Είναι ο γιατρός που μερικές φορές ξέρει περισσότερα για εμάς απ’ ό,τι η μαμά μας. Είναι μια σχέση που μπορεί να έχει ζεστασιά και υποστήριξη, αλλά πολύ συχνά καταλήγει από άβολη μέχρι προσβλητική. Μια ζωή ακούμε να κρατάμε τα πόδια μας κλειστά, και ξαφνικά πρέπει να νιώσουμε άνετες εκεί, διάπλατα, με έναν φακό ανάμεσα στα πόδια μας, για να ακούσουμε άλλη μια φορά «πότε θα κάνεις παιδί; περνάνε τα χρόνια».
Γράψτε μας την πιο αξιοσημείωτη εμπειρία σας στον γυναικολόγο. Μπορεί να είναι καλή, κακή, αστεία ή εξοργιστική. Χρειάζεται να ακουστούν αυτές οι ιστορίες για να καταλάβουν όλες οι γυναίκες ότι αν δεν τους αρέσει ο/η γιατρός τους, δεν χρειάζεται να τον/την υπομένουν. Κάπου υπάρχει ένας γυναικολόγος που δεν θα τις δει ως αναπαραγωγικές μηχανές, αλλά ως ανθρώπους με τερτίπια, προτιμήσεις, και με δικαίωμα στο να μην θέλουν να κάνουν παιδί τώρα, μετά, ή οποτεδήποτε.
Στείλτε μας την ιστορία μέσω του α μπα, απο τη φόρμα “έχεις κάτι να μοιραστείς μαζί μας”, ή στο μέιλ lenfou@gmail.com
Η ιστορία της TheCat με τα δικά της λόγια
Μάννα εξ ουρανού είστε τελικά παρέα του Α,μπα! Τόσο καιρό θέλω να μιλήσω για την Χριστουγεννιάτικη εμπειρία μου στον γυναικολόγο και δεν ήξερα σε ποιον να τα πω κ να που βρήκα! Ξεκινάω για έναν απλό έλεγχο/ τεστ Παπ και επειδή δεν θα έμενα πολύ καιρό στην πόλη καταγωγής μου, μου προτείνει μια φίλη να πάω σε έναν γιατρό που επισκέφθηκε η ίδια και ήταν ικανοποιημένη.
Κλείνω ραντεβού, έρχεται η μέρα και πηγαίνω. Μετά τις βασικές ερωτήσεις, έρχεται η ώρα της εξέτασης. Που ποτέ να μην ερχόταν. Ο γιατρός με είχε πόση ώρα ξαπλωμένη σε αυτή την άβολη καρέκλα και χωρίς γάντια προσπαθούσε με τα δάχτυλα του να με κάνει να «χαλαρώσω» γιατί η κάμερα του υπερήχου δεν έδειχνε καλά επειδή ήμουν σφιγμένη. Μία η κάμερα, μία τα χέρια του, ένιωσα μια αηδία και απλά ήθελα να φύγω από εκεί μέσα. Η αδερφή μου με περίμενε απέξω και δεν ήξερα τι να της πω, το ίδιο και στους γονείς μου αργότερα. Και σκέφτομαι ήμουν εγώ τόσο υπερβολική ή όντως ο γιατρός μπέρδεψε τα όρια της εξέτασης με την παρενόχληση;
Ακόμη νιώθω πολύ άβολα όταν θυμάμαι όσα έγιναν και ούτε έχω μιλήσει σε κάποιον, εκτός από τον σύντροφό μου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα ξαναπάω ποτέ στο ιατρείο του, ακόμη κ αν είναι ο τελευταίος γιατρός στην γη. Τι έπρεπε να είχα κάνει άραγε? Γιατί φοβήθηκα και δεν μίλησα?
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
