Μου λείπει κάθε μέρα εδώ και 14 χρόνια, την σκέφτομαι συχνά και μερικές φορές με παίρνουν τα ζουμιά. Έφυγε νωρίς από τη ζωή μου και παρόλο που για πολλά χρόνια ήμασταν κοντά, δεν πρόλαβα να ζητήσω συγνώμη για κείνο το «σε μισώ» που της πέταξα στα μούτρα στα 16 μου, όταν μου απαγόρευε να βγαίνω συχνά έξω.
Τρέμω μην ακούσω κάτι ελάχιστα κοντινό σε εκείνο από τα παιδιά μου και ακόμη με βασανίζει.
Ήταν βαρύ και απορώ πώς το σήκωσε, στην αρχή δεν μπορούσε να το καταπιεί, πιστεύω τη βασάνιζε για πολύ καιρό. Μετά ωριμάσαμε και οι δυο, κάναμε καλύτερη τη σχέση και τα πράγματα έστρωσαν. Ήταν ένας γλυκύτατος, δοτικός άνθρωπος αλλά είχε τα κολλήματά της, όπως οι περισσότερες, σε εποχές αυστηρών ηθικών κανόνων. Τρέμω μην ακούσω κάτι ελάχιστα κοντινό σε εκείνο από τα παιδιά μου και ακόμη με βασανίζει. Θέλω να πιστεύω πως κατάλαβε πως ήταν ένα εφηβικό ξέσπασμα και της έδειχνα συνέχεια την αγάπη μου μέχρι τα τελευταία της. Αλλά ήταν βαρύ…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Για να της έδειχνες την αγάπη σου συνέχεια, θα την άξιζε. Όπως και για να βασανίζεσαι ακόμα για το “σε μισώ”, δείχνει ότι κατάλαβες πως δεν το άξιζε, πως ήταν υπερβολικό. Όπως κάθε συναίσθημα στην εφηβεία. Νομίζω ζούμε σε μια εποχή που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στις λέξεις απ’ότι στις πράξεις. Χρειάζονται και οι λέξεις βέβαια. Όταν όμως πρόκειται για το σ’αγαπώ ή το σε μισώ ή το συγνώμη, αυτό που αγνοούμε είναι ότι έχουν την ίδια δύναμη είτε τις απευθύνουμε στον αποδέκτη τους είτε τις λέμε χωρίς την παρουσία τους. Αφορούν εμάς και τα δικά μας συναισθήματα. Αυτό που στερούμαστε… Διαβάστε περισσότερα »
Πολυ καλο το σχολιο!!!