Είναι ο γιατρός που μερικές φορές ξέρει περισσότερα για εμάς απ’ ό,τι η μαμά μας. Είναι μια σχέση που μπορεί να έχει ζεστασιά και υποστήριξη, αλλά πολύ συχνά καταλήγει από άβολη μέχρι προσβλητική. Μια ζωή ακούμε να κρατάμε τα πόδια μας κλειστά, και ξαφνικά πρέπει να νιώσουμε άνετες εκεί, διάπλατα, με έναν φακό ανάμεσα στα πόδια μας, για να ακούσουμε άλλη μια φορά «πότε θα κάνεις παιδί; περνάνε τα χρόνια».
Γράψτε μας την πιο αξιοσημείωτη εμπειρία σας στον γυναικολόγο. Μπορεί να είναι καλή, κακή, αστεία ή εξοργιστική. Χρειάζεται να ακουστούν αυτές οι ιστορίες για να καταλάβουν όλες οι γυναίκες ότι αν δεν τους αρέσει ο/η γιατρός τους, δεν χρειάζεται να τον/την υπομένουν. Κάπου υπάρχει ένας γυναικολόγος που δεν θα τις δει ως αναπαραγωγικές μηχανές, αλλά ως ανθρώπους με τερτίπια, προτιμήσεις, και με δικαίωμα στο να μην θέλουν να κάνουν παιδί τώρα, μετά, ή οποτεδήποτε.
Στείλτε μας την ιστορία μέσω του α μπα, από τη φόρμα «έχεις κάτι να μοιραστείς μαζί μας», ή στο μέιλ lenfou@gmail.com
Η ιστορία της Louk Ritia με τα δικά της λόγια
Η πρώτη μου εμπειρία από γυναικολόγο ήταν στα 20 σε κέντρο οικογενειακού προγραμματισμού δημόσιου νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης, έπειτα από προτροπή της μητέρας μου (εκεί πήγαινε και η ίδια και ήταν πολύ ευχαριστημένη). Έκανα τεστ ΠΑΠ και πόνεσα αφόρητα. Καθώς δεν είχα εμπειρία υπέθεσα ότι αυτό είναι το φυσιολογικό. Λίγες μέρες αργότερα πήρα τηλέφωνο να ρωτήσω τ’ αποτελέσματα και μου είπαν να πάω να με δει ο γιατρός, ρωτούσα επίμονα τι έδειξε το τεστ αλλά δε μου έλεγαν. Ο γιατρός βρισκόταν εκεί μόνο 1-2 μέρες την εβδομάδα (δεν έκανε καν ο ίδιος τα τεστ παπ) κι έτσι πέρασαν οι μέρες γεμάτες αγωνία και τον συνάντησα, μου είπε ότι έχω τον ιό των κονδυλωμάτων και σε 6 μήνες να κάνω ξανά τεστ παπ. Δεν ήξερα κι εγώ τι να ρωτήσω, από πού να το πιάσω, δεν ήμουν ενημερωμένη και νόμιζα θα πεθάνω. Φυσικά ενημερώθηκα και διάβασα και ηρέμησα και σε 6 μήνες ξανά τεστ παπ. Στο ίδιο κέντρο. Όπου ο πόνος την ώρα του τεστ είναι τόσο αφόρητος που κλαίω. Γυρνάω σπίτι, έχω αίμα, σκύβω να σηκώσω κάτι και μου δίνει μία σουβλιά η κοιλιά μου που πέφτω κάτω απ’ τον πόνο και νιώθω πως θα λιποθυμήσω. Εννοείται δεν ξαναπάτησα εκεί για τεστ παπ.
Βγαίνουν τ’ αποτελέσματα και με στέλνουν άμεσα στο νοσοκομείο για κολποσκόπηση και βιοψία. Αγχώνομαι, κανείς δε μου εξηγεί ξεκάθαρα τι έχω. Μπαίνω στο δωμάτιο για να κάνω τις παραπάνω εξετάσεις, είναι 3-4 γιατροί από πάνω μου, κανένα πρόβλημα με αυτό… αλλά κάνοντας τις εξετάσεις παρακολουθούν σε ένα μόνιτορ τον εσωτερικό μου κόσμο και όλα θα ήταν υπέροχα αν δεν έβλεπα κι εγώ το μόνιτορ! Τα είδα όλα. Δεν μπορώ να τα περιγράψω γιατί δεν καταλάβαινα τι έβλεπα αλλά μακάρι να μην τα είχα δει. Για ένα χρόνο κάθε φορά που έκανα σεξ ερχόταν η εικόνα του μόνιτορ στο μυαλό μου έχοντας αρνητικές συνέπειες. Πηγαίνω μετά από μέρες να πάρω τ’ αποτελέσματα και να μιλήσω με το γιατρό ο οποίος βιαζόταν και αποφασίζει ότι θα δει τ’ αποτελέσματά μου στο διάδρομο του νοσοκομείου και μπροστά σε ένα τσούρμο κόσμο με ρωτάει όσο πιο δυνατά μπορούσε «κάνετε πρωκτικό σεξ;» (μεταξύ άλλων είχαν δει κολοβακτηρίδιο), αυθόρμητα και απολύτως ντροπιασμένη απαντάω όχι. Γράφει στο πόδι κάτι αντιβιώσεις και μου λέει σε 6 μήνες τεστ παπ. Και φεύγει.
Παίρνω όλα τ’ αποτελέσματα και πηγαίνω σε ιδιώτη γυναικολόγο, για την οποία είχα ακούσει τα καλύτερα. Αυτή τη φορά αποφασισμένη να λύσω όλες μου τις απορίες, είχα και χαρτί με ερωτήσεις. Μπαίνω μέσα μισή ώρα μετά το ραντεβού μας (ok, κανένα πρόβλημα) και ξεκινάω να περιγράφω το ιστορικό μου, με διέκοψε 1-2 φορές για να μιλήσει στο κινητό και κάποια στιγμή μου λέει «λίγο γρήγορα αν θέλεις γιατί έχω τοκετό». Δε μου κόβει εκείνη την ώρα να σηκωθώ να φύγω και μου κλείνει ραντεβού για να μου κάνει κι αυτή κολποσκόπηση και βιοψία. Βουτηγμένη στην απελπισία και στην άγνοια, δέχομαι. Πάω ξανά στο ιατρείο της για να κάνω πάλι τις ίδιες εξετάσεις που είχα κάνει πριν λίγες μέρες , πληρώνω το ποσό που ζήτησε και με το που μπαίνω μέσα ακούω πάλι «έλα γρήγορα να τελειώνουμε γιατί έχω τοκετό»… εκεί αρχίζω να ξενερώνω και να νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά. Μου κάνει τη βιοψία λοιπόν. Γενικώς οι οδηγίες μετά από τη βιοψία τραχήλου είναι συνήθως ξεκούραση, όχι βάρη, όχι σκύψιμο…αυτή όμως κυρία! Μου έδωσε το κομμάτι που είχε βγάλει για βιοψία να το πάω εγώ στον κυτταρολόγο! Έτσι κι έκανα. Το πόρισμα ήταν σε 6 μήνες τεστ παπ.
Σε ένα μήνα, εκεί που έκανα μπάνιο, πιάνω κάτι περίεργο στην ευαίσθητη περιοχή, κατάλαβα ότι είναι κονδυλώματα. Την παίρνω τηλέφωνο και λέω στη γραμματέα ότι θέλω επειγόντως ραντεβού, λέει δεν έχουμε άμεσα, λέω έχω βγάλει κάτι, τελικά μου λέει να πάω το επόμενο πρωί. Το ιατρείο δεν είχε ψυχή (είναι που δεν είχε ραντεβού άμεσα). Μου λέει είναι κονδυλώματα, θα έρθεις αύριο 9 το πρωί στην κλινική, θα τα καυτηριάσουμε, 400 ευρώ. Κλάμα και κακό εγώ και δυστυχώς δε μου κόβει να πάρω δεύτερη γνώμη. Την επόμενη το πρωί στην κλινική με τη μάνα μου και η γιατρός να κάνει εμφάνιση στις 10 και. Πράγματι τα καυτηριάζει και ξυπνάω μέσα στη μυρωδιά καμένου κρέατος. Προσπαθώντας να συνέλθω απ’ τη μέθη, θυμάμαι να την ακούω να ζητάει τα 400 ευρώ. Πάω στο ιατρείο της να με δει μετά από λίγες μέρες, μου δίνει μια αλοιφή απ’ την οποία έπρεπε να βάζω πολύ λίγο. Εκείνο το καλοκαίρι δεν έκανα ούτε ένα μπάνιο, περπατούσα και τακτοποιούσα το εσώρουχό μου ώστε να μην κολλάει πάνω στα εγκαύματα.
Έρχεται η ώρα του νέου τεστ παπ και ξαναπάω στην ίδια η οποία μου λέει πώς αν το τεστ παπ δε βγει καθαρό θα κάνω επέμβαση για να μου κόψουν κομμάτι από τον τράχηλο. Αποφασίζω ν’ αλλάξω γιατρό. Παίρνω γνώμες και πηγαίνω σε άντρα που βλέπει τις εξετάσεις μου και μου λέει ότι πρέπει όντως να χειρουργηθώ άμεσα και ετοιμάζεται να μου κλείσει ραντεβού. Κάτι δε μου κολλάει.
Πάω και σε άλλη γιατρό, στην τύχη, δε γνώριζα τίποτα απολύτως γι’ αυτή, μόνο ότι ήταν κοντά μου. Μου εξήγησε τα πάντα αναλυτικά. Μου αφιέρωσε χρόνο. Μου είπε ότι έχω τον πιο απλό τύπο του ιού των κονδυλωμάτων και δεν είναι δυνατόν στα 22 μου με πιθανότητες να κάνω παιδιά στο μέλλον να μπω στο χειρουργείο για να μου κόψουν κομμάτι απ’ τον τράχηλο γιατί είναι βέβαιο ότι ο ιός θα ηρεμήσει μόλις ισχυροποιηθεί το ανοσοποιητικό μου, μου εξήγησε όλους τους κινδύνους ενός τέτοιου χειρουργείου, μου έδωσε βιταμίνες και μου υποσχέθηκε ότι θα έρθει μία μέρα που το τεστ παπ μου θα βγει καθαρό. Και θύμωσε που με έβαλε η προηγούμενη να καυτηριάσω τα κονδυλώματα, μου είπε ότι έρχονται κάθε εβδομάδα μέσο όρο 2 κοπέλες στο ιατρείο της με εξωτερικά κονδυλώματα και όλες τις θεραπεύει με την κρέμα που μου είχε δώσει η προηγούμενη γιατρός να βάλω μετά τον καυτηριασμό. Την εμπιστεύτηκα. Κι έτσι έγινε. Το επόμενο τεστ παπ ήταν καλύτερο, δε χρειαζόταν να το επαναλάβω στους 6 μήνες αλλά στο χρόνο.
Λίγα χρόνια αργότερα άλλαξα πόλη και έψαχνα πάλι γιατρό. Μου σύστησαν κάποιους που κατέληξα να τους ψάχνω στο ίντερνετ και ένας είχε γενικώς πολύ θετικά σχόλια κυρίως σε μαμαδίστικα φόρουμ. Τον επισκέφθηκα. Έγινε λοιπόν ο γιατρός μου τα τελευταία 5 χρόνια και ο μαιευτήρας μου πριν λίγους μήνες. Πρόκειται για ΑΝΘΡΩΠΟ, όλες στα μαμαδίστικα φόρουμ έτσι τον χαρακτήριζαν «ΑΝΘΡΩΠΟ». Τον σκέφτομαι και συγκινούμαι. Με χιούμορ, ειλικρίνεια, αξιοπιστία και αμεσότητα. Α! Και το τεστ παπ μου πάνε χρόνια που βγαίνει πεντακάθαρο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτό με τους γιατρούς που θέλουν να ξεμπερδευουν μπορεί να με κάνει τρελή! Πήγα πέρσι σε γιατρό επειδή ήταν συγγενής φίλου, με αφορμή μια αιμορραγία. Μια περίοδος που δεν έλεγε να τελειώσει και ο γιατρός μου έλειπε. Με δέχεται στο ιδιωτικό νοσοκομείο στη ζούλα, μου κάνει υπέρηχο και μου λέει ότι έχω έναν πολυποδα και πρέπει να αφαιρεθεί αύριο για να σταματήσει η αιμορραγία. “Α! Και φέρε και 600 ευρώ”. Δεν είχα τα χρήματα και αποφάσισα να πάρω ένα συμπλήρωμα διατροφής (που στρώνει τον κύκλο) και να πάω σε δημόσιο νοσοκομείο. Δεν υπήρχαν ραντεβού και μου έκλεισαν για δύο μήνες… Διαβάστε περισσότερα »
Εντάξει, τα διαβάζω και θυμώνω. Έλεος πιά, όλα για τα λεφτά!
Καλά ο γιατρός -ακοινώνητο βλήμα που σε ρώτησε για το πρωκτικό σεξ στο διάδρομο μπροστα σε όλο τον κόσμο τί να πω;
Και κατι ασχετο τωρα το escherichia coli στα ούρα σημαίνει οτι η κοπέλα κανει πρωκτικο;
Πώς έκανε τέτοια άκυρη σύνδεση απορω.
Βρε τον Σερλοκ Χολμς!!
Είναι τόσο δύσκολο να βρεις γιατρό που ασχολείται… Από προσωπική εμπειρία δεν σε καθοδηγούν σχεδόν καθόλου, πρέπει να είσαι διαβασμένος-η πριν πας και ίσως κάποιες φορές και να επιμείνεις για να σου δώσει πληροφορίες πράγμα που αντιμετωπίζεται με δυσαρέσκεια από το γιατρό. Δεν ξέρω αν φταίει που κυρίως επισκέπτομαι το δημόσιο σύστημα υγείας.
Πάντως τρομάζω για το τι συμβαίνει στους ασθενείς που δεν έχουν τη πληροφόρηση ή την διάθεση να ασχοληθούν ενεργητικά με το θέμα της υγείας τους. Άσχημο πράγμα ο γιατρός να μην έχει τη διάθεση τη περιέργεια και το απαιτούμενο ενδιαφέρον για τον ασθενή που έχει απέναντι του.