Είμαστε τέσσερις γυναίκες σε ένα γραφείο και έχουμε μια Προϊσταμένη η οποία έχει απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντί μας, απαξιωτική, απότομη και προσβλητική. Αποφασίσαμε λοιπόν και οι τέσσερις να πάμε να μιλήσουμε στον Προϊστάμενό της και κοινό Διευθυντή όλων μας. Μας άκουσε, μας πίστεψε και προς τιμήν του την επέπληξε .
Η δική της απάντηση για την κατάσταση ήταν η εξής: ”Έλα βρε Τάκη, μη δίνεις σημασία και συ, ξέρεις πως λειτουργούν άλλωστε 5 γυναίκες σε ένα γραφείο!!” Ευτυχώς, και πάλι προς τιμήν του, της απάντησε ότι αυτό που λέει είναι σεξιστικό και να μην το επαναλάβει. Περιττή για το περιστατικό αλλά τόσο σημαντική για μένα κατακλείδα: Με τις υπόλοιπες τρεις συναδέλφους έχουμε υπέροχη σχέση, είμαστε ενωμένες και υποστηρικτικές η μία με την άλλη!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πίστευε ότι θα τη γλιτώσει λόγω ανδρα προϊσταμένου με τετοιες δικαιολογίες ε; Παρτα τώρα.
Να υποθέτω ότι εννοούσε ότι οι γυναίκες “ως γνωστόν” σε μία ομάδα λειτουργούν ως ανεγκέφαλες κοτάρες που κοιτούν να βγάλουν η μία το μάτι της άλλης;
Μπα, απλώς εννοούσε ότι όταν υπάρχουν γυναίκες σε χώρο εργασίας, συνήθως θα τρώγονται μεταξύ τους (ενώ οι άντρες δεν το κάνουν), ίσως έχει να κάνει κι αυτό με τα χρωμοσώματά μας, να ρωτήσουμε τον τύπο του ασανσέρ του προηγούμενου κάζουαλ σεξισμού που κάτι ξέρει απ’αυτά.
Ισως εγώ στη θέση κάποιας από τις 4 θα είχα απαντήσει ότι κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια ή “όποιος το λέει είναι”, ανάλογα αν καταλαβαίνει καλύτερα από αρχαία ρητά ή από ατάκες νηπιαγωγείου…
Ισχύουν και οι δύο απαντήσεις που έδωσαν η Elda και το βλαχάκι! Εννοούσε ότι εφόσον είμαστε γυναίκες και ως γνωστόν ανταγωνιστικές και ζηλιάρες δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά σε ενα γραφείο και συνεπώς είναι λογικό να δημιουργούνται μικροεντάσεις και τον παρότρυνε να μη δώσει περισσότερη σημασία σε καταστάσεις “συνήθεις μεταξύ γυναικών”.
Ax θέλω τόσο πολύ να σχολιάσω εδώ, αλλά φοβάμαι το ξύλο που θα φαω….
Ίσως πρέπει να γίνει ένα thread “Γυναίκες manager”, για αναλυθούν κάποια μυστήρια…
Δεν υπάρχουν “Γυναίκες manager”, ως κατηγοριοποίηση ανθρώπου ή ακόμη και ως αναγνωρίσιμος τρόπος συμπεριφοράς.
Υπάρχουν καλοί και κακοί manager, ανεξαρτήτως του φύλου τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν πως η πολυετής εμπειρία σε ένα αντικείμενο εργασίας τούς δίνει αυτομάτως τις δεξιότητες που απαιτούνται για να διευθύνουν άλλους ανθρώπους.
Υπάρχουν και εκείνοι που αναγνωρίζουν πως κάποι@ που προΐσταται και έχει άλλους υπ’ευθύνη τ@ς, χρειάζεται συγκεκριμένη εκπαίδευση και να αναπτύξει καινούριες δεξιότητες.
Υπάρχουν εταιρείες που είναι σοβαρές και αναγνωρίζουν την τελευταία πρόταση ως πραγματικότητα, και επενδύουν σε αυτή.
Αυτά.
Με αφορμή αυτό το post θυμήθηκα μια έρευνα που είχα διαβάσει ότι οι γυναίκες δεν προτιμούν τις γυναίκες αφεντικά. Δε λέω ότι είναι τέτοια η περίπτωσή σου, απλά μου έκανε εντύπωση…Και όταν το συζήτησα με κάποιες συναδέλφους στη δουλειά, μου είπαν ότι συμφωνούν και ότι και αυτές θεωρούν ότι οι άντρες είναι “καλύτερα αφεντικά” (από την άποψη ότι είναι λίγοτερο απαιτητικοί και αυστηροί). Διαφωνώ με όλο αυτό, αλλά θα ήθελα την άποψη σας!