Αγαπημένη Αμπα, Λίγο δύσκολα πετυχαίνω τα γράμματα στο πληκτρολόγιο, τα χέρια μου τρέμουν. Η προϊστορία είναι ότι μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον υπερπροστατευτικο, ασφυκτικό, με δύο γονείς που είχαν προβληματικό γάμο και απαιτούσαν από εμένα να δώσω νόημα στη ζωή τους. Όταν ενηλικιωθηκα έκανα τα πάντα για να μείνω μόνη. Απειλές, κλάματα και κατηγορίες για το γεγονός ότι μια 18χρονη θέλει να μείνει εκτός του πατρικου της. Κατάφερνα πάντα να στηρίζω την αυτονομία μου με την οικονομική βοήθεια της γιαγιάς μου και παρτ ταιμ εργασία. Τελείωσα τις σπουδές και ξεκίνησα να δουλεύω σε άλλη πόλη. Είχαν την εμμονή να θέλουν να διαβεβαιώνω ότι είναι προσωρινό και θα γυρίσω κάπου κοντά τους. Ήταν όντως προσωρινό αλλά από την κακή γι αυτούς πλευρά. Έφυγα ακόμα μακρύτερα. Ξεκίνησα να μένω στο εξωτερικό. Εκεί άρχισαν οι ευθείες απειλές, ότι αν φύγεις στην Ολλανδία δε θα σου ξαναμιλήσουμε και τέτοια. Τελικά μου ξαναμιλησαν, δυστυχώς. Και φτάνουμε στο πρόσφατο παρελθόν. Να απαιτούν να σηκώνω το τηλέφωνο με την πρώτη, να απαντώ στα μηνύματα μέσα σε λίγες ώρες, όλα αυτά με το πρόσχημα ότι ανησυχούν. Να μου κάνουν σκηνές επειδή δεν τους είπα τα νέα μου και να με πιέζουν να κάνουμε επαφή με κάμερα. Κάποια στιγμή μετά από πολύ προσπάθεια να βάζω όρια, και όταν αυτά δε γινόντουσαν σεβαστά, απλά σταμάτησα να σηκώνω το τηλέφωνο και απλά έστελνα μήνυμα είμαι καλά, θα επικοινωνήσω όταν μπορώ. Μετά από αυτό χιλιάδες κλήσεις, μηνύματα κλάψας και θυμού και οργής εναλλάξ. Αλλά εγώ δεν ενέδωσα. Τους είπα ότι θα έρθω Ελλάδα αυτές τις μέρες για λίγο και θα μείνω στο σπίτι της γιαγιάς μου, που είναι άδειο γιατί πέθανε πρόσφατα. Τη δεύτερη μέρα της παραμονής μου στην Ελλάδα βγήκαμε, πήγαμε για φαγητό. Passive aggressive εννοείται και οι δύο, αλίμονο. Τρίτη και τέταρτη μέρα δε σήκωνα το τηλ, τους έστειλα απλά μήνυμα να μην με καλούν στο τηλ και ότι θα τους χαιρετήσω λίγο πριν φύγω, συγκεκριμένη ώρα και μέρα. Σου γράφω τώρα λίγη ώρα αφού χτύπησε η αστυνομία την πόρτα. Ναι, αυτό που διάβασες. Κάλεσαν την αστυνομία και είπαν ότι ανησυχούν μήπως έπαθα κάτι. Είμαι σε κρίση θυμού. Σκέφτομαι να τους πάρω τηλέφωνο για σκύλοβρισιμο. Ή να μην τους ξαναδώ σύντομα χωρίς εξηγήσεις. Λέμε ότι πρέπει να βάζουμε όρια. Εγώ βάζω και τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα. Τι να κάνω;
Λυπάμαι πάρα πολύ, μα πάρα πολύ.
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά σε αυτή την περίπτωση. Κάνεις ό,τι μπορείς, αλλά αυτοί σε εξωθούν σε πλήρη απομάκρυνση. Η οποία όμως φαντάζομαι θα σου στοιχίσει, για αυτό αναρωτιέσαι και τι να κάνεις. Δεν νομίζω ότι μπορείς να κάνεις όμως κάτι άλλο. Οι γονείς σου δεν χρησιμοποιούν τη λογική και αυτό που κάνουν είναι πέρα ως πέρα κακοποιητικό. Συνέχισε τα όρια και αν γίνεται αύξησε τα. Αυτό που κάνουν δεν βασίζεται στην γονεϊκή αγάπη, αλλά σε κάτι ψυχοπαθολογικό. Δεν ξέρω αν κάνεις θεραπεία, αλλά πρέπει να ξεκινήσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λυπαμαι που έχασες τη γιαγιά σου από ο,τι κατάλαβα σε στήριζε πολύ.
κορίτσι μου καλό, έτσι ακριβώς είναι η μάνα μου. ΑΚΡΙΒΩΣ. Μου έχει κάνει το ίδιο πράγμα ΑΚΡΙΒΩΣ. Δε θέλω καν να φανταστώ πώς είναι να είναι και ο πατέρας σου έτσι, εγώ ευτυχώς την έχω γλιτώσει. Μεγάλη αγκαλιά, σφιχτή και τεράστια, σε καταλαβαίνω και σε νιώθω όσο δεν φαντάζεσαι. Είμαι σίγουρη ότι έχεις μεγαλώσει και ζεις με το άγχος να τους προστατέψεις και να μην τους δημιουργείς ανησυχία, γιατί σε έχουν μεγαλώσει μαθαίνοντάς σου ότι αλλιώς δεν τους αγαπάς και δεν είσαι άξια να σε αγαπάνε. Ότι έχεις χαλάσει σχέσεις και φιλίες και ότι έχεις στερηθεί στιγμές από τη ζωή… Διαβάστε περισσότερα »
Ηρωίδα.
Τι να σου πούμε τώρα κι εμείς, όλα καλά τα κάνεις. Κουράγιο μόνο.
Αγαπητή φίλη,
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς. Πραγματικά θα εκπλαγεις με το πόσο θα ηρεμήσεις αν κάνεις ψυχοθεραπεία.
Γιατί θα αποδεχτείς ότι έτσι είναι και δεν αλλάζουν και τα όρια που θα μπουν θα είναι μέσα σου , γιατί τα εξωτερικά τα φυλάς σα στρατιώτης στα ΛΟΚ:-)
Εύχομαι να το κάνεις αυτό το βήμα κυρίως γιατί θα γαληνέψεις και θα είσαι σε θέση να σκέφτεσαι με ψυχρό κεφάλι.
Καλή επιτυχία .
Φιλη μου τί να πω εχω μεινει αναυδη, ανατριχιασα και μονο που το διαβασα.
Εσυ μεχρι και στην Ολλανδια πηγες και την ηρεμια σου δεν βρηκες.
Ενω εισαι μαλιστα και χειραφετημενη οικονομικα.
Εσυ τα κανεις ολα σωστα. Οπως βλεπεις ομως δεν ειναι στο χερι σου!
Ασε τους λοιπον να παρουν την αστυνομια οσες φορες θελουν.
Στο τελος θα τους σιχτιρισουν ΟΛΟΙ και θα δουν ποσα απιδια βανει ο σακος και ποσο ελεγχο εχουν πανω σου.
Γινεται ν´αλλαξεις σπιτι και να μην τους πεις την περιοχη;
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΙ ανθρωποι οι γονεις σου.
Τί τραβας κι εσυ ψυχη μου.
Ξεκαθάρισε τους ότι θες να κόψεις δεσμούς μια για πάντα.κανε μια κουβέντα σοβαρή πρώτη και τελευταία φορά.αν ήσουν Ελλάδα θα σου έλεγα να κάνεις ασφαλιστικά μέτρα αλλά μένεις εξωτερικό.να δηλώσεις στην αστυνομία τα ονόματα των γονιών σου και πως στην περίπτωση που οι γονείς σου δηλώσουν εξαφάνιση-γιατι μπορεί να κάνουν κι αυτό-να μην γίνει κάτι τέτοιο.πως είναι διαταραγμενα άτομα και θες να απομακρυνθεις.
Τέλος,να αλλάξεις αριθμό τηλεφώνου.Αυτο ήταν.Μπορεις έπειτα να ζεις χωρίς το άγχος τους.
Καλή αρχή σου εύχομαι!
Sorry κοσμική αλλά αυτή τη λογική δεν την καταλαβαίνω. Γιατί να αναλάβει εκείνη τα διαδικαστικά και την απόφαση να ξεκόψει από τους γονείς της όταν αυτοί φταίνε που είναι όπως είναι; Μπορεί να τους αγαπάει κι ας είναι τέρμα θυμωμένη.
Αν ο μπαμπάς είναι πιο νορμάλ προτείνω να μην ξεκόψει.
Αγαπητή φίλη , αν ακούς, κάνε ότι σου είναι πιο εύκολο. Αν αυτό λέγεται ψυχοθεραπεία κάνε αυτό. Αν λέγεται ασφαλιστικά μέτρα κάνε αυτό.
Όπως και να έχει μη μασάς τίποτα, η ζωή σου σε περιμένει να τη ζήσεις χωρίς άγχη και βάρη!
Good luck!
Και στο τελος θα σου πουν “εμεις απο αγαπη και ενδιαφερον το καναμε”! Κανε αυτο που θα συμβουλευες μια φιλη σου να κανει σε αντίστοιχη περίπτωση
Κοίτα,αποψάρα μου πάντα:
Τα όρια σου μια χαρα τα έχεις θέσει, τουλάχιστον λεκτικά, βάσει αυτών από αυτά που έχεις γράψει. Αλλά αν νιώθεις ότι στριμώχνεσαι τόσο πολύ ψυχολογικά, κάνε περιοριστικά μέτρα. Ναι, είναι ακραίο αλλά κάπως έτσι θα βρεις τη λύση.
Πας σε δικηγόρο, θέτεις τα όρια σου που κατοχυρώνονται νομικά, ο δικηγόρος τα στέλνει στους γονείς σου και γεια σας (Μην ξεχάσεις να συμπεριλάβεις τις κλήσεις).
Δεν το έχω κάνει εγώ, αλλά έας φίλος μου γιατί είχε υπερβολικά καταπιεστικούς γονείς. Αντιδράσεις θα υπάρξουν και get prepared for that shit, αλλά τουλάχιστον τέτοια σκηνικά δε θα επαναληφθούν.
Αχ αχ αααχ…μάνα γιατί με γεννησες?? Θα ασχοληθώ με τον πόνο μου σε λίγο… Οι γονείς σου έχουν φοβερό πρόβλημα, το οποίο δεν έχεις έρθει για να το λύσεις, ούτε για να τους εξηγήσεις, ούτε για να τους εκπαιδεύσεις πως να συμπεριφέρονται. Γιατί δεν ξέρουν πώς να σου συμπεριφερθούν. (Θα βγάλω το αυθαίρετο συμπέρασμα ότι δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν γενικά!) Τίποτα δεν τους ενδιαφέρει , εκτός από το να σε έχουν υπό τον έλεγχο τους. Εισαι ενήλικη. Δεν υπάρχει κανένα ς λόγος να τους ανεχτεις. Αν είσαι και οικονομικά ανεξάρτητη, γιατί αυτό είναι ζωτικής σημασίας , κρατά τους σε… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι κάτι γονείς που δεν θες να τους έχεις ούτε γνωστούς.
Ουτε γειτονες δεν θες να τους εχεις!!