in

Προσωπική ιστορία: «Σας ζητά στο γραφείο του ο γυμνασιάρχης!»

Σήμερα είδα το εξής ποστ από φιλόζωη χορτοφάγο που είχε εξοργιστεί με την φωτογράφιση με τα ωμά κρέατα στο Next Top Model: «Πόσες αθώες ψυχουλες,πόσα ζωάκια τεμαχιστηκαν για να παίξουν με τα νούμερα 10 βίζιτες;» ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Capture

Ξεκίνησα για τον “Κάζουαλ σεξισμό της ημέρας”, αλλά τελικά αποφάσισα να γράψω κάτι παραπάνω. Συγγνώμη που θα πάω Θεσσαλονίκη-Αθήνα μέσω Αλεξανδρούπολης.

Σήμερα είδα το εξής ποστ από φιλόζωη χορτοφάγο που είχε εξοργιστεί με την φωτογράφιση με τα ωμά κρέατα στο Next Top Model: «Πόσες αθώες ψυχουλες,πόσα ζωάκια τεμαχιστηκαν για να παίξουν με τα νούμερα 10 βίζιτες;»

Όσο και αν κατανοώ την οργή της γιατί το concept είναι ενάντια στην ιδεολογία της, μου φάνηκε αδιανόητος και περιττός ο σεξισμός. Για ποιό λόγο να χαρακτηρίσεις ως βίζιτες 10 όμορφες κοπέλες που θέλουν να ασχοληθούν με το μόντελινγκ και συμμετέχουν σε μια τηλεοπτική εκπομπή; Άλλωστε καμία δεν έχει δηλώσει επαγγελματίας συνοδός. Εδώ και χρόνια (αιώνες!) ταυτίζουμε τις γυναίκες του θεάματος -τραγουδίστριες, ηθοποιούς και μοντέλα- με βίζιτες και πόρνες.Το πιο προοδευτικό και φιλελεύθερο κλίμα του χώρου, δίνει την δυνατότητα για πιο έντονη σεξουαλική ζωή -ιδίως σε πιο συντηρητικές εποχές. Το στίγμα είναι εν μέρη εξαιτίας του πουριτανισμού που περιβάλλει την γυναικεία σεξουαλικότητα, όμως δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και ο εξαναγκασμός στο σεξ, με τον έμμεσο πλην σαφή εκβιασμό «Ή θα μου κάτσεις ή δεν σε προωθώ». Το ευρύ κοινό το ήξερε γενικά και αόριστα «για να κάνουν καριέρα, περνάν από πολλά κρεβάτια», ενώ όσοι ήταν μέσα στο χώρο και τα κυκλώματα το ήξεραν με ονοματεπώνυμα. Κάποιες τόλμησαν να βγάλουν στην δημοσιότητα, καταγγέλλοντας έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς του παγκόσμιου θεάματος και τότε πολλοί είπαν «Έτσι είναι!», «Τι περίμεναν;», «Ας μην ασχολούνταν με το θέαμα!».Όντως «έτσι είναι», αλλά…Κάποτε «έτσι ήταν» πολλοί χώροι. Πάρα πολλοί χώροι. Ακόμα και σχολεία.

Η γιαγιά μου, μου αφηγούνταν τα παρακάτω ανατριχιαστικά από το γυμνάσιό της:

Η αδερφή της, μερικά χρόνια μεγαλύτερη, ήταν πολύ όμορφη και την έβαλε στο μάτι ο γυμνασιάρχης, ο κύριος Ανωμαλόπουλας. Όταν αυτή αρνήθηκε τα χουφτώματά του, για να την εκδικηθεί δεν έδωσε απολυτήριο Γυμνασίου ούτε σε αυτήν, αλλά ούτε στην κολλητή της(!). Μερικά χρόνια αργότερα στην τάξη της γιαγιάς μου, ήταν μια κοπέλα επίσης πολύ όμορφη, την οποία (ω, τι έκπληξη!) έβαλε στο μάτι ο διευθυντής. Την ώρα του μαθήματος λοιπόν, πήγαινε ο επιστάτης στην τάξη και έλεγε “Η Παπαδάκη να πάει στο γραφείο, την θέλει ο κύριος Ανωμαλόπουλας”, όλοι ήξεραν, όλοι καταλάβαιναν, μαθητές και καθηγητές, αλλά δεν τολμούσαν να μιλήσουν, σηκωνόταν η κοπέλα, έφευγε από την τάξη και γυρνούσε ώρα αργότερα κατακόκκινη -από κλάμα και ντροπή- και καθόταν στη θέση της. Ο διευθυντής Γυμνασίου σε μια μικρή πόλη πριν 60 και 70 χρόνια ήταν άνθρωπος με διασυνδέσεις, γνωριμίες. Πολλοί τον φοβόντουσαν ή δεν είχαν την δύναμη να τα βάλουν μαζί του, αν όχι για σοβαρά θέματα, σίγουρα όχι για ελαφρά (όπως ήταν για πολλούς το μπαλαμούτι με μαθήτριες – ειδικά όταν αυτές είχαν το θράσος να είναι όμορφες!) και χωρίς αποδείξεις.

Για να προλάβω μερικές αντιδράσεις: Υπήρχαν λόγοι που η μία μπόρεσε να πει όχι και η άλλη δεν μπόρεσε. Ο προπάππους μου ήταν άνθρωπος με χρήματα, δύναμη στην πόλη και ανοιχτόμυαλος. Η αδερφή της γιαγιάς μου λοιπόν ήξερε ότι αν δεν έπαιρνε απολυτήριο δεν χανόταν ο κόσμος -υπήρχε οικονομική εξασφάλιση, δεν θα τολμούσε να την «εκδικηθεί» με οποιονδήποτε άλλο τρόπο -είχε πίσω της ένα δίκτυο στην πόλη που θα την προστάτευε και είχε μάθει να είναι δυναμική και να διεκδικεί αυτό που θέλει για τον εαυτό της. Ίσως να μην τα σκέφτηκε λεπτομερώς όλα αυτά όταν ήρθε ο επιστάτης στην τάξη και είπε το όνομά της, όμως το υποσυνείδητό της έκανε την επεξεργασία και απάντησε «Όχι, δεν έρχομαι». Η άλλη κοπέλα προερχόταν από πιο φτωχή οικογένεια, δεν είχε άλλη εξασφάλιση πέρα από το απολυτήριο, δεν είχε κανέναν να την προστατέψει εάν αποφάσιζε να συγκρουστεί μαζί του και βέβαια το οπισθοδρομικό οικογενειακό της περιβάλλον της είχε διδάξει να είναι υπάκουα και πειθήνια. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας αυτού και εκατοντάδων άλλων ομοίων του, πόσες νεαρές κοπέλες έχασαν την πρόσβαση στην εκπαίδευση και πόσες υπέστησαν τον εξευτελισμό και την παρενόχληση ή την κακοποίηση; Τι θα έλεγαν σε αυτές τις κοπέλες; Θα έλεγαν «Έτσι είναι!» και «Ας μην πήγαιναν στο σχολείο!»; Και θα ήταν λογικό αυτό;

Ευτυχώς, 65 χρόνια μετά τέτοια περιστατικά δεν αποτελούν κανονικότητα στα σχολεία. Αποτελούν όμως κανονικότητα σε άλλους χώρους. Όπως κάποτε όλοι ήξεραν τι συνέβαινε στο γραφείο του γυμνασιάρχη, σήμερα όλοι ξέρουν τι συμβαίνει σε σουίτες ξενοδοχείων. Όπως δεν καταλαβαίνω γιατί μια κοπέλα έπρεπε να μείνει χωρίς απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης επειδή δεν ενέδωσε σε έναν ανώμαλο, δεν καταλαβαίνω γιατί μια ηθοποιός πρέπει να εγκαταλείψει την υποκριτική για τον ίδιο λόγο. Όπως μου φαίνεται παράλογο  ένα γυμνασιοκόριτσο να δέχεται σεξουαλική παρενόχληση για να συνεχίσει να φοιτά, έτσι μου φαίνεται παράλογο που ένα μοντέλο πρέπει να κάνει το ίδιο για να συνεχίσει τις πασαρέλες και τις φωτογραφίσεις. Τι γυμνασιάρχης; Τι παραγωγός; Και στο τέλος αντί να λέμε νταβατζίδες τους μέν, βρίζουμε σαν βιζιτες τις δε. Εάν «έτσι είναι!» ο χώρος του θεάματος, ε να πάψει να είναι!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

21 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
loglady
loglady
5 χρόνια πριν

Ανατρίχιασα με την ιστορία της γιαγιάς, πρώτη φορά διαβάζω κάτι τέτοιο (με γυμνασιάρχη σχολείου εκείνης της εποχής). Κατά τ’ άλλα κι εγώ σήμερα είδα στο φβ ανάρτηση παλιάς συμμαθήτριάς μου, στην οποία κατηγορούσε κάποιον ως φασίστα που του ***άνε το ***νί της μάνας του, γιατί μάλλον ο αντίφα σεξισμός είναι legit.

Jelly Roll
Jelly Roll
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  loglady

Κι εγώ ανατρίχιασα. Ήθελα να σε συγχαρώ για το χθεσινό σου κείμενο, αλλά δεν είχε σχόλια. Παρόμοια εμπειρία με τη δικιά σου είχα κι εγώ με συμφοιτητή ο οποίος μου έριχνε καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Κι ήταν και φίλος του πρώην. Είχα τρομάξει.

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  loglady

Loglady ναι κι εγω ανατριχιασα με αυτά που εγραψες. Μου ξαναφερες στη μνήμη όσα έζησα στο σπιτι των δυο ξαδερφων μου που με φιλοξένησαν και καλα για ενα σαββατοκύριακο. Μου πήρε κάποια χρόνια να αποβαλλω αυτές τις αναμνήσεις.
Έπρεπε να αφήσεις ανοικτά τα σχόλια να γράψουμε. 👍😉

loglady
loglady
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  loglady

Σας ευχαριστώ πολύ και τις δύο! Νομίζω ήταν επιλογή της διεύθυνσης αυτό με τα σχόλια, εκτός κι αν το πάτησα εγώ χωρίς να το καταλάβω ή αν είναι πλέον το default και δεν το έχω πάρει είδηση. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και κανένα κείμενο άξιο σχολιασμού, ξεκίνησα με όρεξη αλλά κάπου μου έφυγε (νομίζω φαίνεται), το υπέβαλα παρόλα αυτά, αν και χωρίς ενθουσιασμό. Τέλος πάντων. Λυπάμαι για τις άσχημες εμπειρίες και των δύο σας, πολύ λυπάμαι. Την περίοδο που βιώνεις κάτι τέτοιο είναι πράγματι πολύ τρομακτικό, θυμάμαι πολύ έντονα το άγχος που είχα εκείνη την περίοδο, ένιωθα ότι… Διαβάστε περισσότερα »

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  loglady

loglady τα έγραψες υπέροχα σε εκείνο το κείμενο με τον Αμερικανό! 👍Για τα σχόλια, όχι για να σχολιασουμε τα δικά σου, απλα για να γράψει ενδεχομένως κάποιος που ταυτίστηκε μαζί σου, τη δική του αρνητικη εμπειρία, για να αφυπνίσει. Γιατί αυτός πιστεύω είναι ο στόχος μας: οτι ολα αυτά πρωτίστως δεν συνιστούν ουτε αθώες συμπεριφορές ουτε αστειακια, ημασταν θύματα για όσο διήρκεσαν αυτά τα γεγονότα, κι απλα περιγράφοντας τα, αφυπνιζεις και άλλα ατομα που δεν τα έχουν δει απο τη σκοπιά τη δική σου. Να ανοιξουμε τα ματια εννοώ να δουν πίσω απο ολα αυτά. Φυσικά και είμαστε δυνατές, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »

loglady
loglady
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Consciousness

…Ξανά, λυπάμαι αφάνταστα, ήταν εφιαλτικό αυτό που περιέγραψες. Μου συνέβη κάτι παρόμοιο πολύ παλιά, όχι με συγγενικά μου πρόσωπα, το είχα απωθήσει για χρόνια μάλλον, αλλά το θυμήθηκα τη χρονιά που συνέβη αυτό με τον καθηγητή αγγλικών. Ακόμη δεν θυμάμαι τις πιο βασικές λεπτομέρειες (τι ακριβώς έκαναν) και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, επομένως. Ίσως, αν θέλεις και δεν σου είναι επίπονο, μπορείς να στείλεις την ιστορία σου προς δημοσίευση, να τη διαβάσουν περισσότεροι. Αρκετοί αναγνώστες είναι γονείς και πιστεύω ότι αξίζει να σε διαβάσουν. Εύχομαι ειλικρινά να είσαι καλύτερα τώρα.

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  loglady

loglady σ’ευχαριστώ. 👍Ναι θα τη στείλω την ιστορία μου αλλά και άλλες που αφορούν εργασιακό bullying κλπ κλπ, απλα πρέπει να βρω λίγο χρονο για να την ξεδιπλωσω την ιστορία μαζί με άλλες. Θα το κάνω γιατί θέλω να βοηθήσω και αλλους. 👍. Δεν ειναι επίπονο όχι . Τωρα πια οχι. Γιατί τωρα το βλέπω υπο αλλη σκοπιά, περισσότερο απομακρυσμένη και αποστασιοποιημενη, περισσότερο ώριμη και συνειδητοποιημενη. Καλα κανεις που δεν θυμασαι. Το απωθησες. Εγω σε ενα αλλο ποστ, είχα γράψει οτι όλο αυτο έγινε οταν ήμουν πρωτη γυμνασίου, και μετά διαβάζοντας την απάντηση σου, πριν γράψω τη δική μου πριν,… Διαβάστε περισσότερα »

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  loglady

loglady ευχαριστω για την αγκαλιά, 😉στελνω κι εγω μια μεγάλη αγκαλιά και αγάπη για ολους! ❤

Jelly Roll
Jelly Roll
5 χρόνια πριν

Bomba ήταν τέλειο το κείμενο σου! Αυτό με το θέαμα, πόσο μα πόσο πολύ με πληγώνει. Δεν με στηρίξανε οι δικοί μου όταν ήμουν μικρή που ήθελα να ασχοληθώ με μουσική, γιατί θα μου πιάναν τον κώλο για να ανέβω στη σκηνή. Να πω ότι δεν είχαν δίκιο, δεν θα το πω. Τελικά, θέλουν δεν θέλουν εγώ χώθηκα. Κι ειλικρινά φρίκαρα πολύ άσχημα με σκηνικά που ζούσα όταν ήμουν 18 και 19 χρονών. Το τρομαχτικότερο όλων είναι ότι μπορεί να χεζόμουν απάνω μου ώρες ώρες, αλλά το θεωρούσα φυσιολογικό. Αυτό βασικά που έκανα τότε είναι ότι τραγουδούσα τζαζ σε ένα… Διαβάστε περισσότερα »

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  Jelly Roll

Συμφωνώ 👍. Έκλαψα με το Μαλενα, όπως και με το Boys don’t cry (1999) κι εκει που ταυτιστηκα ανεπανόρθωτα ηταν με το Girl, Interrupted (1999).
Πραγματικά.
Μα καλα Jelly Roll εισαι ιστορία απο μονη σου! 👍😉

πόντια ιντερνάσιοναλ
πόντια ιντερνάσιοναλ
5 χρόνια πριν

Bomba ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ. ΜΠΡΑΒΟ!

Louk Ritia
Louk Ritia
5 χρόνια πριν

Θυμάμαι όταν περίμενα να βγουν οι βάσεις και υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να περάσω Δημοσιογραφία (δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή). Όχι οι γονείς μου, αλλά πολλοί άλλοι, μεγαλύτερης ηλικίας κυρίως, μου έλεγαν “καλύτερα να μην περάσεις δημοσιογραφία”, δεν καταλάβαινα τότε γιατί. Πέρασα Δημοσιογραφία και θυμάμαι τη γιαγιά μου να λέει “δεν πειράζει” (wtf?), τη ρώτησα τι εννοεί και μου είπε “ε πολλά ακούγονται για τις δημοσιογράφους, εσύ να προσέχεις μη θέλει να σε χουφτώσει κανένας για να κάνεις καριέρα”. Ούτε μοντέλο, ούτε ηθοποιός, ούτε τραγουδίστρια. Δημοσιογράφος ρε φίλε, λες και ήμουν η ντροπή της οικογένειας.

Shea
Shea
5 χρόνια πριν

Μπράβο, Bomba! Μόνο αυτό.

lod
lod
5 χρόνια πριν

Επειδή θίγονται δύο θέματα: το GNTM και τα γυμνάσια των γιαγιάδων, θα πω κι εγώ την αποψάρα μου: 1) Δεν αμφισβητώ την Bomba αλλά δεν ήταν όλα τα σχολεία της μεταπολεμικής Ελλάδας έτσι. Οι γονείς μου που πήγαν σε εξατάξιο δημόσιο γυμνάσιο νησιού (με μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους), δεν μου ανέφεραν ποτέ κανένα περιστατικό που ξεπερνούσε τόσο πολύ την παρενόχληση και ήταν κραυγαλέα κακοποίηση, επίθεση ή βιασμός από εκπαιδευτικό ή ότι κάποια μαθήτρια δεν πήρε γιαυτό το λόγο απολυτήριο. Επίσης, στα σχολεία που πήγαν (ξεχωριστα αρρένων και θηλέων) δεν υπήρχαν επιστάτες. Ρώτησα τη μητέρα μου όταν διάβασα το κείμενο… Διαβάστε περισσότερα »

βλαχάκι(το)
βλαχάκι(το)
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  lod

“Δεν αμφισβητώ την Bomba αλλά δεν ήταν όλα τα σχολεία της μεταπολεμικής Ελλάδας έτσι.”. Ενδιαφέρουσα (και ταυτόχρονα τραγική) η κατάθεση της bomba, αλλά ευτυχώς όχι, κι εμένα η μητέρα μου που θα ήταν 75 σήμερα, αν ζούσε, πήγε σχολείο σε λαϊκή γειτονιά άστεως (με πολλά παιδιά), μεικτό δημοτικό και μετά θήλεων. Ήταν άριστη μαθήτρια και αγαπούσε πολύ το σχολείο και σίγουρα αυτό θα την είχε κάνει να έχει ένα bias υπέρ, αλλά δεν θυμάμαι να μου είχε μεταφέρει ποτέ κανένα δριμύ σκηνικό τέτοιας φύσεως, ίσα ίσα οι καθηγητές παρουσιάζονταν ως σοβαροί άνθρωποι που δεν έδιναν δικαιώματα και που έπαιρναν την… Διαβάστε περισσότερα »

αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  βλαχάκι(το)

εγώ έφαγα μονοήμερη αποβολή στην Γ γυμνασίου για το ντύσιμό μου. (!!!) Μόλις είχαν καταργηθεί οι ποδιές και πηγαίναμε σχολείο με φούστα κάτω από το γόνατο-μπλούζα, όχι παντελόνι απαπα ήταν έκφυλο. Ε λοιπόν οι μπότες μου δεν άρεσαν στον γυμνασιάρχη. Παρόλο που ήταν καφέ και ίσιες. Απαγορεύτηκαν και οι μπότες γιατί ήταν προκλητικές. Αυτά συνέβησαν στο 11ο γυμνάσιο Θεσσαλονίκης όχι σε χωριό στην πινέζα το θεάρεστο έτος 1982 ή 1983. ώσπου πήγε μετά την αποβολή ο μπαμπάς μου στον γυμνασιάρχη, τον ξέχεσε, του πήγε και ένα λογαριασμό γιατρού γιατί κρύωνα χωρίς μπότες (βαρδάρης στη Θεσσαλονίκη, έχετε νιώσει ποτέ;) και οι… Διαβάστε περισσότερα »

βλαχάκι(το)
βλαχάκι(το)
5 χρόνια πριν
Απάντηση σε  αμύριστο λουλούδι

τι χτικιό κι αυτές οι ποδιές
φρίκη!

Consciousness
Consciousness
5 χρόνια πριν

Μας έκανες bomba! 👍Πολυ σωστα τα γραφεις κι έτσι ειναι. Είχα διαβάσει ενα άρθρο για την πορνεία που ανέλυε τους λογους έξαρσης του φαινομενου και την εκμετάλλευση των γυναικών και κατέληγε πολυ ωραία στο εξης: πριν ενοχοποιησουμε τις πόρνες για αυτο που κάνουν , πρεπει να ενοχοποιησουμε πρωτα τους πελάτες τους. Αυτοι τις ωθούν με το να επισκέπτονται οίκους ανοχής. Αν δεν υπήρχαν αυτοι, δεν θα υπηρχαν και οι πόρνες. Έτσι είναι και στο χώρο του θεάματος. Οκ υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που υποστηριζει γενικα οτι για να ανεβεις κοινωνικά, οικονομικά, προηγείται σεξ και υπαρχει και η αλλη πλευρα, που… Διαβάστε περισσότερα »

Louk Ritia
Louk Ritia
5 χρόνια πριν

Εξαιρετική.

idril
idril
5 χρόνια πριν

Φοβερό κείμενο και ναι, πιστεύω επίσης πως συνδέονται τα περιστατικά και πως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας…

Chublis
Chublis
5 χρόνια πριν

Καταπληκτικό, μπράβο για την σκέψη!