Προσωπική ιστορία: Κανένας, κανένας δεν ήξερε ότι με χτυπάει. Κανένας δεν μπορουσε να φανταστεί το δυναμικό κορίτσι να τρώει ξυλο

Διαβάζοντας χρόνια στο σαιτ προσωπικές ιστορίες για κακοποιητικές σχέσεις αποφάσισα κι εγώ να γράψω την δική μου, την οποία δεν έχω μοιραστεί με κανέναν.

Μεγάλωσα σε μια υπεροχη οικογένεια με γονείς υπέρμαχους της ισότητας και με πράξεις που το αποδείκνυαν καθημερινά. Ήμουν πάντα ένα δυναμικό κορίτσι που υπερασπιζόμουν τα αδύναμα παιδάκια στο σχολείο και αργότερα μεγάλωσα και έγινα μια δυναμική γυναίκα. Οι σχέσεις μου, όσες είχα ως την στιγμή για τη οποια θα μιλήσω, ήταν υγιείς με άτομα που μέχρι σήμερα θεωρώ εξαιρετικά. Όλα αυτά μέχρι τα 21.

Στα 21 μου γνώρισα ένα παλικάρι στην σχολή τον οποίο ερωτεύτηκα παράφορα. Βίωσα μια έντονη ερωτική απογοήτευση οι λεπτομέρειες της οποίας δεν είμαι σίγουρη ότι είναι χρήσιμες στην ιστορία. Ήμουν όμως σε πολύ άσχημη κατάσταση. Παράλληλα αδυνάτισα υπερβολικά και επειδή είμαι ψηλή φαινόταν πολύ έντονο. Αρχισα να κοιμάμαι 12-15 ώρες την ημέρα, να μην μπορώ να ξυπνήσω, να μην μπορώ να φάω. Κάπου εκεί μπήκε στην ζωή μου ο Κ. Ο Κ. ήταν ένας τυπος στην ηλικία μου τον οποίο ήξερα από το σχολείο. Συναντηθήκαμε τυχαία σε μια θεατρική παράσταση και βγήκαμε για ποτό όπου μου εξομολογήθηκε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου τα τελευταία χρόνια. Άρχισε να μου λέει πόσο όμορφη είμαι, πόσο έξυπνη, διάφορα… Κι εγώ είχα μεγάλη ανάγκη αγάπη και αποδοχή. Και τον πίστεψα και έτσι ξεκινήσαμε να βγαίνουμε. Τα πάντα ξεκίνησαν από μια συνήθεια να μου επισημαίνει συνέχεια πόσο ερωτευμένος είναι μαζί μου και πως τόσα χρόνια σε όλες τις σχέσεις που έκανε, ακόμα και στις μιας βραδιάς, φαντασιωνόταν εμένα. Μην με ρωτήσετε γιατί δεν έτρεξα. Δεν ξέρω. Έβλεπα τον εαυτό μου μέσα από τα μάτια του και ένιωθα θεά. Οχι για πολυ.

Ξεκίνησε να μου ζητάει λεπτομέρειες για τις προηγούμενες σεξουαλικές μου εμπειρίες. Να μου λέει πως είχα πολλούς ερωτικούς συντρόφους για την ηλικία μου. Να κατακρίνει τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, τις μουσικές μου επιλογές, τους φίλους μου, το πως ντυνόμουν. Άρχισα να αποφεύγω να βγαίνω με άλλους εκτός απο τον ίδιο. Μου έκανε πανάκριβα δώρα και επεμενε να τα φοράω και να λέω σε όλους ότι είναι απο εκείνον. Σε άσχετες στιγμές με κοίταζε σχεδόν με μίσος και έλεγε με ένα υφος που με στοιχειώνει μέχρι και σήμερα “δικιά μου”. Ισχυριζόταν πως όλοι οι άντρες φίλοι μου με γουστάρουν. Και το συμπλήρωνε δίπλα πάντα με το “ε μα είναι φυσικό αφου είσαι η πιο τέλεια γυναίκα που υπάρχει, μπλα μπλα μπλα”. Κάποια στιγμή συνάντησα έναν φίλο μου τυχαία και πήγαμε για καφέ. Με πήρε τηλ και του το είπα. Το βράδυ που συναντηθήκαμε, αφού κάναμε σεξ και όσο ήμουν ακόμα γυμνή άρχισε να με ρωτάει για τον φίλο μου και χωρίς καλά καλά να καταλάβω τι γινόταν άρχισε να ουρλιάζει και να με λέει «που… να» που τόσα χρόνια δεν κατάλαβα ότι με γουστάρει και τον ανάγκαζα να με βλέπει με άλλους, πως τολμούσαν να με αγγίζουν άλλοι, πως τολμούσα εγώ να τους αφήνω και φυσικά με χτύπησε.

Με χτύπησε στο πρόσωπο, στο σώμα, μου τράβηξε τα μαλλιά και μου ξεριζωσε μια τούφα την οποία μετά αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει στο πάτωμα. Κι εγω σηκώθηκα και τον πήρα αγκαλιά και του ζήτησα συγγνώμη και του υποσχέθηκα πως όλα τα πάνε καλά. Το γράφω και ντρέπομαι. Το γράφω και η πρώτη μου παρόρμηση είναι να ζητήσω συγγνώμη από εσάς που το διαβάζετε. Τους επόμενους μήνες τους θυμάμαι αποσπασματικά. Θυμάμαι πως όλοι οι κοινοί γνωστοί μας νόμιζαν πως “τον έχω του χεριού μου” και εκείνος με κοιτάει στα μάτια και λιώνει. Θυμάμαι να με χτυπάει ξανά και να νομίζω πως είναι οκ γιατί αμυνόμουν κι εγώ. Θυμάμαι να μου λέει πως το όνειρο του είναι να μου φτιάξει ένα τεράστιο σπίτι, να μην χρειάζεται να δουλεύω ποτέ και να μένω μέσα και να του κάνω πολλά παιδιά. Θυμάμαι να με απειλεί συνέχεια ότι θα αυτοκτονήσει. Θυμάμαι να κόβει τις φλέβες του μπροστά μου, την μάνα του να κλαίει για τον μοναχογιό, τους γιατρούς να με κοιτάνε υποτιμητικά και μια μόνο γιατρό να με φωνάζει στο γραφείο της να με ρωτήσει πότε έφαγα τελευταία φορά. Νομίζω ήθελε να με βοηθήσει. Θυμάμαι τους γονείς μου να με παρακαλάνε να παω σε ψυχολόγο, θυμάμαι τον πατέρα μου να με παίρνει και να πηγαίνουμε ταξίδι όπου επί τρεις μερες προσπαθούσε να καταλάβει τι μου συμβαίνει, θυμάμαι κάποιους φίλους, όχι φίλους, κάποια άτομα να γελάνε και να λένε καλά ρε δεν παίζει η Τάδε (εγώ) που είναι δυο μέτρα σίγουρα τον δέρνει. Θυμάμαι πως μου είπε ότι τον ζήτησαν από μια εταιρεία σε άλλη πόλη να δουλέψει και φτερούγισε η καρδιά μου γιατί θα γλύτωνα. Θυμάμαι τον κολλητό μου να επέμενε να με παίρνει τηλ ακόμα κ αφού αυτός τον έβρισε στο τηλ άπειρες φορές (μου έπαιρνε το τηλ απ’το χέρι). Θυμάμαι την μάνα μου και την καθημερινή στήριξη της και την προσπαθεια της να χωρίσω, ακόμα και χωρίς να ξέρει τι συνέβαινε. Θυμάμαι να βλέπω την ζωή μου να περνάει από μπροστά μου.

Κανένας, κανένας δεν ήξερε ότι με χτυπάει. Κανένας δεν μπορουσε να φανταστεί το δυναμικό κορίτσι να τρώει ξυλο. Να κάνει σεξ χωρίς να το θέλει. Να νιώθει μια μόνιμη αποστροφή δίπλα του. Και να μην μιλάει. Όλοι ανησυχούσαν, όσοι ανησυχούσαν, ήταν γιατί εμφανώς δεν ταιριάζαμε. Ένα βράδυ καθόμασταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του και τρώγαμε. Δεν θυμάμαι την συζήτηση αλλά θυμάμαι πως μου είπε “καλά σας είδαμε και εσάς τις φεμινίστριες” και γέλασε χτυπώντας μου το μπούτι. Κι εκεί, μετά το ξύλο, την υποτίμηση, τις φωνές, τον έλεγχο, εκεί φρίκαρα. Θυμάμαι πως σήκωσα το τραπεζομάντηλο πολύ ψύχραιμα και άδειασα τα πάντα κάτω. Του είπα χωρίζουμε και έφυγα. Μου φώναζε από το μπαλκόνι ότι θα πεθάνει θα αυτοκτονήσει θα πέσει μπροστά μου και σας ορκίζομαι ότι παρακαλούσα με μια άγρια χαρά να το κάνει. Έφυγα, πήγα σπίτι μου και έκλαψα μέχρι το πρωι. Όλο αυτό κράτησε δυο χρόνια. Αφου χώρισα είπε σε όλους πόσο κα…λα είμαι που τον χώρισα ενώ με λάτρευε. Πως η άρρωστη σχέση που έχω με το σεξ οφείλεται στο ότι με βίασαν σαν παιδί (όλα από το μυαλό του) και γι’αυτό έχω ανάγκη τώρα να κάνω σεξ δεξιά και αριστερά με τον κάθε τυχαίο. Πως θα καταλάβω οτι μόνο αυτός με αγάπησε και θα γυρίσω. Και διάφορα άλλα. Έμαθα πως την επόμενη κοπέλα που βρέθηκε στον δρόμο του την έστειλε στο νοσοκομείο. Προσπάθησα να την βρω αλλά δεν τα κατάφερα. Μετά από αυτό δεν μπορουσα με τίποτα να συγχωρήσω τον εαυτό μου που επέτρεψα σε κάποιον να μου φερθεί έτσι. Πήγα σε θεραπεία, ακόμα πάω αλλά έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να μιλάω για αυτόν. Από τότε έχουν περάσει δέκα χρόνια.

Έκανα σχέσεις, καμία κακοποιητική. Όλες έληξαν πολιτισμένα. Σε κάθε μια από αυτές τις σχέσεις έβλεπα έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη: πως ήμουν ακόμα μαζί με αυτόν. Ξυπνούσα ιδρωμένη και κλαμένη. Με τον άντρα που είμαι τώρα, που νομίζω ότι είναι ο άνθρωπος μου, έβλεπα αυτόν τον εφιάλτη κάθε μα κάθε βράδυ. Για πάνω από χρόνο. Και κάθε φορά σηκωνόμουν και άνοιγα το φως. Και όταν έβλεπα ποιος κοιμάται δίπλα μου έκλαιγα από ανακούφιση.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News