Από την black river
Ανήκω στις γυναίκες που βιάστηκαν και πέρασε πολύς καιρός να συνειδητοποιήσω τι μου συνέβη. Πάνω από 20. Περιτύλιγα το φριχτό αυτό συμβάν με ψέμματα και δικαιολογίες κατηγορώντας τον εαυτό μου πάνω από όλα. Πίστευα ακράδαντα ότι έφταιγα και γι’αυτό έπρεπε να πληρώσω. Δεν είχε καμία σημασία ότι δεν προκάλεσα, ούτε με τα ρούχα μου, ούτε με την συμπεριφορά μου. Απλά ήμουν απελπισμένη. Και πολύ κουρασμένη ψυχικά. Και το εκμεταλλεύτηκε όσο δεν έπαιρνε. Με κάλεσε στο διαμέρισμα του για να βοηθήσει υποτίθεται. Πήγα, έχοντας κατά νου ότι αν κάτι δεν πάει καλά απλά θα φύγω. Μιλάμε για άνθρωπο δύσμορφο σχεδόν, με θέση εξουσίας και απίστευτη ευφυΐα. Όταν είδα ότι το διαμέρισμα στο οποίο με είχε καλέσει είχε όλο κι όλο ένα ξέστρωτο κρεβάτι και τίποτα άλλο, έμεινα στήλη άλατος. Κατάλαβα ότι είχε άλλα στο μυαλό του, ευθύς εξαρχής προφανώς και προχώρησε αμέσως στην επίθεση. Ούτε φώναξα, ούτε κινήθηκα. Έμεινα να παρακολουθώ τον εαυτό μου να βιώνει κάτι που επαναλάμβανα ότι αποκλείεται να συμβαίνει. Αποκλείεται να ΜΟΥ συμβαίνει.
Αυτό ήταν ένα επεισόδιο διάσχισης. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε πότε ακριβώς συνέβη, ούτε πώς ακριβώς ήταν διαμορφωμένος ο χώρος. Η πρότερη χαρούμενη ζωή μου τελείωσε εκείνη την μέρα. Η σεξουαλική κακοποίηση ήταν δεδομένη. Το ίδιο και η συνέχεια της ιστορίας μ’αυτόν μια και προσπάθησα να ωραιοποιήσω το αδιανόητο. Η σχέση διήρκεσε 7 μήνες. Και διακόπηκε όπως ξεκίνησε. Απροειδοποίητα. Για χρόνια επαναλάμβανα τον ίδιο κύκλο στις σχέσεις μου. Ίδια ηλικία, εξουσία και εκμηδένιση. Δεδομένο ότι έφταιγα κατά την κρίση μου, εως ότου διάβασα για την τονική ακινησία. Προσπαθώντας να ανακτήσω την χαμένη μου ζωή και αυτοεκτίμηση (γιατί πήγα; γιατί δεν έφυγα; γιατί συνέχισα με έναν άνθρωπο ο οποίος με κακοποιούσε;). Διάβασα πολλά άρθρα τα οποία με έπεισαν ότι δεν έφταιγα που ο άλλος ήταν άρρωστος. Μπαίνοντας σε διαδικασία ανάλυσης προσπαθώ να πάρω πίσω αυτό που έχασα μετά από αυτό το τρομερό συμβάν, να συναρμολογήσω το παζλ, να δω πώς συνέβη αυτό. Παλεύω να ανακτήσω την πίστη μου στους ανθρώπους και στους άντρες. Δεν είναι όλοι γουρούνια .Δεν είναι όλοι προβληματικοί και διεστραμμένοι. Δεν είναι όλοι κακοποιητικοί και εγκληματίες.
Όμως εγώ αυτό αναπαρήγαγα με αδιανόητη ακρίβεια σε όλες σχεδόν τις μετέπειτα σχέσεις μου. Ένα καμβά όπου το αρσενικό ήταν ισχυρότερο, μεγαλύτερο,
Το σώμα μας το αγαπάμε και το σεβόμαστε και εμείς και επιβάλλουμε το ίδιο και στους άλλους.Το σώμα έχει μνήμη, όχι μόνο το μυαλό. Η ψυχή τραυματίζεται και προσπαθεί μάταια να προστατέψει εκ των υστέρων από το παρελθόν που, αλίμονο, δεν αλλάζει πλέον. Είναι απερίγραπτο το πόσο πολύ μπορεί να βασανίσει κανείς τον ίδιο του τον εαυτό καταλογίζοντας ενοχή που δεν υφίσταται επι της ουσίας. Το κείμενο το στρογγυλοποίησα αποφεύγοντας αιχμηρές εμετικές, δηλητηριώδεις λεπτομέρειες. Αυτός ο άνθρωπος έχοντας την αποδοχή, τον θαυμασμό και την εκτίμηση όλων, ασχολήθηκε με την πολιτική. Το μόνο που εύχομαι πλέον είναι να τιμωρηθεί όπως θα έπρεπε από το σύστημα δικαίου μια και πολλές, πάμπολλες γυναίκες έπεσαν θύματά του χωρίς ποτέ καμία να βρει το θάρρος να τον καταγγείλει.
Το κείμενο το γράφω παραμονές εκλογών, αυτός δεν θα συμμετέχει στις εκλογές και εγώ θέλω να ελπίζω ότι κάποια, κάπου, κάποτε θα βρει το θάρρος να τον στείλει στην αίθουσα του δικαστηρίου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχεις κάνει άλματα, αυτό κράτησε. Και μια τεράστια αγκαλιά από όλες εμάς τις αδερφές σου που μας πήρε χρόνια να ξεφύγουμε από οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης. Είμαστε μαζί σου.Ελπίζω αυτό το υποκείμενο να βρει την τιμωρία που του πρέπει.
Πολύ όμορφη λέξη για να περιγράψει κανείς τον πόνο που βίωσαν αλλά και την κατανόηση που δείχνουν ο ένας στον άλλον, οι αποδέκτες της βίας: αδέλφια.
Αγαπητή γράφουσα, μια μεγάλη αγκαλιά!
Αδερφες… Πολύ συγκινήθηκα με αυτό που έγραψες.
Εξωγήινη σ’ αγαπώ.
Ελπίζω να το διαβάσουν και άλλες γυναίκες θύματα του, να οργανωθείτε και να τον καταγγείλετε. Ειλικρινά και γω αν ήμουν στη θέση σου δεν ξέρω αν θα είχα το θάρρος, θα φοβόμουν το διασυρμό από τα μμε, δυστυχώς. Αλλά μπορεί να είστε πάρα πολλές, αρκεί να βρείτε η μια την άλλη. Να είναι σαρωτικό το χτύπημα. Τί κάνουμε σε αυτές τις περιπτώσεις ρε παιδιά;
Πραγματικά, μακάρι να βρεθεί τρόπος να τιμωρηθεί!
Μια αγκαλιά, δεν είσαι μόνη
Σε κάθε προσωπική ιστορία τέτοιου είδους που διαβάζω, πάντα το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι, πάντα θυμός και πάντα πολλή αγάπη για τις γυναίκες που γράφουν, κι ας μην τις ξέρω.
Μια μεγάλη αγκαλιά κι από εμένα ❤
Είναι και μερικά ονόματα βαριά που θελουν να γραψουν ιστορία τρομάρα τους . Τα λεω καλα black river;
Είναι τόσο λεπτά τα όρια, οι ανοχές, οι σκέψεις, οι αντοχές.
Όντως … βιασμένη στο γυμνάσιο, μέρα μεσημέρι, γυρνώντας σπίτι από φροντιστήριο από δύο άτομα, δεν σου κρύβω ότι αρχικά μου “¨ξίνισε” και η ηλικία σου, και το ότι εσύ πήγες και το ότι κράτησε 7 μήνες.
Αλλά στο τέλος είμαστε όλες θύματα.
Δεν είσαι μόνη σε αυτό τον αγώνα black River. Είμαστε εδώ δίπλα σου και μπορεί να μη γνωριζομαστε από κοντά, η ψυχή σου όμως άγγιξε τη δική μου.
Συνέχισε να παλεύεις και μη λες ότι είναι αργά. Όπως και η εξωγήινη έτσι και εγώ πιστεύω ότι έχεις κάνει άλματα.
Δεν φταις εσύ. Δεν φταις εσύ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ! Αυτό που δεν καταλαβαίνουν πολλοί είναι γιατί δεν μπορεί κάποιος να αντισταθεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Το θύμα παγώνει γιατί, δίκαια, φοβάται πως θα το σκοτώσουν. Σε καταλαβαίνω. Τώρα ευτυχώς είσαι ασφαλής και δεν είσαι μόνη.
Μια τρυφερή αγκαλιά κ από μένα. Είδα τη δύναμή σου
Δεν είσαι μόνη. Είμαστε όλες εμείς μαζί σου που μόνο κατά τύχη δεν είχαμε την ίδια μοίρα. Δεν σε καθορίζει αυτό που έγινε. Εισαι επιζώσσα ενός εγκλήματος και αυτό από μόνο του εχει τεράστια αξία. Σε σηκώνουμε ολες ψηλά στα χέρια μας και προχωρούμε μπροστά.