Καλησπέρα Λένα και αναγνώστες,
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από ένα συνέδριο στο οποίο συμμετείχα πρόσφατα, εδώ σε μία πόλη της Γερμανίας, και ταυτόχρονα να αναδείξω κάποια θεματα τα οποία μου έκαναν εντύπωση, κύριως γιατί, προσωπικά, δεν τα είχα 100% συνειδητοποιήσει.
Αρχικά να θέσω το background της όλης εκδήλωσης. Εργάζομαι τα τελευταία 5 χρόνια ως γιατρός στη Γερμανία και το συνέδριο αυτό ήταν αποκλειστικά για γυναίκες της ειδικότητας μου. Κάτι σαν Α,μπα αλλά σε ιατρικό συνέδριο φανταστείτε. Οι ομιλήτριες ήταν όλες γυναίκες καθηγήτριες (προφέσορες), η κάθε μία με τουλάχιστον 250 δημοσιεύσεις στο pubMed (!!!) και γενικά απίστευτες καριέρες. Η κάθε καθηγήτρια ξεκινούσε την ομιλία της με προσωπικές πληροφορίες, ετσι ώστε να δείξει πώς τα κατάφερε ως γυναίκα να φτάσει εδώ που έφτασε, καθώς και συμβουλές προς τις συναδέλφους του ακροατηρίου που επιθυμούν επίσης μια αντίστοιχη καριέρα (στη συνέχεια ακολουθούσε το ιατρικό κομμάτι).
Αρχικά, παρουσιάστηκαν τα δεδομένα και οι αριθμοί: οι γερμανικές ιατρικές σχολές έχουν 60% γυναίκες και 40% άντρες και ο λόγος είναι απλά οτι οι γυναίκες είναι πιο “έξυπνες”-“εργατικές” ως μαθήτριες και έτσι καταφέρνουν σε υψηλότερο ποσοστό να “πιάσουν” το βαθμό που απαιτείται για τις ιατρικές σχολές. Αν όμως κανείς κοιτάξει τις ανώτερες βαθμίδες αποτελούν μονο το 10%. Πού έγκειται λοιπόν αυτή η διαφορά? Ακολούθησαν πολλές απόψεις απο τις καθηγήτριες και τα αίτια που προσωπικά ξεχώρισα ήταν:
1. “Οι γυναίκες τείνουν να μην στοχεύουν εξ αρχής στις ανώτερες θέσεις της βαθμίδας”. Όλες οι καθηγήτριες τόνισαν πως, ενώ όλες επιθυμούσαν να γίνουν προφέσορες και διευθύντριες καμία δεν τολμούσε να το πει στην αρχή- ή και στη μέση- της καριέρας τους, σε αντίθεση με τους άντρες συναδέλφους που το δήλωναν ανοιχτά από την πρώτη μέρα. Οι γυναίκες μιλούσαν πάντα για βραχυπρόθεσμους/μικρούς στόχους. Μια πιθανή εξήγηση ήταν οτι οι γυναίκες φοβούνται να φανούν φιλόδοξες/γίνουν δυσάρεστες δείχνοντας φιλόδοξες (βλέπε σύνδρομο του καλού κοριτσιού).
2. “Αν το αφεντικό σου δεν σε στηρίζει, μην χάνεις το χρόνο σου προσπαθώντας να του αλλάξεις γνώμη. Απλά άλλαξε αφεντικό. Όλες μας χρωστάμε την επιτυχία μας σε κάποιον που πίστεψε σε εμας (και οι σεξιστές συνάδελφοι έλεγαν πως κοιμόμασταν μαζί του)”. Οκ, αυτό δύσκολα εφαρμόζεται στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και πάλι αν ο ανώτερος σου σου κόβει τα φτερά αντί να σε βοηθάει, το πρόβλημα ειναι με το αφεντικό σου και όχι με τα φτερά σου. Πάμε πάλι μπροστά στον καθρέφτη τώρα. (Αυτό εφαρμόζεται και στην προσωπική ζωή: μην προσπαθείς πολύ να αλλαξεις τη σχέση σου, άλλαξε σχέση).
3. “Ο σύντροφος παίζει ίσως τον σημαντικότερο ρόλο στην καριέρα μας”. Ακολούθησαν φωτογραφίες τον συζύγων-πατεράδων να φροντίζουν τα παιδιά ή να κάνουν φασίνα (αν και με τις 500.000 ευρώ μισθό που παίρνουν αυτές οι γυναίκες μου φάνηκε τουλαχιστον μαζοχιστικό να τους βάζουν να κάνουν φασίνα). Βέβαια να σημειώσω ότι σχεδόν όλες οι καθηγήτριες είχαν βρει τον συντροφό τους από πολύ νωρίς (σχεδόν από το σχολείο) οπότε δεν είχαν τo energy drain του αιώνιου dating.
4. “Μην ακούτε κανεναν που σας λέει οτι δεν είστε καλές μάνες”. Ακολούθησαν ιστορίες με πολλές γυναίκες που είπαν ξεδιάντροπα στις προφεσορες (που ειναι ύπευθυνες για θεραπείες του μέλλοντος που θα σώζουν αμέτρητους ανθρωπους) πως “α, εγώ τα αγαπάω τα παιδιά μου, σιγά μην τα αφήσω με τη νταντά σαν εσάς να κάνω την καριέρα μου” (τα οποία παιδιά τους πιθανότατα θα σωθούν στο μέλλον από αυτές τις θεραπείες. Ινσέψιο. Μπρέινφ@κ.)
Αυτά ήταν τα κύρια σημεία που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αλλιώς και οδηγό για την επιτυχία μιας γυναίκας και μπορούν να εφαρμοστούν σε όλους τους επαγγελματικούς (και όχι μόνο) κλάδους.
Καλή επιτυχία!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
