Προσωπική ιστορία: Με πονούσε πολύ και εγώ δεν μπορούσα να πω «σταμάτα»

Δεν ξέρεις πόσο με βοήθησε αυτή η ερώτηση σήμερα, έχοντας μόλις χτες ζήσει κάτι παρόμοιο. Με κουβαλά κορίτσια και είναι μία στενοχώρια και μία αηδία, σαν κάπου να λερώθηκα και δεν βγαίνει.

Εμένα overthinker η αποκάλυψη του μεγαλείου του τύπου ήρθε στη δεύτερη συνάντησή μας. Από την πρώτο ραντεβού είχα καταλάβει πόσο διαφέρουμε στον τρόπο σκέψης, αλλά θέλησα να προχωρήσω στο σεξ σκεπτόμενη ότι χρειάζομαι διασκέδαση. Ήμουν η κοπέλα που με δυσκολία εξέφραζε τις ανάγκες της- και ακόμη. Με πολύ δουλειά και λόγω του σάιτ της Αμπά πλέον, εκείνη την πρώτη φορά μπόρεσα να εκφράσω την επιθυμία μου- ξέρεις θα ήθελα να «τελειώσω» και εγώ και το’ χα δει ως θετικό που μόνος του είχε προθυμοποιηθεί (αν και για πολύ λίγο). Επειδή οι συνθήκες του χώρου δεν το επέτρεπαν δε, μου υποσχέθηκε πως θα’ ναι το «πρότζεκτ» μας για την επόμενη φορά αν πάω στον χώρο του( μένει σε ένα χωριό , μία ώρα μακριά από την πόλη μου όπου παίζει ποδόσφαιρο στην εκεί ομάδα).

Την δεύτερη φορά που ήρθε σπίτι μου, είπα να βγάλω δύο πίτες που χα απο την μητέρα μου να της ψήσω να φάμε. Έχω το φοιτητικό μου φουρνάκι και παίρνει κάμποσο χρόνο. Όταν τις έβγαλα είχαν αρπάξει λίγο πάνω κ όταν πήγε να φάει θεώρησα πως ήθελε λίγο ακόμη μέσα οπότε του πα δώσε μου να την ξαναβάλω λίγο.

Στο ενδιάμεσο μου χε κάνει την πρόταση όπως είμαι να πάω μαζί του να περάσω το βράδυ στο χωριό, θα ερχόταν ένας φίλος με την κοπέλα του να μας πάρουν. Όχι και πολύ σίγουρη δέχτηκα και σκεφτόμουν τη πίτα που δεν πρόλαβα να φάω και πεινούσα τόσο και αχ πόσο καλύτερα θα μουν στο κρεβατάκι μου -μόνη. Στο αμάξι επικρατούσε αμήχανο κλίμα, οι φίλοι του -και μου κανε εντύπωση η κοπέλα- ούτε γύρισαν να με κοιτάξουν ενώ με δυσκολία χαιρέτησαν όταν έδωσα το χέρι. Είχα αρχίσει να το μετανιώνω και έγραφα στην κολλητή μου με σφιγμένη καρδιά που πηγαίνω για να ξέρει. Σκεπτόμουν να πω να σταματήσουν το αμάξι να κατέβω- είμαι ακόμη 10 λεπτά από το σπίτι μου, 15, 20….Ο τύπος ίσως ένιωθε την επιφύλαξη μου. Δεν τον κοιτούσα. Τον ακούω να λέει στον οδηγό-φίλο του: «Φίλε έχεις φάει καμμένη πίτα που είναι ωμή από μέσα; Το μωρό μου μου έφτιαξε » (μωρό του μετά από 2 φορές που τον είχα δει-εμετός). Εγώ ανέκφραστη. Ένιωθα ανήμπορη.

Πήγαμε στον χώρο του με τα πολλά. Παραχωρημένο δωμάτιο σε ξενοδοχείο για τους παίχτες της τοπικής ομάδας. Βρώμαγε, ρούχα ανάκατα παντού. Με πλησίασε κάποια στιγμή αργότερα για σεξ και καμία σχέση με την πρώτη φορά. Ένιωθα πόσο γούσταρε να με ταπεινώσει. Δεν είχα φωνή. Ένιωθα πως λίγο λίγο μουτζουρώνει κάθε μου βήμα στο χτίσιμο-δυνάμωμα του εαυτού μου τα τελευταία χρόνια.

Με έφτυσε στο πρόσωπο, στο αφτί μέσα (;), με πονούσε πολύ και εγώ δεν μπορούσα να πω «σταμάτα». Ένιωθα παγιδευμένη. Με έβριζε και με χτύπησε στο πρόσωπο. Μου αρέσει η αγριότητα στο σεξ αλλά εδώ ήταν κάτι άλλο. Σαν να ήθελε να με σβήσει. Γύριζε τη τσόντα του.

Αυτή τη δεύτερη φορά δεν πλησίασε καν το στόμα του προς τα γεννητικά μου όργανα. Τελείωσε και για τις επόμενες δύο ώρες έπαιζε playstation. Εγώ δεν έπιανα ούτε ίντερνετ , και έτσι έβγαλα τον τσαλακωμένο new yorker ,το πρώτο τεύχος που πρόσφατα μου είχε σταλεί. Οι λέξεις χοροπηδούσαν μπροστά μου. Πως από εκεί που είχα δυσκολία να αφήνομαι και να δείχνω το σώμα μου, και είχα να κάνω σεξ τοοοοσο καιρό, πέρασα αυτήν την εμπειρία; Σίγουρα θα με «ξανακλείσει» στο καβούκι μου. Επέλεξα κάτι «ελαφρύ» όπως νόμιζα , ίσως έναν σεξ μπάντι και να ‘μαι τώρα…

Σε όλη την διάρκεια της βραδιάς δεν μου έκανε ούτε μία ερώτηση, να με γνωρίσει πιο πολύ. Η κουβέντα είχε άλλωστε κοπεί από όταν έμαθε πως έχω μεταπτυχιακό, έχω ταξιδέψει… είχε πετάξει κάποιες ειρωνίες για τις «διαφορές» μας αλλά δεν έδωσα σημασία.

Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά, μετρούσα τις ώρες και ευχόμουν να μην ξυπνήσει και να μη με πλησιάσει για σεξ. Τότε θα αρνιόμουν, θα έλεγα πως πονώ. Και πράγματι πονούσα χαμηλά στην κοιλιά.Ακόμη.

Το πρωί από φόβο φερόμουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα, δήλωσα όμως πως δε θα μείνω άλλο (όλη την μέρα ήταν το πλάνο του και θα με γύριζε). Με πήγε στα κτελ και καθώς έβγαινα από την θέση του συνοδηγού κλώτσησε και ένα μπουκαλάκι νερό που είχε άδειο στο αμάξι, να πέσει στον δρόμο, μπρος στα πόδια μου- μην του «λερώνει» το αμάξι.
Σοκαρισμένη κοιτούσα το μπουκάλι.

Όταν μπήκα στο λεωφορείο ένιωσα να αναπνέω ξανά. Πίσω στο σπίτι έφτιαξα ένα τοστ. Δεν έφαγα ποτέ το βράδυ,οι δικές μου ανάγκες γενικά «σιγάστηκαν». Ξέχασα το τοστ και κάηκε. Καμένο τοστ. Έφαγα μία μπουκιά. Η πικρίλα στο στόμα ταίριαζε με το κενό που αισθανόμουν. Την αηδία που δε μπορούσα να ξεπλύνω.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News