Αγαπητη Α μπα, Οταν τελειωσει η καραντινα θελω τοσο πολυ να υιοθετησω ενα γατακι, το θελω τοσο πολλα χρονια, αλλα φοβαμαι μη μου παθει τιποτα και πεσω στα βαρια. Θεωρεις πως πρεπει να ξεπερασω αυτο το φοβο και να μη σκεφτομαι εγωιστικα γιατι τοσα ζωακια θελουν σπιτι ή να δεχτω οτι δε θα μπορεσω? Ξεπερνιεται ο φοβος οταν το υιοθετησεις και ζεις μαζι του? Γιατι εμενα μου φαινεται οτι θα φοβομουν καθε μερα. Φιλακια πολλα – υιοθεσια
Αυτό που αναρωτιέμαι με την ερώτηση σου είναι αν γενικότερα σχετίζεσαι έτσι στη ζωή σου, με έναν δηλαδή διαρκή φόβο ότι όλα μπορεί να χαθούν ανά πάσα στιγμή. Οι άνθρωποι χωρίζουν ή μαλώνουν, ή ακόμα και πεθαίνουν. Αλίμονο όμως αν αυτό μας έκανε να μην σχετιζόμαστε μαζί τους.
Θα μου πεις, τι μου λες για ανθρώπους. Εγώ γατί φοβάμαι να πάρω. Σκέφτηκα απλώς πως αν δεν μπορείς να αντέξεις την απώλεια ενός πολυ αγαπημένου κατοικιδίου, πως άραγε σχετίζεσαι γενικά με τους ανθρώπους.
Ο φόβος της απώλειας και του πένθους δεν πρέπει να καθορίζει τις επιλογές μας. Πρέπει και οφείλουμε να τον νικάμε (μόνοι μας ή με βοήθεια) για να ζούμε μια ολοκληρωμένη ζωή. Η άποψη μου είναι να πάρεις γατάκι, και να το προσέχεις όσο πρέπει, να πάρεις τις απαραίτητες προφυλάξεις και να το φροντίζεις, όπως φροντίζουμε γενικά τα κατοικίδια μας. Θα είναι μια όμορφη και γλυκειά συντροφιά. Κάποια στιγμή θα κάνει τον κύκλο της ζωής του, είτε σύντομα είτε πολύ αργότερα (εγώ τον πρώτο μου γάτο τον έχασα όταν ήταν μόλις εννέα ετών) και τότε θα δεχτείς το τίμημα της απώλειας και του πένθους για κάτι τόσο όμορφο όσο είναι η συντροφιά μιας γατούλας (ή οποιουδήποτε άλλου ζώου). Θα το ξεπεράσεις, όπως τα ξεπερνάμε σχεδόν όλα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ πλησιάζω τώρα στη φάση των δύσκολων αποφάσεων. Το σκυλί μου είναι αρκετά άρρωστο, η πρόγνωση είναι η χειρότερη δυνατή. Όσο αντέχει συντηρητικά και έχει κάποια ποιότητα και αξιοπρέπεια η ζωή της, το παλεύουμε. Όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, ξέρω θα γονατίσω, όμως δεν μετανιώνω (και ούτε πρόκειται να μετανιώσω) που έβαλα, απροσδόκητα ένα απόγευμα, αυτό το σαρδανάπαλο πλάσμα στη ζωή μου. Είναι ο έρωτάς μου, το βρωμοκοπιτσόνι μου, ο πιο γλυκός μπελάς. 🐕🥰🥰🥰
Δεν θα το μετανιώσεις φίλη, σου προσφέρει τόσα πολλά ακόμα και τώρα που δεν είναι καλά, η αγάπη είναι χαρά ακόμα και στο πένθος
Καλή δύναμη από μια γατομαμά που πήρε δύσκολες αποφάσεις <3
Έχασα τον πρώτο μου γατούλη όταν ήταν μόλις 6 ετών. Υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, καρδιακή ανεπάρκεια, τον έβλεπα να λιώνει έναν ολόκληρο χρόνο αδιάγνωστος με άπειρες εξετάσεις και πέρα δώθε στον κτηνίατρο, προτού γίνει κάτι πολύ σοβαρό που έθεσε και τη διάγνωση και το οποίο με ανάγκασε να πάρω την -εξαιρετικά επώδυνη για μένα- απόφαση της ευθανασίας. Ωστόσο, ήταν το μεγαλύτερο δώρο αγάπης που θα μπορούσα να του κάνω στην παρούσα φάση. Πέρασα το πένθος της απώλειας και του αποχωρισμού, για πολύ καιρό κοιμόμουν με την κουβερτούλα του και τη μυρωδιά του αγκαλιά. Ωστόσο δε μετανιώνω για τίποτα. Ήταν η χαρά της… Διαβάστε περισσότερα »
Διπλή αγκαλιά, ευχαριστώ! : )
Τα πουρπουριστά φιλιά μου και στην αρχηγό του σπιτιού σας <3
Αχ εγώ την τελευταία μου γάτα την έχασα όταν ήταν μόλις εννέα ετών. Έπαθε νεφρική ανεπάρκεια και της έκανα ευθανασία. Την αγαπούσα πάρα πολύ, ήταν το μωρό μου κανονικά, η πιο όμορφη, η πιο έξυπνη, ήταν μια γάτα με προσωπικότητα. Όταν, όμως, έπρεπε να πάρω την απόφαση, το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχε ζήσει μια πολύ καλή ζωή και δεν ήθελα να ταλαιπωρείται τόσο πολύ στο τέλος της.
Ακόμα κι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτά τα εννέα χρόνια μαζί της.
Eνώ αγαπούσα τα σκυλιά πολύ δεν ήθελα να πάρω σκύλο. Μένω μόνη μου, σκεφτόμουν τι θα κάνω όταν θα είμαι άρρωστη και θα έχω πυρετό, πώς θα το βγάζω βόλτα, τι θα απογίνει άμα πεθάνω εγώ πρώτη (γιατί δεν έχουμε και κανένα συμβόλαιο) και γενικώς πάντα στο μυαλό μου έτρεχαν χίλια πιθανά κι απίθανα σενάρια (και κυρίως απίθανα γιατί έχω και μια έφεση σε αυτά). Πώς ήρθαν τα πράγματα έτσι και ήρθε αυτός ο σκύλος στη ζωή μου κι από τότε είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Πρόσφατα με κάποιο παρόμοιο τρόπο “φορτώθηκε” ένα αδέσποτο γατούλι σε έναν φίλο που ζει κι… Διαβάστε περισσότερα »
Η απόκτηση ενός κατοικίδιου σου ανοίγει το κουτάκι με τα συναισθήματα.Αυτα τα καλά κρυμμένα που δεν ήξερες πως υπάρχουν και πια βλέπεις τα πράγματα αλλιώς.
Ευτυχως δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου ξανά χωρίς κατοικίδιο.Ειτε γάτα,είτε σκύλο.
Μακάρι η κοπέλα να πάρει τελικά γατακι,θα τη βοηθήσει πάρα πολύ.Ο φόβος μας κρατάει πίσω από τόσα όμορφα πράγματα!
Από προσωπική παρατήρηση, οι άνθρωποι που είχαν κάποιους ενδοιασμούς και φόβους πριν την υιοθέτηση κατοικίδιου νομίζω έχουν γίνει οι καλύτεροι γατογονεις/σκυλογονεις. Εκτός του ότι τα λατρεύουν, έχουν σκεφτεί και παράγοντες όπως χώρος-πιθανες ασθενειες-παραξενιες ζώου και είναι πιο προετοιμασμένοι. Είναι και λίγο σαν τα παιδιά αν το σκεφτούμε, αν πας βουρ χωρίς να σκεφτείς ποτέ αν όντως θέλεις, έχεις πολλές πιθανότητες να πελαγώσεις και ακόμα και να το μετανιώσεις. Και όπως με τα παιδιά μπορείς να γίνεις αδιάφορος γονιός, πολύ πιο εύκολα μπορείς και με τα ζωάκια. Να μη μιλήσω για το πόσα παρατημένα πρώην δεσποζόμενα υπάρχουν στους δρόμους😞. Να σας… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σου πω αυτό που κάνω εγώ και είμαι καλά με αυτό. Απο πάντα είχα σκυλιά. Εχώ χάσει σκυλιά πλήρεις ημερών που εκεί είναι πιο εύκολο να το αποδεχτείς και να το ξεπεράσεις. Έχω χάσει και σκύλο σε νεαρή ηλικία απο ασθένεια όπου έπρεπε να πάρω την απόφαση να του κάνω ευθανασία. Πάντα αυτό που σκέφτομαι είναι οτι η φύση ξέρει τι κάνει. Τα σκυλιά ζουν λιγότερο απο τους ανθρώπους γιατί χρειάζονται τους ανθρώπους για να ζουν όμορφα (τα σκυλιά συντροφιάς). Ο σκύλος μου που έχασα και θρήνησα όσο δεν έχω θρηνήσει μέχρι στιγμής άνθρωπο θα πέθαινε αν με έχανε… Διαβάστε περισσότερα »
Κοίτα να δεις το ίδιο έγραψα κι εγώ…πιο πολύ ανησυχώ μη φύγω εγώ και μείνει μόνος του αυτός ή κάπου που δεν θα τον αγαπούν. Πριν έρθει ο σκύλος στη ζωή μου, κι αυτό το γράφω για την κοπέλα της ερώτησης, ούτε που φανταζόμουν ότι είναι δυνατόν να αγαπήσω κάτι τόσο πολύ. Μου έμαθε τόσα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου που ούτε το φανταζόμουν ποτέ.
Χάσαμε την αφέντρα μας στην καραντίνα, 19 χρονών. Ακόμα πενθούμε και στην προσπάθειά μας να φιλοξενήσουμε κάποιο γατάκι μας παίρνουν τα ζουμιά και αποφασίσαμε ότι το 2020 θα της το αφιερώσουμε. ‘Ομως, πέρα από το πένθος έχουμε και την ικανοποίηση ότι με μας έζησε καλά, είμασταν μαζί της μέχρι την τελευταία της ανάσα (ήρθε και μας βρήκε πριν ξεψυχήσει!), δεν βασανίστηκε καθόλου, 3 μέρες κράτησε όλο με αγάπη και φροντίδα.
Είμαστε πολύ ευτυχείς που μπήκε τόσα χρόνια στη ζωή μας,
Η γατούλα μας η Φοίβη έφυγε από τη ζωη μόλις πριν λίγες μέρες. Σχεδόν 12 χρόνια μαζί μας τη σωσαμε από τα σκουπίδια που τη βρήκαμε μωράκι νεογέννητο μεγάλωσε στο σπίτι των γονιών μου και όταν μετακόμισα έμενε μαζί μου τα 2 τελευταία της χρόνια. Είχε πρόβλημα με το θυρεοειδή της και με το συκώτι της από το οποίο τελικά τη χάσαμε.Τη φροντίσαμε με την αδελφή μου της δίναμε τα φάρμακα της και ήταν δραστήρια αλλά τον τελευταίο της μήνα σταμάτησε να τρώει και σιγά σιγά έχανε δυνάμεις αλλά δεν το έβαζε κάτω μέχρι τις τελευταίες της μέρες προσπαθούσε να… Διαβάστε περισσότερα »
Ειδικά τα τελευταία χρόνια ήμουν το απόλυτο δουλάκι της! με έβαζε να στρώνω το κρεβάτι γιατί δεν της άρεσε να ξαπλώνει σε άστρωτα, ούτε πάνω σε ζάρες!
εννοείται! εμάς προς το τέλος μας έσπρωχνε κιόλας
Είχα σκυλάκι το οποίο “κοιμίσαμε” πριν ενάμισι χρόνο επειδή ήταν πολύ βαριά άρρωστο. Χρονικά άντεξε πολύ παραπάνω από όσο λένε τα στατιστικά. Ήταν επίπονο πολύ, κοιμήθηκε στα χέρια μου. Δε θα ξεχάσω που μας λέει ο γιατρός: “Έχει φύγει”. Κατά διαστήματα την σκέφτομαι και μου λείπει. Όμως ξέρεις κάτι; Δε γονατίσαμε… ίσως επειδή κάναμε τα πάντα για εκείνη και δεν είχαμε τύψεις ότι δεν παλέψαμε. Ίσως επειδή έζησε πολύ ποιοτική ζωή, για μεγάλο διάστημα, μέχρι δύο μέρες πριν εξαντληθεί το κορμάκι της. Τη θρηνήσαμε και μας λείπει απίστευτα. Τη σκεφτόμαστε με χαρά. Και πιστεύω κάποια στιγμή θα πάρουμε και άλλο… Διαβάστε περισσότερα »