Με τη γυναίκα μου μας δένουν σχεδόν 20 χρόνια γάμου. Ήμασταν και είμαστε πολύ ταιριαστοί, με πίστη και εμπιστοσύνη. Ίσως παραπάνω δεμένοι και κολλημένοι ο ενας με τον άλλο από όσο θα έπρεπε. Αντιμετωπίσαμε προβλήματα, οικογένειες, καταποντισμούς, κλπ. Με την έλευση παιδιών σεξουαλικά κρυώσαμε. Για την ακρίβεια το κλασικό: εκείνη έπεσε με τα μούτρα στο άγχος των παιδιών, σε φάσεις κρίσης αναγνωρίζοντας μου μόνο επικουρικό ρόλο, ενώ εγώ ήμουν πάντα παρών και στις δουλειές του σπιτιού, και στο μεγάλωμά τους, και στα ξενύχτια. Στο σεξουαλικό καταλήξαμε να της το ζητώ, κι εκείνη να το δέχεται μερικές φορές, όλο και πιο ανόρεχτα και με περιορισμούς. Σε κάθε κρίση των παιδιών μάλιστα αντί να ζητά την υποστήριξη, την αγκαλιά, με μετέβαλε συχνά σε αποδιοπομπαίο, έφταιγα, με απομακραινε και σεξουαλικά ακόμα περισσότερο. Μέχρι που έφτασε ένα μεγάλο ατύχημα του ενός παιδιού, κοντεψαμε να το χάσουμε. Μετά από αυτό, αφού βεβαίως ηρέμησαν τα πράγματα με το ίδιο το παιδί, εγώ πια, βέβαιος για το μοτίβο που θα ακολουθούσε, είπα να μην ξαναπλησιάσω ερωτικά, να δω μέχρι που θα πάει. Και πέρασαν επτά χρόνια. Συνυπηρχαμε σα γονείς, αλλά ο θυμός και οι εντάσεις ολοένα αυξάνονταν. Μετακινηθηκαμε σε ξεχωριστά δωμάτια, συμφωνούσαμε ολοένα και λιγότερο στα πάντα. Ειχαμε γίνει ξινοί. Εγώ κλειστηκα στον εαυτό μου, έγινα συναισθήματικά και υλικά τσιγκούνης, απομακρύνθηκα από φίλους, έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Και όταν μετά από τόσα χρόνια φτάσαμε ανοικτά να μιλάμε για διαζύγιο, με τα παιδιά ήδη σε εφηβική ηλικία, συνέβη μια αλληλουχία καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης μιας πιθανά υποσχόμενης γνωριμίας με άλλη γυναίκα (χωρίς καμία κίνηση, απιστία στην πράξη παρά μόνον συνειδητοποίηση ότι δεν αντέχω άλλο τη μοναξιά, την τοξικότητα, τη σεξουαλική αποχή). Και ξάφνου, ξυπνώ ένα πρωί ΒΑΘΙΆ ερωτευμένος με τη γυναίκα μου. Έκτοτε πέρασαν τρεις τέσσερις μήνες. Της απολογήθηκα, έπεσα στα πόδια της για συγχώρεση, ένιωσα σκουπίδι, έκλαψα όσο ποτέ στη ζωή μου. Την φλερτάρισα, της μίλησα πιο ειλικρινά από ποτέ, πήγα σε ψυχολόγο, πήγαμε και μαζί. Της ξεκάθαρισα τη θέση μου, πως η έλλειψη σωματικής επαφής με μετατρέπει σε κάτι που μισώ. Εκείνη σιγά σιγά ανταποκρίνεται, ξεπέρασε το θυμό, δέχτηκε το δικό της μερίδιο ευθύνης, μου δείχνει και μου μιλάει για αγάπη, περνάμε πια όμορφα μαζί. Αλλά στο σεξουαλικό έχει απόλυτο μπλοκαζ, έστω και αν αναγνωρίζει πλεον ότι χωρίς αυτό δεν μπορούμε να μακροημερευσουμε. Της λέω πως μπορώ να κάνω υπομονή, αλλά η αλήθεια είναι πως τρέμω πως είμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να είναι τόσο τρυφερή, και ταυτόχρονα να διατηρεί υψωμένο αυτό το τείχος που με κρατά σε απόσταση. Μάλιστα μερικές φορές που αυθόρμητα πήγα να σπάσω το όριο, με κάποια κίνηση, ένα φιλί, ένα αγγιγμα σε ανεπιθύμητο σημείο, και εκείνη αντέδρασε αρνητικά, έπαθα κάτι κολλαπσους συναισθηματικά που δεν έχω ξανανιώσει στη ζωή μου. Από όλη αυτή τη διαδικασία έχω καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να δέχεσαι και να είσαι ειλικρινής με τις ανάγκες σου αντί να τις απωθεις και να κρύβεσαι πίσω από σύνδρομα ενοχής (αγάπη καλή, σεξ βρώμικο κλπ κληρονομημενα στερεότυπα) Έχω άδικο; Έχω ελπίδα; Δεν είναι η σεξουαλική αποχή ένα είδος συζυγικής βίας; Είναι φυσιολογικό να έχω τόσο πολύ ανάγκη, είναι φυσιολογικό εκείνη να μην μπορεί; Όλα στο μυαλό ένα κουλουβάχατο. Και το κυριότερο, πως να κινηθώ ώστε να την κερδίσω ξανά.
Είναι κάποιες ερωτήσεις, που αισθάνομαι πως δεν είναι ακριβώς ερωτήσεις, με την έννοια ότι δεν πιστεύω πως κατά βάθος αυτός που τις γράφει αναμένει πως μπορούν να ειπωθούν λίγες αράδες από έναν ξένο και να του “λύσει” το πρόβλημα. Μία από αυτές τις ερωτήσεις είναι και αυτή.
Μας διηγείσαι μια ιστορία ζωής, τι θα μπορούσα να σου πω εγώ; Εννοείται πως η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι μία: Να πας να δουλέψεις άμεσα ψυχοθεραπευτικά όλα όσα σε απασχολούν και να είσαι σίγουρος ότι θα έχεις κάνει ένα πρώτο καλό βήμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν είναι η σεξουαλική αποχή ένα είδος συζυγικής βίας;
Είσαι σίγουρος ότι το σεξ που κάνετε της είναι στοιχειωδώς ευχάριστο (κι όχι από ενοχλητικό έως και επίπονο); Οκ εσύ εξήγησες την θέση σου και πολύ καλά έκανες, εκείνη τι λέει δηλαδή;
Η παρακράτηση του σεξ μάλλον (αν δεν μου…-παρεις το χ- εγώ δε θα…)
Υποθετω μιλάμε για πιο ειδικό ψυχολογικό θεμα εδώ
Το να το παίζεις Λυσιστράτη (και όχι για τον ευγενή σκοπό που είχε η ανωτέρω), ναι.
…Δεν είμαι σίγουρ@ ότι διακρίνω κάτι τέτοιο, όμως. Μπορεί να είναι, απλά, μία γυναίκα που βαριέται ή την κουράζει και, σε κάθε περίπτωση, δεν της είναι εδώ και πολύ καιρό ευχάριστο το σεξ που έκανε με τον άντρα της.
Συγκλονίστηκα. Θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ αυτό το κείμενο! Παρόμοια περίπτωση με δυσάρεστη δυστυχώς κατάληξη. 20 χρόνια γάμου, τρία παιδιά, πάντα αγαπημένοι, χωρίς τσακωμούς, χωρίς εντάσεις, πάντα συνεννοούμασταν καλά, κι εγώ να την βρίσκω πάντα ποθητή, να μην την πιέζω, να περιμένω να της έρθει η όρεξη, που της ερχόταν μία-δύο φορές κάθε καλοκαίρι επειδή τον χειμώνα ήταν διαρκώς κουρασμένη. Αυτές οι ελάχιστες φορές αποκοίμιζαν τις ανησυχίες μου ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Δεν σκέφτηκα ποτέ να αμφισβητήσω αυτό το “κουρασμένη”, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Κι έπειτα πήγε σε ένα κέντρο αυτογνωσίας. Πάλι δεν κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά,… Διαβάστε περισσότερα »
Κριμα Νικο που πιστεψες οτι ολο αυτο μπορει να διορθωθει.Ειλικρινα καποιες φορες δεν μπορω τη δειλια καποιων που αρνουνται να παραδεχτουν καποιες αληθειες στο συντροφο τους,νομιζοντας πως ειναι μια χαρα τα πραγματα ή απλα τους βολευει αν θελεις η ολη κατασταση. Φυσικα και θα ειχες αντιδρασει αλλιως αν γνωριζες πιο νωρις. Δυναμη για να ανταπεξελθεις.Και ισως τελικα να μην σε αγαπησε και ποτέ, γιατι μετα απο ενα γαμο και τοσα χρονια κοινης ζωης με τον αλλον,αν εχεις νιωσει κατι δυνατο,δε φευγεις τοσο ευκολα.Γνωμη μου. Μπορεις να πας σε καποιον ψυχολογο να σε βοηθησει να το ξεπερασεις. Ασχημη κατασταση πραγματικα και… Διαβάστε περισσότερα »
Καταρχήν μπράβο σου για το κουράγιο σου να προσπσθησεις να γυρίσεις όλη αυτή την κατάσταση τούμπα. Αν θέλετε και οι δυο να προσπαθήσετε να σώσετε το γάμο σας πρέπει και οι δυο να ζητήσετε βοήθεια. Θα πρέπει να ξετυλίξει και η γυναίκα σου το δικό της κουβάρι. Μη νομίζεις ότι σου στερεί το σεξ συνειδητά. Είναι πιο πολύπλοκο. Με το σεξ έχει ταυτίσει ματαιώσεις, απογοητεύσεις, ενοχές. Τον εαυτό της που κάνει σεξ δεν τον θυμάται πια. Είναι σα να μιλάς για μια άλλη. Πρέπει να ξανά φτιάξετε τη σχέση από την αρχή. Δεν θα γίνει από τη μια στιγμή στην… Διαβάστε περισσότερα »
Μάλλον συνειδητοποίησε στο ότι αν μάθει η γυναίκα του για την άλλη, θα τη χάσει τη γυναίκα του διαπαντός. Και αυτός ο φόβος ότι σε μια στιγμή θα χαθούν όλα, τον έκανε να ξυπνήσει βαθιά ερωτευμένος.
Ίσως πάλι την αγαπάει πολύ βαθιά και το βλέπουμε από την προσπάθεια που καταβάλλει παρά την αρνητική στάση της γυναίκας του, να θέλει να τη βοηθήσει, να θέλει να επιμένει μαζί της.
Πολλά ερωτηματικά. Αν και γυναίκα, αδυνατώ κατ΄αρχήν να καταλάβω τη συμπεριφορά της συζύγου. Λες ότι είσασταν και είσαστε πολύ δεμένοι, ταιριαστοί, με πίστη και εμπιστοσύνη. Συγνώμη πού τα βλέπεις όλα αυτά ? Στη συνέχεια μας περιγράφεις μια γυναίκα που ήταν συνέχεια στο άγχος με τα παιδιά της, που συνέχεια περνούσαν “κρίσεις”, (εννοείς κρυώματα ?) και γι αυτό άρχισε να σε αποφεύγει. Μετά συνέβη και ένα ατύχημα, σε ένα παιδί σας, που αντί να σας ενώσει σαν γονείς και σαν ζευγάρι, να το αντιμετωπίσετε μαζί, αντίθετα σας αποξένωσε, τελείως και για πάντα. Και παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια και τα παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Θέλουμε κι άλλους άντρες εδώ ναι! 😉 Να μας γράφουν ερωτήσεις και απαντήσεις, να ανταλλάσσουμε γνώμες, πόσο μάλλον αναγκαία η παρουσία τους γιατί τα περισσότερα θέματα έχουν να κάνουν με σχέσεις, με συμπεριφορές ανδρών γυναικών σε ένα ευρύτερο σχετίζεσθαι φιλικό οικογενειακό, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι. Θα θέλαμε την ανδρική ερμηνεία σε όλα αυτά που γράφονται εδώ.
Στρειτ;
Alex Rainers εμενα ρωτας?
Όχι έννοω άνδρες στρέιτ η και γκει; και τρανς;
Δηλαδή η γνώμη ενός γκει ανδρα δεν είναι κι αυτή μια ανδρική μάτια;
Cis και str8 θέλει, τι ρωτάς και συ. Lol!
Eχεχεχεχε!! Εγώ πάντως θα τη λέω τι γνώμη μου.
Φιλάκια σε όλους-ες-?
Βρε να γράφετε οτι θέλετε! Αυτό ακριβως. Α κ ο μ π λ ε ξ α ρ ι σ τ α. 😉
Όλ@, για το ινκλούσιω, ρε γαμώτο 😛
https://goo.gl/images/bqAtgZ
Εννοείται πως είναι.
Εδώ είμαστε, διαβάζουμε όλα τα άρθρα ανελλιπώς, ερωτήσεις στέλνουμε, αλλά τρώμε κόκκινη κάρτα από τη Λένα (ύφος παραπονεμένου κουταβιού).
Α καταλαβα It’s all in your head! 😀 Καλα μπορειτε να γραφετε απαντησεις να βλεπουμε τι πιστευουν ας πουμε οι αντρες σε αυτην την απορια. Οι ερωτησεις μπορει να ειναι στο κονσεπτ του σαιτ να ειναι μονο απο γυναικες.
Απαντησεις μπορειτε να γραφετε.
“Οι ερωτησεις μπορει να ειναι στο κονσεπτ του σαιτ να ειναι μονο απο γυναίκες”.
Ε, όχι ρε παιδιά, δεν υπάρχει έμφυλος αποκλεισμός στις ερωτήσεις. Κάτι άλλο φταίει, άλλωστε δεν δημοσιεύονται όλες οι ερωτήσεις, για διάφορους λόγους, που έχει αναφέρει η έχουσα την στήλη ανά καιρούς.
Οκ βλαχακι. Νόμιζα οτι ειναι γυναικειο σαιτ, δεν ξερω κάτι τέτοιο πήρε το μάτι μου😉
Είναι προφανές ότι η γυναίκα σου δεν ενδιαφέρεται να κάνει σεξ και να έχει μία αγαπητική σχέση. Είναι φυσιολογικό, άλλοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να κάνουν γυμναστική, άλλοι για την εμφάνισή τους, άλλοι δεν ενδιαφέρονται για να διαβάσουν βιβλία. Τι έγινε και άλλαξε από όταν ξεκινήσατε; δεν ξέρουμε. Μπορεί να ήταν πάντα έτσι και να έπαιζε ένα ρόλο που θεωρούσε ότι την ενδιέφερε, μπορεί να άλλαξε στην πορεία επειδή έκρινε ότι δεν ενδιαφέρεται πια. Εσύ δεν άλλαξες από τότε; Ναι καταλαβαίνω, νιώθεις ότι φταις. ΟΚ, μπορεί να έκανες και εσύ μαλακίες. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως αν η γυναίκα σου ήθελε… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητέ φίλε, η ιστορία σου με συγκίνησε. Γιατί χωρίς να είναι τέλεια, ειναι όμως πολύ ανθρώπινη. Είναι μία όμορφη υπενθύμιση για το εύρος των συναισθημάτων που δυνητικά έχουμε. Για να ‘κερδίσεις’ την γυναίκα σου, πρέπει και αυτή να θέλει να ‘κερδιθεί΄. Το έχει πει και η Λένα πολλές φορές, δεν παίρνουμε μόνο εμείς αποφάσεις σε μία σχέση, αλλά και ο/η σύντροφός μας. Αν δεν ξυπνήσει μία μέρα η γυναίκα σου και συνειδητοποιήσει οτι ακόμα σε αγαπάει, ό,τι και να κάνεις πώς πιστεύεις οτι θα της αλλάξεις συναισθήματα που έχουν καλλιεργηθεί σε διάστημα τόσων χρόνων. Περιγράφεις μία προηγούμενη κατάσταση πολύ στρεσογόνα.… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με την κα. Ξανθοπουλίδου. Χρειάζεστε αμέσως ψυχοθεραπευτική συμβουλευτική και προσέγγιση από ψυχολόγο για το πως θα το αντιμετωπίσετε όλο αυτό που μας γράφεις βήμα βήμα από κοινού. Κατανοητά τα όσα γράφεις αγαπητέ, και μάλιστα έχεις όλα τα δίκια με το μέρος σου. Ζήτησες τα αυτονόητα. Απλά η γυναίκα σου μάλλον πέρασε και περνάει όλο αυτό το φάσμα που περνούν οι περισσότερες παντρεμένες μητέρες.Εσύ πολύ καλά έκανες και της εξηγήθηκες και θέλησες μάλιστα να το ξεπεράσετε. Αν ήταν άλλος θα είχε φύγει με την πρώτη διαθέσιμη.Πρέπει να το εκτιμήσει η γυναίκα σου το ότι της είσαι τόσο πιστός και μάλιστα… Διαβάστε περισσότερα »
Γενικώς καλά τα λες βρε Consciousness αλλά δεν χρειάζεται να υπάρχει άλλος για να κρυώσει η γυναίκα. Αρκεί να φτάσει στο σημείο να μην την ευχαριστεί το σεξ που κάνουν ή να της προκαλεί πόνο. Ειδικά μετά από φυσιολογική γέννα μπορεί να έχει αλλάξει εντελώς η φυσιολογία του κόλπου, στο σημείο που να μην μπορεί να βρει στάση όπου να μην πονά.
Ναι συμφωνω idril. Απλα το ενδεχομενο να εχει γνωρισει καποιον το ανεφερα σαν παραδειγμα του που μπορει να οφειλεται αυτη της η απομακρυνση.Ηξερα συναδερφο που ηταν παντρεμενη με παιδι,κι επειδη γνωρισε εναν αλλον κρυφα,μετα σταματησε να βλεπει ερωτικα το συζυγο της γιατι πολυ απλα η νεα της γνωριμια της δημιουργουσε αλλα συναισθηματα. Ειναι η ιδια η γυναικα του τι νιωθει και γιαυτο πρεπει να την ρωτησει για να μαθει.Για ποιο λογο ή τι ηταν αυτο που την απομακρυνε. Ας δει και τι λενε τα παρακατω αρθρα και κυριως ο ψυχολογος που θα πανε: -Γάμος χωρίς σεξ. Είναι μη αναστρέψιμη κατάσταση;… Διαβάστε περισσότερα »
Περιμένω με ανυπομονησία πότε κάποιος θα παραδεχτεί επιτέλους φωναχτά ότι μετά από 20 χρόνια με τον άλλον,ο έρωτας εχει πεθάνει.Και δεν ανασταίνεται.Και η απόλυτη μονογαμία εξυπηρετεί κοινωνικές ανάγκες και μόνο.Και ότι όλα κάποτε φθίνουν.Και δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ρεαλιστικό να πιστεύετε ότι μπορείτε να το πετύχετε.Δεν είναι στη φύση μας,πως το λένε???
Καποιοι ανθρωποι την εχουν την μονογαμια στη φυση τους, πως το λενε; Δεν ειμαστε στη ζουγκλα. Μιλας λες και οι ανθρωποι πορευονται μονο με τα ενστικτα τους.
‘Εχουν τη μονογαμία στο χαρακτήρα τους και στον τρόπο σκέψης τους.Και οι λόγοι μπορεί να είναι πάρα πολλοι.Αλλά όχι γιατι παραμενουν ερωτευμενοι.Νευροχημικά απλά δεν γίνεται.Και ναι,λυπαμαι αλλα ενστικτωδως ολοι μας καποια στιγμη θα λοξοκοιταξουμε ή θα λιγουρευτούμε κάτι διαφορετικο,κατι που θα μας προκαλει νευροχημικα αναστατωση.Ασχετα αν σεβαστουμε τον συντροφο μας και δεν ενδωσουμε.Ή δεν μας δωθεί η ευκαιρία να ενδώσουμε.Και στη συγκεκριμένη απλα της τελειωσε ο έρωτας.Αν ηταν κατι να σωθει,θα ειχε γινει.Αυτοι προφανως χαθηκανε και σαν συντροφοι στο μεσοδιαστημα,αποξενωθηκαν εντελως.Επισης δεν ξερουμε αν η γυναικα βρισκει χαρα αλλου.