Προσωπική ιστορία: Ο πολυετής αγώνας για να βρω την αιτία υπογονιμότητάς μου

Η εγκυμοσύνη, η λοχεία και η μητρότητα είναι γεγονότα που σκεπάζονται από ένα υποχρεωτικό πέπλο ευδαιμονίας, τόσο υποχρεωτικό, που όταν τα πράγματα δεν είναι όπως σε διαφήμιση απορρυπαντικού, κάνει τις γυναίκες να έχουν τύψεις που δεν πετάνε στα σύννεφα. Είναι συνταρακτικές αλλαγές στη ζωή μιας γυναίκας που μπορεί πράγματι να τη φέρουν σε μια κατάσταση μόνιμης ευτυχίας, αλλά πολύ συχνά έχουν μια δύσκολη, ανείπωτη πλευρά, που συζητιέται μόνο ψιθυριστά, ή και καθόλου. Υπογονιμότητα. Εξωσωματική. Αποκόλληση πλακούντα. Αποβολή. Διαβήτης κύησης. Υποχρεωτική ακινησία για μήνες. Υπέρταση. Πρόωρη γέννα. Βρέφος με προβλήματα υγείας. Πάμπολλες επιπλοκές, δυσκολίες, ματαιώσεις και πάρα πολύ άγχος, αγωνία, και ευθύνη, τεράστια ευθύνη.

Ζητήσαμε από γυναίκες να μας γράψουν για αυτή την πλευρά, την πραγματική, αυτή που δεν λέγεται και οι περισσότερες ζουν μόνες τους, γιατί σχεδόν ντρέπονται να ομολογήσουν ότι φοβούνται, ότι δεν ξέρουν πώς θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Η ανταπόκριση ήταν χειμαρρώδης.

Η ιστορία της Ηριάννας, με τα δικά της λόγια

Είμαι πλέον 40 χρονών και ξεκίνησα την προσπάθεια σύλληψης με τον σύντροφο μου από τα 36 μου, γνωρίζοντας ότι μέχρι τότε ότι είμαι απόλυτα υγιής. Έκανα σχολαστικά όλες τις εξετάσεις μου μέχρι τότε και οι γυναικολόγοι που είχα επισκεφτεί με διαβεβαίωναν ότι δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα γυναικολογικής φύσεως.

Είχα μείνει έγκυος στα 25 μου με ένα παλαιότερο σύντροφο μου και πριν προλάβω καλά καλά να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί και να δούμε τι θα κάνουμε, είχα αιμορραγία και πήγα με μια φίλη μου στα επείγοντα στο ΓΝ “ΈΛΕΝΑ” καθότι μόλις είχα γυρίσει από την Αγγλία που σπούδαζα και δεν γνώριζα άλλον γιατρό. Εκεί λοιπόν διαπιστώθηκε ότι η κύηση ήταν ανεμβρυακή και με έβαλαν στο χειρουργείο για απόξεση.

Στην βιοψία που πήρα κάποιες βδομάδες αργότερα, έλεγε ότι “ασφαλή στοιχεία εμβρυακής κυήσεως δεν βρέθηκαν”. Ο γιατρός που γνώρισα εκεί και παρέμεινε για μερικά έτη ακόμα, με διαβεβαίωνε ότι ήταν τυχαίο περιστατικό, ότι συμβαίνει σε αρκετές γυναίκες και δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ για οτιδήποτε, δεν θα αντιμετωπίσω αντίστοιχο πρόβλημα στο μέλλον.

Ομολογώ ότι έκτοτε μου εγκαταστάθηκε μια μόνιμη φοβία η οποία με συνόδευε για αρκετά έτη και με είχε στοιχειώσει. Η φοβία βέβαια είχε μεταλλαχθεί πλέον, δεν φοβόμουν μην μείνω έγκυος και αποβάλλω για τον ίδιο λόγο, αλλά ότι δεν θα μπορώ να μείνω έγκυος λόγω της απόξεσης, παρόλες τις διαβεβαιώσεις των γιατρών. Εδώ οφείλω να σου πω ότι είμαι κοινωνική λειτουργός και έχω κάνει χρόνια ψυχοθεραπεία στην οποία πάντα προέκυπτε αυτό το ζήτημα και είχα αναλύσει διεξοδικά αυτούς τους φόβους και είχα βρει και την προέλευση τους, ωστόσο μέχρι τότε δεν είχα ξεκινήσει τις προσπάθειες να μείνω έγκυος ακόμα, όποτε ήταν όλα σε θεωρητικό επίπεδο.

Με τον σύντροφο μου είμαστε μαζί από τα 30 μου και ο οποίος ανήκει επίσης στο χώρο της ψυχικής υγείας, είμαστε πολύ καλά μαζί, αγαπημένοι και σε τέλεια αρμονία που την πετύχαμε με πολύ κόπο και προσωπική δουλειά και ο καθένας μόνος του αλλά και μαζί. Αργήσαμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για παιδί γιατί δεν ένιωθε έτοιμος και παρόλο που ανησυχούσα και -τότε ήταν ένα από τα ζητήματα που αντιμετώπιζα μαζί του- το είχα σεβαστεί γιατί έβλεπα καθημερινά στην δουλεία μου το αποτέλεσμα που είχε στις σχέσεις και το μεγάλωμα των παιδιών η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τουλάχιστον από ένα μέλος του ζευγαριού. Οπότε, περίμενα μέχρι να νιώσει έτοιμος και όπερ και εγένετο.

Τους πρώτους μήνες τις προσπάθειας που έβλεπα ότι δεν έχει αποτέλεσμα και η αγωνία μου κορυφωνόταν όπως και το άγχος μου, το απέδιδα στον ψυχολογικό παράγοντα και έκανα υπομονή περνώντας ατελείωτες ώρες στο διαδίκτυο διαβάζοντας ιστορίες άλλων γυναικών σε forum και οδηγίες σε ιστοσελίδες για τι πρέπει να κάνει ένα ζευγάρι για να φτάσει στο ευτυχές γεγονός. Ο καιρός περνούσε και όταν συμπληρώθηκε ένας χρόνος αποφάσισα να κάνω σαλπιγγογραφία συμπληρωματικά με κάτι ορμονολογικές εξετάσεις που είχα ήδη κάνει για να διαπιστώσω εάν υπάρχει εκεί κάποιο πρόβλημα. Κάνω την εξέταση η οποία βγήκε καλή-δεν εντοπίστηκε δηλαδή κάποιο πρόβλημα- και ο γιατρός μας πρότεινε τους επόμενους μήνες να εντείνουμε στις προσπάθειες γιατί συχνά μετά από αυτήν την εξέταση προκύπτουν κυήσεις αφού “έχουν καθαριστεί οι σάλπιγγες” και διευκολύνεται η δίοδος για το σπέρμα.

Πάλι, όπως μαντεύεις, δεν έγινε τίποτε. Αφού ήμασταν στους 19 μήνες προσπάθειας πλέον αποφασίσαμε να κάνει εξετάσεις και ο σύντροφος μου για να ελέγξουμε εάν υπάρχει εκεί κάποια δυσκολία. Έκανε λοιπόν διεξοδικές εξετάσεις σε δύο διαφορετικά εργαστήρια, τα οποία και μας διαβεβαίωσαν ότι επίσης, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μετά και από αυτές τις εξετάσεις, οφείλω να σου πω ότι ενώ μεν ανακουφίστηκα, εντάθηκε το άγχος μου και οι ενοχές μου καθώς, αφού δεν είχε διαπιστωθεί κανένα πρόβλημα σε κανένα από τους δύο μας, απέδιδα την ανυπαρξία κύησης σε μένα και στο αφόρητο άγχος μου που έσερνα από το παρελθόν, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία..

Τότε, μας πρότεινε η γυναικολόγος που πήγαινα, να κάνουμε μια σπερματέγχυση απλή σε διαδικασία και φτηνή σχετικά (250 ευρώ) και παρόλο που δεν ήταν και το καλύτερο μας το αποφασίσαμε. Πάλι τίποτα..πάλι κλάμα, πάλι πόνος. Λίγους μήνες αργότερα, η αδερφή μου σε μια κρίση/ξέσπασμα μου, πρότεινε να πάω στο γυναικολόγο της, τον οποίο είχα επισκεφτεί παλαιότερα, για καθιερωμένες εξετάσεις, και ο οποίος εξειδικεύεται στις εξωσωματικές. Η αδερφή μου είχε κάνει μια εξωσωματική σε αυτόν το γιατρό στα 30 της και πέτυχε με την πρώτη με αποτέλεσμα να έχω δύο υπέροχα δίδυμα ανίψια τώρα. Επίσης είχε ξεγεννήσει και τα δυο αλλά ανίψια μου της μεγαλύτερης αδερφής μου, τα οποία προέκυψαν με φυσιολογικό τρόπο. Επομένως, τον γνωρίζουμε καλά, τον εμπιστευόμαστε, και πάμε για να του δείξουμε τις εξετάσεις που έχουμε κάνει και να μας πει την άποψη του.

Πηγαίνουμε λοιπόν, και αφού εξετάζει εμένα, τον φάκελο με τις εξετάσεις και των δύο μας και μου δίνει να κάνω κάτι πολύ εξειδικευμένες επιπλέον εξετάσεις, μας λέει ότι ανήκουμε στο ποσοστό των ζευγαριών με ανεξήγητη υπογονιμότητα και προτείνει να κάνουμε εξωσωματική. Εκφράζουμε τις αντιρρήσεις μας γιατί δεν θέλουμε να πάρω όλες αυτά τα φάρμακα και να μπω σε αυτή τη διαδικασία εφόσον δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα ιατρικής φύσεως ανυπέρβλητο, καταλήγουμε να κάνουμε εξωσωματική φυσικού κύκλου με την οποία αποφεύγουμε τα φάρμακα όμως έχει μόνο 18% επιτυχία σε αντίθεση με την κλασσική διαδικασία που έχει 35%. Την κάνουμε λοιπόν και αυτές οι 13 μέρες που περιμέναμε τα αποτελέσματα, που έπαιρνα περίπου 18 φάρμακα/ ημέρα μαζί με μια ένεση στην κοιλιά, είχαν αφόρητη επίσης αγωνία, προσδοκία και άγχος..Πάλι τίποτα..και 1200 ευρώ..Μόλις με ενημερώνουν ότι απέτυχε, μου λέει η γραμματέας που με πήρε τηλέφωνο ότι μόλις αδιαθετήσω να πάω να με δει ο γιατρός την 2η μέρα της περιόδου.

Πάω λοιπόν, μου κάνουν μια πανάκριβη εξέταση 200 ευρώ πληρωτέα άμεσα, για την οποία δεν είχα ενημερωθεί εκ των προτέρων, και μου δίνει ο γιατρός να πάρω ένα φάρμακο για 5 μέρες χωρίς να μου πει για ποιο λόγο και να πάω πάλι σε 3 μέρες για με δει..τελικά για να μην τα πολυλογώ μου είχε δώσει ένα φάρμακο για να δοκιμάσει εάν θα έχω πολλαπλή ωορρηξία, την οποία και είχα (κατέβασα 3 ωάρια) και μας πίεσε να κάνουμε στο καπάκι και άλλη εξωσωματική γιατί τώρα αυξάνονταν οι πιθανότητες σύλληψης..εμένα δεν είχε στεγνώσει ακόμη το δάκρυ μου από την αποτυχία την προηγούμενη και ήμουν σε χάλια ψυχολογική κατάσταση και ούτε είχαμε άλλα 1000 ευρώ να δώσουμε και παρ’όλες τις πιέσεις δεν δεχτήκαμε γιατί θεωρούσα μάταιο με αυτήν την ψυχολογία να ξαναπροσπαθήσουμε και το αναβάλαμε μέχρι το φθινόπωρο (ήταν Μάιος-Ιούνιος η πρώτη προσπάθεια). Τον Νοέμβριο λοιπόν ξαναπροσπαθούμε και πάλι τίποτα…περιττό να σου πω ότι πέρασα καταθλιπτικό επεισόδιο το οποίο θα είχε μεγαλύτερη διάρκεια εάν ο σύντροφος μου δεν ήταν τόσο υποστηρικτικός και αισιόδοξος..

Απογοητευμένη από τον γιατρό αποφασίζω και με παραινέσεις γνωστών και φίλων να πάω και σε άλλους γιατρούς..ο ένας γιατρός, επίσης γνωστός στο χώρο, χωρίς να δώσει καμία εξήγηση για τις μέχρι τώρα αποτυχίες σύλληψης, προτείνει επίσης εξωσωματική κόστους 3500 ευρώ (φυσικού κύκλου με συλλογή ωαρίων σε 3-4 κύκλους)..Έφυγα τρέχοντας και δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω..

Η άλλη γιατρός η οποία ήταν εναλλακτικής ιατρικής, προτείνει να κάνω αποτοξίνωση και να καθαρίσω από τα “σκουπίδια-οιστρογόνα” που έχω και μου έδωσε μια λίστα με 12 σκευάσματα, τα οποία και παρήγγειλα από το εξωτερικό με κόστος 200 ευρώ, με στόχο να καθαρίσω το περιβάλλον της μήτρας και να καταφέρω να συλλάβω φυσιολογικά. Μην μαντεύεις..πάλι τίποτα..

Ευτυχώς για μένα, σε 3 μήνες από την τελευταία γιατρό, μαζεύω τα κουράγια μου και πάω και σε ένα τρίτο γιατρό για το σωτήριο έτος 2017 (ήτοι τέλος Απριλίου)μετά από πιέσεις της ξαδέρφης μου που αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα.. Και πάω… Και γνωρίζω έναν γιατρό ο οποίος τιμά το επάγγελμα και ο οποίος μετά από συνολικά 6 γυναικολόγους που έχω επισκεφτεί τα τελευταία χρόνια βρίσκει την αιτία υπογονιμότητας! Έχω πολυκυστικές ωοθήκες, τις οποίες και ανακάλυψα με έναν απλό υπέρηχο, με έναν εξειδικευμένο γιατρό που ήξερε τι να ρωτήσει και που να κοιτάξει στα 40 μου χρόνια! Δεν είχα ποτέ τα κλασσικά συμπτώματα όμως είχα συμπτώματα τα οποία κανείς δεν αξιολόγησε και κυρίως δεν είδε στους αμέτρητους υπερήχους που έχω κάνει τόσα χρόνια..έχω ξεκινήσει θεραπεία η οποία αποτελείται από ένα απλό φάρμακο 2-3φορές/ημέρα και ο γιατρός, ο οποίος -όπως και εμείς- είναι αντίθετος με την ιδέα της κλασσικής εξωσωματικής, είναι αισιόδοξος ότι σε μερικούς μήνες θα έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα με φυσικό τρόπο και παρόλο που είμαι 40 ετών και κάτι πλέον..

Ξέρεις πια νομίζω δεν με νοιάζει..και θα σου πω γιατί… Μου δόθηκε μια απάντηση που έψαχνα μανιωδώς, απενοχοποιήθηκα γιατί νόμιζα ότι έφταιγαν εγώ και οι εμμονές μου, και τώρα νιώθω αισιόδοξη και έτοιμη για ό,τι προκύψει… αν προκύψει…

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News