Ε, γεια σας λοιπόν, αγαπητή Α,μπα και αναγνώστες. Καταρχάς, μεγάλη υπόθεση να υπάρχει αυτή εδώ η σελίδα, να διαβάζουμε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα, συγκινητικά, τρομακτικά, αληθινά πράγματα, και να σκεφτόμαστε τι γίνεται και τι θα κάνουμε εμείς. Ο φίλος μου ξυπνάει το πρωί και μου λέει, τι θα μου στείλεις σήμερα από την Α,μπα, για να δούμε.
Ορμώμενη από όλες τις φριχτές ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης που έχω διαβάσει εδώ μέσα και γεμάτη θαυμασμό για τη δύναμη όλων αυτών που τις υπέστησαν και συνέχισαν, ήθελα να μιλήσω για μια δική μου ιστορία, που όμως είναι το αντίθετο, μια ιστορία γλυκιάς και όλο σεβασμό συμπεριφοράς.
Η ελπίδα μου είναι ότι υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι σαν αυτόν που έπεσε στο δικό μου δρόμο, κι ότι ίσως σιγά σιγά θα υπάρξουν περισσότεροι. Το λοιπόν, ήμουν ξέρω γω 19-20 χρονών τω καιρώ εκείνω, τέρμα γλυκούλα, αθώα, δεν ήξερα που πάνε τα 4 από σεξ, κλπ. Μετά βίας είχα φιλήσει αγόρι, ιδέαν δεν είχα περί του πρακτέου, μόνο στη θεωρία τα είχα λίγο στο μυαλό μου. Ήμουν στο πανεπιστήμιο, σε μια μυστηριώδη πόλη της Βόρειας Ελλάδας, και η καλή μου φίλη τα είχε τότε με έναν Παλαιστίνιο (μη ρωτάτε τώρα που βρήκαμε τον Παλαιστίνιο στη Θεσσαλονίκη το μακρινό 1998, μεγάλη ιστορία). Γνωρίζουμε το φίλο του, ο οποίος ήταν ένα εντυπωσιακό μελαχρινό αγόρι, δεν τον θυμάμαι και πολύ καλά, αλλά τελοσπάντων μου άρεσε και του άρεσα. Εξίσου Παλαιστίνιος, έτσι, τέρμα Άραβας, διότι είναι κι αυτό ένα στερεότυπο που πρέπει να πολεμήσουμε. Βγαίνουμε ένα βράδυ, τρώμε πίνουμε, και καταλήγουμε στο δωμάτιό του.
Ξεκινάμε εκεί να φιλιόμαστε κλπ, δε θυμάμαι και πολλές λεπτομέρειες, όλο και κάνα ρούχο θα βγήκε. Ξαφνικά ωστόσο εγώ πάγωσα, δεν ήθελα να συνεχίσουμε με κανέναν τρόπο. Και μόνο που πήγα να ψελλίσω “συγγνώμη, δε νομίζω ότι θέλω να συνεχίσουμε”, ο Παλαιστίνιος μελαχρινός τεράστιος τύπος, απομακρύνθηκε, σηκώθηκε, γύρισε την πλάτη του για να ντυθώ, και με γύρισε σπίτι, βεβαιώθηκε ότι μπήκα μέσα κι έφυγε χωρίς να με ξαναγγίξει. Επειδή ξαναβρεθήκαμε μια δυο φορές έκτοτε, λόγω της σχέσης των φίλων μας, δε δημιουργήθηκε κανένα ζήτημα, δεν ξαναβγήκαμε κιόλας, αλλά δεν ανέφερε ποτέ ξανά το περιστατικό. Τώρα πια, καμιά 20αρια χρόνια και κάμποσα αγόρια αργότερα, θυμήθηκα το περιστατικό και ομολογώ ότι αισθάνομαι τυχερή που ο άνθρωπος αυτός με σεβάστηκε και δεν εκμεταλλεύτηκε τις περιστάσεις. Θα ήθελα να ακούγονται ΚΑΙ αυτές οι ιστορίες, μπας και τελικά ακούγονται μόνο αυτές, όχι επειδή τις άλλες τις σκοτεινές δε θα τις λέμε, αλλά επειδή δε θα συμβαίνουν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Παλαιστίνιοι αλλά και από άλλες χώρες της Μ.Ανατολης και της Αφρικής,σπούδαζαν στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 80. Ήταν στα πλαίσια του κινήματος Αδεσμεύτων,τότε που Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ το έπαιζαν και με την ΕΟΚ (τότε ΕΕ),το ΝΑΤΟ αλλά και με Σοβιετική Ένωση,άρα και με το κίνημα των Αδεσμεύτων. Αυτά για την ιστορία και για να εξηγήσουμε γιατί βρέθηκε ο Παλαιστίνιος στην Ελλάδα.
Αλλά και για να θυμηθώ και εγώ το πιο σωστό αγόρι που είχα συναντήσει στη ζωή μου,ο οποίος ήταν επίσης Παλαιστίνιος! Να ναι καλά ο,τι και να κάνει!
Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά τώρα τα είδα όλα! Ναι ναι έτσι ακριβώς ήταν σχετικά με τους Παλαιστίνιους. Στο ΑΠΘ υπήρχε μεγάλη κοινότητα.
Χαίρομαι που είχες κι εσύ ευχάριστη εμπειρία με Παλαιστίνιο.
Το θέμα είναι αυτές οι ιστορίες να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, να μη χρειάζεται να λέμε μπράβο στο παλικάρι επειδή έκανε το αυτονόητο, να μη χρειάζεται καν να τις αναφέρουμε. Αλλά έχουμε άπειρο δρόμο μπροστά μας για κάτι τέτοιο.
Ουφ άπειρο! Κάθε μέρα το διαπιστώνω…
Πολύ γλυκιά ιστορία και ελαφραίνει κάπως το θέμα της κακοποίησης. Εγώ έχω παρόμοια ιστορία που ο άλλος απλά με αγκάλιασε και δεν εξαφανίστηκε όπως πολλοί. Το εκτίμησα βαθιά!
πολύ αισιόδοξη ιστορία και πολύ τρυφερά γραμμένη 🙂
μου θύμισε ένα παρόμοιο περιστατικό στα 13 μου με έναν μαροκινό
γιατί αυτούς τους άνδρες θέλουμε!
Σε όλη τη μέχρι τωρα ζωή μου μόνο σε έναν τέτοιο άντρα έπεσα. Ήταν τόσο γλυκός και καλός άνθρωπος και με σεβασμό που ακόμα και σήμερα κάποιες φορές τον σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι αν ποτέ θα μου ξανατύχει τέτοιος άνθρωπος κι όχι τα αρσενικά κινούμενα γεννητικά όργανα που αποτελούν τη συντριπτικη πλειοψηφία και που δεν σέβονται κανέναν και τίποτα και νομιζουν οτι όλα τους ανήκουν.
Ήταν Παλαιστίνιος όμως;;; 😀😀😋😋😋
Χαχαχα όχι Έλληνας ήταν. Αλλά καμία σχέση με τον τυπικό Έλληνα. Καθόλου ματσό, σκληρός άντρας που λένε. Πολύ ευγενικός, ειλικρινής και γλυκός. Είχε μια πολύ υγιή “αρρενωπότητα”.
Μπράβο στο παλικάρι! Θέλουμε κι άλλες τέτοιες ιστορίες!