Η μητέρα μου αντιμετώπιζε παλαιότερα κάποια προβλήματα ψυχικής υγείας και παρακολουθείτο από ψυχίατρο. Μιλώ σε παρελθοντικό χρόνο, διότι δυστυχώς η μαμά μου δεν είναι πια στη ζωή. Πολλές φορές μιλούσα στο γιατρό της, μου έδινε οδηγίες για διάφορα θέματα που άπτονταν του θέματος της μαμάς μου. Μια φορά, επειδή ήταν μιά περίοδος που σκεφτόμουν ότι θα ήθελα κάποια στιγμή στη ζωή μου να κάνω ψυχανάλυση, είχα ρωτήσει τον ψυχίατρο ποια είναι η γνώμη του για την ψυχανάλυση και εάν πίστευε ότι θα ήταν καλή ιδέα να κάνω κάποια στιγμή. Η απάντησή του ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που ανέμενα. Μου είπε ότι δεν βρίσκει λόγο να κάνω κάτι τέτοιο και ότι γενικώς ότι ” το να σκαλίζεις και υπεραναλύεις κάποια πράγματα, δεν είναι πάντα καλό”. Αυτό με αποθάρρυνε και μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει ψυχοθεραπεία.Τα ερωτήματά μου είναι τα εξής, δεδομένου και του ότι πολύ συχνά παροτρύνεις πολλούς από αυτούς που σου γράφουν να πάνε σε ψυχολόγο. Στο σημείο αυτό, να πω βέβαια ότι αναφέρομαι στα πιο ‘απλά’ προβλήματα και όχι βέβαια σε θέματα που χρήζουν κλινικής παρακολούθησης απο ψυχίατρο. Τελος πάντων, από το κοντινό μου περιβάλλον βλέπω ότι άνθρωποι που έχουν κάνει χρόνια δουλειά με ψυχολόγο ή με ψυχίατρο, έχουν φτάσει πια στο άλλο άκρο, να υπεραναλύουν τα πάντα σε σημείο που μόνο αναλύουν και λίγα κάνουν. Μπορούν να σου εξηγήσουν πολύ ωραία τα πάντα. Όταν πρέπει να δράσουν, τη θεωρία δεν την κάνουν πράξη. Από την άλλη, σαφώς αντιλαμβάνομαι ότι το να έχεις απτά προβλήματα και να μην κάνεις τίποτα για να βρεις από που πηγάζουν, είναι το άλλο άκρο. Το ερώτημα μου είναι, πρώτον, πως σου φάνηκε η απάντηση του ψυχιάτρου; Δεύτερον, πως μπορεί ένας άνθρωπος να καταλάβει πότε η οποιαδήποτε θεραπεία, αντί να τον βοηθάει τον βάζει σε έναν ατέρμονο κύκλο ανάλυσης των πάντων; Μήπως καμιά φορά ίσως να ισχύει και το ‘ σκάσε και κολύμπα’; Ελπίζω να είναι σαφή τα ερωτήματά μου και ανυπομονώ να διαβάσω την άποψή σου. Καλή συνέχεια!
Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση είναι είδη θεραπείας που λίγο έχουν να κάνουν έτσι και αλλιώς με τα κλινικά σημεία, και περισσότερο έχουν να κάνουν με την κατανόηση του εαυτού και των άλλων. Σίγουρα μέσα από την ψυχανάλυση κάποιος μπορεί να βελτιώσει τη ζωή του, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της βαθύτερης γνώσης του εαυτού, που επέρχεται με τη θεραπεία. Παρόλα αυτά σαν μέθοδος θεραπείας συνεχίζει να είναι αρκετά ακριβή και χρονοβόρα, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται πολλοί να την ακολουθήσουν. Αν σε ενδιαφέρει η ψυχανάλυση, μπορείς να ψάξεις πάντα για ψυχανάλυση χαμηλού κόστους, που προσφέρουν οι πιο γνωστές εταιρίες ψυχανάλυσης στην Αθήνα.
Τώρα όσον αφορά την ψυχοθεραπεία γενικώς, γιατί μίλησες για ψυχανάλυση μεν, αλλά πολλοί μπερδεύουν τους όρους (η ψυχοθεραπεία είναι ο όρος ομπρέλα που περιλαμβάνει τα διάφορα είδη θεραπείας, όπως γνωσιακή/συμπεριφοριστική, ψυχαναλυτική, συστημική, προσωποκεντρική, gestalt, κ.α.), ισχύει πάνω κάτω ό,τι είπα για την ψυχανάλυση, με εξαίρεση ίσως τη γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία που είναι αρκετά εστιασμένη στο μοντέλο πρόβλημα à επίλυση, που σημαίνει με λίγα λόγια πως δεν θα σου την πρότεινα αν δεν έχεις κάποιο εστιασμένο πρόβλημα στη ζωή σου, το οποίο θέλεις να επιλύσεις.
Όσον αφορά το «σκάσε και κολύμπα», κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές αντοχές και διαφορετικά εφόδια. Μερικές φορές είναι καλύτερο να ζητήσεις βοήθεια κάποιου ειδικού, παρά να βαλτώνεις σε καθημερινά προβλήματα. Το πόσο θα αξιοποιήσεις την ψυχοθεραπευτική σου εργασία προς όφελος σου ή προς ατέρμονη ανάλυση χωρίς ουσία, είναι καθαρά στο χέρι σου και τον χαρακτήρα σου.