Περιδιαβαίνοντας στο flickr έπεσα πάνω στη σειρά σκαναρισμένων συνταγών μιας μαμάς από το γιο της.
Τα χρώματα, η γραφομηχανή, το είδος των συνταγών δείχνουν ότι πρόκειται για φαγητά περασμένων δεκαετιών. Όμως η πράξη του γιου είναι τόσο πανανθρώπινη που ξεκίνησα να τις διαβάζω με μία νοσταλγία, λες και διάβαζα τις συνταγές της μαμάς μου. Δεν ξέρω αν αυτή η μαμά ζει, ξέρω όμως τι είναι αυτό που θα μπορούσε να παρακινήσει κάποιον να κρατήσει τα χειρόγραφα, τα λερωμένα σημειώματα και τις δακτυλογραφημένες κάρτες με τη βοήθεια της τεχνολογίας, όσο πιο πολύ μπορεί. Ξέρω ότι όταν νιώθει νοσταλγία για τα παιδικά του χρόνια μπορεί να κοιτάζει αυτές τις συνταγές και να θυμάται γεύσεις χωρίς καν να χρειάζεται να μαγειρεύει. Μαζί με τη μαμά θα θυμάται και τις κυρίες που της έδωσαν μερικές συνταγές, τότε που οι νοικοκυρές έδιναν συνταγές η μία στην άλλη, μνημονεύοντας και την προέλευση. Αν οι μαμάδες σας έχουν ακόμα βιβλία συνταγών, να τα φυλάξετε σαν τα μάτια σας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λατρεύω χειρόγραφες συνταγές με λεκέδες από τα υλικά την ώρα της εκτέλεσης. Γενικώς αγαπώ οτιδήποτε χειρόγραφο. Τις συνταγές που μ’ αρέσουν τις γράφω σε σημειωματάριο και προτιμώ να την ψάξω εκεί όταν θέλω να τις κάνω παρά στο ίντερνετ.
Αχ Λένα, τι μου θυμισες! 😃Σε ένα παλαιοπωλειο είχα βρει ενα σχολικό τετράδιο μιας μαθήτριας του 1940, το είχε σαν ημερολόγιο. Μπορεί να μην είχε συνταγές, αλλά μονο η εξιστόρηση μιας καθημερινότητας μιας εποχής που έχει περασει προ πολλού, ειναι συγκινητικό, όπως και οι συνταγές που ανεβασες. Αποτυπωνουν πολλα περισσότερα. Πέρα απο μίξη απλών υλικών, ο τροπος γραφής, όλο αυτο συνολικά το ρετρό του δίνει μια αυθεντικότητα, η vintage ταση εξάλλου ειναι παντα παρούσα. Προσωπικά λατρευω τις vintage φωτογραφιες, μου μεταφέρουν την αύρα μιας άλλης εποχης, με ταξιδευουν. 👍😃