Τι διάβασαν και είδαν οι αναγνώστες μας την εβδομάδα που πέρασε

Από Matryoshka

Θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το βίντεο από την εκπομπή του John Oliver.Ανέκαθεν ήμουν μεγάλη φαν του, αλλά ο τρόπος που μιλά και εξηγεί τη λειτουργία των Crisis Pregnancy Centers στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα συνδέει με τον σεξισμό και την πατριαρχία με έκανε να σκεφτώ πόσο χαρισματικός είναι ως άνθρωπος και να συνειδητοποιήσω πως είναι ένα βίντεο ανατριχιαστικό, κατά κάποιο τρόπο, που πρέπει να δουν όλες και όλοι.

Παρόλο που δεν την έχω σε μεγάλη εκτίμηση για τις πολιτικές της πεποιθήσεις, η Έλενα Ακρίτα σε αυτό το άρθρο της θίγει το «λογικό» παράλογο του σεξισμού σε μια παράνομη σχέση. Η επίθεση της παντρεμένης στην ερωμένη που πήγε με τον άνδρα της και όχι στον ίδιο τον άνδρα. Γιατί άντρας είναι, θα ξενοκοιτάξει

Από Mrs Shelby

Γεννημένη στα 90s, έχω αγκαλιάσει την pop κουλτούρα. Όταν αναφέρομαι σε pop, εννοώ οτιδήποτε δημοφιλές. Εννοείται ότι φιλτράρω λίγο τις επιλογές μου αλλά συχνά μπαίνω στον πειρασμό να ακολουθήσω τις προσταγές της μόδας. Έτσι πέρυσι το καλοκαίρι, τα τεμπέλικα μεσημέρια, αντί να παίρνουμε τον υπνάκο μας με την παιδική μου κολλητή ξεκινήσαμε το 13 reasons why, για το οποίο όλοι μιλούσαν. Πραγματικά εθιστήκαμε. Θέλαμε να δούμε όλα τα επεισόδια μονομιάς. Παρότι η βάση της ιστορίας είναι καταθλιπτική (η αυτοκτονία μιας έφηβης), τα όσα διαδραματίζοταν στο λύκειο, οι έρωτες, οι φιλίες και οι παρεξηγήσεις μας παρέσυραν. Μεταξύ των επεισοδίων κάναμε τρελά σενάρια, εικασίες και προσπαθούσαμε να κάνουμε προβλέψεις. Εν τω μεταξύ, βάλαμε κι άλλους να το παρακολουθήσουν για να συζητάμε και να αναλύουμε κυριολεκτικά ΠΑΝΤΟΥ την εν λόγω σειρά. Το όνομα Hannah συνόδευε καφέδες, φαγητά, ποτά, μπάνια. Έτσι κάναμε και το bonding μας γιατί ζούμε σε διαφορετικές χώρες και ήταν το «thing μας» πια. Τελείωσε ο πρώτος κύκλος λοιπόν και βρεθήκαμε διψασμένες για περισσότερο! Όσο περνούσε ο καιρός προφανώς το ξεχάσαμε και βρήκαμε άλλες σειρές να σκοτώνουμε τον χρόνο μας. Πριν λίγο καιρό το Netflix έβγαλε ολόκληρο τον δεύτερο κύκλο σε λίγες ώρες και εννοείται σπεύσαμε να ολοκληρώσουμε την «έρευνα» που είχε ξεκινήσει πέρυσι. «Ποιος τελικά φταίει πιο πολύ για την αυτοκτονία της Hannah?», «Μήπως μωρέ οι κασέτες της ήταν υπερβολές και είχε τα θέματά της?», «Μήπως παραποιήθηκε και λίγο η αλήθεια λόγω της πικρίας της?», «Ο Clay ο δόλιος το ξεπέρασε?»και άλλα τέτοια. Κάπου ανάμεσα σε δουλειά και υποχρεώσεις θυσιάζαμε 1 ώρα ανά επεισόδιο. Με την διαφορά ώρας που πραγματικά είναι τεράστιο πρόβλημα, βάλαμε πρόγραμμα και βλέπαμε ταυτόχρονα τη σειρά για να γίνεται και το ανάλογο κους- κους μετά το τέλος κάθε επεισοδίου.

Η πρώτη σεζόν μου είχε αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση. Ναι μεν χάθηκε ένας άνθρωπος, έγιναν πράγματα φριχτά, αλλά κάποιος πάλεψε γι αυτόν που αγαπούσε, προσπάθησε να αποδώσει δικαιοσύνη, καβάλησε ένα vintage κάμπριο το ηλιοβασίλεμα με τους gay φίλους του και μια πολύ cool νέα κοπέλα, ελπίζοντας ότι η ζωή από δω και πέρα θα είναι καλύτερη. Fair enough. Δεν θέλω να κάνω κανενός είδους spoiler σε πιθανούς τηλεθεατές οπότε θα περιγράψω μόνο τα συναισθήματα μου όταν ολοκλήρωσα την πολυαναμενόμενη season 2. Άρχισα να φοβάμαι για τα παιδιά που δεν έχω και τι αυτά θα πάθουν στο σχολείο.  Έκλαψα παρακολουθώντας μια σκηνή βιασμού τόσο σκληρή που έχασα τον ύπνο μου για δυο συνεχόμενα βράδια. Σπάραζε η καρδιά μου και κλονίστηκε το είναι μου. Το εύρος της λέξης «σοκ» δεν είναι ικανό να καλύψει το τι μου συνέβη. Οπότε αναρωτήθηκα. Αυτός δεν είναι ο σκοπός οποιασδήποτε μορφής Τέχνης? Να δημιουργήσει συναίσθημα. Να σε ταράξει. Να σε κάνει να σκεφτείς. Κάποιοι θα τη μισήσουν, κάποιοι θα τη λατρέψουν. Ίσως και αυτοσκοπός της είναι να προκαλέσει. Δεν θα παρότρυνα κάποιον να δει το 13 reasons why. Δεν θα τον αποθάρρυνα κιόλας. Σίγουρα όμως θα προειδοποιούσα.

Από Idril

Στη Μεγάλη Βρετανία, ανοίγει ο δρόμος για ετερόφυλα ζευγάρια να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης. Μέχρι τώρα το σύμφωνο ήταν επιλογή μόνο για ομόφυλα ζευγάρια, τα οποία μπορούν να διαλέξουν να συνάψουν σύμφωνο ή να παντρευτούν από το 2013 και μετά.

Το σύμφωνο συμβίωσης θεωρείται ένας μοντέρνος τρόπος να επισημοποιήσει ένα ζευγάρι τη σχέση του, μακριά από τις θρησκευτικές και πατριαρχικές αντιλήψεις που συνδέονται με το θεσμό του γάμου. Προσφέρει πληθώρα μορφών προστασίας των δικαιωμάτων του ζευγαριού και αντιμετωπίζει τα δύο μέλη του ζευγαριού ισότιμα ενώπιον του νόμου.

Το Ανώτατο Δικαστήριο συμφώνησε με το ετερόφυλο ζευγάρι που προσέφυγε εναντίον της κυβέρνησης, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για διάκριση βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού και επομένως καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Για άλλη μια φορά, τα δικαιώματα για τα οποία έχει πολεμήσει η LGBTQi κοινότητα αποτελούν έμπνευση και στόχο του αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε μέλους της βρετανικής κοινωνίας. Επόμενο βήμα, η αλλαγή του νόμου ώστε να προβλέπεται και επισήμως η σύναψη συμφώνου συμβίωσης ανάμεσα σε άτομα οποιουδήποτε φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού, αν και το δεδικασμένο ήδη αποτελεί de iure αποδοχή τέτοιων συμφώνων.

Από Phoebe- Hannigan

Τι διάβασα αυτή τη βδομάδα; Κατ’ αρχάς για τον θάνατο ενός φωτεινότατου νέου ανθρώπου – του Χρήστου Γραμματίδη. Για πρώτη φορά αισθάνομαι να με πονάει η απώλεια και να λείπει από την καθημερινότητά μου το μοίρασμα των στιγμών, των σκέψεων, το φως ενός ανθρώπου που δεν γνώρισα ποτέ από κοντά. Περίεργους δεσμούς δημιουργούμε οι άνθρωποι…

Αν και δεν είμαι λάτρης των ιστορικών βιβλίων, βρήκα εντούτοις εξαιρετικό το αφήγημα «Ημερήσια διάταξη» του Eric Vuillard. Αρχίζει με το δείπνο της 20ης Φεβρουαρίου 1933, των 24 γερμανών μεγαλοβιομηχάνων (Krupp, Opel, Siemens κ.λπ.) στο Ράιχσταγκ με σκοπό τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του ναζιστικού κόμματος. Ακολούθως το ημερολόγιο δείχνει 20 Μαρτίου 1938 και στην ημερήσια διάταξη βρίσκεται το Anschluss. Ο συγγραφέας μας περιγράφει με τρόπο αιχμηρό κι ευθύ, πώς μέσα από μικρές αδράνειες ενεών πολιτικών οδηγηθήκαμε στην προσάρτηση της Αυστρίας στο Γερμανικό Ράιχ και στη συνέχεια στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διάβασα τέλος για την πρώτη δική για τα κλεμμένα βρέφη της Ισπανίας επί Φράνκο. Μωρά αριστερών δηλώνονταν νεκρά και δίδονταν σε στείρες οικογένειες κατά προτίμηση προσκείμενες στο καθεστώς του Φράνκο και της Καθολικής εκκλησίας

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News