Τις δύο τελευταίες μέρες με έχει συγκινήσει η αλληλεγγύη που δείχνει ο κόσμος, το τρομερό κύμα βοήθειας από παντού, η οργανωμένη και η ιδιωτική βοήθεια του καθένα προς τους πληγέντες της φονικής πυρκαγιάς που συνέβη στην ανατολική αττική.
Νομίζω αξίζει να αφιερώσω λίγο χώρο σε αυτή τη στήλη, για να ενημερώσω όλους όσους θέλουν να βοηθήσουν ψυχολογικά, είτε εάν δρουν εθελοντικά είτε εάν – δυστυχώς – η φωτιά έπληξε άτομα του άμεσου περιβάλλοντος τους. Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι πάρα πολλοί συνάδελφοι έχουν σπεύσει στην περιοχή και οργανώνονται ώστε να παρέχουν ψυχολογική βοήθεια.
Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό, όλοι όσοι παρακολουθείτε από τους δέκτες σας τα συμβάντα, να προστατέψετε τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας από τις πληροφορίες που δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν. Αν παρ’ ελπίδα τα παιδιά εκτεθούν σε τέτοιες εικόνες, δώστε χώρο στις ερωτήσεις τους, εξηγήστε τους όσο πιο απλά και κατανοητά μπορείτε την κατάσταση. Δώστε ελπίδα και καταδείξτε όλες τις συντονισμένες προσπάθειες που γίνονται από παντού για τη βοήθεια αυτών των ανθρώπων.
Όλοι όσοι έχετε συγγενείς που επλήγησαν, προσπαθήστε να προσφέρετε όσο το δυνατόν περισσότερο μια κανονικότητα στις ζωές τους. Η φιλοξενία είναι η αρχή, αλλά και συνθήκες που τους βάζουν σε μια καθημερινότητα είναι απαραίτητες. Φροντίστε για αυτούς, αν οι ίδιοι είναι σε κατάσταση σοκ ή αδυναμίας αυτό-φροντίδας, να τρέφονται καλά, να ενυδατώνονται, να περιορίσουν την πρόσληψη αλκόολ και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών για την καταπολέμηση του πόνου, να τηρούν τους βασικούς κανόνες υγιεινής και αυτοφροντίδας όσο περισσότερο μπορούν, και να ξεκουράζονται. Ενθαρρύνετε τους να μιλήσουν σε ειδικούς, που αυτή τη στιγμή και φαντάζομαι για πολύ καιρό ακόμη, θα βρίσκονται στη διάθεση τους, δωρεάν.
Ξέρουμε πως η ανείπωτη τραγωδία συνέβη σε αυτούς που έχασαν δικούς τους ανθρώπους ή που οι άνθρωποι τους αγνοούνται. Ωστόσο μην υποτιμούμε και αυτούς που έχασαν την περιουσία τους, το σπίτι που ζούσαν και μεγάλωναν τα παιδιά τους ή τα κατοικίδια τους. Η ανθρώπινη δυστυχία δεν είναι γραμμική. Να είστε δίπλα στους συνανθρώπους σας, μην προσπαθήσετε να εκλογικεύσετε την κατάσταση ώστε να τους βοηθήσετε. Τις περισσότερες φορές απλά και μόνο να τους ακούσετε είναι τρομερά βοηθητικό, καθώς και η ανθρώπινη επαφή, μια αγκαλιά ή το να τους κρατήσετε τα χέρια.
Είναι το αίσθημα της αυτοσυντήρησης αυτό που μας κάνει να ξεχνάμε το πόσο εύκολο είναι να καταστραφούν όλα σε μία στιγμή. Ας είναι, όσο μπορεί ο καθένας, δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους που βίωσαν την καταστροφή, τόσο κοντά μας, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να ήμασταν εμείς στη θέση τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις δύο λέξεις είναι που μου έρχονται στο μυαλό: Ψυχραιμία και σεβασμός.
Πληροφορίες από εδώ
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ευχαριστούμε Φαίνια για τις πολύτιμες συμβουλές.
Προτιμώ την ψύχραιμη και ανθρωποκεντρική σας αντιμετώπιση, που συμπεριλαμβάνει περίσκεψη πριν αναρτήσετε ο,τιδήποτε σχετικό με την επικαιρότητα, από την μανιώδη προσπάθεια των ΜΜΜ να βρίσκονται σε “ζωντανή σύνδεση”. Α, και να κάνουν ανόητες ερωτήσεις σε επιζώντες και πληγέντες!
Περίμενα το άρθρο σου / σας. Είχα στεναχωρηθεί που δεν είχα δει κάτι.