Είχαμε τώρα ένα τραπέζι στο σπίτι και έπεσε το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας οπότε και αναφέρθηκε μια στενή συγγενής που είναι θύμα εδώ και χρόνια. Για την ιστορία και επειδή παίζει ρόλο σε όσα θα πω παρακάτω, της γυναίκας της έχουν προτείνει πολλές φορές οι αδερφές της να τη βοηθήσουν έμπρακτα δηλ. να της πληρώσουν δικηγόρο, να παρέχουν στέγη σε αυτή και το παιδί της αλλά αυτή αρνείται κατηγορηματικά οτι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Σε ενα περιστατικό βιας, την είχε χτυπήσει τόσο πολύ που οι αρχες έδρασαν αυτεπάγγελτα και έγινε δικαστήριο με αυτόν κατηγορούμενο (το κέρδισε). Στο τέλος του δικαστηρίου βγήκαν χεράκι χεράκι και η γυναίκα είπε ότι όλα έγιναν σε μια στιγμή αδυναμίας. Οπότε συνεχίζει αυτός και είναι βίαιος σε γυναίκα και κόρη. Στη συζήτηση στο τραπεζι υπήρξαν δύο πλευρές, η μια να απορεί πως κάθεται και υπομένει αυτό το κάθαρμα τόσα χρόνια, ότι έχει υποχρέωση στην κορη της να την προστατεύσει και να την πάρει να φύγουν και εν τέλει πόσο χαζή είναι που υπομένει όλο αυτό και μάλιστα δεν αποδέχεται καν ότι υπάρχει πρόβλημα. Ακούστηκε μέχρι και το μήπως τη βρισκει!! Η άλλη πλευρά (εγώ) εναντίον όλων, να λέει ότι η γυναίκα αυτή σίγουρα φοβάται ότι θα τη σκοτώσει αν κάνει οτιδήποτε εναντίον του, παρόλο που είναι οικονομικά ανεξάρτητη (και αυτός εξαρτημένος απ’αυτην) σίγουρα την εκβιάζει να του δίνει λεφτά κλπ και εν τέλει ότι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ότι αφού είμαστε εμείς δυναμικές και δυνατές, είναι έτσι και όλες οι άλλες. Επίσης δε μπορούμε να κατηγορούμε το θύμα ακόμα και αν αυτό αρνείται τη βοήθεια. Δυστυχώς ξέρω ότι αν κάποιο δε θέλει να βοηθηθεί, δε μπορούμε να το βοηθήσουμε με το ζόρι. Αυτό που έχω θολό στη σκέψη μου είναι αν και κατά πόσο έχει ευθύνη απέναντι στον εαυτό της και στην κόρη της ενώ της έχει προσφερθεί βοήθεια έμπρακτη. ΥΓ Το δεκάχρονο παιδάκι είχε εκμυστηρευτεί σε πρόσωπο που εμπιστευόταν, οτι ευχόταν να μην είχε γεννηθεί.
Παραθέτω παρόμοιες ερωτήσεις και απαντήσεις, μιας και το θέμα έχει ξανατεθεί.
- Γιατί οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τη βοήθεια;
- Πρέπει να στηρίξουμε την αδερφή μου στην κακοποιητική της σχέση; που δέχτηκε αρκετή κριτική, δικαίως, από την λανθασμένη διατύπωση μου χωρίς περαιτέρω εξήγηση.
- Δύο ερωτήσεις με θέμα την ενδο-οικογενειακή βία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η γυναίκα δεν θέλει/δεν μπορει να φύγει απ’ την κακοποιητικη σχέση.Το παιδάκι όμως τι φταίει;;να κινηθείτε νομικά για να πάρετε το παιδί από κει μέσα γιατί κινδυνεύει.Η ίδια ας κάτσει όσο θέλει,όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζει την ίδια ζωή και η μικρή της κόρη.Εφοσον ζει σε τέτοιο περιβάλλον μπορείτε να διεκδικήσετε την επιμέλεια της.
Για να λέει το μικρακι τέτοιες κουβέντες,ποιος ξέρει τι τραβάει η ψυχούλα της.Μπορει να φτάσει και στην αυτοκτονία.
Συμφωνώ απόλυτα!
Και επαυξάνω: Όχι στο όνομα του να μη κάνουμε victim blaming να παραβλέψουμε κ το προφανές. Το παιδί είναι το μεγαλύτερο θύμα!!!
Προσωπικά η συμπόνια μου προς το θύμα σταματάει όταν μπαίνουν τα παιδιά στο πλάνο. Αν αυτή έχει επιλέξει για δικούς της λόγους να μείνει σε αυτό το γάμο (τέλος έρωτας, θρησκευτικές πεποιθήσεις, κοινωνικοί λόγοι ή δεν ξέρω και εγώ τι) ως προς την κακοποίηση του παιδιού εγώ την θεωρώ και συνεργό. Ξέρω ότι είναι πολύ βαριά λέξη και θα σοκάρει κάποιους αλλά έτσι είναι…. Θέλει καταγγελία να φύγει από εκεί το παιδί πριν γίνει το χειρότερο!
Ειδοποίησε το χαμόγελο του παιδιου για το κοριτσακι. Το παιδί κακοποιείται και καποιος πρεπει να κανει κατι γι’αυτο πέρα από μια ευκαιρία για ιντελεκτουαλ διαφωνίες…
Αυτο πια που ολοι ειμαστε σουπερ ντουπερ δυναμικοι και υπερκουλ χαρακτηρες και αν συνεβαινε σε εμας θα ειχαμε κανει “το καμος” γιατι ειμαστε γαματοι και δυνατοτεροι απο ολους τους αλλους που ειναι θυματα και φταινε πρεπει να το κοιταξουμε λιγο…..
Ας παρει καποιος το παιδι απο κει μεσα επιτελους.
Μακαρι να μην υπηρχε ουτε μια γυναικα εκει εξω που να το περναει αυτο.Οι πληγες δεν επουλωνονται ποτε και τα χαμενα χρονια δεν γυρνανε πισω.Φυσικα και θέλει στηριξη.Παρτε τη με το ζόρι στην αναγκη και πηγαινετε την σε εναν ψυχολογο.
Marouli, δεν μπορείς δυστυχώς να πάρεις έναν άνθρωπο με το ζόρι και να τον πας στον ψυχολόγο. Η μόνη περίπτωση που προβλέπεται είναι όταν υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του ασθενούς ή κάποιου άλλου προσώπου λόγω ψυχιατρικού προβλήματος και ο ασθενή αρνείται τη φαρμακευτική αγωγή. Τότε πηγαίνουν συγγενείς πρώτου βαθμού στον εισαγγελέα και ζητάνε την υποχρεωτική νοσηλεία. Έρχεται η αστυνομία στο σπίτι με την εισαγγελική εντολή και μεταφέρει τον άρρωστο σε εφημερεύον ψυχιατρικό νοσοκομείο.
Από τη στιγμή που το θύμα έχει οικονομική ανεξαρτησία, μπορεί να είναι η σχέση αυτή μία προσωπική της επιλογή. Δεν υποστηρίζω ότι φταίει, αλλά μπορεί να θέλει να μείνει στη σχέση με κάθε κόστος. Αυτό είναι δικαίωμά της φυσικά. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένα ανήλικο άτομο, το οποίο υφίσταται κακοποίηση. Θεωρώ ότι η προσπάθεια που θα πρέπει να γίνει είναι να απομακρυνθεί το παιδί από την οικογένεια. Τότε ίσως ξυπνήσει και η μητέρα, αν δει ότι κινδυνεύει να χάσει την επιμέλεια του παιδιού της.
Lou, θεωρώ ότι από την απομάκρυνση μέχρι το να χάσει την επιμέλεια υπάρχει μεγάλη απόσταση. Πιστεύω ότι υπάρχουν λύσεις, ώστε να μη χρειάζεται κάτι τόσο βάρβαρο.
Πώς μπορεί να απομακρυνθεί το παιδί από το οικογενειακό περιβάλλον χωρίς τη συναίνεση των γονέων, αν δεν τους αφαιρεθεί η επιμέλεια?
Υποθέτω ότι ρωτάς πώς μπορεί να απομακρυνθεί με το ισχύον νομικό πλαίσιο, οπότε απομακρύνεται προσωρινά με εντολή εισαγγελέα μετά από καταγγελία ή αυτεπάγγελτα. Πιστεύω όμως ότι όσα γίνονται μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν βοηθούν όσο θα έπρεπε και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις που τυχαίνει να γνωρίζω και με βάση περιστατικά που έχω δει να συμβαίνουν σε χώρους φιλοξενίας, αλλά και με όσα έχω διαβάσει σε σχετικά ρεπορτάζ, τείνω – και το λέω δυστυχώς χωρίς υπερβολή – ότι οι αρνητικές συνέπειες είναι περισσότερες. Συνήθως μένει η αίσθηση “ευτυχώς, δεν είναι άλλο εκεί μέσα” και σπάνια παρακολουθεί κανείς το μετά. Παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Αν κάποιος (που υποτίθεται δεν γνωρίζει και λαμβάνοντας υπόψη ότι συνήθως οι κακοποιητικοι άνθρωποι μπροστά σε τρίτους είναι παναγίες) έλεγε σε ένα αποδεδειγμένα κακοποιημένο άτομο “τυχερή, ο άντρας σου διαμάντι”, ή “Α σου φέρνει και λουλούδια” (παραβλέποντας τα φανερα σημάδια κακοποίησης) και τέτοια μήπως σταματούσε το θυμαρίσιο να τον υπερασπίζεται; Αναρωτιέμαι πραγματικά σκεπτόμενη ότι ίσως δεν θέλουν να δουν την αλήθεια για πολλούς λόγους (εκτός από τη θυματοποίηση απο οπου δεν μπορεις να ξεφύγεις, ντροπή ας πούμε) Αλλά μετά από συνεχή εκθείαση του θυτη ισως αγανακτήσουν.