Τι διάβασαν και είδαν οι αναγνώστες μας την εβδομάδα που πέρασε

Από Captain Mauser

Μια γαλλική κομεντί, παραγωγής 2018, είναι η “Je ne suis pas un homme facile”.

Ένας άντρας μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι, ξυπνάει σε ένα κόσμο όπου οι κοινωνικοί όροι των δύο φύλων έχουν αντιστραφεί τελείως. Οι γυναίκες είναι οι “κλειτοκράτειρες” που απολαμβάνουν προνόμια όπως π.χ. εύνοια στην αγορά εργασίας ενώ οι άντρες είναι οι “μασκουλιστές” που φροντίζουν το σπίτι και τα παιδιά, με το σώμα τους να είναι αντικείμενο πόθου και εμπορίου.

Βλέπεται πολύ ευχάριστα καθώς καυτηριάζει εύστοχα και με χιούμορ μεγάλο φάσμα των κοινωνικών στερεοτύπων για κάθε φύλο, από τα στραγγαλιστικά και καταπιεστικά έως τα πανηλίθια και άνευ νοήματος.

Από Αράχνη

Σχετικά με το βιασμό, τη συναίνεση, το σχετικό άρθρο στο νέο ποινικό κώδικα και μια προγραμματισμένη πορεία διαμαρτυρίας στις 18/5

Από Not..today

Προς όλους τους ανθρώπους που οδηγούν ποδήλατο ή πατίνι, θα ήθελα να πω πως το να φοράνε κράνος και ένα φωσφορούχο γιλέκο είναι για την δική τους προστασία, είναι μια μικρή πράξη αγάπης για τον εαυτό τους. Μην περιμένετε ευσυνειδησία από τους εκατοντάδες ή και χιλιάδες οδηγούς που μπορεί να συναντήσετε στο δρόμο σας.

Προς τους οδηγούς Ι.Χ., θα ήθελα να ρωτήσω με ειλικρινή απορία, γιατί χρησιμοποιείτε το τηλέφωνο σας ενώ οδηγείτε;;; αν είναι πραγματική ανάγκη, φορέστε ακουστικά και κρατείστε τα χέρια σας στο τιμόνι. Αν η κλήση που έχετε σας προκαλεί ένταση βρείτε ένα ασφαλές μέρος να σταματήσετε μέχρι να την ολοκληρώσετε.

Στα νεαρά πλάσματα που χρησιμοποιείτε το λεωφορείο, προσπαθήστε να καταλάβετε μερικά πράγματα : 1. Οι θέσεις μπροστά στο όχημα με σήμανση πως είναι για ανθρώπους που έχουν δυσκολία μετακίνησης, ανήκουν σε αυτούς και στην περίπτωση που είναι γεμάτο το λεωφορείο, πρέπει να τις παραχωρησετε σε αυτούς. 2. Αν ανέβει ένας γονιός με μικρό παιδί, παραχωρηστε τη θέση σας στο παιδάκι που δεν μπορεί να στηριχτεί με ευκολία στα απότομα φρεναρισματα, και στις συνεχείς στάσεις. 3. Δεν αμφισβητείται η κούραση σας, αλλά δεχτείτε το από μένα, ετών 38 πλέον με 2 παιδιά, όσο μεγαλώνουμε, το σώμα μας, οι ρυθμοί της ζωής μας, οι υποχρεώσεις και η εργασία, μας δίνουν ένα άλλο επίπεδο κούρασης που ειλικρινά δεν συγκρίνεται με αυτό των νιάτων.

Έχω κρατήσει πολλές βρισιές έξω, είμαι άνθρωπος που συνοδεύει πολλές λέξεις με το γ@μω, αλλά τα γράφω όλα με ηρεμία γιατί δεν θέλω να εστιάσει κάποιος στις βρισιές.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί τα βλέπω κάθε μέρα στο δρόμο, από και προς την δουλειά μου και με εξοργίζουν! Με θλίβουν τα κεράκια στις άκρες των πεζοδρομίων και τα μαραμένα λουλούδια προς τιμή νεαρών/και μη, ανθρώπων.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News