Είμαι σιωπηλή αναγνώστρια της Α,μπα σχεδόν από την αρχή. Στα πλαίσια του σαιτ νιώθω σε λογικά πλαίσια ασφαλής για να σας αφηγηθώ και την δικιά μου εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης. Κακοποίησης ε; Μάλλον κακοποιήσεων, είμαι πια πολύ σίγουρη ότι συχνά δεν είναι μόνο μία η σχετική εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου. Όλοι μαζί γράφουμε μια νέα Οδύσσεια ανισότητας και κακοποίησης με πολλούς τόμους. Στο θέμα μου όμως.
Στην ηλικία των 16 πίναμε, καπνίζαμε και ότι άλλο σχετικό της ηλικίας αυτής μπορείτε να υποθέσετε. Ήμασταν μια παρέα 5-6 ατόμων και είχαμε συχνά επαφές με άλλες παρέες διαφόρων ηλικιών. Κυρίως αράζαμε στα σπίτια φίλων, που αν μη τι άλλο και μια ασφάλεια τη νιώθαμε. Ένα κλασσικό τέτοιο βράδυ αράγματος, πίναμε, γελάγαμε, χαζεύαμε. Θυμάμαι να είμαι χάλια, μετά από δοκιμή πολλαπλών ποτηριών βότκας, να κάνω εμετό και να παραπατάω. Ως εκεί φτάνουν οι νυχτερινές αναμνήσεις μου. Το επόμενο καρέ που θυμάμαι είναι να ξυπνάω σε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού, γυμνή, έχοντας δίπλα μου έναν άλλο γυμνό. Κατάλαβα γρήγορα, ότι είχα (;;) κάνει σεξ με τον γυμνό φίλο. Μάλλον μου είχε κάνει σεξ. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, πως να αντιδράσω, τι να πω, έμεινα απλά σε κατάσταση ετοιμόρροπου αγάλματος να κοιτάω μια εμένα και μία αυτόν. Ο φίλος (γιατί στην φιλική παρέα ήτανε), σηκώθηκε από το κρεβάτι, μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να φύγει, πήρε το κινητό μου, έκανε αναπάντητη στο δικό του και κύριος έφυγε. Φυσικά ξανά επικοινώνησε λες και δεν έτρεχε τίποτα. Είχε πιει; Σίγουρα. Ήταν λιπόθυμος σαν εμένα; Για πρακτικούς λόγους σίγουρα όχι, και για πιο σίγουρα έμαθα από πιο νηφάλιους στην παρέα πως όχι, δεν ήταν χάλια. Αν ήταν χάλια αυτό δικαιολογεί κάπως το να κάνεις σεξ με ένα πτώμα και να το θεωρείς συναινετικό; Δεν έκανα τίποτα, δεν είπα τίποτα, σε κανέναν, για πολλά χρόνια. Μόνο πολύ αργότερα κατάλαβα τι αντίκτυπο είχε το συμβάν αυτό στη ζωή μου, πέραν των δύο επόμενων μηνών που ζούσα τον εφιάλτη του είμαι έγκυος; Έχω AIDS; Ευτυχώς τίποτα από τα δύο δεν συνέβαινε.
Περίπου δύο χρόνια αργότερα και πάλι στα πλαίσια του μοτίβου αλκοόλ, πάρτι, κοινωνικότητα, γνωρίζω σε κοινή παρέα, ένα μεγαλοπαιδί, ηλικίας 32, έτσι έλεγε δηλαδή, αργότερα πολύ κατάλαβα ότι ήταν πολύ παραπάνω. Η γράφουσα ετών 18 τότε. Το μεγαλοπαιδί λοιπόν έγινε συχνός θαμώνας στις εξόδους μας, καλός συνομιλητής, πάντα έτοιμος να βοηθήσει με κάθε τρόπο εμένα και όλους δηλαδή. Ένα καλοκαιρινό απόγευμα άραζα σπίτι του για να μου δώσει μουσική (ναι τότε δεν ήταν τόσο εύκολο το χόμπι), θα βγαίναμε μετά με τους υπόλοιπους της παρέας. Δεν βγήκαμε τελικά. Ήπιαμε λίγα ποτά, πέρασε η ώρα, μέθυσα, και εν τέλει μου είπε να μην ανησυχώ και ότι μπορώ να κοιμηθώ εκεί. Ησύχασα. Κακώς. Κάποια απροσδιόριστη στιγμή μέσα στη νύχτα, τον ένιωσα να με πλησιάζει, να με αγγίζει, θυμάμαι ότι τον ρώτησα τι στο …. κάνει. Τα υπόλοιπα δεν είμαι σίγουρη ότι εδώ είναι το κατάλληλο μέρος για να τα παραθέσω με λεπτομέρειες. Το πρωί μου έφτιαξε καφέ και με άφησε να φύγω, λες και ήμασταν δύο καλοί φίλοι που αράξαμε χαλαρά το βραδάκι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον οξύ πόνο στα γεννητικά μου όργανα, τις μελανιές, τις πληγές, τον πόνο. Μέχρι να φτάσω σπίτι πίστευα ότι αυτό ήταν λογικά θα πεθάνω, εδώ στη μέση του δρόμου, δεν θυμάμαι αν κάποιος με ρώτησε τι έχω. Έχω σβήσει πολλές αναμνήσεις. Οι ίδιες ανησυχίες περί εγκυμοσύνης, ασθένειας. Το ίδιο κενό σε αντίδραση. Δεν ήξερα τι να κάνω, πέραν του να τον μπλοκάρω στο ΜSN και να τον αποφεύγω και να τον φοβάμαι. Με έψαξε, επιδίωξε να μάθει για εμένα από φίλους κοινούς και μετά φρόντισε να διαδώσει ότι του την έπεσα και μετά τον γείωσα κιόλας. Άκαρδη και ανήθικη νεαρά. Ευτυχώς κανείς δεν τον πίστεψε. Δυστυχώς λίγη σημασία είχε, η ζημιά είχε γίνει μέσα μου.
Χρόνια με κρίσεις πανικού, γενικευμένο άγχος, φόβο, επιθετικότητα. Πολλή επιθετικότητα που απλά οδήγησε στη μία κακή κατάσταση μετά την άλλη. Ίσως σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι το αντίκτυπο που είχαν τα παραπάνω γεγονότα, καθόρισαν τη ζωή μου και τις επιλογές μου σε μεγάλο βαθμό. Η προσωπική μου ιστορία έγινε πιο σκοτεινή, υποθέτω με λίγη φαντασία την κάνω και σειρά μυστηρίου.
Σήμερα χρόνια μετά, με σκέψη, διάβασμα, Α μπα και ψυχοθεραπεία, καθώς και με την έλευση του #metoo και όλων τον κινημάτων ενθάρρυνσης και προστασίας των ανθρώπων με τέτοιου είδους βιώματα, το διαχειρίστηκα, το συζητάω με ανθρώπους που εμπιστεύομαι και κυρίως αντέχω να σκεφτώ τι συνέβη και να το βάλω σε μια σειρά, έστω γραπτή. Δεν νιώθω θύμα, όμως ούτε και φταίχτης και θέλω να είμαι εκεί και να φωνάζω για όλες τις γυναίκες και άνδρες που κακοποιούνται καθημερινά. Όσο για αυτούς; Είμαι σίγουρη ότι η κοινωνική αλλαγή τους τιμωρεί ήδη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φωτεινή, δεν έχεις ακούσει τον διχασμό (ή αφορισμό): όλες οι γυναίκες πουτάνες εκτός από τη μάνα μου, τη γυναίκα μου, την κόρη μου, την αδερφή μου; Ή νομίζεις πως αυτός ο τρόπος σκέψης έχει εκλείψει; Αν η κόρη μιλούσε στον πατέρα είναι πολύ πιθανό ο πατέρας να αντιδρούσε με τους τρόπους που λέει η Mari, διότι όλες οι γυναίκες…. Χαμπάρι δε θα έπαιρνε από πατριαρχίες, #metoo και τα συναφή. Ντεν κανταλαβαίνει, λέμε.
Mari, συμφωνώ με όλα όσα είπες.
yiota007, λυπάμαι πάρα πολύ που βίωσες κάτι τέτοιο από τη μεριά του πατέρα, που ο πατέρας δεν σε στήριξε.
Και να προσθέσω ότι ακριβώς επειδή το θέμα δεν είναι να δούμε κακοποιητικά περιστατικά ως εξαιρέσεις αλλά να κατανοήσουμε τη συνενοχή μιας ολόκληρης κουλτούρας, ενός ολόκληρου πολιτισμού που τα καθιστά δυνατά, έχει σημασία να μην δημοσιεύονται εδώ μόνο καθαρές περιπτώσεις κακοποίησης, αλλά και άλλες που μπορεί να μην είναι καν με τη στενή έννοια κακοποίηση (αυτό ήταν που είχε προκαλέσει τόσες κριτικές στα σχόλια πρόσφατα με την εξομολόγηση μιας άλλης κοπέλας). Επίσης ακόμα κι αν δεν ξεκινήσουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα από την οικογενειακή του ρίζα, το να χαίρει κανείς σε καθημερινό επίπεδο σεβασμού – για παράδειγμα στο πανεπιστήμιο, που… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ. Για τον καθημερινό σεβασμό στο πανεπιστήμιο που ανέφερες, δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ που έπαθα όταν βρέθηκα πρώτη μέρα στην τάξη μεταπτυχιακού στην Αγγλία, όπου τα παιδιά προσφωνούσαν τους καθηγητές Peter, Claire κτλ. Έκλεισα το στόμα μου για να μη χάσκει και παρατήρησα πως ο σεβασμός λειτουργούσε σε όλη του την έκταση, παρόλη την έλλειψη Μr / Mrs + επώνυμο. Αδιανόητα πράγματα, σύμφωνα με την εμπειρία μου σε ελληνικό πανεπιστήμιο, όπου το Κύριε / κυρία τάδε ήταν εκ των ων ουκ άνευ, αλλά πολύ συχνά δεν συνοδευόταν καθόλου από τον ανάλογο σεβασμό. Κοινώς, τα ράσα δεν κάνουν τον… Διαβάστε περισσότερα »
Για μένα η διαφορά ήρθε αργότερα, όχι ως φοιτήτρια. Έκανα τη διατριβή μου στο εξωτερικό μεν (στη Γαλλία), αλλά με έναν σούπερ ντούπερ πατριάρχη, κορυφαίο διανοούμενο, και οι σχέσεις ήταν άστα να πάνε πόσο παραδοσιακές, αλλά τουλάχιστον δόξα σοι ο θεός όχι σε επίπεδο σεξουαλικό-ερωτικό και όχι σε επίπεδο seduction έτσι μπορούσα ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρισκόμουν τότε να το παλέψω, δεν με ακύρωνε τελείως (και με ψυχανάλυση). Ήταν η καλή πατριαρχία εκεί αλλά σε ακραία της έκφραση, είχα τη χάρη να το περάσω και αυτό. Έχω περάσει στη ζωή μου από τόσες διαφορετικές βαθμίδες αυτού του πράγματος… Διαβάστε περισσότερα »
Το περιμένουμε με χαρά, όποτε μπορέσεις.
αργησαν καποιοι οντως, αλλα ελπιζω να το καταλαβαν τελικα, οσο αφορα στα σχολια για το κειμενο της λογκλειντι
Καλά, δεν σχολιάζω καν την τελευταία φράση της κοπέλας. Άλλο θέλω να πω> Δεν μπορώ να μην ανατριχιάσω με την ιδέα σου Φωτεινή. Αν αυτοί οι πατεράδες ενσαρκώνουν πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας, όπως δηλαδή οι περισσότεροι, τότε θα αντιδράσουν με τον τρόπο που η πατριαρχία αντιδρά απέναντι στις σχετικά ξεκάθαρες περιπτώσεις κακοποίησης (εννοώ περιπτώσεις όπου το θύμα εναντιώνεται ή σε περίπτωση αναισθησίας, σαν αυτή που αναφέρει). Που έχει βέβαια πολλές διακυμάνσεις, από το να τιμωρήσουν τον ένοχο οι ίδιοι, να θεωρήσουν ότι είναι θέμα ηθικής και περιορισμού, να λυπηθούν σα να έπεσε η κόρη τους θύμα ατυχήματος, να το πάρουν ανάλαφρα,… Διαβάστε περισσότερα »
Νά’τανε μόνο αυτό το πρόβλημα, διαχωρισμός ηθικών και ανήθικων, θα ήταν τα πράγματα πολύ πιο απλά και εύκολα απ΄΄ό,τι είναι. Μακάρι να ήταν τόσο απλά. Πηγαίνει πολύ βαθύτερα δυστυχώς η αδυναμία αυτονομίας, ο χαμηλός αυτοσεβασμός κλπ., ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία και μέρος του είναι το να εκπροσωπεί ο πατέρας με την υποστήριξη της μητέρας την τάξη η οποία σε εξουσιάζει και νομιμοποιεί την υποτίμησή σου είτε είσαι στις λεγόμενες ηθικές είτε στις ανήθικες. Η ίδια υποτίμηση υπάρχει και στις δύο. Εχω δει περιπτώσεις όπου ο πατέρας όταν έμαθε μετά από χρόνια περίπτωση κακοποίησης, έβαλε να ξυλοκοπήσουν το δράστη. Ο… Διαβάστε περισσότερα »
Είπα στον πατέρα μου ότι όταν ήμουν 6-7 χρονών μου έβαζε χέρι ο τότε 15χρονος ξάδελφος μου όταν με βοηθούσε να διαβάσω. Χαμογέλασε ξαφνιασμένος, ντροπιασμένος, μου είπε ότι αυτό έγινε πριν από 30 χρόνια και γιατί δεν το έχω ξεχάσει και δεν ξαναμίλησε για αυτό ή ο,τιδήποτε σχετικό. Φυσικά συνέχισε κανονικά τις σχέσεις με τον ξάδελφο.
Όπως λέμε συχνά εδώ, οι γονείς αλλάζουν μεν αλλά δεν γίνονται άλλοι άνθρωποι απλώς και μόνο επειδή έγιναν γονείς.
Το μόνο θετικό για εμένα ήταν ότι συνειδητοποίησα επιτέλους ότι η στήριξη που χρειαζόμουν δεν θα ερχόταν ποτέ από εκείνον.
Δε θα διαφωνήσω ούτε με τη Φωτεινή ούτε με σένα Mari.Έχει δίκιο η Φωτεινή,όταν λέει,ότι οι πατεράδες-άντρες χασκογελάνε και επιβραβεύουν το φίλο μπήχτη,θεωρούν ότι τα ήθελε το πουτανάκι και δε συνειδητοποιούν,ότι αυτά μπορούν να συμβούν ή έχουν συμβεί ήδη σε δίκες τους αγαπημένες γυναίκες και κορίτσια.Έχεις δίκιο κι εσύ,ότι κινδυνεύουμε με πισωγύρισμα.Επιστρέφουμε σε εποχές,που ο πατέρας και τα αδέρφια φρόντιζαν για την τιμή και την υπόληψη της κόρης,αλλά και της οικογένειας.Όποιος την πείραζε,είχε να κάνει μαζί τους.Και το σεξ θεωρούνταν συλλήβδην κακοποιητικό για μια γυναίκα.Εκτός κι αν ήταν το στεφάνι της.Υποτίθεται,ότι διεκδικούμε την ελευθερία επιλογής,διεκδικούμε οι επιλογές μας να γίνονται… Διαβάστε περισσότερα »
she is someone’̶s̶ ̶s̶i̶s̶t̶e̶r̶/̶ ̶m̶o̶t̶h̶e̶r̶/̶ ̶d̶a̶u̶g̶h̶t̶e̶r̶/̶ ̶w̶i̶f̶e̶
https://goo.gl/images/DGPgDM
Αυτό.
Από την απόστροφο και μετά, παύει να είναι άνθρωπος και γίνεται περιουσία.
Να σου πω και γω με τη σειρά μου οτι λυπάμαι που τα πέρασες όλα αυτά αλλά περισσότερο θυμώνω που δεν μίλησες σε κάποιον. Σε φίλους-ες , οικογένεια. Για να μπορέσουν με κάποιο ουσιαστικό τρόπο να σε στηρίξουν.