Από Loglady
Διάβασα αυτό το άρθρο των NY Times για τον Bruno Latour, έναν από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους φιλοσόφους, ο οποίος αρθρώνει μια υπεράσπιση της επιστήμης. Μοιάζει παράδοξο, μιας και ο Latour έγινε ευρέως γνωστός για τον τρόπο με τον οποίο επιχείρησε να διαταράξει την παραδοσιακή αντίληψη περί του πώς κατακτάται η ‘αληθινή’ γνώση. Μέσα από το έργο του, που άσκησε μεγάλη επιρροή σε θεωρητικούς διάφορων πεδίων, ισχυρίστηκε πως τα επιστημονικά γεγονότα θα πρέπει να ιδωθούν ως προϊόντα επιστημονικών ερωτημάτων, που υφίστανται εντός ενός πλέγματος από ετερογενή υλικά (ανθρώπινα και μη-ανθρώπινα) – στέκουν ή καταρρέουν όχι βάσει της εγγενούς τους εγκυρότητας, αλλά λόγω της ισχύος των θεσμών και των πρακτικών που τα παράγουν και τα καθιστούν προσβάσιμα και κατανοητά. Μαζί με το πλέγμα, καταρρέουν και τα επιστημονικά γεγονότα, κάτι που παρατηρούμε να συντελείται στην εποχή της μετα-αλήθειας. Στο παρελθόν κατηγορήθηκε ότι με το έργο του παρείχε τα όπλα σε όσους προτάσσουν έναν ολέθριο σχετικισμό, για να εξυπηρετήσουν ιδιοτελείς σκοπούς, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των αρνητών της κλιματικής αλλαγής.
Πώς λοιπόν ένας φιλόσοφος που αμφισβήτησε ολόκληρο το οικοδόμημα της επιστήμης και την έννοια της επιστημονικής αυθεντίας επιχειρεί να συνδράμει στην αποκατάσταση του κύρους της; Ο Latour ισχυρίζεται πως η εποχή της μετα-αλήθειας που διανύουμε δεν αποτελεί προϊόν της θεωρίας του, αλλά αντιθέτως απόδειξή της. Η ύπαρξη των alternative facts αποδεικνύει πως ό,τι θεωρούμε αληθές βασίζεται στο ποιος το κατασκευάζει, μέσω ποιων θεσμών αυτό αναδύεται και κυκλοφορεί και σε ποιους απευθύνεται, όχι στην αντικειμενικότητά του. Επομένως, για την αποκατάσταση της επιστημονικής γνώσης και την καταπολέμηση της άγνοιας, οφείλουμε να εξετάσουμε τις συνθήκες ανάδυσης της παραπληροφόρησης και να αναδείξουμε, αντί να αποκρύψουμε, τις συνθήκες παραγωγής της επιστημονικής γνώσης: το περίπλοκο σύστημα επιβεβαίωσης των δεδομένων, το πλήθος εμπειρογνωμόνων που εργάζεται πάνω στο κάθε αντικείμενο, την τεχνολογία που επιτρέπει την κυκλοφορία της πληροφορίας, τη βάσει αρχών αξιολόγηση ομοτίμων κ.ο.κ.
Από Ophelia
Εντελώς ανέλπιστα κέρδισα στο διαγωνισμό της Lifo το βιβλίο “Σε Είδα”, υπογεγραμμένο από τη συγγραφέα, τη Βρετανή πρώην αστυνομικό Clare Mackintosh. Το συστήνω ανεπιφύλακτα για όσους αγαπούν τα αστυνομικά μυθιστορήματα και τα ψυχολογικά θρίλερ. Όλα ξεκινούν όταν η ηρωίδα του βιβλίου αντικρίζει τη φωτογραφία της στις προσωπικές αγγελίες μιας εφημερίδας. Το ζωντανό ύφος της συγγραφέα σε κάνει να νιώσεις την αγωνία της πρωταγωνίστριας που συνειδητοποιεί ότι κάποιος την παρακολουθεί και ξέρει κάθε βήμα που κάνει καθημερινά για να πάει στη δουλειά της.
(Tip: Για να νιώσετε το 100% της ανατριχίλας, μπορείτε να το διαβάζετε στο μετρό πηγαίνοντας στη δουλειά σας, όπως έκανα εγώ! Θα σας κάνει να κοιτάτε γύρω σας καχύποπτα όλη την ώρα. 😃)
Από The Bolter
Μετά από πολύ καιρό είδα μες την ίδια εβδομάδα δύο ταινίες που με άγγιξαν.
Η πρώτη είναι The Guilty.
Την είδα στο σινεμά, και είναι ταινία για σινεμά – κυρίως για να απολαύσεις την ιδιοφυία του σκηνοθέτη στον ήχο. Το 90% της ταινίας είναι οπτικά ένα gros plan ενός αστυνομικού που απαντά στα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης. Η απαγωγή μιας μητέρας και οι συνομιλίες με την ίδια, τον απαγωγέα, την κόρη της και συναδέλφους εξελίσσεται σε μια ιστορία προσωπικής κάθαρσης. Και ενώ δεν βλέπεις τίποτα παρά το πρόσωπο του αστυνομικού, οι ομιλίες και οι ήχοι στο τηλέφωνο, η καρδιά του αστυνομικού που χτυπάει μερικές φορές εκκωφαντικά, η απόλυτη σιωπή και η δυνατή μουσική που εναλλάσσονται σε κάνουν να βλέπεις τα πάντα μπροστά σου. Ακούγεται βαρετό; είναι συγκλονιστικό. Η ταινία είναι μες το κεφάλι σου.
Η δεύτερη ταινία είναι the Escape. Την είδα στο αεροπλάνο και μάλλον είναι ταινία που δεν χάνει πολύ να δεις και στην τηλεόραση.
Για τις άπειρες γυναίκες που ζουν μια δυστυχισμένη ζωή και δεν μπορούν να πουν τίποτα, ούτε να ξεφύγουν. Γιατί υπάρχει αυτή η φωνή εκεί μέσα που σου λέει «Τί σου λείπει δηλαδή;άντρα έχεις που σ ’αγαπάει, σπιταρόνα, δυο παιδιά, άντε κάτσε στα αυγά σου. Γιατί έτσι κι αλλιώς και ο επόμενος θα είναι ρεμάλι.». Με τσάκισε πάντως.
Από Mrs Dalloway
The female price of male pleasure Τι σημαίνει “κακό σεξ” για μια γυναίκα και τι για έναν άνδρα ή αλλιώς γιατί οι γυναίκες υπομένουν δυσάρεστες σεξουαλικές συνευρέσεις
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
