Ο κολλητός μου εξαφανίστηκε όταν βρήκε σχέση

Είμαι 22, μια χαρά κορίτσι. Ένα χρόνο μετά έρχομαι να παραδεχτώ το πόσο πολύ με πείραξε που ο κολλητός μου με έχεσε για μια γκόμενα. Νιώθω πάρα πολύ πληγωμένη και μόνη από την τροπή που πήραν τα πράγματα. Πάντα η κοινωνική μου ζωή ήταν κάπως ταραχώδης. Το άμεσο περιβάλλον μου συχνά είχε συμπεριφορές και ιδέες που δεν ενέκρινα, οπότε αντί να κάθομαι να ζορίζομαι και να ζορίζω, τα μάζευα κι έφευγα, και περνούσα αρκετό καιρό ακόμα και μόνη μου. Εννοείται πως γύρω μου δεν ήταν όλοι πάντα αταίριαστοι. Υπήρχαν κάποιες κοπέλες, διάσπαρτες, οι οποίες μία μία έφευγαν προς εξωτερικό. Αυτές θα τις ονόμαζα πολύ καλές μου φίλες. ΚΙ ενώ μιλάμε, το ίντερνετ δεν μπορεί να αντικαταστήσει την κοινωνική μου ζωή. Οπότε συνέχιζα να ψάχνω ανθρώπους εδώ γύρω, άντρες γυναίκες, με όσο γίνεται πιο κοινές νοοτροπίες. Κάποια στιγμή βρήκα μια παρέα εξαιρετικών αγοριών. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα όλοι μαζί και με κάποιον κόλλησα περισσότερο. Αυτός είναι ο κολλητός, που δεν είναι πια. Περνούσαμε πραγματικά πολύ χρόνο μαζί και κάναμε πράγματα τα οποία σίγουρα ευχαριστούσαν και τους δύο. Μπορούσαμε να μιλήσουμε ειλικρινά κι ελεύθερα για ότι κι αν μας απασχολουσε. Ήταν ο άνθρωπος που θα καλούσα οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αν έτρεχε κάτι. Κι αυτός το ίδιο. Ήταν μια στ’ αλήθεια άρτια φιλία. Τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Έτυχε και βρήκαμε συντρόφους, ταυτόχρονα. Πολύ ενθουσιασμένοι και οι δύο με τα νέα μας φλερτ ήταν κάπως λογικό στην αρχή να μην περνάμε τόσο χρόνο μαζί. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω. Τα φλερτ μας έγιναν σιγά σιγά σχέσεις. Δεν κόψαμε επαφή όμως. Όλο εκείνο το διάστημα εγώ του τηλεφωνούσα. Βρισκόμασταν και με την παρέα μας. Θα περνούσα από το σπίτι του μετά τη δουλειά να τα πούμε. Βέβαια κι αυτές οι επισκέψεις αραίωσαν γιατί πότε ήταν η κοπέλα του εκεί, πότε ήταν κουρασμένος και θα έπεφτε για ύπνο. Σιγά σιγά σταμάτησε να απαντάει τηλέφωνα και έρχεται στην παρέα. Αφού δεν το σήκωνε και πολύ σπάνια πια έπαιρνε πίσω σταμάτησα κι εγώ να τον παίρνω. Που και που το σήκωνε και λέγαμε καμιά κουβέντα σύντομη. Ή θα τον έβλεπα όταν βρισκόμασταν όλοι μαζί. Όλοι είχαν παράπονα από αυτόν, το συζητούσαμε, μου έλεγαν ότι του τα είπαν και ότι δεν έβλεπαν άλλη βελτίωση πέρα από το να σηκώνει πιο συχνά το τηλέφωνο. Με αυτή την παρατήρηση θεώρησα ότι δεν χρειάζεται να του πω κι εγώ κάτι, μάλλον το μήνυμά του ήταν πολύ ξεκάθαρο, προτιμά την κοπέλα του αντί για όλους εμάς και τον καθένα μας ξεχωριστά. Είχα κι άλλα δικά μου τότε και δεν ήθελα να σπαταλήσω άλλη φαιά ουσία. Νόμιζα κιόλας, αφού το είχα ταχτοποιήσει έτσι κάπως, ότι δεν πειράζει. Αλλά με πειράζει και πάρα πολύ μάλιστα. Όχι μόνο με πλήγωσε γιατί είναι σαν να μου έδειξε πόσο με υπολόγιζε τελικά, αλλά μου έχει δημιουργήσει αυτό σαν περιστατικό πρόβλημα στην ανάπτυξη πιο στενών σχέσεων με τους άλλους. Έφυγε και η κολλητή μου για τα εξωτερικά πρόσφατα κι εγώ έχω βρει κάποια άτομα από τον ευρύτερο κύκλο που τα συμπαθώ πολύ και ταιριάζουμε και προσπαθώ να χτίσω πιο στενές σχέσεις μαζί τους αλλά πολύ συχνά μπλοκάρω και νιώθω πώς είναι δύσκολο να έρθουμε κοντά. Μάλλον το μπλοκάρω κι εγώ πολύ γιατί νιώθω ότι δεν έχει νόημα. Δεν έχει νόημα γιατί φοβάμαι προκαταβολικά πώς για τον ένα τον άλλο λόγο όλα κάπως έτσι θα καταλήξουν. Και έτσι τώρα νιώθω στην Αθήνα μόνη. Μόνη σε μια δύσκολη για μένα περίοδο που απλά θα ήθελα κάποιον να μπορώ να μιλήσω. Μπλοκάρω και φοβάμαι να μιλήσω σε αυτούς που έχω εδώ. Ξέρω πώς θα με άκουγαν αλλά δεν θέλω να φανώ απελπισμένη, γκρινιάρα ή κακομοίρα. Δεν είμαστε τόσο κοντά ώστε να μπορώ να μοιραστώ τα πάντα. Έτσι δυσκολεύομαι να μοιραστώ ακόμα και τα λίγα κι αυτό έχω την αίσθηση ότι με απομακρύνει. Νιώθω οι καλές φιλίες χτίζονται αυθόρμητα. Όπως με τον κολλητό ή τις άλλες φίλες μου. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να του πω ότι δεν μου αρέσει το πώς εξελίχθηκε η φάση μεταξύ μας. Μπορεί να με κάνει να νιώσω καλύτερα, χωρίς απαραίτητα να δω κάποια αλλαγή. Πολύ θα ήθελα να συζητήσω ειλικρινά μαζί του, αν και δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό. Είμαι σίγουρη όμως ότι ίσως με άφηνε να προχωρήσω στη ζωή μου. Γιατί αυτό μου φταίει μάλλον. Ότι εφόσον είχα μια τόσο ωραία φιλία η οποία με ξέχασε τόσο απλά, μάλλον δεν είμαι ούτε και θα είμαι αρκετά καλή φίλη για κανένα. Ότι και να μπορούσες να μου πεις πάνω στο θέμα θα μου ήταν ειλικρινά πολύτιμο.

Όταν είμαστε σε νεαρή ηλικία συμβαίνει πολύ συχνά να μην βάζουμε λειτουργικά όρια στις σχέσεις μας, αλλά ούτε και ρεαλιστικές διαστάσεις.

Στην περίπτωση του καλού σου φίλου για παράδειγμα, η σχέση σας ήταν μεν πάρα πολύ στενή, αλλά για πολλούς λόγους δεν λειτούργησε όταν αυτός βρήκε σχέση. Για ποιους λόγους έγινε αυτό μπορούμε να υποθέσουμε, χωρίς ποτέ να είμαστε σίγουροι, αλλά δεν νομίζω πως ο λόγος ήταν ότι σταμάτησε να σε συμπαθεί.

Στην πραγματικότητα μια καλή φιλία με γερές βάσεις δεν χρειάζεται ούτε συνεχή επαφή, ούτε επιβεβαίωση. Αυτό είναι κάτι που θα καταλάβεις μάλλον όσο μεγαλώνεις, και ενδεχομένως θα μειωθεί ο ελεύθερος χρόνος αλλά και η διάθεση για κοινωνικοποίηση. Θα δεις τότε ότι όσο και να θες να δεις τον άλλον, η κούραση και ο χρόνος πολλές φορές δεν θα στο επιτρέπουν. Αυτό φυσικά εξαρτάται και από τον άνθρωπο και το πόσο κοινωνικός είναι.

Αυτά τώρα στα λέω γενικολογώντας. Πρακτικά, αυτό που πρέπει να κάνεις εφόσον σε πειράζει η συμπεριφορά του φίλου σου, είναι να του εκφράσεις πόσο πληγώθηκες χωρίς προσδοκία ότι θα αλλάξει κάτι. Αλλά αξίζει τον κόπο να ακούσεις και τη δική του πλευρά. Μπορεί να είναι κάτι που δεν φαντάζεσαι ή μπορεί να είναι κάτι που φαντάζεσαι μεν, αλλά αν το ακούσεις από το στόμα του και τον τρόπο που θα το πει να σου ακουστεί διαφορετικό. Δώσε του το δικαίωμα να εξηγήσει τη συμπεριφορά του.

Όσον αφορά τις μελλοντικές φιλίες, ναι είναι δύσκολο να εμπιστευτείς κάποιον και αυτό ισχύει γενικώς. Αλλά είσαι ακόμα μικρή και πίστεψε με θα γνωρίσεις πολλούς ανθρώπους που θα ταιριάξεις και θα νιώσεις ότι μπορείς να κάνεις στενή παρέα. Η ικανότητα να κάνεις φίλους δεν τελειώνει ποτέ, και προσωπικά δεν καταλαβαίνω καν γιατί ισχύει το κλισέ ότι όσο μεγαλώνεις κάνεις πιο δύσκολα φίλους. Αυτό που ισχύει σίγουρα είναι ότι όσο μεγαλώνεις μια φιλία αλλάζει μορφή, η ζωή μας μπαίνει σε καλούπια, οριοθετείται, δεν χτυπάς απλά το κουδούνι της φίλης σου επειδή έτυχε να περνάς από κάτω, όπως συμβαίνει όταν είμαστε νεαροί. Και μπορεί να την βλέπεις μια φορά στις δύο βδομάδες ή και πιο αραιά. Αλλά δεν σημαίνει ότι είστε λιγότερο φίλοι.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News