Πώς φτάσαμε να έχουμε πορνό με χταπόδια;

Το χαρακτικό του Hokusai «Το Όνειρο της Γυναίκας του Ψαρά» που αναπαριστά μια σεξουαλική σκηνή μεταξύ μιας γυναίκας και ενός χταποδιού, θεωρείται το πιο γνωστό στο είδος των ερωτικών χαρακτικών –shunga-και προκαλεί έκπληξη στο φιλότεχνο μάτι της Δύσης. Ωστόσο, στην Ιαπωνία, πολλά από τα έργα ερωτικής χαρακτικής τέχνης περιστρέφονται γύρω από σεξουαλικές πρακτικές γυναικών και θαλάσσιων πλασμάτων.

Το θαλάσσιο πλάσμα που λειτουργεί ως υποκατάστατο ανθρώπινης σεξουαλικής επαφής, χρησιμοποιήθηκε από τους Ιάπωνες καλλιτέχνες ιδίως του 19^ου αιώνα ως τρόπος να αποφύγουν το καθεστώς λογοκρισίας που είχε επιβληθεί κατά την περίοδο Edo στην Ιαπωνία (1600-1868), και το οποίο, αν και αρχικά στρεφόταν μόνο κατά του Χριστιανισμού και ισχυρών ιαπωνικών δυναστειών, προς το τέλος του επεκτάθηκε και στην αναπαράσταση γραφικών σεξουαλικά σκηνών μεταξύ αντρών και γυναικών.

Οι Ιάπωνες χαράκτες ερωτικών σκηνών στράφηκαν τότε σε μια λύση που θεώρησαν δημιουργική : Αφού δεν μπορούσαν να αναπαραστήσουν ανθρώπινες σεξουαλικές σκηνές, δεν έμενε παρά να αφαιρέσουν από την ζωγραφική τους εξίσωση το ανθρώπινο- επιλέγοντας να το αντικαταστήσουν με το χταπόδι για την πολλαπλότητα των πλοκαμιών του, την έλλειψη βαρύτητας που θα επέτρεπε το σχέδιο γυναικείων σωμάτων υπό διαφορετικές γωνίες και την ομοιότητά του με τα απαγορευμένα αντρικά γεννητικά όργανα.

Μέχρι σήμερα γνωρίζουμε το “Tentacle erotica”, δηλαδή την πορνογραφία που περιστρέφεται γύρω από τη χρήση του πλοκαμιού ως μέσο σεξουαλικής ηδονής. Πρωτοπόρος του είδους, ο Toshio Maeda, ο Ιάπωνας καλλιτέχνης που εισήγαγε τη δεκαετία του 80’ στα hentai τη μεταφορά των πλοκαμιών λόγω ακόμα ενός αυστηρού ιαπωνικού καθεστώτος λογοκρισίας της εποχής, επαναφέροντας τη θεματική της ξυλογραφίας του Hokusai και δημιουργώντας μια καλλιτεχνική τάση που συνεχίζει να κατακτά μέχρι και σήμερα τον πορνογραφικό κόσμο.

Η διαφορά ανάμεσα στην ξυλογραφία του Hokusai και στο tentacle porn όπως το συναντάμε σήμερα, είναι ότι τα χαρακτικά στο βάθος του γνωστού πίνακα επιτρέπουν μια ανάγνωση συναίνεσης, το κείμενο λέει ότι και τα δύο μέρη απολαμβάνουν εξίσου τη σεξουαλική επαφή, κάτι που αμφισβητείται στη σύγχρονη βιομηχανία hentai πορνογραφικού θεάματος.

Η Yushi Li είναι κινέζα φωτογράφος που αποφάσισε να ξεκινήσει ένα ασυνήθιστο καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Αντιστρέφοντας τους ρόλους των φύλων δημιουργεί εικόνες που εστιάζουν στο ανδρικό σώμα ως ύστατο αντικείμενο επιθυμίας υπό το γυναικείο βλέμμα.

H καλλιτέχνης φωτογραφίζει άνδρες που βρίσκει από το tinder και αφού τους πληροφορεί για τους καλλιτεχνικούς της σκοπούς, στήνει ένα άνετο οικιακό περιβάλλον στο οποίο τους απαθανατίζει να περνούν την καθημερινότητα με απαλούς φωτογραφικούς τόνους και σε καταστάσεις ανθρώπινης ευαλωτότητας- η κρεβατοκάμαρα, το μπάνιο και ο κήπος λειτουργούν ως σημεία προσωπικής χαλάρωσης. Η ίδια παραδέχεται ότι αυτό που την ελκύει περισσότερο στο πρότζεκτ της δεν είναι το γυμνό αντρικό σώμα, όσο η φαντασίωση πως έχει εκείνη τον έλεγχο του φωτογραφικού αντικειμένου.

Σε μια σειρά φωτογραφιών της που η ίδια ονομάζει “The Dream of the Fisherwoman” η καλλιτέχνης αντιστρέφει τη γνωστή ιαπωνική αναπαράσταση σε μια πολύ σύγχρονη φεμινιστική απάντηση μιας παλιάς πορνογραφικής τάσης που σήμερα φαίνεται να μην λαμβάνει καθόλου υπόψη τη γυναικεία σεξουαλική επιθυμία.

Οι φωτογραφίες της εγείρουν πολλά ερωτήματα σχετικά με την έννοια της επιθυμίας, της γυναίκας ως αντικείμενο έμπνευσης και του διακοσμητικού ρόλου της μούσας αλλά και της ίδιας της τέχνης.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News