Αγαπητοί όλοι, γεια σας! Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια σύντομη (not) ιστορία, έναν διάλογο που είχα με τον μαθητή μου. Θα προσπαθήσω να μην κουράσω, οπότε ξεκινάω.
Ο μαθητής μου 15 ετών έχει από πολύ μικρός μεγάλο ενδιαφέρον για την επιστήμη και τους νόμους του σύμπαντος. Καθώς τον “ανέλαβα” όταν ήταν μόλις 5 ετών, για δημιουργική απασχόληση τότε, έχουμε αναπτύξει μία πολύ αγαπησιάρικη σχέση. Έχοντας αρκετή εμπειρία με ιδιαίτερα μαθήματα νιώθω απίστευτη ευγνωμοσύνη για τους γονείς του που δεν με είδαν ποτέ με στραβό μάτι που αντί για “σοβαρό” μάθημα μπορεί να περάσαμε ώρες παίζοντας επιτραπέζια παιχνίδια και συζητώντας και ψάχνοντας να βρούμε πληροφορίες για όποια απορία μπορεί να μας προέκυπτε.
Συνεχίζουμε λοιπόν και τώρα, που η αρμοδιότητα μου είναι πιο περιορισμένη, η σχολική ύλη των μαθηματικών, την ώρα του μαθήματος να συζητάμε, να γελάμε και να παίζουμε παιχνίδια. Αυτός λοιπόν, έχοντας πλέον μάθει χίλια μύρια (ακαταλαβίστικα για μένα) πράγματα σχετικά με την αστροφυσική, την κβαντική μηχανική και το απέραντο εκπληκτικό μας σύμπαν, όποτε βαριέται να κάνει μάθημα μαζί μου για τη βαρετή σχολική ύλη αρχίζει να μου λέει διάφορα εντυπωσιακά κι εγώ ως συνήθης κουκουβάγια που καμαρώνει το κουκουβαγιάκι της που παθιάζεται με κάτι που το αγαπάει, συνεχίζω την κουβέντα με χαρά.
Μία από τις πολλές στιγμές που αισθάνθηκα περήφανη για το γομαράκι ήταν όταν μου είπε πως εκνευρίζεται με την πατριαρχία επειδή έχει καθυστερήσει την επιστημονική πρόοδο μιας και σίγουρα πολλά εκπληκτικά μυαλά αποκλείστηκαν από την ερευνητική κοινότητα μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκες.
Σήμερα λοιπόν το μάθημα μας για τις τριγωνομετρικές σχέσεις μίας γωνίας κατέληξε σε σενάρια μετοίκησης ανθρώπων σε άλλα σημεία του σύμπαντος. Στη συζήτηση σχετικά με το πόσοι και ποιοι θα επιλέγονταν για την μετοίκηση σε μία ενδεχόμενη απειλή καταστροφής της Γης του θέτω το εξής ερώτημα: “Αν μπορούσαν να σωθούν μόνο 3 άνθρωποι (προβοκατόρικη η επιλογή του μονού αριθμού), οι μόνοι συνεχιστές του ανθρώπινου πολιτισμού και μπορούσες εσύ να επιλέξεις ποιοι θα ήταν αυτοί, ποιους θα επέλεγες;”
Η απάντηση λοιπόν ήταν η εξής: “Κατ’ αρχάς για να συνεχιστεί το ανθρώπινο είδος θα πρέπει να επιλέξω και άνδρες και γυναίκες. Ο ένας λοιπόν θα είναι ο [Yuval Noah] Harari γιατί καλύπτει ένα ευρύ φάσμα γνώσης, ο δεύτερος πρέπει να είναι οποιοσδήποτε αστροναύτης που θα ξέρει πως να ζει εκτός γης… τον διακόπτω και του προτείνω τον αστροναύτη να τον κάνουμε γυναίκα, οπότε ok. Συνεχίζει λοιπόν το μαθητούδι μου και έρχεται το κερασάκι: “Ο τρίτος πρέπει να είναι ένας φυσικός που να αρέσει στην αστροναύτισσα.” Εκεί χαμογέλασα, γιατί σε αυτό το δυσμενές, αποστειρωμένο, υποθετικό, και προβληματικό από πολλές απόψεις, σενάριο για το τέλος της ανθρωπότητας, στο κεφάλι αυτού του δεκαπεντάχρονου υπήρξε η συγκεκριμένη προϋπόθεση, το να αρέσει στη γυναίκα.
Καλή σας συνέχεια!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
O Harari είναι gay εξάλλου, οπότε για τη συνέχιση του είδους αν δε γουστάρει η αστροναύτισσα το φυσικό δεν το βλέπω το είδος να μακροημερεύει.