Από cyora
Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία λέγεται “Τα μυστικά του πετυχημένου γονέα” του Thomas Gordon. Μπορεί να το έχετε ακούσει και ως η μέθοδος Gordon. Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο για την επικοινωνία και παρόλο που απευθύνεται σε γονείς, το συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα καθώς οι τεχνικές που αναφέρει μπορούν να εφαρμοστούν σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Για να πάρετε μια ιδέα, ένα από αυτά που μου έχουν μείνει και προσπαθώ να το εφαρμόζω (λέω προσπαθώ γιατί έχουμε μάθει να επικοινωνούμε εντελώς διαφορετικά και δεν μου βγαίνει αυθόρμητα) είναι ότι όταν κάποιος/α εκφράζει ένα συναίσθημα με άμεσο ή έμμεσο τρόπο αυτό που είναι καλό να κάνουμε για να τον/ην ενθαρρύνουμε να συνεχίσει είναι να αναδιατυπώσουμε αυτό που λέει εκφράζοντας ρητά το συναίσθημα του. Αν κάνουμε οτιδήποτε άλλο τότε εκφράζουμε κρίση, αποδοκιμασία κτλ. Έστω παράδειγμα ότι ένας φίλος/η μας πει “Πω πω ο προϊστάμενος μου είναι βλάκας”. Αν απαντήσω ελα τώρα μια χαρά άνθρωπος είναι τότε σαφώς τον αμφισβητώ. Αν πω “αν θες να τα πας καλά στην δουλειά σου πρέπει να έχεις καλή σχέση με τον προϊστάμενο σου” τότε τον επικρίνω. Αν απαντήσω έλα τώρα μια χαρά άνθρωπος είναι τότε σαφώς τον αμφισβητώ. Βέβαια από ευγένεια δεν θα λέγαμε κάτι τέτοιο σε έναν φίλο αλλά ένας γονιός θα το έλεγε στο παιδί του αν αυτό αποκαλούσε βλάκα τον δάσκαλό του. Αν πω “έλα δεν σε φοβάμαι εσύ μπορείς να τον κουμαντάρεις όσο βλάκας κι αν είναι” πάλι επί της ουσίας τον αποθαρρύνω να μιλήσει επειδή δεν παραδέχομαι το συναίσθημα του. Αν του πω “τους βλάκες μπορείς να τους καλοπιάσεις, βρες το κουμπί του” τότε δίνω συμβουλή χωρίς να μου το έχει ζητήσει και ίσως δεν θα μάθω ποτέ τον λόγο που ο άλλος θεωρεί βλάκα τον προϊστάμενο του.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
cyora ποια θα ήταν η καλύτερη απάντηση τελικά;
Έχεις δίκιο ότι τελικά δεν δίνω παράδειγμα για την πιο καλύτερη απάντηση. Ειχα ξεκινήσει να γράφω το κείμενο και το ειχα αποθηκεύσει χωρις να κανω υποβολή για να το ολοκληρώσω μετά. Δεν ξέρω πως δημοσιεύτηκε. Anyway, το καλυτερο είναι να πω κατι του στυλ “Μου φαινεσαι πολυ προβληματισμενη με την κατασταση με τον προισταμενο”. Δηλαδή, απλως παραφραζω ονοματιζοντας το συναισθημα χωρις να εκφέρω την δική μου άποψη. Έτσι δεν κόβω τον άλλον αλλά τον βοηθώ να σκεφτεί και να βρει μόνος την λύση. Η συζήτηση συνεχιζει έτσι, εκτος αν ο συνομιλητής ζητήσει ξεκάθαρα συμβουλή ή την δική μου άποψη οπότε… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα να δεις που αυτό κάνει ο άντρας μου, έτσι από μόνος του (και τόσο καιρό με εκνεύριζε γιατί νόμιζα πως απλά δεν παίρνει θέση), αντίθετα εγώ θα έλεγα όλα τα παραπάνω, νομίζοντας κιόλας πως λέω τα σωστά, ενώ απλά φαίνομαι πιο απόλυτη. Σωστό ότι έτσι ακυρώνεις το συναίσθημα του άλλου και τον κόβεις, ωραία συμβουλή, θα το προσπαθήσω από εδώ και πέρα.