Προσωπική ιστορία: Είχα δώσει ή όχι τη συναίνεσή μου στη διείσδυση;

Με αφορμή ένα μικρό κοινό σημείο με αυτή την ιστορία, αποφάσισα να διηγηθώ κι εγώ μια δικιά μου.

Πριν από χρόνια, στα 22 μου, γνωρίζω έναν τύπο με τον οποίο κεραυνοβολήθηκα. Είχαμε βγει κανα δυο φορές στις οποίες εγώ τη δάγκωσα ακόμη πιο πολύ, και η φάση είχε φτάσει μέχρι το φιλί χωρίς να πάει παραπέρα λόγω του ότι δεν υπήρχε ελεύθερο σπίτι. Η επικοινωνία που ακολούθησε ήταν πολύ αραιή από τη μεριά του κι εγώ να τσουρουφλίζομαι (τα έχουμε διαβάσει τόσες φορές εδώ μέσα).

Εν τω μεταξύ αυτός πέταγε σπόντες τύπου “δεν με έχεις καλέσει και σπίτι σου, όλο δικαιολογίες βρίσκεις”, επειδή εγώ μοιραζόμουν δωμάτιο με την αδερφή μου οπότε τα απρόοπτα ραντεβού δε γινόταν να καταλήξουν σε σεξ και τη μια φορά που ήθελε να ανέβει φιλοξενούσαμε κόσμο. Αυτός επίσης έμενε με τους δικούς του. Τέλος πάντων κάποια στιγμή, κι αφού έχουν προηγηθεί κάτι άκυρα που μου έχει ρίξει, κι αφού έχω κανονίσει να έχω ελεύθερο σπίτι, του λέω να βρεθούμε, και προτού επιβεβαιώσει το ραντεβού φρόντισε να ξέρει ότι όντως μπορούμε να πάμε σπίτι. Εγώ μες στην τρελή χαρά. Στο διάστημα αυτό βέβαια, αν ήμουν λίγο πιο έμπειρη, θα μπορούσα να έχω αντιληφθεί αν και από το λίγο που τον ήξερα, ότι πρόκειται για ένα χειριστικό τύπο που προσπαθούσε να μου δημιουργήσει ανασφάλειες με ατάκες του τύπου “δεν έχεις καταλήξει στο στυλ σου” συνοδευόμενα από κάτι άλλα συμβουλευτικού τύπου “είσαι μικρή αλλά έξυπνη κι αμα ψαχτείς θα πας μπροστά, και πρέπει στη ζωή σου να κάνεις αυτό και το άλλο” και κάτι άλλα που μόνο εκ των υστέρων τα εντόπισα. Εγώ νόμιζα ότι είχα βρει τον άντρα των ονείρων μου.

Πίσω στο ραντεβού, βγαίνουμε και περνάμε τέλεια. Και να μου λέει για τα ταξίδια του και τα σχέδιά του και να μιλάει ωραία και με αυτοπεποίθηση κι εγώ να σκέφτομαι ”τι γαμάτος και ολοκληρωμένος άνθρωπος” που είναι αυτός κι ότι θέλω κι εγώ να του μοιάσω (4 χρόνια το πολύ μου έριχνε εν τω μεταξύ).

Και πάμε σπίτι μου κι αφού το κοιτάει λίγο αφ’ υψηλού που ήταν φτωχικό σε σχέση με το δικό του (μεγαλοαστός) αρχίζουμε να φιλιόμαστε και ξέρουμε και οι δύο που θέλουμε να καταλήξει αυτό. Και με ρωτάει αν έχω λάδι να μου κάνει μασάζ. Και εμένα γυαλίζει το μάτι μου γιατί κανείς γκόμενος δε μου έχει ξανακάνει μασάζ από μόνος του και παθαίνω ακόμη πιο μεγάλο πατατρακ. Και γδυνοντάς με με γυρίζει μπρούμυτα κι αρχίζει το μασάζ, κι εγώ χαλάρωσα τόσο πολύ γιατί μου άρεσε, που παίζει να έκλεισα και τα μάτια. Και δεν περνάνε πέντε λεπτά πριν σκεφτώ καν να του κάνω κάτι αντίστοιχο να τον χαλαρώσω, ξαφνικά νιώθω κάτι να μπαινοβγαίνει μέσα μου και φρικάρω. Για πότε είχε βγάλει το βρακί του κι είχε μπει, δεν το κατάλαβα καν. Δεν είχαμε οπτική επαφή και δεν περίμενα ότι θα προχωρούσαμε χωρίς να την επανακτίσουμε.

Το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν “Τι κάνεις;” (αυτός πρέπει να μουρμούρησε κάτι αισθησιακό μαζί με “μωρό μου”) και στα καπάκια αν “έβαλες προφυλακτικό;”. Μου είπε “όχι”, και αφού είδε πώς τον κοίταξα βγήκε. Του λέω “καλά πώς κάνεις σεξ χωρίς προφυλακτικό”, μου λέει “είμαι καθαρός κάνω συνέχεια εξετάσεις”, και του λέω “πώς ξέρεις αν εγώ είμαι καθαρή;” (δεν φτάσαμε καν στο που είχε πρόθεση να τελειώσει) μου λέει “σορυ θα βάλω αν θες” και βγάζει ένα από την κωλότσεπη (δηλαδή είχε μαζί του αλλά επέλεξε να τεστάρει!) και βάζει. Και συνεχίζουμε αλλά εγώ φυσικά με την ξενέρα ούτε λόγος να τελειώσω. Αυτός πάλι μια χαρά. Κοιμήθηκε και στο σπίτι μου, την άλλη μέρα ξανακάναμε σεξ, εγώ πάλι δεν τελείωσα και μετά πήγαμε για πρωινό καφέ. Εγώ ήμουν πολύ χαρούμενη. Κι ας υπήρχε κάτι μέσα μου που δε μου καθόταν καλά.

Παρ’όλη την ξενέρα που έφαγα εκείνο το βράδυ η γνώμη μου για αυτόν δεν άλλαξε. Η λαμαρίνα έμεινε δαγκωμένη για αρκετά μεγάλο διάστημα, παρόλο που αυτή ήταν η προτελευταία φορά που βρεθήκαμε από κοντά και η τελευταία που κάναμε σεξ. Όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί δεν ήθελα την επόμενη φορά που θα τον δω να είναι με την προϋπόθεση να έρθει σπίτι μου, ήθελα να τον γνωρίσω λίγο καλύτερα, σε ένα σινεμά, για ένα ποτό, χωρίς να είναι σίγουρο το μετά. Και νομίζω ότι η ιστορία θα είχε την ίδια εξέλιξη ακόμη κι αν εκείνη η βραδιά είχε πάει τέλεια. Αφού η επικοινωνία μεταξύ μας δεν εξελισσόταν με τους δικούς μου όρους, κι ο τύπος μου έστελνε μόνο όταν ξέμενε από “ραντεβού με σπίτι”, ο εγωισμός και η λογική μου υπερίσχυσαν και αποφάσισα να ξεκόψω οριστικά.

Δέκα χρόνια μετά, μην έχοντας κανένα ερωτικό συναίσθημα ή απωθημένο από αυτή την ιστορία, έχοντας προχωρήσει πολύ στην προσωπική κι επαγγελματική ζωή, έχοντας διαβάσει πολύ Α,μπα, έχοντας δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου, έχοντας προσπαθήσει να κατανοήσω τον κόσμο, τη θέση της γυναίκας, την πατριαρχία, το σεξ ως διαδικασία γνωριμίας δυο ανθρώπων, κι έχοντας ερμηνεύσει και τη συμπεριφορά του ίδιου αλλά και το γιατί εγώ την είχα πατήσει τόσο άσχημα μαζί του, το μόνο που έχει μείνει από την ιστορία αναπάντητο είναι εκείνο το περίεργο πράγμα που κλότσαγε μέσα μου από εκείνο το βράδυ κι εγώ το αγνοούσα επειδή θεωρούσα ότι το σημαντικό ήταν που “αυτός ο θεός με ήθελε”. Η αίσθηση ότι έγινε κάτι χωρίς να έχω τον έλεγχό του σώματός μου εκείνη την ώρα, χωρίς να μπορούσα να το δω για να το σταματήσω.

Το γεγονός ότι τότε έκανα φόκους στο προφυλακτικό δείχνει σίγουρα ότι πάνω απ’ όλα βάζω την υγεία μου και για κανέναν θεό δεν έκανα, ακόμη και τότε, εξαιρέσεις. Αλλά πώς θα είχα αντιδράσει αν η ιστορία ήταν ίδια με τη διαφορά ότι είχε βάλει προφυλακτικό; Σίγουρα θα είχα φρικάρει πάλι με την ξαφνική διείσδυση, αλλά θα είχα θεωρήσει ότι έχω το ίδιο δικαίωμα να του πω να βγεί; Ή έστω ότι δεν έπρεπε να έχει μπει χωρίς να με ρωτήσει από τη στιγμή που ήμουν μπρούμυτα; Αλλά θέλαμε και ξέραμε και οι δύο που θα κατέληγε η συνάντησή μας εκείνο το βράδυ. Άρα είχα δώσει ή όχι τη συναίνεσή μου στη διείσδυση; Ήταν δικό του το λάθος ή δικό μου που αφέθηκα και δεν κράτησα οπτική επαφή ώστε να μπορώ να ελέγξω το πότε ακριβώς και το πότε θα γίνει αυτό; Εκείνος μήπως το έκανε επίτηδες ή θεώρησε ότι έχω τον έλεγχο; Ανήκει αυτή η ιστορία σε μια κάποια γκρίζα ζώνη rape date;

Σήμερα, αν και δεν έχουμε επαφή, ακολουθιόμαστε στα σόσιαλ μιντια από τότε, σαν παλιοί γνωστοί. Τον τελευταίο καιρό, όμως, μου προκαλεί αμηχανία κάθε φορά που βλέπω κάτι από αυτόν… και θυμό. Σαν υπενθύμιση ότι πρέπει να απαντήσω στην ερώτηση “είμαι υπερβολική;”

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News