Ένας άντρας που μεγάλωσε χωρίς να κάνει τίποτα στο πατρικό του σπίτι και η μητέρα του τα είχε όλα στο πιάτο, ώσπου έφτασε στο σημείο να θεωρεί αυτονόητο πως είναι ο πασάς. Γνώρισε τη μητέρα μου παντρεύτηκαν και ήρθε στην Αθήνα (είναι Βολιώτης).
Από τις ιστορίες της μητέρας μου εννοείται πως είχε την ιδιοσυγκαρία του πασά και μετά το γάμο. Όμως μέσα σε 8 χρόνια η αλλαγή ήταν απίστευτη. Εννοείται πως η μητέρα μου είναι υπεύθυνη για αυτήν την αλλαγή. Έμαθε λοιπόν να πλένει πιάτα (στην αρχή υπήρχαν πολλά σπασμένα ποτήρια), έμαθε να μαγειρεύει και πλέον στα 50 του χρόνια έχοντας αποκτήσει πρόσφατα ένα μωρό (το 3ο αδερφάκι μου) συντηρεί το νοικοκυριό και μεγαλώνει το μωρό (είναι δημόσιος υπάλληλος οπότε πήρε όσες άδειες μπορούσε). Η μητέρα μου ως ιδιωτική υπάλληλος σε πολύ απαιτητική θέση δεν γινόταν να καθίσει καιρό στο σπίτι. Ο πατέρας μου την υποστηρίζει και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του να βοηθήσει.
ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα πω μπράβο στον μπαμπά, αν και δε μ’ αρέσει να επιβραβεύω τα αυτονόητα, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, πράγματι φαίνεται να εξελίχθηκε. Ακόμα μεγαλύτερο μπράβο όμως στη μαμά (κρίμα που δεν της το αναγνωρίζεις), εκείνη είχε πιο πολλά εμπόδια να ξεπεράσει, περισσότερα τείχη να γκρεμίσει, μεγαλύτερο αγώνα να δώσει για να μην αφήσει την πατριαρχική νοοτροπία του πατέρα σου να την καταπνίξει.
Της το αναγνωρίζω για αυτό και είπα πως είναι η μόνη υπεύθυνη για αυτήν την αλλαγή! Απλά όπως είπε παρακάτω ο/η sleepy yet busy εαν δεν ήθελε ο ίδιος θα πήγαιναν όλα στον βρόντο.
Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό…τα εύσημα ανήκουν στον μπαμπά και μόνο…το ότι άλλαξε ήταν δική του επιλογή. Εαν δεν το ήθελε,η μαμα ο,τι κ αν έκανε δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Μπράβο λοιπόν στον μπαμπά που άλλαξε και μπράβο στη μαμά για την επιλογή που έκανε. 🙂
Αυτό πιστεύω κι εγώ! Είναι πάρα πολλές οι ιστορίες αντρών που δεν προσπάθησαν ποτέ για την οικογένειά τους….
Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις το μπαμπά σου! Είχα κι εγώ τέτοιο μπαμπά (σπάνιο είδος γιατί μιλάμε για τη δεκαετία του 70-αρχές 80). Οπότε, πολύ λογικά απέκτησα και τέτοιο αδελφό! (η νύφη μου μόνο αφού γεννήθηκε και το δεύτερο μωρό συνειδητοποίησε ότι ο άντρας της είναι έτσι μόνιμα και δεν περνάει φάση)
Ευχαριστώ πολύ!!! Κι εσύ επίσης! χαχαχαχα το κατάλαβε η νύφη τουλάχιστον!
Κι εγω είμαι περήφανη για το μπαμπα, γιατι μεγαλωσα με εναν τετοιο μπαμπα. Που έπλενε τα πιατα που εγ’ω σιχαινομουν. Που συζητουσαμε για πολιτικα, ενω εγω ντυνομουν για ραντεβου. που αφηνω τα ραντεβου για να συζητησω με το μπαμπα μου. γιατι εχει αποψη.
Υπέροχο! Για εμένα αυτές είναι οι σχέσεις που θα θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή!
Μπράβο στον πατέρα σου αλλά και στη μητέρα σου για την “ταχύρρυθμη εκπαίδευση”!
Ευχαριστώ πολύ! Η μαμά είναι κάτι παραπάνω από ηρωίδα!
Αχ σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα λάβουμε παρόμοια ιστορία με αντίστροφα τα φύλα και τίτλο “Είμαι περήφανη για τη μητέρα μου”…
Θέλουμε κξ άλλους τέτοιους μπαμπάδες!
δεν μας είπες πώς ακριβώς τον άλλαξε!
Αυτό η ψυχούλα της το ξέρει!