Είμαι περίεργη να μάθω, πότε το φιλότιμο παύει να είναι προτέρημα και γινεται ελάττωμα? Θα μπω κατευθειαν στο ψητό. Έχω έναν αδερφό 3 χρόνια μεγαλύτερό μου, πολύ διαφορετικός χαρακτήρας από ‘μένα αλλά σε γενικές γραμμές τα πάμε καλά. Ένα πράγμα που δεν αντέχω πάνω του είναι η φιλοτιμία του. Καλά άκουσες. Ξεκίνησε απλά με το “κερνάω εγώ τον καφέ”, “άστο θα πληρώσω εγώ το σούπερ μάρκετ” (οταν μέναμε μαζί) και έχει φτάσει στο σημείο που δεν δέχεται κέρασμα από κανέναν, δεν παίρνει χρήματα που του χρωστάω αν π.χ. του ζητήσω να μου φέρει κάτι από Ελλάδα (μένω εξωτερικό) και αν κάνεις το λάθος και του βάλεις χρήματα στην τσέπη, σου κόβει απλά την καλημέρα. Έχουμε τσακωθεί πολλές φορές ακόμα και για εβδομάδες-μήνες δεν μου μιλούσε γιατί προσπάθησα να πληρώσω για κάτι. Τώρα θα μου πεις γιατί είναι τόσο κακό αυτό και ότι είναι απλά προστατευτικός και α τι γλυκός κλπ. Το πρόβλημα είναι ότι το εισόδημά του ειναι γελοίο και ξέρω οτι δύσκολα τα βγάζει πέρα οικονομικά, οπότε ειλικρινα δεν έχει τέτοια περιθώρια. Πλέον αποφευγω να τον καλώ για φαγητό ή για καφέ (όταν είμαι Ελλάδα) γιατί ξέρω ότι δεν θα δεχτεί να πληρώσουμε ούτε καν ο καθένας τα δικά του. Δεν ξέρω από που προέρχεται αυτή η ψύχωση αλλά ξέρω ότι ίδιος ακριβώς είναι και ο πατέρας μου και στην ηλικία του έχει καταλήξει να μην τον καλούν πουθενά και έχει ελάχιστους φίλους για τον ίδιο λόγο. Επίσης να τονίσω ότι δεν το κάνει αυτό μόνο με εμένα αλλά και με όλη την οικογένεια και φίλους του οπότε και οι ίδιοι έχουν βρεθεί στην ίδια δυσκολη θεση με εμένα. Είναι γενικά πολύ κλειστός χαρακτήρας, δεν έχει και δεν είχε ποτέ σχέση, έχει ελάχιστους φίλους και φοβάμαι ότι θα καταλήξει μόνος του. Θα ήθελα πολύ να δω πως το βλέπουν αυτό άτομα σαν κι εσένα και αν όντως θα πρέπει να με ενοχλεί. Ευχαριστώ 🙂
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χμ. Αναρωτιεμαι αν αυτη η γενναιοδωρια τον βοηθαει να διατηρει μια αισθηση ελεγχου στις σχεσεις του με τους αλλους. Οταν εισαι εκεινος που πληρωνει (θεωρει πως) δεν υπαρχει περιπτωση να νιωσεις υποχρεωμενος – πραγμα που ισως να μην ηξερε πως να διαχειριστει. Αντιθετως, σου ειναι οι αλλοι υποχρεωμενοι (θεωρει). Ειδικα αν αυτο γινεται συνεχεια. Υπαρχουν επισης ανθρωποι που προσπαθουν ενεργα να γινουν αρεστοι κανοντας δωρα, φερνοντας φαΐ, πληρωνοντας συνεχεια (και των αλλων). Ειτε λογω χειραγωγικου χαρακτηρα, ειτε γιατι καποιο αλλο στοιχειο του χαρακτηρα τους δεν τους επιτρεπει να αναπτυξουν σχεσεις ουσιαστικης επικοινωνιας. Οποτε αντισταθμιζουν την δυσκολια ετσι. Πιστευω και εμενα… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε προτέρημα, ούτε φιλότιμο, ούτε γλυκός, ούτε προστατευτικός. Δυστυχώς, μόνο προβληματικό, όπως διαπιστώνεις και εσύ. Και το τραβάει στα άκρα, όταν δεν σου μιλάει για μήνες με τέτοια αφορμή. Ο ίδιος άραγε έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτή η συμπεριφορά τον απομονώνει;
Το γεγονός ότι εσύ η αδελφή του χρησιμοποιείς τη λέξη “φιλότιμο” για να εξηγήσεις αυτόν τον ψυχαναγκασμό, ίσως λέει πολλά για το πως μεγαλώσατε. Πιθανόν και να είναι αυτό που πρέπει να πρέπει να διερευνήσετε (όχι μόνο ο αδελφός σου, αλλά κι εσύ).
Από περιέργεια η μαμά τη γνώμη έχει επί του θέματος για σύζυγο και γιο;
Δεν μας λες σε τι ηλικία είναι , άλλο να είναι 22 και άλλο 42. Επίσης αναφέρεις ότι δεν έχει κάνει ποτέ σχέση, ότι φοβάται ότι θα καταλήξει μόνος και δεν έχει φίλους, σίγουρα το πρόβλημα δεν είναι το κέρασμα και ότι πληρώνει εκείνος αλλά κάτι πολύ βαθύ που θέλει πολύ προσπάθεια για να βελτιωθεί-αλλάξει. Αν δεν το δει μόνος του ότι δηλαδή κάτι δεν πάει καλά με την ζωή του και θέλει να το αλλάξει δεν γίνεται τίποτα