σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης. Δηλαδή όπως «η καθώς πρέπει γυναικεία σου ελκυστικότητα».
Κι εσύ άντρα αναγνώστη, μην κάνεις πως δεν έχεις ποτέ ακούσει την αντροπαρέα σου να αναφέρεται με υποτιμητικό τρόπο στις φυσικές οσμές του γυναικείου σώματος. «Ψαρίλα, μπακαλιαρίλα, ζέχνει» κι άλλα παρόμοια καλλολογικά στοιχεία κι ανέκδοτα.
Είμαστε όλοι ένοχοι σε αυτό το ζήτημα. Δεν χρειάζεται και να παραμείνουμε, όμως. Γιατί, αν κάτι μας διδάσκει η ιστορία του κυνηγιού των γυναικείων οσμών, είναι ότι ένα τόσο υπόκωφο ζήτημα μπορεί να γίνει όπλο μεγάλης χειραγώγησης, αντί για απλό ζήτημα πολιτισμένης συμβίωσης. Πριν συνεχίσω να διευκρινίσω ότι θεωρώ δεδομένο ότι έχουμε καλές σχέσεις με το σαπούνι και το νερό.
Ωραία, λοιπόν, ας δούμε τι υπάρχει εκεί έξω για τις απολύτως υγιείς γυναίκες.
Αρωματικές πλύσεις για την ευαίσθητη περιοχή.
Αποσμητικά για την ευαίσθητη περιοχή.
Αρωματισμένες σερβιέτες.
Αρωματισμένα ταμπόν.
Ακόμα και χάπια που «συντελούν σε μια καλύτερη οσμή του κόλπου».
Κόντρα σε κάθε σύσταση γυναικολόγων, μια τεράστια βιομηχανία προϊόντων για την απόσμηση και τον τεχνητό αρωματισμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων, ανθεί βασισμένη πάνω στον φόβο μήπως τυχόν μυρίζει άσχημα το σώμα μας. Μήπως αποκαλυφθεί η φυσική μας οσμή και κάποιος σουφρώσει τη μυτίτσα του υπονοώντας ότι είμαστε…βρωμιάρες.
Η ανάδειξη της καθαριότητας ως ύψιστο δείγμα πολιτισμού (η καθαριότητα μισή αρχοντιά, cleanliness is next to godliness) είναι ένα νοητικό δόμημα του 18ου αιώνα, που συνέπεσε με την αστικοποίηση της δυτικής Ευρώπης. Όπως αναλύει ο ιστορικός Alain Corbin στον Υάκινθο και το Μίασμα, η απόσμηση των αστικών δομών ήταν το πρότζεκτ που θα απομάκρυνε τα ανθρώπινα εκκρίματα και περιττώματα από τον αστικό ιστό και θα καταδίκαζε την «ακολασία της μύτης». Μόνον οι συγγραφείς κι οι ποιητές (όπως ο Μπωντλαίρ κι ο Χένρυ Μίλλερ) θα συνέχιζαν να υμνούν την μυρωδιά του αιδοίου, μαζί με άλλες αμφιλεγόμενες μυρωδιές: του ψοφιμιού, του δρόμου, των μεθυσμένων μπλεγμένων σε τεχνητούς παραδείσους.
Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι ειδικότερα η καταναλωτική μανία για αρωματικά προϊόντα που απευθύνονται στις γυναίκες, με στόχο την καταπολέμηση ή την συγκάλυψη φυσικών οσμών, έχει ενορχηστρωθεί από την ίδια την βιομηχανία κατά τον 19ο και 20ο αιώνα.
Δημιούργησαν ανασφάλειες στις γυναίκες για να πουλήσουν προϊόντα.
«Οι γοφοί σου δεν είναι το μεγάλο σου πρόβλημα κούκλα! Το ΜUM έρχεται να σε σώσει. Φοριέται και πάνω στην σερβιέτα».Επειδή, αλίμονο αν πάνω στην τούρλα του Σαββάτου που είσαι με πονόκοιλο, πονοκέφαλο, ογκώδεις σερβιέτες να περιορίζουν τις ενδυματολογικές σου επιλογές και κακό κέφι εξαιτίας όλων αυτών, δεν σκεφτείς και όποιον τυχόν έρθει στα 5 μέτρα απόσταση με κίνδυνο να μυρίσει το βδέλγυμα της σπηλιάς του Γκόλουμ. Είπα σπηλιά; Χμ, για δες, κάποιοι συνειρμοί είναι δεδομένοι κι αναπόδραστοι.Στην δεκαετία του ’70 το δεύτερο φεμινιστικό κύμα, ιδιαίτερα στις πιο radical συνιστώσες του, προέτρεπε τις γυναίκες να γευτούν το αίμα της περιόδου τους. Σήμερα μας ακούγεται ακραίο. Ωστόσο η γενικότερη εξοικείωση με αυτή την ενοχλητική, αλλά απαραίτητη, διαδικασία του γυναικείου σώματος, είναι το λιθαράκι για να αποδεχτούμε την βιολογική μας φύση.
Η γυναίκα ματώνει. Το αίμα έχει τη δική του μυρωδιά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι το κακό. Απλώς σκεφτείτε ότι οι καλοφαγάδες τρώνε την μπριζόλα τους σενιάν. Γιατί εκεί η μεταλλική μυρωδιά του αίματος διαφέρει;
Δεν είναι απόλυτα πειστικό το επιχείρημα, το αναγνωρίζω, επειδή το φαγητό μας ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες, επειδή περνάει έλεγχο ο παραγωγός της ζωϊκής πρώτης ύλης, επειδή η λογική της ζώσας υπόστασης έχει αποκοπεί από το τελικό προϊόν, επειδή ο μηχανισμός της πέψης δεν συνδέεται στο εισαγωγικό του στάδιο (το στόμα) με την διαδικασία της απέκκρισης όπως είναι η αποβολή του ενδομητρίου.
Ας αφήσουμε την σκέψη μας να ροβολήσει λοιπόν σε κάτι διαφορετικό.
Είναι διάσημη μια επιστολή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη προς την Ιωσηφίνα όπου της γράφει μεταξύ άλλων «Επιστρέφω σε τρεις μέρες. Μην πλυθείς».
Ωωω, τι ρομάντζο.
Βέβαια αυτό που δεν είναι γνωστό είναι μια εκ των απαντήσεων της Ιωσηφίνας, «Όχι απόψε, είσαι κοντός και παχύς, κι εγώ έχω σχέση». (Kate Williams, Josephine: Desire, Ambition, Napoleon)
Όμως η μυρωδιά είναι που «κόλλησε» στο συλλογικό φαντασιωτικό, όπως συνήθως συμβαίνει.
Γιατί άραγε είναι συνηθέστερη η πεολειχία έναντι της αιδοιολειχίας; Και μάλιστα γιατί συχνότερα είναι οι ίδιες οι γυναίκες που την αποφεύγουν;
«H γυναικεία μυρωδιά είναι πρόβλημα για όλους! Και το Νορφορμς η απάντηση».
ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Ήμαρτον.
Η εν λόγω διαφήμιση είναι από την δεκαετία του ’70. Δηλαδή ακριβώς την δεκαετία της σεξουαλικής απελευθέρωσης, μετά τους χίπηδες και τον Μάη του ’68…Ακόμα χειρότερα, απεικονίζεται ένας αφροαμερικανός και μια κοπέλα με «έθνικ» χαρακτηριστικά, κάτι που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι, κόντρα στην κυρίαρχη κινηματική λογική, δεν είναι μόνον μηνύματα που απευθύνονται στον cis έτερο άρρενα, αλλά σε ένα πολύ ευρύτερο πλαίσιο. Πώς το είπαν να δεις; Είναι «πρόβλήμα για όλους». Ας ανοίξουμε το target group μας σε ανθρώπους που μόλις πρόσφατα απέκτησαν δικαιώματα ίσα με τους άλλους, why don’t we?
Επειδή η μυρωδιά είναι κάτι το εντελώς αόρατο και ταυτόχρονα κάτι στο οποίο δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια ή τα αυτιά, το ζήτημα είναι ακανθώδες. Η μυρωδιά μπαίνει μέσα μας με κάθε ανάσα, με κάθε αναπνοή. Είναι ελάχιστα αυτά που μπορούμε να κάνουμε για να την εμποδίσουμε. Κι εκεί βρίσκεται επομένως η τεράστια δυναμική με την οποία στοχεύει η βιομηχανία. Άλλωστε, ποιό είναι το βασικό επιχείρημα που προτάσσει η τάση της αποτρίχωσης για τα ευαίσθητα σημεία; «Είναι θέμα υγιεινής».
Όχι, δεν είναι. Η αποτρίχωση καθώς και η φυσική τριχοφυΐα είναι θέμα απολύτως προσωπικής επιλογής, δεδομένου ότι το είδος μας επιβίωσε ικανοποιητικά επί χιλιετίες και με τις δύο αυτές επιλογές. Και αν σήμερα οι γυναίκες (κι αυξανόμενα κι οι άντρες, ακριβώς με το επιχείρημα της υγιεινής) μπαίνουν στην διαδικασία επώδυνων ή και μόνιμων μεθόδων αποτρίχωσης, σε σύγκριση με την χρήση απορρυπαντικών πατώματος για κολπική χρήση του παρελθόντος, αυτά είναι απλώς πταίσματα.
Ναι, αγαπητή αναγνώστρια, διάβασες καλά.
Κάποτε, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, το Lysol, αμερικανικό προϊόν με καυστική ποτάσσα και μικροβιοκτόνα συστατικά, που σήμερα χρησιμοποιείται για τα πατώματα και την απολύμανση των ειδών υγιεινής, συνιστώταν για… κολπικές πλύσεις!
«Άλλο ένα ερωτικό ταίριασμα ναυαγεί…στους επικίνδυνους υφάλους της μισής αλήθειας για την γυναικεία υγιεινή. Το Lysol έχει προλάβει πολλές τέτοιες τραγωδίες».
Το Lysol είναι κάτι σαν το καθ’ημάς Dettol, και μάλιστα σε περασμένες δεκαετίες κοντά στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως η από πάνω από την δεκαετία του ’40, η οδηγία με την οποία πλασαριζόταν στο καταναλωτικό κοινό δεν ήταν μόνον για απόσμηση του κόλπου, αλλά για αντισύλληψη.
Στο βωμό της απόσμησης και της αντισύλληψης τα θύματα του Lysol επί δεκαετίες αμερικανικής ιστορίας ήταν άφθονα, μέχρι την κυκλοφορία του αντισυλληπτικού χαπιού το 1960. Τότε μόνο για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η γυναίκα κατόρθωσε να καθορίζει εκείνη, με μεγάλη πιστότητα στο αποτέλεσμα, τον έλεγχο των γεννήσεων της ίδιας της της μήτρας.
Τα επιχειρήματά υπέρ του Lysol, όπως σημειώνει η Anrea Tone στο Devices and Desires: a History of Contraceptives in America, ήταν πάντως ισχυρά: φθήνια, δεν χρειαζόταν συνταγή γιατρού (παρεκτός όταν πια είχε ήδη δημιουργήσει εσωτερική ζημιά), κι είχε οικείους συνειρμούς μιας και ανήκε σε ευρύτερη οικογένεια γνωστών προϊόντων. Όμως η αποτελεσματικότητά του στην αντισύλληψη ήταν σκαιά. Οι μισές από τις γυναίκες που το χρησιμοποιούσαν ως κολπική πλύση για θανάτωση του σπέρματος κατέληγαν έγκυες, όπως αποκαλύπτει έρευνα του 1933 σε δείγμα 507 γυναικών. Η αποτελεσματικότητα στη μυρωδιά πρέπει να αντιστάθμιζε σε οφέλη.
Η φόρμουλα του Lysol πριν το 1953 περιείχε κρεσόλη, μια φαινόλη που είχε ενοχοποιηθεί για δερματική καύσο, φλεγμονές… ακόμα και θάνατο. Μέχρι το 1911 είχαν ήδη ιατρικώς καταγραφεί και πιστοποιηθεί τουλάχιστον 193 περιστατικά δηλητηρίασης από Lysol καθώς και 5 θάνατοι. Μετά την αντικατάσταση της κρεσόλης με ορθο-υδροξυδιφαινύλιο το Lysol προωθήθηκε ως αντισηπτικό της λεκάνης του μπάνιου κόντρα στα βακτήρια και στην εντερική «ταινία».
Το πιο ύπουλο επιχείρημα όμως της εταιρείας Lehn & Fink που το παρήγαγε ήταν η «διατήρηση της καθώς πρέπει γυναικείας ελκυστικότητας»…Όσο κι αν οι διαφημίσεις του 1950 μας προκαλούν το σαρκαστικό μειδίαμα στις μέρες μας, η αλήθεια είναι ότι ο καθεαυτό ισχυρισμός εξακολουθεί να ισχύει ως το μέγιστο τυράκι στη φάκα της μισογυνίας.
Από άντρα σε γυναίκα. Από γυναίκα σε γυναίκα. Και -το τρομερότερο- από γυναίκα προς τον εαυτό της.
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε επιχειρηματολογήσει για την έλλειψη ουσιαστικής ελευθερίας, μιας και πάντοτε είμαστε δέσμιοι είτε του παρελθόντος, είτε των επιρροών μας. Έγραψε επίσης κάπου ο E.A Rauter, «όταν σβήνει το φως της σκέψης, γεννιέται μια συνήθεια».
Είμαστε στο ιστορικό σταυροδρόμι που οφείλουμε να διεκδικήσουμε ξανά την κριτική μας σκέψη απέναντι στις σειρήνες της συνήθειας και της πλύσης εγκεφάλου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κατ’ αρχήν να χαιρετίσω προσωπικά την φίλη Καραβάν! Λείπεις από την στήλη των εξομολογήσεων, να ξες! 😉 :* Άρτιο κείμενο (as always!) και αιχμηρά αστείο εκεί που πρέπει. Απλά θα προσέθετα δύο λόγια για την βιολογία του κόλπου. Ναι, οσφρητικά μιλώντας, δεν περνάει τις καλύτερες μέρες του όταν περιοδεί. Το αποβαλλόμενο αίμα, άπαξ και έρθει σε επαφή με τον αέρα και ως έκκριση που σέβεται τον εαυτό της, κάνει διάφορες χημικές ενώσεις με τα υπόλοιπα υγρά και το όποιο προϊόν συλλογής της (σερβιέτα, ταμπόν, κλπ) χρησιμοποιούμε. Όπως κάνουν και τα κόπρανα ή τα ούρα ή το πύον. Όσο βρίσκονται μέσα… Διαβάστε περισσότερα »
@What The Fu_rfulo! σε αγάπησα. Χαχαχα. Καλά του τα πες!!
Ανταποδίδω την αγάπη! 🙂
Αυτό που έχω παρατηρήσει, εδώ σ’ αυτή τη γωνιά της Lifo, είναι ότι ακόμη και διαφωνία να υπάρχει, ο διάλογος μεταξύ των σχολιαστών είναι εποικοδομητικός ΚΑΙ πολιτισμένος.
Ευκαιρίας δοθείσης, να διορθώσω και ένα-δυο πραγματάκια που δεν παρατήρησα στο moderation period:
– Στο Υ.Γ. *Ποιο γεγονός.
– Στο… ρητό: Δεν χαλάει το πηγάδι, ο κουβάς χαλάει.
Καλημέρα σε όλους!
Στο χωριό πάντως, το πηγάδι στην αυλή που είναι εκεί από το 1922 χαίρει άκρας υγείας, κουβάδες όμως πρέπει να έχουν αλλάξει ντουζίνες.
Όπως βλέπεις, το διόρθωσα…
What The Fu_rfulo!
“Όσο μπορούσα πιο ήρεμα (ήταν δύσκολο, αλήθεια!) τον ρωτάω αν ότι το 2κιλο μασίφ κόπρανο που αποβάλλει από το εντεράκι του κατά τακτά διαστήματα, νομοτελειακά και βάσει της παραπάνω λογικής του πηγαδιού, θα προκαλέσει τέτοια χαλάρωση στον πρωκτό του ώστε να περνάει άνετα μέσα μια μπάλα του μπόουλινγκ, σε ας πούμε 2-3 χρόνια από τώρα… Προβληματίστηκε… Δεν το συζητήσαμε παραπάνω…”
στο παιδί σου το είπες αυτό;
εντάξει Θεά, ρισπέκτ
Η αλήθεια, βλαχάκι (το), είναι ότι σοκαρίστηκα αρκετά (και απογοητεύτηκα ταυτόχρονα) όταν μου ξεφούρνισε αυτό το… εχμμμ… ρητό. Δεν είναι κανένα πιτσιρίκι 15-16 χρονών που δεν σκέφτεται αυτά που λέει, δοκιμάζει ίσως τα όρια της “αρρενωπότητας” του και αναπαράγει άσκεφτα ότι ακούει. Πρόκειται για έναν νέο άντρα 26 χρονών με όλα τα βιώματα μιας μονογονικής οικογένειας από τα 12 του. Θέλησα με αυτό το πιο παραστατικό παράδειγμα, να του δώσω να καταλάβει ότι αυτό που κάνει τόσο στερεοτυπικά claim, είναι άλλο τόσο φαιδρό και ανυπόστατο, όσο η μπάλα του μπόουλινγκ στον πισινό του. Βλέποντας την αντίδραση του, θέλω να πιστεύω… Διαβάστε περισσότερα »
What The Fu_rfulo! καταλαβαίνω τι λες και τα ρισπέκτ μου συνεχίζονται.
Ελπίζω να μην χρειαστεί να επιστρατεύσεις κι άλλα τέτοια επιχειρήματα, για άλλους λόγους, αν όμως ποτέ χρειαστεί please share.
@What The Fu_rfulo τι άψογη ερώτηση για προβληματισμό, πόσο τυχερός είναι ο γιος σου που σε έχει μάνα 🙂
Αγαπητότατη Fur_fulo
σε ασπάζομαι σταυρωτά! Να’σαι καλά για το σχόλιό σου, με έκανες και γέλασα. Πολύ λογικός ο προβληματισμός που έθεσες.
Είχα κάπως ψιλοαπελπιστεί στις Eξ αλλά, άντε, κομμάτια να γίνει, θα ξανακάνω μια βόλτα, για το παρεάκι. 🙂
Σε περιμένω… 😉
Άλλοι, δεν ξέρω αν σε περιμένουν! 😀
Κάποιες οσμές είναι ένδειξη,ότι κάτι ίσως δεν πάει καλά.Και δεν είναι πάντα ευχάριστες.Όμως πέρα από αυτό,συχνά το γυναικείο σώμα δεν αντιμετωπίζεται ακριβώς σαν ανθρώπινο.Ιδανικά δε θα έπρεπε να ιδρώνουμε,να κλάνουμε,να ρευόμαστε,να πηγαίνουμε τουαλέτα,να έχουμε περίοδο,να έχουμε τσίμπλες,να μυρίζει κάποιες φορές το στόμα μας ή τα πόδια μας κτλ.Ακόμα κι ο θηλασμός μερικές φορές είναι κάτι,που καλύτερα να μην το αντικρύζουμε.Ε,και για τις τρίχες κάτι έχουμε πάρει χαμπάρι όλοι.Ακόμα και το γήρας είναι κάπως προβληματικό.Όλα αυτά χαλάνε τη φαντασίωση.Κι αν το σώμα σου,η παρουσία σου,κυρία μου,δεν τέρπει τον άντρα,τι στο καλό το περιφέρεις;Ποια η χρησιμότητα του;Και για τους άντρες υπάρχει η… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ μέχρι κεραίας Acantholimon! Νομίζω ότι η καλύτερη μέθοδος να απαλλάξεις έναν άνδρα από τις βλακείες που έχει ακούσει, πιθανότατα όλη του τη ζωή, είναι να τον συμπεριλάβεις σε όλες τις πτυχές φροντίδας της κόρης του από τη γέννησή της. Σιχαίνεσαι να αλλάζεις πάνες με κακά ή να την οσμίζεσαι αν τα έκανε, χρυσέ μου; Μάντεψε, κι εγώ! Άντε τώρα να την αλλάξεις! Μάθε της να πλένεται σωστά χωρίς να προκαλεί ζημιά στην ευαίσθητη περιοχή της όταν την κάνουμε μπάνιο (είχα τη –σωστή– εντύπωση ότι δεν αντιλαμβάνεται πόσο απαλά χρειάζεται να την πλύνει, αν μπορούσε να βάλει γυαλόχαρτο, θα το… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως το να μυρίζει άσχημα ένα αιδοίο, με την προϋπόθεση ότι υπάρχει σωστή σχέση με το νερό και το σαπούνι το οποίο δυστυχώς δεν είναι πάντα δεδομένο, συνήθως υποδηλώνει κάποια μόλυνση του κόλπου. Επομένως ακόμα κι αν ο/ η παρτενέρ σας δε διαθέτει τακτ και αναφέρει μυρωδιά ψαρίλας, μη συνοδέυσετε με ούζο αλλά σπεύσετε στον γυναικολόγο σας κορίτσια.
“Behold! A man has arrived to share his manly view!”
Sorry Costas δεν κρατηθηκα αλλά μου φάνηκε τόσο αστείο που το μόνο σχόλιο κάτω από αυτό το άρθρο είναι ενός άνδρα που μας εξηγεί για τον κόλπο μας!
Αν το σκεφτείς καλύτερα συνήθως οι παρτενέρ είναι που ανακαλύπτουν αυτά τα «προβλήματα». Είναι ανατομικό το θέμα, δοκίμασε να βάλεις τη μύτη σου στη συγκεκριμένη περιοχή. Ποσό εύκολο είναι και ποσό συχνά θα το κάνεις; Δεν σκοπεύω να εξηγήσω σε καμία πως λειτουργεί ο κόλπος της, αλλά είναι σοκαριστικό πόση άγνοια κυκλοφορεί εκεί έξω.
Επίσης εκτός της μυρωδιάς που συνήθως έχει ασήμαντες αιτίες, υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα τα οποία συνήθως τα αντιλαμβάνονται οι σύντροφοι μέσω της ψηλάφησης που παίζει πάνω στο σεξ ( όγκοι στο στήθος ή στους όρχεις).
Βρε Costas τι λέτε;
Ξέρετε καλύτερα από εμάς τι συμβαίνει στη ”συγκεκριμένη περιοχή”;
Από εσάς προσωπικά wtf ίσως όχι, αλλά είναι σοκαριστικό πόσες νέες κοπέλες δεν ξέρουν πως λειτουργεί το σώμα τους. Αυτό που είπα και στην κοπέλα πιο πάνω, είναι πως αν εγώ είμαι σε μια σεξουαλικη σχέση με μια γυναίκα και της κάνω συστηματικά στοματικό, είναι λογικό να έχω καλύτερη άποψη από εκείνη σχετικά με αλλαγές στην όψη και την οσμή της περιοχής που ενδεχομένως να υποδηλώνουν κάποιο πρόβλημα και να την ενημερώσω να το κοιτάξει μήπως όντως υπάρχει κάποιο θέμα. Εκτός αν και αυτό πλέον είναι κατακριτέο…
Το νόημα των σχολίων του Κωστάκη, δεν είναι λάθος απαραίτητα, αλλά το condensending “κορίτσ(ι)α”, το πατροναριστικό με “το νερό και το σαπούνι” και το αμφιβόλου χ(ι)ουμοράκι με τα “ψάρια και τα ούζα” είναι. Και φυσικά υπάρχουν και γυναίκες που βάζουν, όντως, την μύτη τους (και όχι μόνον) στην συγκεκριμένη περιοχή. Αλλά και το μεγαλύτερο ποσοστό των (str8) γυναικών, βάσει των κοινωνικών νορμών της overcleanliness/sanitation, του hair removal κλπ αλλά και λόγω της ύπαρξης περιόδου, φαντάζομαι θα έχει μία αίσθηση της οσμής, λέω ‘γω τώρα. Παρεμπιπτόντως οι πούτσες και τα αρχίδια δεν μυρίζουν μόσχος και τα χύσια δεν έχουν γεύση λικέρ… Διαβάστε περισσότερα »
Costas, φυσικά και δεν είναι κατακριτέο να ενημερώσετε την σύντροφό σας, αν θεωρείτε ότι κάτι τρέχει. Σε καμία περίπτωση.
Αυτό που εγώ λέω, και επιμένω σε αυτό, είναι ότι δεν είναι ωραίο να υποθέτετε ότι γνωρίζετε καλύτερα, κάτι που όπως και να το κάνουμε, είναι έξω από εσάς.
Πιστέψτε με, δεν χρειάζεται να βάλουμε την γλώσσα και την μύτη μας στο αιδοίο μας, για να αντιληφθούμε ή έστω να υποψιαστούμε ότι κάτι συμβαίνει.
ουπς 2 στα 6 δεν λειτουργούν, πάμε πάλι:
huffingtonpost.com/entry/sexually-transmitted-disease-on-the-rise_us_564e0427e4b00b7997f99b63
webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:HNMe9qhlDWEJ:
tonic.vice.com/en_us/article/xwgbma/straight-men-std-test-recommendations+&cd=1&hl=en&ct=clnk&gl=gr
@Βλαχάκι “Παρεμπιπτόντως οι πούτσες και τα αρχίδια δεν μυρίζουν μόσχος και τα χύσια δεν έχουν γεύση λικέρ μαστίχας, αλλά πολύ θέμα δεν γίνεται.” Να δεις όμως πόσοι άντρες αντεπιτίθενται αν τους το αναφέρεις αυτό, γιατί “εκείνοι πλένονται” ενώ εγώ όσο και να πλυθώ, ψαρίλα θα μυρίζω. Είναι η φύση μου βλέπεις. Το έχω ακούσει τόσες φορές, που όταν ύστερα από χρόνια fuck buddy με φοβερό ταλέντο στο στοματικό μού χάρισε μια φορά στο άσχετο ένα μπουκαλάκι με μείγμα μπαχαρικών για ψητό ψάρι, που του άρεσε πολύ του ίδιου (είχαμε και ωραίες σεξο-culinaire συζητήσεις), τον ρώτησα αστειευόμενη αν υπαινίσσεται κάτι για… Διαβάστε περισσότερα »
@idril
Μα -πλυθείς δεν πλυθείς- αν τα χύσια είναι να έχουν γεύση καθαριστικού spray επίπλων Overlay, τέτοια γεύση θα έχουν.
Επίσης υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ένας ανήρ που δεν είναι κατ’ ευθείαν από το ντους να μυρίζει, γενικώς, πιο βαριά και όταν λέω βαριά εννοώ από παλευτά μέχρι σε σημείο να αισθάνεσαι ότι σε έχει τρακάρει ρινόκερος. Βέβαια αυτό ίσως είναι και θέμα ορμονικό και -σύμφωνα με την επιστήμη- ενδέχεται η αντίληψη της οσμής να μην έχει να κάνει μόνο με τον πομπό αυτής, αλλά και με τον δέκτη, βλ. παράδειγμα του φρούτου durian (https://www.quora.com/Why-do-some-people-detest-the-smell-of-durian-with-passion-while-others-dont-mind-it-so-much).
υγ. 🙂 για το στόρυ
Κι εγώ αμέσως αυτό σκέφτηκα! Mansplaining κανονικό! Επίσης, αυτό το “κορίτσια” δεν είναι δόκιμη έκφραση όταν απευθύνεσαι σε γυναίκες https://kamenasoutien.com/2015/07/02/adult-women-are-not-girls/ . Το λέω με καλή διάθεση.
Costas μπορεί να μην το κανεις επίτηδες αλλά συνεχίζεις απτόητος το mansplaining με την προτροπή “αν το σκεφτείς καλύτερα”, τύπου “βάλε το κοριτσίστικο μυαλουδάκι σου να δουλεψει” , και βέβαια το “δεν εχω σκοπό να εξηγήσω σε καμια…” που ακολουθείται αμεσως από την αντιφατική κορωνίδα “είναι συγκλονιστικό πόση άγνοια κυκλοφορεί εκεί έξω” δε βοηθάει επίσης.
Ρε συ costas αναφορικά με το δεύτερο σχόλιο σου. Σοββαρολογεις; αν έχω κολπιτιδα είναι πιο πιθανόν να το ανακαλύψει ο παρτενέρ μου όταν μου κάνει στοματικό σεξ; όχι εγώ που έχω τον κόλπο ως μέρος του σώματος μου; ο οποίος επίσης εφάπτεται εσώρουχου το οποίο βλέπω 500 φορές τη μέρα που πάω τουαλέτα;
Βρε Costa μου όχι τοσο manslplaining. Σε παρακαλώ κάτσε σκέψου τον ηρμο της σκέψης σου προς μια γυναίκα. Μόλις δηλωσες ότι βασικά ο αντρακλας ο σωστός ο μπερμπαντης βρίσκει τα προβλήματα Υγεία του κόλπου μιας γυναικας “λόγω ανατομίας”.
Βρε cost as…
Ο παρτενέρ σου δε θα ανακαλύψει κολπίτιδα μέσω το στοματικού εκτός αν είναι γυναικολόγος φαντάζομαι. Ούτε κι εγώ σε αντίστοιχη περίπτωση την ανακάλυψα, απλά πρόσεξα μια διαφορά στην μυρωδιά και στα υγρά της περιοχής. Όταν η τότε συντροφός μου πήγε εν τέλει στο γυναικολόγο το διαπίστωσε. Με βάση αυτή την εμεπιρια είπα ότι εφόσον τηρούνται η κανόνες προσωπικής υγιεινής αν διαπιστωθεί έντονη διαφορά στην οσμή καλή θα ήταν μια επίσκεψη στον γυναικολόγο. Αν ο τρόπος που το διατύπωσα ήταν προσβλητικός ζητάω συγνώμη. Μια παρατήρηση πριν αποχωρήσω από τη συζήτηση. Για κάποιο λόγο το νέο site φαίνεται εχθρικό προς τους άντρες.… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως εχθρική ήμουν εγώ όχι όλο το site (αν μετρήσεις της ψήφους θα δεις ότι το κοινο σε υποστηριζει). Πραγματικά πιστεύω ότι το mansplaining που εντόπισα δεν το κάνεις καθόλου εσκεμμένα. Μετέφρασες ένα περιστατικό που σου συνεβει μια φορά σε “συνήθως αυτά τότε πράγματα τα ανακαλύπτουν οι παρτενερ” που είναι κάτι που κάνουμε ολοι:παίρνουμε ένα περιστατικό που μας συνέβη και το ανάγουμε σε πανανθρώπινο κοινωνικό φαινόμενο. Η αντίθεση μου είναι στο ότι στη μετάφραση αυτού που περιστατικού δεν λαμβάνεις υπ’όψιν σου ότι η κολπιτιδα είναι κάτι που δεν έχεις νιώσει. Άρα ίσως να μην συμβαίνει “συνήθως το βρίσκουν οι… Διαβάστε περισσότερα »
@Costas η πρόθεσή σου καλή το δίχως άλλο, ίσως ο τρόπος ήθελε λίγο δουλειά. Πάντως συνέχισε να σχολιάζεις, η σελίδα χρειάζεται τους άντρες σχολιαστές όσο και τις γυναίκες. Πάντως όλη η “παρεξήγηση” ξεκινάει από το ότι το κείμενο ξεκινάει με δύο πολύ βασικές παραδοχές, ήδη από τις πρώτες του παραγράφους: 1.έχουμε καλή σχέση με το νερό και το σαπούνι. Δεν αναφερόμαστε σε περιπτώσεις παραμέλησης της υγιεινής (αχ, έχω ανέκδοτο εδώ, με τρώει το χέρι μου, αλλά το κρατάω για άλλη στιγμή αργότερα) 2.μιλάμε για ΥΓΙΕΙΣ γυναίκες (άνευ κολπίτιδας δηλαδή) Παρεμπιπτόντως μια αναφορά στην σπανιότητα του εφέ “ψαρίλα” λόγω συγκεκριμένης κολπίτιδας… Διαβάστε περισσότερα »
…Mα γιατί να αποχωρήσει; Tον είπε κανείς καμπούρη;
Aν δηλαδή πάει μία τύπισσα π.χ. στο blog του δικτύου Σπάρτακος και ως πρώτο σχόλιο της, έλεγε την άποψη της με υφάκι τραλαριλαρό και της έλεγαν “ουόπ, για μισό, έχεις κάνει και φαντάρος”; …θα έπρεπε αυτή να παρεξηγηθεί; Δεν νομίζω.
@Καραβάν Δεν αποχωρώ από τη σελίδα, όχι ακόμα τουλάχιστον, από τη συζήτηση είπα ότι αποχωρώ, μιας και δεν είχα κάτι άλλο να προσφέρω. Αυτό που θα ήθελα να συμπληρώσω, άσχετο ίσως με το θέμα της συζήτησης, είναι ότι μακροπρόθεσμα πιστεύω πως είναι πολύ καλύτερα να εκπαιδεύεις το άλλον με το παράδειγμά σου παρά με την κόντρα. Αν μια γυναίκα θεωρεί υποτιμητικό να την προσφωνήσω ως κορίτσι θα το σεβαστώ και θα το διορθώσω, όπως κι εγώ θα ήθελα να με προσφωνούν με το όνομα που δήλωσα κι όχι με υποκοριστικά τύπου “Κωστάκης”, το οποίο όπως εγώ το καταλαβαίνω έχει ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
Κώστα, επίτηδες σε προσφώνησα με το υποκοριστικό σου.
*Ακριβώς* για να κάνεις αυτήν την σύνδεση που έκανες.
Το βιωματικό είναι καλύτερο 😉
@ βλαχάκι έιχα διαβάσει ήδη το εκτενέστατο άρθρο επι του θέματος που ανέβασε το μακαρονοτέρας, διαφωνώ σε πολλά σημεία αλλά εφοσον ενοχλεί το σέβομαι, τα δικά σου links θα τα δω οταν βρεθώ σε υπολογιστή. Ο μονος συνειρμός που μου έφερε το “Κωστάκη” είναι η Τζένη Μπότση να ρωτάει τον Τζώρτζογλου αν τον γουστάρει η χωριάτισσα στη γνωστή σειρά και μου φάνηκε αστείο λόγω του username σου. Αλλά το χιουμορ μου δεν έχει πέραση εδώ επομένως δεν υπήρχε λόγος να σχολιασώ κάτι σε αυτό.
Στερούμαι της εν λόγω προσλαμβάνουσας, καθώς δεν γνωρίζω καθόλου για ποια σειρά μιλάς, αλλά δεν πειράζει. Ενημερωτικά σε καταλαβαίνω περισσότερο απ΄ όσο νομίζεις. Ένα προηγούμενό μου nick ήταν το “Πενταγιώτισσα” και κάποιοι αισθανόντουσαν πολύ compelled να με προσφωνούν ως μαρία μου, μαρίκα, μαριώ, μαριγώ και τέτοια, με μίαν επιπλέον δόσιν σεξιστικής εσσάνς κιόλας (χωρίς, καν, να γνωρίζουν το φύλο). Τα δε, “χωριαταρέικα” αστεία που ‘χω ακούσει για το παρόν nick, δεν μπορώ να πω, επίσης, ότι είναι πρωτότυπα αλλά δεν πειράζει. Δεν μίλησα για την δημιουργία συνειρμών, όμως, Κώστα, αλλά γι’ αυτήν την σύνδεση: “Αν μια γυναίκα θεωρεί υποτιμητικό να… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι κι εγώ υπερευαίσθητη στις υποδείξεις. Έχω υπάρξει θύμα ως παιδί, βγάζω νύχια, ειδικά σε άντρες που αισθάνομαι ότι θέλουν να εκμεταλλευτούν την “αφέλεια” μου, να με ξεγελάσουν, να μου υπαγορεύσουν τι είναι καλό να κάνω, για το καλό μου. Αν για ένα πράγμα είμαι σίγουρη για τον εαυτό μου, είναι ότι αναγνωρίζω από μακριά τον κίνδυνο, εδώ και 30 χρόνια.
Οι εχθροί δεν γράφουν όπως ο Costas. Και το σάιτ αυτό δεν είναι φιλικό προς τους άντρες, ούτε και είναι υποχρεωτικό να είναι, αλλά μη λέμε άλλα ντ’άλλων.
Εχμ Costas τα περισσοτερα σαπούνια δεν ενδείκνυνται για (εξωτερικές φυσικά) πλύσεις (όχι σαπούνι εντός του κόλπου ποτέ) γιατί χαλάνε τη σωστή ισορροπία της προστατευτικής μικροβιακής χλωρίδας, ας ενημερωθούμε όλοι (να μια σχετικη πηγη https://www.nhs.uk/live-well/sexual-health/keeping-your-vagina-clean-and-healthy/ ) πριν αρχίσουμε τις συμβουλές, είτε έχουμε μουνί είτε απλως σχετική άποψη, κακό δεν κάνει.
Από το Άρωμα του Ονείρου του Ρόμπινς (του Τομ, βεβαίως) Κάτι δεν πήγαινε καλά. Αντί για ένα ελεφάντινο παλαμάρι, η Κούδρα, βρήκε ένα κοτσάνι κάνναβης. Μπας και η μοίρα της ήταν πάντα το σχοινί; Η προεξοχή τού Αλομπάρ ήταν τόσο χαλαρή που θα μπορούσε να γίνει και θηλιά, κι επιπλέον, απομακρυνόταν κιόλας από την αγκαλιά της. Αμήχανη και ντροπιασμένη, άρπαξε μια κουρελού από τ’ άλογα και προσπάθησε να σκεπάσει τη γύμνια της. «Μήπως είναι το χρώμα μου;» τον ρώτησε. «Τι έχει το χρώμα σου;» «Ένα άλογο δεν μπορεί να ζευγαρώσει με μια γελάδα. Μήπως κι ένας λευκός άντρας δεν μπορεί… Διαβάστε περισσότερα »