Πως μπορώ να διαχειριστώ τη σχέση μου με τον αδερφό μου;

Αγαπημένη μου Λένα και φίλοι, Σήμερα θα γράψω για ένα θέμα το οποίο με στεναχωρει. Αυτό αφορά τη σχέση μου με τον αδερφό μου. Με τον αδερφό μου έχουμε λίγα χρόνια διαφορά ηλικίας (εγώ είμαι μικρότερη) και ποτέ μα ποτέ δεν ταιριάζαμε ως άνθρωποι ωστόσο ως τώρα έχουμε καλές σχέσεις, με πολλές όμως εντάσεις. Αυτός λέει άσπρο, εγώ μαύρο. Γενικά είναι πολύ ισχυρογνώμων, πολύ αντιδραστικός, πολύ εγωιστής και πολύ οξύθυμος. Όταν νευριάζει έχει έντονα ξεσπάσματα και μπορεί να πει πολλές βαριές κουβέντες και πολλές φορές αυτό του το ξέσπασμα μπορεί να προκληθεί από κάτι που στους τρίτους φαίνεται από το πουθενά (προφανώς αυτός μαζευει διάφορα). Μπορεί να νευριασει απίστευτα αν του πεις μην μιλάς στο κινητό ενώ οδηγείς (άπειρες φορές έχει γίνει αυτή η συζήτηση), μπορεί να νευριασει άπειρα αν φέρεις κάποιον καλεσμένο στο σπίτι χωρίς να το ξέρει (μένουμε ακόμα και οι δύο στο γονεϊκό σπίτι, εγώ mid 20, εκείνος late 20.) Ωστόσο αυτό δεν είναι στάνταρ. Άλλη φορά μπορεί να μ δει με τη φίλη μου κάτω από το σπίτι και να πει καλά γιατί δεν της είπες να ανέβει; Ξέρω ότι έχει κάποιου είδους θέμα, δεν γνωρίζω ακριβώς τι γιατί δεν είμαι ειδικός. Ξέρω ότι θα του έκανε πολύ καλό η επαφή με ψυχολόγο όμως αυτό είναι κάτι που αποκλειειται να συμβεί, δυστυχώς για εκείνον. Επίσης ξέρω ότι δεν μπορείς να σώσεις κανέναν. Όμως ο ίδιος αδερφός είναι αυτός που ήταν πάντα δίπλα μου, που με αγαπάει πάρα πολύ, που έχει κάνει για εμένα παρα πολλά (με βοήθησε με κάθε τρόπο στις εξετάσεις, σε μια κακή σχέση που είχα, στη μετακόμιση, στο να μάθω να οδηγάω, σε ΟΛΑ). Γενικά είναι πολύ συναισθηματικος και θέλει έντονα να το κρύβει. Φυσικά του έχω βάλει τα όρια μου. Ότι δεν θα κου φωνάζεις εμένα για να ξεσπάσεις, ότι δεν θα με βρίζεις και όταν ξεπερνάει τα όρια μου τότε κάνω αυτό που του έχω πει (πχ για έναν μήνα δεν του μιλάω καν) μέχρι να καταλάβει το λάθος του και να επανορθώσει. Για εμένα είναι αυτονόητο, αλλά το ξεκαθαρίζω επειδή απευθύνομαι σε τρίτους. Ποτέ δεν έχει γίνει βίαιος με κανεναν, είναι ξεσπάσματα μόνο λεκτικά ή μπορεί να κλωτσήσει τον φράχτη ξέρω γω αλλά κι αυτό έχει συμβεί μεμονωμένες φορές. Όλα αυτά δεν τα λέω φυσικά γιατί περιμένω μια διάγνωση από το ίντερνετ και από μη ειδικούς, αλλά γιατί έρχομαι σε πολύ δύσκολη θέση όσον αφορά τη σχέση μου μαζί του. Τον αγαπάω πάρα πολύ, τον πονάω, ανησυχώ για εκείνον, θέλω να είναι καλα. Ώρες ώρες δεν τον αντέχω (όπως κι εκείνος εμένα). Δεν θέλω όμως να πάθει κακό, δεν θέλω να μη μιλάμε. Πώς μπορώ να διαχειριστώ εγώ αυτήν την πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα του και τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει ; Υγ: οι γονείς μου γνωρίζουν την κατάσταση, άρχισε να φέρεται έτσι αφότου ενηλικωθηκε και αρχικά δεν έμενε σπίτι μας όταν ξεκίνησε αυτή η συμπεριφορά. Προσπαθούν να τον βοηθήσουν, αλλά είναι ενήλικας και υπερβολικά έντονος, δεν ξέρω τι μπορούν να κάνουν. Επίσης ήταν και είναι εξαιρετικοί γονείς και για τους δύο μας. Συγγνώμη αν κούρασα, νιώθω απλά πολύ λυπημένη και απελπισμένη γιατί δεν ξέρω αν αντέχω άλλο τα παράλογα ξεσπασματα του, αλλά θέλω να είμαι στη ζωή του και να μην τον αφήσω μόνο του, βάζοντας όμως όρια γιατί θέλω την ψυχική μου ισορροπία κι εγώ. Ευχαριστώ πολύ !

Τα λες όλα πολύ ωραία και λυπάμαι, μα δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα. Τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς, ούτε μπορείτε να τον σώσετε και η σχέση μπορεί να υπάρξει μόνο με όρια, τα οποία τα βάζεις μια χαρά, και πίστεψε με του κάνεις πολύ καλό (παίρνει το μήνυμα ότι αν η αδερφή μου κάνει ένα μήνα να μου μιλήσει, που με αγαπάει τόσο, σκέψου τι θα κάνουν οι υπόλοιποι). Συζήτηση και έκφραση της αγωνίας σου και των συναισθημάτων σου όσο μπορείς και αντέχεις. Δεν ξέρω τι εννοείς με το να τον αφήσεις μόνο του, και αν εννοείς ότι προβληματίζεσαι για το αν θα φύγεις από το σπίτι κάποια στιγμή. Σε αυτή πάντως την περίπτωση δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση αν οι σχέσεις βελτιωνόντουσαν πολύ. Ο αδερφός σου και η γενικότερη συμπεριφορά του ίσως όχι, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να επιλύσει μόνος του.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News