Σε κοίταγα κατάματα
να δεις τα κατακάθια
στου βάθους τον πυθμένα.
Προτζέκτορας.
Ταινίες χρωματιστές
με ροζ/χρυσές ριπές.
Πουλιά του Αμαζονίου,
κύμματα του Σουνίου,
κλάσμα που σουρουπώνει
ροδακινί κυκλώνει.
Της Ρόδου οι πεταλούδες,
λιβάδια παπαρούνες
-δίχως φράχτες-,
ν΄ακούς στον καταρράκτη
τιτίβισμα αηδονιών,
και χάδια κουταβιών.
Μέσα στις τσέπες, στα μαλλιά,
γιατί είχα περισσά,
στα κάρβουνα που μου ΄δειχνες
σου πρόσφερα διαμάντια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Διαλεχτή, πόσες εικόνες! Ζωγραφίζεις με τα πενάκια σου και τις ακουαερέλλες, ζωγραφίζεις και με τις λέξεις. Να σαι καλά! ❤ Πολύ θεραπευτικό για την καραντίνα που μας συνθλίβει. Και ειδικά σήμερα όλη μέρα βρέχει, δεν μπορείς ούτε από το παράθυρο να κοιτάξεις.
Εγώ σ ευχαριστώ! Ειδικά σήμερα αυτό το ποίημα και η έμπνευσή σου ήταν για μένα ένα σημείο ζωής και ταυτοχρονα βάλσαμο για την ψυχή και αντισηπτικό για τους ιούς 😍