Είναι ο γιατρός που μερικές φορές ξέρει περισσότερα για εμάς απ’ ό,τι η μαμά μας. Είναι μια σχέση που μπορεί να έχει ζεστασιά και υποστήριξη, αλλά πολύ συχνά καταλήγει από άβολη μέχρι προσβλητική. Μια ζωή ακούμε να κρατάμε τα πόδια μας κλειστά, και ξαφνικά πρέπει να νιώσουμε άνετες εκεί, διάπλατα, με έναν φακό ανάμεσα στα πόδια μας, για να ακούσουμε άλλη μια φορά «πότε θα κάνεις παιδί; περνάνε τα χρόνια».
Γράψτε μας την πιο αξιοσημείωτη εμπειρία σας στον γυναικολόγο. Μπορεί να είναι καλή, κακή, αστεία ή εξοργιστική. Χρειάζεται να ακουστούν αυτές οι ιστορίες για να καταλάβουν όλες οι γυναίκες ότι αν δεν τους αρέσει ο/η γιατρός τους, δεν χρειάζεται να τον/την υπομένουν. Κάπου υπάρχει ένας γυναικολόγος που δεν θα τις δει ως αναπαραγωγικές μηχανές, αλλά ως ανθρώπους με τερτίπια, προτιμήσεις, και με δικαίωμα στο να μην θέλουν να κάνουν παιδί τώρα, μετά, ή οποτεδήποτε.
Στείλτε μας την ιστορία μέσω του α μπα, από τη φόρμα «έχεις κάτι να μοιραστείς μαζί μας», ή στο μέιλ lenfou@gmail.com
Η ιστορία της αναγνώστριας με τα δικά της λόγια
Χωρίς να έχω ποτέ κάποιο γυναικολογικό πρόβλημα, με πολύ σταθερό κύκλο και με φυσιολογική σεξουαλική ζωή, στα 35 μου άρχισα να έχω ξαφνικές αιμορραγίες (άλλοτε έντονες άλλοτε οχι) στα μέσα του κύκλου μου. Επισκέφτηκα τον γιατρό μου, οι ορμονικές εξετάσεις μου ήταν φυσιολογικές, δεν φαινόταν κάτι παράξενο, ακολούθησα μια μικρή αγωγή 2-3 μηνών αλλά αποτέλεσμα δεν είχα. Οι διαταραχές συνεχίστηκαν οπότε μου πρότεινε μια διαγνωστική απόξεση για καλύτερη εικόνα.
Εδώ πρέπει να πω πως ήμουν ελεύθερη, δεν είχα μείνει ποτέ έγκυος οπότε μου φάνηκε υπερβολικό, υποψιάστηκα πως το κάνει για τα χρηματα και φυσικά ζήτησα μια δεύτερη γνώμη.
Ο καινούριος νεαρός γιατρός (και φίλος από το Πανεπιστήμιο) με καθησύχασε, επέμενε πως είναι υπεύθυνο το άγχος μου, μου έδωσε κάποιες βιταμίνες και τη συμβουλή να ηρεμήσω. Παράλληλα ξεκίνησα και κάποιες αγωγές ομοιοπαθητικής (pulsatilla εγώ η τσακισμένη ανεμώνα στην άκρη του δρόμου!!!)
Έτσι πέρασα σχεδόν 2 χρόνια! Με ξαφνικές αιμορραγίες (καθόμουν σε λουστήρα στο κομμωτήριο κι όταν σηκωνόμουν είχα μια λίμνη αίμα στο πάτωμα) που χειροτέρευαν, με έντονους πόνους, με επισκέψεις στο γιατρό που με αντιμετώπιζε πιά σχεδόν σαν την τρελή, υστερική γεροντοκόρη, με ημερολόγια και αγωνία καθημερινή. Είχα και μια προβληματική σχέση που θόλωνε την εικόνα. Όλα τα καλά μαζί!
Μέχρι που αγανάκτησα και ΕΓΩ ΑΠΑΙΤΗΣΑ μια διαγνωστική απόξεση.Το αποτέλεσμα; Κάθιδρος, κατάχλωμος μου ανακοίνωσε πως έχω καρκίνο ενδομητρίου και να το δω ψύχραιμα! Παράλληλα αμφισβήτησε τα αποτελέσματα των ιστολογικών και πρότεινε σε 2 εβδομάδες να ξανακάνω διαγνωστική απόξεση για την περίπτωση λάθους! Κι εγώ η ηλίθια (που επαγγελματικά είμαι στο χώρο της υγείας) δέχτηκα κι έχασα άλλες 2 εβδομάδες!
Τα δεύτερα αποτελέσματα φυσικά χειρότερα. Η μικρή διαφοροποίηση είχε γίνει μέτρια και φωτιά στα μπατζάκια μου! Τι θυμάμαι; Ποτέ δεν ήμουν πιο σταθερή και αποφασισμένη. Ούτε φοβήθηκα, ούτε απελπίστηκα, ούτε αμφέβαλλα λεπτό πως θα νικήσω.Το μόνο που ήθελα ήταν να ξεμπερδεύω γρήγορα και καθαρά και για πάντα! Η πιο δύσκολη στιγμή μου; Όταν το ανακοίνωσα στους γονείς μου και με κοίταζαν άναυδοι!! Η πιο δυσάρεστη; Όταν ο “αγαπημένος” μου στάθηκε πολύ λίγος για να μου συμπαρασταθεί. Η πιο τραγελαφική; Όταν η φίλη μου με ρώτησε ”πως θα κάνω παιδιά!” Στάσου να ζήσω πρώτα ρε φιλενάδα!
Σε μια εβδομάδα τα κανόνισα ΟΛΑ κι έφυγα στην Αγγλία στο καλύτερο αντικαρκινικό Νοσοκομείο, εγχειρίστηκα σε αξιοπρεπέστατες συνθήκες και σε 15 μέρες γύρισα ήρεμη. Επέλεξα να πάρω ένα μικρό ρίσκο και να μην κάνω χημειοθεραπείες (με σύμφωνη γνώμη γιατρών φυσικά) και να είμαι σε παρακολούθηση.
Καλά έκανα! Πέρασαν 21 χρόνια (είμαι 58 τώρα) και σχεδόν είχα ξεχάσει αυτή τη μικρή “περιπέτεια” μέχρι που είδα το αφιέρωμα στους “γυναικολόγους της ζωής μας”. Τον γυναικολόγο που εξακολουθώ να βλέπω στο δρόμο και σκέφτομαι με τι μούτρα με χαιρετά.
Υ.Σ. Ελπίζω να μη κούρασα και να μην στεναχώρησα Η ιστορία έχει καλό τέλος! Πέρασα άλλα 21 υπέροχα χρόνια κι ελπίζω σε ακόμα περισσότερα .
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Σοβαρά τώρα είχες τέτοιο πρόβλημα και η άλλη σε ρώτησε πως θα κάνεις παιδιά;Πως γίνεται κάποια άτομα να μην καταλαβαίνουν την σοβαρότητα κάποιων καταστάσεων;
Υ.Γ:Χαίρομαι που όλη αυτή η ταλαιπωρία είχε αίσιο τέλος!
Είμαι σίγουρος ότι αποκλείεται να τον ρωταγαν κάτι τέτοιο, έχεις απόλυτο δίκιο. Βέβαια όλο και κάτι άκυρο θα εβρισκαν να του πουν γιατί γενικά ο κόσμος έχει την τάση να μην αντιλαμβανεται τα πραγματικά προβλήματα των άλλων.
Τουλαχιστον ο πρωτος γιατρός ειχε προτείνει άμεσα διαγνωστική αποξεση, καμιά φορα απλα δεν ειμαστε έτοιμοι να δεχτούμε καποια πραγματα. Ο δεύτερος τα έκανε μαντάρα.
Τι μου θυμισες, late 90s, ολη η Ελλαδα στην Αγγλια εγχειριζοταν
Είναι η γνωστή (εξοργιστικη) ιστορία με το πως αντιμετωπιζονται οι γυναικες πολλες φορες απο γυναικολογους ή γενικά γιατρούς (αντρες ή γυναίκες). Ο πονος και τα λοιπά συμπτωματα υποβαθμιζονται γιατί είμαστε λέει ευαίσθητες, υστερικές κλπ κλπ κλπ…Βλέπε τη καμπάνια που γίνεται τελευταία για την ενημέρωση για την ενδομητρίωση. Που τοσες κοπέλες υποφέρουν και τους λένε ότι είναι φυσιολογικό και οτι θα περασουν ολα οταν γινουν μανες… Πιστευω πως ειναι παντα καλο να ακουμε το σωμα μας και να επιμενουμε οταν ξερουμε οτι κατι δεν παει καλα και να ζηταμε και δευτερη και τριτη γνωμη. Ετσι κ αλλιως δεν ειναι μονο θεμα… Διαβάστε περισσότερα »
Με προβληματίζει τοσο πολύ αυτή η νοοτροπία πως ο γιατρός που θα μας προτείνει “βαριές” εξετάσεις το κάνει για τα λεφτά και όχι για να μας διαγνώσει, ενώ εμπιστευόμαστε γιατρούς που θα αναβάλλουν την εκάστοτε εξέταση ή θεραπεία. Δεν το γράφω για να κατηγορήσω την κοπέλα, αλλά το κλίμα φαρμακοφοβίας και γιατροφοβίας που καλλιεργείται απο κάποιους (Το οποίο εντελώς τυχαία πάει και χέρι χερι με εναλλακτικές θεραπείες). Χαιρομαι για την απόφασή της τελικά να επιστρέψει στην αρχική σύσταση, να το ψάξει και να κάνει την επέμβαση
Πολύ δυνατή η ιστορία σου, να είσαι γερή κ δυνατή κ για όλα τόσα χρόνια κ ακόμη περισσότερα! Φιλιά από μένα!
Ωραίο attitude! Μπράβο σου! Πολύ ωραία ιστορία, ωραία γιατί σταθηκες στο ύψος των περιστάσεων, εμπιστευτηκες το ένστικτό σου και υπήρχε αίσιο τέλος. Να είσαι πάντα καλά!
Με όλο το θάρρος και σεβόμενη απόλυτα την περιπέτεια της υγείας σου. Έχοντας,περάσει κάτι…αντίστοιχο και πιο δύσκολο (αφαίρεση μήτρας, σαλπίγγων και τραχήλου στα 29 μου λόγω καρκίνου…από τις πιο σπάνιες περιπτώσεις) , θα πω μόνο ότι ο γυναικολόγος μας,(οπως και ο παιδίατρος) είναι ένα άτομο με τον οποί ο δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες στη σχέση μας. Ή τον εμπιστευόμαστε ή δεν τον εμπιστευόμαστε και τον αλλάζουμε άμεσα. Τελεία και παύλα. Αν λοιπόν τον εμπιστευοσουν (τον πρώτο σου γυναικολόγο) για ποιο λόγο έπρεπε να σκεφτείς ότι ό,τι σου λέει, το κάνει για τα χρήματα? Εμένα προσωπικά με έσωσε αυτή η εμπιστοσύνη… Διαβάστε περισσότερα »
Αν μας στεναχώρησες λέει? Τραγικός ο φίλος από το πανεπιστήμιο, σημαντικές αιμορραγίες να προκαλούνται από το άγχος, οκ άρα μπορώ κι εγώ να κάνω τα σκ@τ@ χρυσάφι μόνο με τη σκέψη?? Σε ποιους απευθύνονται τελοσπάντων? Αλλά ας όψεται η μονίμως παρούσα ρετσινιά του “Είσαι γυναίκα? Είσαι υστερικιά!!”. Χαίρομαι που γλίτωσες εγκαίρως αλλά πιστεύω αξίζει να σχολιάσουμε με την ευκαιρία της ιστορίας σου την εντελώς στρεβλή αντίληψη μεγάλης μερίδας του πληθυσμού στην Ελλάδα που χωρίς κανένα συγκεκριμένο στοιχείο, απλά έτσι λόγω διάχυτης καχυποψίας και συνδρόμου εγώ ξέρω καλύτερα, αμφισβητούν ιατρικές γνώμες χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο και με κόστος στην υγεία τους.… Διαβάστε περισσότερα »
Μαρί Καρντινάλ, “Εγώ και το Αυτό”, βιβλίο που χάραξε μυαλό και σχέση με το σώμα μου για πάντα.