Πως μπορώ να διαχειριστώ το αγόρι μου ο οποίος είναι γεννημένος νευρικός; Ειμαστε κοντά 6 χρόνια μαζί συνομιλικοι 28 και δεν μενουμε μαζί. Υπάρχει η αγάπη και ο έρωτας μεταξύ μας. Το πρόβλημα του είναι πως νευριάζει για τα πάντα. Όπως για παράδειγμα τον στήνεις 5 λεπτά, του πετάς κατά λάθος 5 ποπκορν, τον λερώνεις κατά λάθος με νερό, έκαψες το φαγητό, λερώνεις το αμάξι του κατά λάθος, ακόμα και οι απόψεις μου τον ενοχλούν, και άλλα πιο ακραία πράγματα. Και ως αποτέλεσμα έχει το να φωνάζει, να με προσβάλει, να με βρίζει, ( και μπροστά σε άλλους), ωριεται τέλος πάντων για τα πάντα. Και στους γονείς του φωνάζει αλλά αυτοί δεν του λένε τίποτα, αντί να τον βάλουν στην θέση του. Εγώ όμως σκέφτομαι πως θα κάνω οικογένεια με εναν τέτοιο άντρα ο οποίος μπορεί μπροστά στα παιδιά μας να νευρίασει και να φωνάζει. Είναι τόσο κρίμα γιατί είναι καλό παιδί. Και το χειρότερο δεν αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης του αφου του έχω μιλήσει αρκετές φορες. Απλά εγώ δεν αντέχω άλλο και τον έχω ανεχτεί καιρό τώρα. Συναίσθημα ή Λογική;
Το αγόρι σου να ξεκινήσει θεραπεία για τα νεύρα του. Αν δεν ξεκινήσει θεραπεία, νομίζω δεν σου μένουν και πολλές επιλογές εκτός από το να τον δεχτείς όπως είναι ή να χωρίσεις. Σε καμία περίπτωση δεν είναι δουλειά σου να τον διαχειριστείς. Δεν είσαι ούτε γονιός, ούτε ψυχολόγος.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο σύντροφός μου είχε διαγνωστεί με παιδικό Adhd κι επίσης έχει τραύματα λόγω ενδοοικογενειακής βίας (έτρωγε ακραίο ξύλο όταν έκανε κάτι, ακόμα κι όταν δεν έφταιγε). Το αποτέλεσμα, όταν τον γνώρισα ήταν αγρίμι. Όταν χαλούσε κάτι στο σπίτι, όταν δεν έβρισκε αμέσως κάτι κτλ άρχιζε να πανικοβάλλεται. Φωνές, νευρικότητα. Ήταν υπερκινητικός και νευρικός ακόμα και στον ύπνο του. Κουρέλια μου έκανε τα δικά μου νεύρα, επειδή ήμουν παρατηρήτρια στο ζόρι του και στενοχωριόμουν. Τέλος πάντων, αντικαταθλιπτικά και ψυχολόγος, 2 χρόνια μετά είναι αρνάκι. Απίστευτα χαλαρός. Όμως υπάρχει μια διαφορά με τον δικό σου. Εμένα ποτέ δε με πρόσβαλε ούτε με… Διαβάστε περισσότερα »
Το σχόλιο σου κρύβει τόση αισιοδοξία, πόσο το χάρηκα αυτό για το σύντροφό σου δε φανταζεσαι! Πολύ σωστό επίσης αυτό για το χαρακτήρα. Εδώ βρε παιδιά η κοπέλα λέει ότι και όταν του περνάνε τα νεύρα δεν ιδρώνει το αφτί του τι να λέμε τώρα. Προφανώς θεωρεί ότι έχει κάθε δικαίωμα να φέρεται έτσι. Δεν το λένε νεύρα, δεν το λένε ψυχολογικα, το λένε μαλακισμένη, ενίοτε επικίνδυνη, μισογυνικη συμπεριφορά. Αν θεωρούσε ότι έχει κάποιο θέμα, ακόμα κι αν δεν έκανε κάτι για αυτό(που κι εκεί θα της έλεγα να φύγει) τουλάχιστον θα αναγνώριζε ότι κάτι πάει λάθος. Καμπανάκι και ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα θα σε πάω στο μέλλον σου, αν αποφασίσεις να συνεχίσεις με οικογένεια: ξεκινάτε να μένετε μαζί, εσύ ονειρεύεσαι αγκαλιές και έρωτες, αλλά όχι! Για οτιδήποτε δεν του αρέσει θα τα ακούς και αυτό σχεδόν κάθε μέρα, οπότε σιγά σιγά θα αρχίσεις να κρύβεις καταστάσεις. Μετά αρχίζεις και “συνηθίζεις” λίγο, άσε που είναι και προβλέψιμος, οπότε λες στον εαυτό σου “ασ’ τον να φωνάζει, απ’το ένα αυτί μπαίνει απ’ το άλλο βγαίνει”. Με τις παρέες τον αφήνεις να μιλάει, μην πεις κάτι λάθος και σε κράξει. Πλέον αρχίζεις να παγώνεις απέναντι του για να αντέξεις. Όμως έρχεται η ώρα να… Διαβάστε περισσότερα »
Να σηκωθείς και να φύγεις τώρα. Δεν υπάρχει κάτι να διαχειριστείς. ο άνθρωπος έχεις πρόβλημα και δεν έχει σκοπό να κάνει τίποτα. Θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου με το φόβο μη τυχόν κάνεις κάτι λάθος και σου φωνάξει; Μην το δέχεσαι, σου αξίζει κάποιος που δεν θα φωνάζει επειδή τον έβρεξες (για όνομα του θεού και του άγιου βούδα, τι άλλο θα ακούσουμε;)
Υπάρχει αγάπη κι έρωτας, είναι καλό παιδί…αλλά σε βρίζει και σε προσβάλλει και μάλιστα με αφορμή πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα. Μόνο με σένα και τους γονείς του είναι έτσι; Μήπως νιώθει ότι μπορεί να είναι έτσι μόνο με ανθρώπους που ξέρει ότι τον αγαπάνε;. Τέλος πάντων, δεν είναι δική σου δουλειά τι μπορεί να νιώθει, πρέπει να ζητήσει βοήθεια. Τον βρίσκω απαράδεκτο.
Σοβαρά αναρωτιέσαι;;;; Φύγε κορίτσι μου, όσο πιο γρήγορα μπορείς, κι όταν βρεις ένα φυσιολογικό άνθρωπο θα μετανιώσεις που δεν είχες φύγει νωρίτερα. Έχω εμπειρία από τέτοιους ανθρώπους στο οικογενειακό μου περιβάλλον και πραγματικά λυπάμαι τις γυναίκες τους. Αυτή καραμέλα, με το κατά τα άλλα είναι καλό παιδί δεν σε βοηθάει σε τίποτα.
Να μην το διαχειριστεις. Αυτος δεν δεχεται οτι εχει θεμα. Μαλλον δεν τον εχουν εγκαταλειψει πολλακις λόγω του χαρακτήρα του οποτε δεν εχει αναγκαστει να το ψαξει. Στη δουλεια του, σε συναδελφους/πελατες/προισταμενο ετσι φερεται; και δεν τον εχουν απολυσει; παρεες, φιλους εχει; Ή μήπως εκει προσεχει; Αν θεωρεί οτι εχει δικαιωμα να ξεσπά μονο στους πιο οικείους του, ειναι καιρος να σταματησεις να ανήκεις σε αυτον τον κυκλο.
Οταν λες οτι ειναι καλο παιδι τι εννοεις; οτι δεν εχει χτυπησει (ακομα) καποιον; Μου φαινεται οτι ειναι θεμα χρονου και η ασκηση σωματικης βιας, ισως μολις γινει καποιο “λαθος” το οποιο κριθει ως “ασυγχωρητο”.
Άμα αποφασίσεις να τον χωρίζεις(στο συστήνω ανεπιφύλακτα) προσπάθησε να λερώσεις το αυτοκίνητό του όσο πιο πολύ γίνεται.Η αντίδρασή του θα είναι επική αν είναι από αυτούς που έχουν τρέλα με το αμάξι τους.Πέρα από την πλάκα πάντως υπάρχει περίπτωση με το πέρασμα του χρόνου να αρχίσει να σου ασκεί και σωματική βία από τη στιγμή που αντιδράει συνέχεια έτσι ακόμα και για ασήμαντους λόγους.
Γιατί να κάνεις παιδί με έναν τέτοιο άνθρωπο? Πες μου έναν (1) λόγο. Ειλικρινά. Και το “μα είναι τόσο καλό παιδί” δεν είναι λόγος. Ούτε το “υπάρχει αγάπη” είναι λόγος. Φαντάσου να ουρλιάζει στη μούρη ενός δίχρονου επειδή λέρωσε με κραγιόνια τον τοίχο. Το φαντάζεσαι? Φαντάζεσαι το παιδί σου να κακοποιείται? Πονάς? Εγώ πονάω ήδη στη σκέψη ενός παιδιού καταδικασμένου να υποφέρει. Μην το κάνεις. Φύγε.
Αν δεν ξεκινησει θεραπεια αμεσα, που σημαινει οτι αποδεχεται οτι αυτο ειναι προβλημα, πρεπει δυστυχως να χωρισεις. Μην δεχεσαι να σε τρομοκρατει και να σε προσβαλλει, δεν ειναι ζωη αυτη και δε θα σε κανει ευτυχισμενη στο μελλον, ποσο μαλλον αν εχετε και παιδια μαζι. Ετσι ειναι ο πατερας μου και δυστυχως ετσι ηταν και ο πρωην αντρας μου. Και σαν παιδι και σαν συντροφος τετοιου ανθρωπου ημουν βαθια δυστυχισμενη, φοβουμενη μην κανω κατι λαθος και ξεσπασουν πανω μου. Ειναι ανειπωτη η αισθηση της ελευθεριας τωρα που ζω μακρια τους και δεν τους εχω στην καθημερινοτητα μου. Δε ζω με… Διαβάστε περισσότερα »