Είμαι 33 και σε λίγο καιρό παντρεύομαι. Κάποια στιγμή θα κάνουμε και παιδιά, πράγμα που εγώ θέλω επειδή είμαι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες. Θέλω να πω ότι δεν είναι η μητρότητα κάτι που ήταν στο μυαλό μου έτσι και αλλιώς, πως θα ήθελα να γίνω μαμά σώνει και ντε. Όταν ήμουν 6 πέθανε η μητέρα μου από καρκίνο. Μεγάλωσα σε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια, με καταπληκτικό μπαμπά και γενικά απεριόριστη αγάπη. Βέβαια η μαμά πάντα λείπει, αλλά η οικογένεια φρόντισε να περάσω πολύ ωραία παιδικά χρόνια (είμαι μοναχοπαιδι). Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: έχοντας μεγαλώσει χωρίς μαμά, θα γίνω καλή μάνα; θυμάμαι πολλά πράγματα από τη δική μου, ότι περνούσαμε πολύ ωραία μαζί, ότι ακούγαμε ραδιόφωνο όταν εκείνη μαγειρευε και άλλες μικρές, όμορφες αναμνήσεις αλλά νιώθω ότι δεν έχω κάποιο reference για τη σχέση μαμάς-παιδιού. Εντάξει είχα πολλές μητρικές φιγούρες αλλά είναι το ίδιο; Επίσης σαν μοναχοπαιδι, θα καταφέρω τα παιδιά μου να έχουν ωραίες σχέσεις μεταξύ τους απ’τη στιγμή που μεγάλωσα χωρίς αδέλφια; είναι όλο αυτό overthinking μιας και δεν είμαι καν έγκυος;;; -Μάνα μητέρα μαμά
Όλα αυτά θα σταματήσεις να τα σκέφτεσαι, αν αρχίσεις να βλέπεις το μεγάλωμα του παιδιού εκτός ρόλων- μητρικού/ πατρικού ρόλου- αλλά ως γονέας, ισότιμος με τον μελλοντικό σου σύζυγο, χωρίς να έχεις φόβους, επιφυλάξεις και απαιτήσεις από τον εαυτό σου για ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που αποδίδονται κοινωνικά στη μητέρα/ πατέρα. Κάθε γονέας έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις προς το παιδί του. Είχα γράψει κάποια πράγματα σχετικά με τον γονεϊκό ρόλο και το μητρικό φίλτρο εδώ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μου άρεσε πολύ η απάντηση (και η ερώτηση). Λυπάμαι που δεν την έζησες τη μαμά σου, αλλά φαίνεσαι ώριμος και σκεπτόμενος άνθρωπος, είσαι στο σωστό δρόμο για αυτό που ρωτάς θεωρω. Δες το κι αλλιώς: οι άνθρωποι που είχαν κακούς,αδιάφορους, κακοποιητικούς γονείς είναι καταδικασμένοι να αναπαράγουν αυτό το κακό reference; Πήρες αγάπη από την οικογένειά σου, έμαθες πώς είναι να ζεις σε ένα τέτοιο πλαίσιο και είσαι πολύ τυχερή και να θυμάσαι ότι αυτό είναι το δικό σου reference: η αγάπη από όπου κι αν προέρχεται.
Φούστα τι ωραία απάντηση. Ειδικά η τελευταία σου πρόταση με συγκίνησε πολύ.
Την ίδια ανησυχία πιθανώς έχουμε όλες, εσύ που μεγάλωσες χωρίς τη μητέρα σου, εκείνες που σκέφτονται πάντα με αγάπη και ζεστασιά τη μητέρα τους, αλλά και εκείνες που δε θέλουν καν να της μιλάνε. Ο δικός μου στόχος είναι να γίνω η μητέρα που θα ήθελα να έχω (αλλά δεν είχα, ούτε θα την έχω ποτέ με τον τρόπο που θέλω και αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να αποδεχτώ). Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, η εμμονή μου να μη γίνω σαν τη μάνα μου (να μη λέω τα τραγουδάκια που μας έλεγε, να μη μαλώνω όπως μας μάλωνε ,… Διαβάστε περισσότερα »
Τι όμορφο σχόλιο και πόσο αληθινό! Ήθελα να σου πω ότι εκφράζει και μένα. Προσπάθησα μανιωδώς να αποφύγω τα λάθη, δεν τα κατάφερνα πάντα, και μάλιστα κατάφερα να κάνω και εντελώς νέα, δικά μου λάθη. Όμως, βλέπω σήμερα τα ενήλικα παιδιά μου, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα και γυρίσματα της ζωής, υγιή και ευτυχισμένα, και αισθάνομαι ότι γίνεται. Ναι, να που γίνεται. Μπορούμε να γίνουμε η μάνα που δεν είχαμε, αν αγαπήσουμε κι εμάς μαζί με τα παιδιά μας.